Καναδάς: Φαντάσματα του παρελθόντος

‍

Η Καναδική Ομοσπονδία αποτελεί ένα πραγματικό μοντέλο σύγχρονης και προοδευτικής κοινωνίας.

Μιας πολυπολιτισμικής και φιλελεύθερης κοινότητας, η οποία είναι το σπίτι εκατομμυρίων πολιτών, με καταγωγή από κάθε γωνιά της γης, διαφορετικού χρώματος επιδερμίδας, μητρικής γλώσσας, πολιτιστικών αξιών και θρησκεύματος. Κοινό γνώρισμα όλων των Καναδών αποτελεί ο σεβασμός τους προς την ελευθερία, την ισότητα και τη δημοκρατία.

Ο Καναδάς είναι μια χώρα ειρηνική που σέβεται και αναγνωρίζει ίσα δικαιώματα σε κάθε πολίτη, ανεξαρτήτως τόπου καταγωγής, γλωσσικού ιδιώματος, θρησκεύματος και πολιτικής ιδεολογίας.

Η αχανής αυτή χώρα της Βόρειας Αμερικής, πολύ πριν την εμφάνιση των Ευρωπαίων μεταναστών και τα χρόνια προτού τις μεγάλες γεωγραφικές ανακαλύψεις των χωρών του νέου κόσμου, αποτελούσε το σπίτι των ιθαγενών λαών της βόρειας Αμερικής, στη μεγάλη τους πλειοψηφία ειρηνικών και προοδευτικών.

Με την εμφάνιση των μεταναστών και τη δημιουργία σύγχρονων κοινοτήτων, η οργανωμένη διοίκηση των νέων χωρών της Καναδικής ομοσπονδίας, στην προσπάθειά της να οικοδομήσει μια νέα και σύγχρονη κοινότητα με ίσες ευκαιρίες για όλους τους πολίτες, δημιούργησε μια σειρά εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, κυρίως για την επιμόρφωση των παιδιών των κοινοτήτων των ιθαγενών που ζούσαν στην απεραντοσύνη της Καναδικής επικράτειας.

Μέσα στα πλαίσια αυτών των προγραμμάτων, δημιούργησε μια σειρά σχολικών ιδρυμάτων οικοτροφείων στα οποία τοποθέτησε τα παιδιά των ιθαγενών, προκειμένου να μαθητεύσουν σαν γόνοι μιας σύγχρονης κοινότητας.

Τα ιδρύματα αυτά τα εμπιστεύτηκε στις καλές υπηρεσίες διαφόρων δογμάτων της καθολικής εκκλησίας, τα στελέχη της οποίας και επιδόθηκαν  για ολόκληρες δεκαετίες στην προσπάθεια επιμόρφωσης και βοήθειας των γόνων των πρώτων λαών των περιοχών που για πρώτη φορά προσπαθούσε να διοργανώσει η επίσημη πολιτεία που δημιουργήθηκε από τις κοινότητες των Ευρωπαίων μεταναστών.

Σχετικά με τις συνθήκες ζωής και τις διδαχές των ιδρυμάτων, είναι επόμενο να πιστεύει κάποιος ότι ακολουθούσαν τις γραφές των ευαγγελίων και την κουλτούρα του Χριστιανισμού και τις αξίες του.

Ύστερα, ωστόσο, από ολόκληρες δεκαετίες, γεγονότα τα οποία έρχονται στο φως της δημοσιότητας δίνουν μια διαφορετική διάσταση σε εκείνη την προσπάθεια, καθώς πολλοί των οικότροφων μαθητών, σε μεγάλη ηλικία σήμερα, προβαίνουν σε καταγγελίες πράξεων και παραλείψεων σε βάρος τους εμπειρίες αυτών των παιδιών στα χέρια ιερωμένων.

Πέραν αυτού, μόλις πρόσφατα, ανακαλύφθηκαν τάφοι μικρών παιδιών, στον περίβολο χώρο ενός παρόμοιου ιδρύματος στην επαρχία της Βρετανικής Κολομβίας. Διακόσιοι πενήντα τάφοι μικρών τρόφιμων και  μαθητών  του ιδρύματος, χωρίς κανένα σημάδι από τη ταυτότητα του νεκρού που βρισκόταν εκεί.

Είναι φυσικό και δίκαιο η είδηση να αναστάτωσε όλες τις κοινότητες των ιθαγενών λαών του Καναδά, καθώς επίσης και το ότι οι συγγενείς και φίλοι να απαιτούν όχι μόνον μια κάποια δικαιολογία, μα ακόμα περισσότερο κάποια απολογία από την κεφαλή της Καθολικής του Χριστού εκκλησίας.

Μιας εκκλησίας η οποία διδάσκει την αγάπη, την μετάνοια και τον σεβασμό όλων των ανθρώπων.

Αυτός είναι και ο λόγος που η επιθεώρηση συντάσσεται με τους οικείους και συγγενείς των θυμάτων και ζητά έστω και αργά την απολογία της κεφαλής της Καθολικής εκκλησίας.
“Πατρίδες”

‍