More from
2020
View All publications for the Year
Join Our Newsletter and Get the Latest
Posts to Your Inbox
Thank you! Your submission has been received!
Oops! Something went wrong while submitting the form.
Άρθρο του Σωκράτη Β. Σίσκου
Στο τελευταίο άρθρο της πραγματείας μου «Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ», η οποία δημοσιεύτηκε τον Απρίλη του 2019, απαριθμούνται κά-ποιες δυσλειτουργίες στις βασικές δομές του ελληνικού κράτους, οι οποίες σύμφωνα με τα δεδομένα των αυτοεκπληρούμενων προφητειών, οδηγούν τη χώρα (αν δεν υπάρξει αναστροφή) στο χάος και στην καταστροφή.
Πριν προβούμε στην ανάπτυξη του παρόντος άρθρου, θεω-ρούμε απαραίτητη την ενημέρωση των αναγνωστών στην ά-γνωστη για τους πολλούς έννοια της αυτοεκπληρούμενης προ-φητείας, την οποία αναλύσαμε διεξοδικά στην προαναφερόμενη πραγματεία. Αυτή η περιληπτική ανάλυση του όρου, θα βοηθή-σει στην καλύτερη κατανόηση των πολιτικών γεγονότων στα οποία θα αναφερθούμε μεταγενέστερα.
Ο όρος καθιερώθηκε από τον Αμερικανό κοινωνιολόγο και καθηγητή του πανεπιστημίου της Κολούμπια Ρόμπερτ Μέρτον, όταν το 1948 δημοσίευσε άρθρο με τίτλο: «Self-Fulfilling Proph-ecy» και βασίζεται στην ιδέα πως «αν οι άνθρωποι προσδιορί-ζουν κάποιες καταστάσεις ως πραγματικές, είναι πραγματικές και οι συνέπειές τους». Ο Μέρτον παρουσίασε μια ολοκληρωμένη άποψη της αυτοεκπληρούμενης προφητείας γράφοντας πως, πρόκειται για μια «προφητεία!» η οποία από την αρχή εμφανίζει μια ψεύτικη κατάσταση ως αληθινή, προκαλώντας μια νέα συ-μπεριφορά των ανθρώπων η οποία μετατρέπει την ψευδή αυτή κατάσταση σε πραγματικό γεγονός.
Ίσως για τον απλό πολίτη που δεν ασχολείται με τέτοιου εί-δους κουλτουριάρικες θεωρίες, οι παραπάνω απόψεις να φαίνο-νται συνηθισμένες αερολογίες. Αν όμως κατανοήσει πως οι αυ-τοεκπληρούμενες προφητείες εφαρμόστηκαν με επιτυχία για να διαλυθούν λαοί και για να θυσιασθούν χιλιάδες ή εκατομμύρια άνθρωποι για οικονομικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα, τότε ίσως διαπιστώσει πως η άγνοια των λαϊκών μαζών για τέτοιου είδους θεωρητικές διεργασίες των πολιτικών παρασκηνίων, ε-πηρεάζουν αρνητικά και καταλυτικά και τη δική του ζωή. Διότι προφανώς λίγοι στην Ελλάδα κατάλαβαν πως η μεγάλη οικονο-μική κρίση που, από το 2010, δημιούργησε τραγικές πολιτικές και κοινωνικές καταστάσεις, οι οποίες εμφανίζονται μόνον σε περιόδους καταστροφικών πολέμων, ήταν κι’ αυτή ενταγμένη σε ένα ιδιότυπο σύστημα αυτοεκπληρούμενης προφητείας. Αυτό το ομολόγησαν όχι μόνο στελέχη της ΕΕ όπως ο ανεκδιήγητος πρώην πρόεδρος του Γιούρογκρουπ Γερούν Ντάισελμπλουμ, αλλά και κορυφαίοι οικονομολόγοι, όπως ο Τομά Πικετί, επιβε-βαιώνοντας ότι η θεραπεία της ελληνικής οικονομικής κρίσης «δεν είχε καμιά απολύτως σχέση με την οικονομική επιστήμη». Η εξέλιξη μιας καταστροφικής οικονομικής και κοινωνικής πορεί-ας της Ελλάδας, για μια περίπου δεκαετία, «είχε άλλους σκοπούς και άλλους στόχους». Οι δύσπιστοι μάλλον θα ισχυρισθούν ότι και ο πρώην πρόεδρος ενός ευρωπαϊκού θεσμού, συμμετέχει σε ελληνικές θεωρίες συνωμοσίας για να συκοφαντηθούν τα παλι-κάρια της Τρόικας, σαν τον Πόουλ Τόμσεν, που εκβιαστικά οδή-γησαν την ελληνική οικονομία στα Τάρταρα. Θα σεβαστούμε την άποψή τους αλλά θα τους συστήσουμε να προβούν σε δικές τους αντικειμενικές και επιστημονικές έρευνες και συσχετίσεις των αντιφατικών στοιχείων, όχι μόνο σε ελληνικά αλλά και σε ξένα αξιόπιστα αρχεία και κείμενα.
