Πάσχα το τερπνό 2023.

Θεωρείται η μεγαλύτερη εορτή της ορθοδοξίας

Πάσχα το τερπνό. Η ανάσταση της φύσης, το γλυκό έαρ της ζωής, η αναμφισβήτητη ομορφιά της ανάστασης του φυσικού περιβάλλοντος. Η έκφραση της αγάπης για τη ζωή.
“Γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα” που λέει και ο ποιητής. Και η ανθρωπότητα σύσσωμη, σπεύδει να εναγκαλιστεί αυτή την μυσταγωγία φύσης και ζωής. Μεθυσμένη από το άρωμα της ευωδίας και ελπίδας που σκορπίζει το χαρμόσυνο άγγελμα της Ανάστασης του θεανθρώπου. Του νέου ο οποίος πάνω στο άνθος της ηλικιακής του ζωής, δεν φοβήθηκε να απλώσει τα χέρια του πάνω στον σταυρό του μαρτυρίου, πιστεύοντας στην αναγκαιότητα της δικής του θυσίας, προκειμένου να δοθεί η ευκαιρία στον άνθρωπο, να ζήσει. Να απολαύσει το μοναδικό, το υπέροχο θέαμα της ζωής και της αρμονίας της κοινωνίας, της αγάπης και της ευφροσύνης που σκορπά γύρω του η φύση.

Και το άγγελμα, έρχεται απλό, γεμάτο μυστικοπάθεια και έρωτα για τη ζωή: “Φιληθείτε γλυκά χείλι με χείλι , πέστε Χριστός Ανέστη, εχθροί και φίλοι”. Τι ποιο μεγάλο;, ποιο βαθύ;, ποιο θεϊκό; άγγελμα από αυτό της αγάπης.

Και όμως όλη αυτή η ομορφιά και μυσταγωγία, κάπου σκεπάζεται από τα άγρια, τα ανταριασμένα σύγνεφα της κακίας, καθώς δύο ορθόδοξοι λαοί, μέσα στα νέφη της ανθρώπινης λησμονιάς που δημιουργεί η απληστία και οι φιλοδοξίες της απόκτησης μεγαλύτερης δύναμης και αγαθών, σπέρνει τον θάνατο και την καταστροφή σε εκατοντάδες χιλιάδες αθώους, γέρους, μικρά παιδιά, γυναίκες και νέους, αποστερώντας τους το δικαίωμα στη ζωή, χωρίς απολύτως κανένα λόγο, κάποια σοβαρή αιτία.

Και εμείς οι υπόλοιποι, πλάθουμε όνειρα για ένα χαρούμενο, ένα απολαυστικό Πάσχα. Ένα Πάσχα γιομάτο λειχουδιές και φαγητά και δεκάδες κανάτες οινοπνευματωδών. Αλλοίμονο, εάν αυτό ήταν το νόημα αυτής της μεγάλης πανήγυρης της ζωής. Μιας πανήγυρης η οποία ζητά, απαιτεί, από τον άνθρωπο να σταθεί για μια στιγμή και να αναλογιστεί το νόημα της ζωής του.
Εκατομμύρια εκείνα των συνανθρώπων μας, που σήμερα θα κάνουν Πασχαλιά, παραχωμένοι σε κάποιο καταφύγιο. Γέροντες οι οποίοι δεν θα έχουν τη δυνατότητα να δουν κάποιο γιατρό στην αδυναμία και ασθένειά τους, παιδάκια που δεν θα περάσουν αυτή, τη θεϊκή μέρα, χωρίς γάλα, και άλλα χωρίς πατέρα, μάνα ή και πεντάρφανα.

Και όμως περιέργως, ολόκληρη η ηγεσία της γης κλείνει τα μάτια της, βουλώνει τα αυτιά της, αποστρέφει το πρόσωπό της από την πραγματικότητα, ενώ οι πολλοί ρίχνονται στο ξέφρενο ξεφάντωμα του πανηγυριού, με χωρίς κανένα συναίσθημα ευθύνης για τα δεινά που εκείνοι γνωρίζουν και ζουν.

Αυτό ακριβώς θα πρέπει να είναι και το βαθύτερο νόημα του θείου πάθους και της Ανάστασης. Ο Γολγοθάς των οποίων ανέρχονται εκείνοι και όλοι οι αδικημένοι της γης. Ο πόνος που διακατέχει τη καθημερινότητά τους, έρχεται να μας διαβεβαιώσει ότι όλοι μας δυστυχώς ξεχάσαμε τα πάθη Εκείνου και την αιτία του σταυρικού του θανάτου. Τώρα απλά για τους περισσότερους από εμάς, αποτελεί μια ευκαιρία για φαγητό, για πιοτό και γλέντι, πολύ γλέντι.