Τύχη αγαθή, για την ομογενειακή μας κοινότητα…

Επί δεκαετίες τώρα οι ομογενειακές μας κοινότητες διακρινόταν για το προοδευτικό πνεύμα των διοικήσεών τους και την νοικοκυρεμένη δουλειά που έκαμναν προκειμένου να βοηθήσουν στην ανάπτυξη και προαγωγή των μελών τους, καθώς επίσης και την ένταξη του συνόλου της κοινότητας στη Καναδική πολιτιστική πραγματικότητα.

Με τις δεκαετίες που πέρασαν από την άφιξη των πρώτων μεταναστών Ελληνικής καταγωγής, η ομογένεια εργάσθηκε σκληρά προκειμένου να οργανωθεί σαν μια πολιτιστική κοινότητα, ως ίση προς ίσους με τις υπόλοιπες    κοινότητες του πολυπολιτισμικού Καναδά.

Με την πάροδο των χρόνων δημιουργήσαμε τα πολιτιστικά κέντρα, τις ομογενειακές μας κοινότητες καθώς επίσης τους πατροπαράδοτους βωμούς της λατρείας των θείων μας. Η παροικίες μας αισθανόταν δυνατές έχοντας την αγάπη και υποστήριξη των μελών τους, πρώτης γενιάς μεταναστών.

Με τον τρόπο αυτό στολίσαμε τη νέα γη με τους περικαλλείς ναούς μας και θεμελιώσαμε τις παραδόσεις μας πάνω στην αγάπη και τη συνεργασία όλων. Σχολεία, γηροκομεία, θεατρικά συγκροτήματα, άνθρωποι των τεχνών και των γραμμάτων, επιχειρηματίες και έμποροι,  ξεπετάχτηκαν μέσα από τα ιδρύματα που έστησαν με μόχθο και θυσίες οι ομογενείς, σε ολόκληρη την αχανή έκταση του φιλελεύθερου Καναδά. Χάρις σε ομογενείς φωτισμένους, οι κοινότητες και σύλλογοι μας οργανώθηκαν με το καιρό σε δευτεροβάθμιους και τέλος τριτοβάθμιους οργανισμούς. Οι διαχρονικές παραδόσεις της ελευθερίας και της δημοκρατίας συνέχισαν να αποτελούν το κέντρο σκέψης και οργάνωσης όλων μας.

Και ενώ τα πάντα προχωρούσαν τόσο ήρεμα και οι νέες γενιές αισθανόταν πραγματικά περήφανες για τις πολιτιστικές τους ρίζες, τη γλώσσα, τη θρησκεία και τις εθνικές παραδόσεις των γονιών τους, ξαφνικά οι ομογενειακοί μας ορίζοντες, σκεπάστηκαν από τα κατάμαυρα σύννεφα της αβεβαιότητας, εξ αιτίας κυρίως της ανεμελιάς ορισμένων οι οποίοι πίστεψαν ότι θα μπορούσαν να αναδειχθούν σε ηγέτες άπαξ και κατόρθωσαν να πάρουν στα χέρια τους το τιμόνι των ιδρυμάτων που στήσαμε με τόσο κόπο και σπουδή, προκειμένου να εξυπηρετήσουν προσωπικές βλέψεις και σχέδια. Τα αποτελέσματα δυστυχώς, δεν άργησαν να εμφανιστούν με όλες τις δυσοίωνες συνέπειες που τα ακολουθούν.

Ένα από τα πλέον σημαντικά ιδρύματα μας, η Ελληνική Κοινότητα του Τορόντο, υπήρξε το πρώτο θύμα μιας φιλόδοξης πολιτικής, οι βάσεις της οποίας αποδείχθηκαν αδύναμες και τα θεμέλια της πάνω στην άμμο της μισαλλοδοξίας και της υπερβολής. Οι συνέπειες καταστρεπτικές, ήλθαν να μας υπενθυμίσουν ότι η πρόοδος έχει και αυτή τους δικούς της κανόνες και ότι  μόνος ο ενθουσιασμός δεν είναι δυνατόν να κτίσει Παρθενώνες.