Δυστυχώς στην Ελλάδα παρατηρήθηκε διαχρονικά μια α-πελπιστική έλλειψη ηγετών που θα μπορούσαν να απεγκλωβι-στούν από τις μικροκομματικές αθλιότητες και οι οποίοι θα είχαν τη θέληση και τις ικανότητες να αρχίσουν, κατά τον Πλάτωνα, «να φιλοσοφούν» αντιμετωπίζοντας τα μεγάλα προβλήματα που θα δημιουργούσαν συνθήκες αναστροφής και θα καθόριζαν την μελλοντική πορεία επιβίωσης του ελληνισμού. Είναι παρήγορο ότι, μετά από μια μακρόχρονη περίοδο απερισκεψίας και εγκλη-ματικής αδιαφορίας, η πολιτική και πνευματική ηγεσία αφυπνί-στηκε, στο τέλος του 2019 και στις αρχές του 2020, μπροστά στον κίνδυνο μιας άκρως επιθετικής Τουρκίας και άρχισε να α-ντιλαμβάνεται τις βασικές αρχές και τους διακρατικούς κανόνες επιβίωσης ενός έθνους. Θα δούμε αν υπάρξει συνέχεια.
Κάποια από αυτά τα πιο βασικά προβλήματα που περιμένουν λύσεις, τα έχουμε ήδη απαριθμήσει σε προηγούμενα άρθρα μας. Η αναστροφή δυσχεραίνεται από την πολύχρονη ενδυνάμωση μιας λαίλαπας εθνομηδενισμού και αυτή η απειλή αποτελεί αντι-κείμενο έρευνας της επόμενης πραγματείας μας με τίτλο «Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ» που θα κυκλοφορήσει σε λίγες εβδο-μάδες. Αν όμως θελήσουμε επιγραμματικά να συνοψίσουμε τους βασικούς παράγοντες που επηρεάζουν αυτά τα προβλήματα και διαχρονικά καθορίζουν τη μοίρα μιας χώρας, θα μπορούσαμε να προσδιορίσουμε τους εξής τέσσερις:
1.- Η εθνική, πολιτιστική και κοινωνική συνοχή του λαού (με θεμέλια την ιστορία, τον πολιτισμό, τη θρησκεία, τη γλώσσα, την ισονομία, την κοινωνική δικαιοσύνη κλπ), η οποία διαρρηγνύεται από τις ιδεολογίες του εθνομηδενιστικού πεμπτοφαλαγγισμού. Άλλο βασικό στοιχείο διάρρηξης αυτής της συνοχής, είναι η υπο-βάθμιση του κοινωνικού κράτους και η αύξηση του χάσματος με-ταξύ πλουσίων και φτωχών.
2.- Η δημογραφική ζωτικότητα και η διαρκής καταπολέμηση των αιτίων της υπογεννητικότητας. Η υπογεννητικότητα είναι μια απασφαλισμένη βόμβα στα θεμέλια ενός κράτους.
3.- Η οικονομική και στρατιωτική δύναμη, η οποία αποτρέπει τον πόλεμο αποθαρρύνοντας φιλοπόλεμους αντιπάλους.
4.- Η συνεχής αναζήτηση συμμαχιών, με βάση τις κατά και-ρούς ισορροπίες στα μακρόχρονα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων.
Οι σύμμαχοι δεν είναι ούτε φίλοι ούτε εχθροί, αλλά στις διαρκώς μεταβαλλόμενες διακρατικές σχέσεις οι φίλοι ενδέχεται να γίνουν εχθροί και οι εχθροί φίλοι, με βάση τα συμφέροντα και τα ανταλλάγματα. Ο χωρίς συναισθηματισμούς και προσωπικά οφέλη πατριωτικός πολιτικός ρεαλισμός στις διεθνείς σχέσεις, εμπεριέχει και ένα είδος λεβεντιάς. Γι’ αυτό οι οσφυοκάμπτες πολιτικοί και διπλωμάτες, οι διεθνώς αποκαλούμενοι yes-men, αντιμετωπίζονται με αηδία και περιφρόνηση από εχθρούς και συμμάχους. Είναι αυτοί που πάντα υποχωρούν δουλικά στις απαιτήσεις των εχθρών της πατρίδας τους και επαληθεύουν τη ρήση ότι, δεν υπάρχει πιο σίγουρος θάνατος για ένα έθνος από την παράδοση της εθνικής πολιτικής του στους συμμάχους του. Είναι μια περιορισμένης έκτασης ερμηνεία της γνωστής λαϊκής παροιμίας «Φύλαξέ με Θεέ μου από τους φίλους μου γιατί από τους εχθρούς μου φυλάγομαι και μοναχός μου», εστιασμένης σε συγκεκριμένο θέμα. Την ίδια επίκληση στο θεό έκανε και ο Μέ-γας Ναπολέων, όταν του ζητούσε να τον προστατεύσει μόνο από τους φίλους και συμμάχους του (η χώρα μας έχει και «εταί-ρους»!), διότι «με τους εχθρούς του μπορούσε να τα βγάλει πέρα και μόνος του».
Μια συμμαχία βασίζεται σε όρους ισότιμης συνεργασίας. Αυτή η ισοτιμία δεν υπάρχει για δεκαετίες στις συμμαχίες της Ελλάδας με τις ΗΠΑ και τη Γερμανία, δυο μεγάλες δυνάμεις της Δύσης στην οποία παραδοσιακά ανήκει η χώρα μας. Την αντιμετωπί-ζουν ως ένα «αναβαθμισμένο προτεκτοράτο», διότι έχουν την ευχέρεια να χειραγωγούν τους περισσότερους πολιτικούς της και να υποδαυλίζουν τις (φανατικές) κομματικές αντιθέσεις και το πάθος τους για εξουσία. Κάποιες φορές η αναξιοπιστία συμμά-χων και εταίρων είναι χειρότερη από πισώπλατη μαχαιριά. Την είδαμε κατά τη μεγάλη οικονομική κρίση της χώρας μας που, κάποιοι «εταίροι μας», χόρευαν σαν κανίβαλοι γύρω από τη χύ-τρα, μέσα στην οποία μας έβραζαν για να πιουν και το ζουμί μας. Την είδαν πρόσφατα και