Και για αυτό φέρουμε ευθύνη όλοι μας. Όλοι εκείνοι που ασχολήθηκαν με τα κοινά, Εκείνοι που διέθεσαν το χρόνο τους στην υπηρεσία των καθιδρυμάτων μας και όλοι οι υπόλοιποι που ενίσχυσαν με τη συνδρομή τους, προσωπική ή και χρηματική, να αναγερθεί αυτό το μοναδικό οικοδόμημα, μιας πολιτιστικής κυψέλης αγάπης  και προόδου, συνεργασίας, μάθησης και πολιτισμού.

Και είναι ένα πραγματικό ατύχημα το ότι πρόσφατα μόλις πανηγυρίσαμε την εκατοστή επέτειο αυτού του ιδρύματος. Ένα ίδρυμα το οποίο αντιπροσωπεύει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον των πολιτιστικών μας αξιών. Αξίες τις οποίες με τόση περηφάνια προσπαθούμε να μεταλαμπαδιάσουμε στα παιδιά και τα εγγόνια μας. Ένα ίδρυμα στις αίθουσες του οποίου κατεργάζονται χαρακτήρες και σφυριλατούνται προσωπικότητες.

Ένα αρχαίο ρητό αναφέρει ότι ο άνθρωπος “δημιούργησε το είδωλο της τύχης, στην προσπάθεια του να δικαιολογήσει τις αδυναμίες του”, και εάν αυτό πραγματικά εκφράζει κάποιες αλήθειες, τότε όλοι οι υπόλοιποι είμαστε υπεύθυνοι των κοινοτικών μας προβλημάτων. Οι σκαπανείς, πρώτοι μετανάστες που έφτασαν σε τούτη τη γη, εργάσθηκαν σκληρά προκειμένου να επιζήσουν οι ίδιοι και να προοδεύσουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Παράλληλα, ωστόσο, με τους αγώνες εκείνους φρόντισαν για το σύνολο των ομογενών, για το καλό της κοινότητας, τη δημιουργία κοινωνικών υπηρεσιών, χώρων λατρείας, σχολείων και τόσων άλλων, και όλα αυτά από το υστέρημά τους.

Σήμερα η παροικία έχει να επιδείξει τόσους επιτυχημένους επιστήμονες, επιχειρηματίες, πολιτικούς, ανθρώπους της τέχνης και των γραμμάτων, είναι δυνατόν λοιπόν να δεχθούμε ότι ήταν τυχερό να ανεχθούμε την διάλυση της κοινότητας μας; Ποτέ. Από σεβασμό στους προγόνους μας, στους πατέρες, τις μητέρες, τους σκαπανείς της εδώ εγκατάστασης μας, έχουμε υποχρέωση, τους το οφείλουμε από κοινού όλοι μαζί να κρατήσουμε αυτόν τον θαυμάσιο πύργο της πολιτιστικής και πνευματικής μας υπόστασης.
Τέλος, κάτω από  την πορεία των εξελίξεων αυτή η φωνή  κάνει έκκληση στην ηγεσία της Έλληνό-Ορθόδοξης εκκλησίας, η οποία εκπροσωπεί τη μέγιστη πλειοψηφία των ομογενών μεταναστών στο Καναδά, να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να συνδράμει, κατά δύναμη, την περίπτωση ώστε να ξεπεράσουμε αυτές τις δύσκολες εμπειρίες.
Γνωρίζει ο Σεβασμιότατος από δυσκολίες, έτσι ξεκίνησε και εκείνος αρχικά την διακονία του ποιμνίου του και έσπειρα ολόκληρη την Καναδική επικράτεια με χώρους λατρείας και βωμούς του ιερατείου του. Δυστυχώς το να πέσει μια κοινότητα όπως αυτή του Τορόντο, δεν μπορούμε να το θεωρήσουμε σαν κάτι τυχαίο, αλλά μάλλον σαν μια ένδειξη των αδυναμιών μας.
Λάθη έγιναν και θα γίνονται και τώρα και στο μέλλον, οι πιθανότητες, ωστόσο, μιας τόσο μεγάλης αδυναμίας, θα έχουν επιπτώσεις πάνω σε όλους μας, στους λαϊκούς, στις εκκλησίες, στη συνείδηση των παιδιών μας.

Και αυτοί είναι μόνον μερικοί λόγοι για τους οποίους οφείλουμε να εργασθούμε από κοινού και να ξεπεράσουμε τις τεράστιες δυσκολίες που δημιούργησε το σοβαρό πρόβλημα του κορόνα ιού.

‍