οι Κούρδοι που θυσιάστηκαν κατά χι-λιάδες εκστασιασμένοι από τις υποσχέσεις των αμερικανών συμμάχων τους, οι οποίοι στο τέλος τους έριξαν στο στόμα του λύκου (του Ερντογάν). Για το λόγο αυτό είναι ζωτική ανάγκη για τον Ελληνισμό να κυβερνιέται από ηγέτες που όχι μόνον δηλώ-νουν Έλληνες και ότι γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα, αλλά και να έχουν ξεκάθαρο και αταλάντευτο πατριωτικό ήθος και ενερ-γοποιημένη ελληνική εθνική συνείδηση. Διότι είναι μάταιες και χωρίς πρακτικό αποτέλεσμα οι επικλήσεις του διεθνούς δικαίου και της αμφισβητούμενης ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Όταν βλέπεις την καγκελάριο της ισχυρότερης χώρας της Ευρώπης, για ένα δωράκι του Ερντογάν να χοροπηδά και να ξεφωνίζει σαν κοριτσόπουλο της φυλής των Παπούα, που ο λευκός αετονύχης έμπορος του χαρίζει ένα καθρεφτάκι, ή τους πρεσβευτές της ΕΕ να τραγουδούν σαν χορωδιακό συγκρότημα το «happy birthday to you» στα γενέθλια του τούρκου υπουργού εξωτερικών, είναι εύκολο να συνειδητοποιήσεις το μέγεθος της δουλοπρέπειας αυ-τών που κυβερνούν σήμερα την Ευρώπη. Τι να περιμένουμε από τέτοιους «εταίρους» οι οποίοι λιβανίζουν νέο-Σουλτάνους, οι οποίοι απειλούν σχεδόν όλους τους γείτονές τους και βρίζουν ακόμα και ηγέτες των μεγάλων δυνάμεων! Η συμπεριφορά τους μας θυμίζει τις αβρότητες και τις υποκλίσεις προς το Χίτλερ του άγγλου πρωθυπουργού Τσάμπερλεν και του γάλλου Νταλαντιέ, το 1938 στο Μόναχο. Όταν φεύγουν από το προσκήνιο οι ανίκα-νοι, μόνον τότε εμφανίζεται κάποιος Τσόρτσιλ για να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά!
Η ιστορία μας διδάσκει ότι ο στόχος ενός έθνους που αγωνί-ζεται ακατάπαυστα για να επιβιώσει, θα πρέπει αιωνίως να απο-βλέπει στην απαρέγκλιτη τήρηση των προϋποθέσεων που προ-αναφέραμε. Όσα κράτη ή υπερδυνάμεις (αυτοκρατορίες) εξαφα-νίστηκαν από το προσκήνιο της ιστορίας (Ρώμη, Σπάρτη, Βυζα-ντινή αυτοκρατορία κλπ) είχαν σταδιακά εκφυλιστεί εθνικά, ηθι-κά, πολιτιστικά και στρατιωτικά από τον ευδαιμονισμό, την κοι-νωνική ανηθικότητα και αναρχία, αλλά και κυρίως από την φιλο-χρηματία/κερδοσκοπία, με την οποία πάντα εκχωρείται de facto (λόγω πολιτικής διαφθοράς) η κρατική εξουσία στους σαράφηδες (τραπεζίτες, χρηματιστές κλπ). Σε αυτή τη φάση της διαδικασίας εκφυλισμού βρίσκεται ήδη, από το 1992, η Ευρωπαϊκή Ένωση και γενικότερα η Ευρώπη.
Ο Ελληνισμός επέζησε σε πολυεθνικές αυτοκρατορίες δυο περίπου χιλιετίες σε κατάσταση χειμερίας νάρκης, χάρη στη γλώσσα και στη συναίσθηση της ιστορίας του και της πολιτιστι-κής του κληρονομιάς. Αναγεννήθηκε από τις στάχτες με μια εκ-πληκτική πατριωτική ζωτικότητα και κατάφερε να επεκταθεί μέ-χρι σχεδόν τα σύνορα της Αρχαίας Ελλάδας. Σήμερα, με μια μα-κρόχρονη διαδικασία καταστροφικών συνεπειών για τον Ελληνι-σμό, οι μακρινοί φαινομενικά κίνδυνοι πλησίασαν και άγγιξαν τον κύριο κορμό του ελληνικού κράτους. Τα σημάδια μιας εκφυλιστι-κής οπισθοδρόμησης εξαιτίας του κομματικού φανατισμού, της απουσίας πολιτικών και πνευματικών ηγετών «με ψυχή», της γι-γάντωσης του εθνομηδενισμού και της έλλειψης μακροχρόνιας στρατηγικής και κρατικής οργάνωσης, φάνηκαν με τη γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού, τη μικρασιατική καταστροφή, την ε-ξαφάνιση της ελληνικής μειονότητας της Κωνσταντινούπολης με το πογκρόμ του 1955 και τις μεταγενέστερες απελάσεις, αλλά και τη διχοτόμηση της Κύπρου. Τα σημάδια των κινδύνων ήταν ορατά και προμήνυαν τις προθέσεις μιας ενδυναμωμένης δημο-γραφικά, στρατιωτικά και οικονομικά Τουρκίας, να αναζητήσει δια των όπλων έναν νεοναζιστικό «ζωτικό χώρο» (μια «γαλάζια πα-τρίδα») σε ελληνικά εδάφη.
Πολλοί ξένοι και μεταξύ τους και τούρκοι πολιτικοί, αντιμετω-πίζουν την Ελλάδα ως κράτος που βρίσκεται στα όρια της εθνι-κής του επιβίωσης. Μια χώρα, ένα ξέφραγο αμπέλι, στην οποία οι τρομοκρατημένοι κάτοικοι βρίσκονται απροστάτευτοι στα χέ-ρια ξένων λαθρεμπόρων και εγκληματιών, λαθρομεταναστών, αναρχικών και κάθε φυλής και εθνότητας κερδοσκόπων. Ο υ-πουργός προστασίας του πολίτη ομολόγησε ότι, τα μέλη μιας σπείρας Αλγερινών (επίσημα βαφτισμένοι ως «πρόσφυγες») συ-νελήφθησαν, φυλακίστηκαν και αποφυλακίστηκαν 200 φορές. Από την πρώτη κιόλας σύλληψη, δεν βρέθηκε ένας υπουργός δικαιοσύνης, ένας εισαγγελέας ή ένας δικαστής να διατάξει την απέλαση αυτών των επικίνδυνων και απρόσκλητων μετανα-στών! Θα είναι μια τέτοια πράξη φασιστική ή θα παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα όπως διατείνονται οι Έλληνες και οι ξένοι εθνομηδενιστές;
Οι Τούρκοι, όπως διάβασα σε άρθρο του καθηγητή Π. Ήφαι-στου, πιστεύουν ότι δεν είμαστε κράτος βιώσιμο, αν και για να κυριολεκτήσουμε θα πρέπει να ομολογήσουμε πως ήδη κατα-ντήσαμε κράτος αναλώσιμο. Κάποιες φορές οι αλήθειες είναι ο-δυνηρές. Αυτά που συμβαίνουν επί χρόνια στα ελληνικά νησιά με τους λαθροεισβολείς, δείχνουν την ανυπαρξία κράτους ικανού να προστατεύσει τους πολίτες του. Σύμφωνα με τις ενδείξεις μιας αυτοεκπληρούμενης προφητείας, τις οποίες με λεπτομέρειες πε-ριγράψαμε, όπως προαναφέραμε στην πραγματεία μας «Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ», ένα τέτοιο κράτος βρίσκεται σε πρώιμη διαδικα-σία διάλυσης. Τα αποτελέσματα εμφανίζονται πάντα μετά από μια μη αναμενόμενη παγκόσμια έκρηξη ή έναν μακρόχρονο και εκτεταμένο τοπικό πόλεμο. Τότε διαπιστώνεται ποιοι είναι οι ικα-νοί και οι δυνατοί που θα επιβιώσουν.
Κάποιοι αναγνώστες δικαιολογημένα θα διατυπώσουν τις α-ντιρρήσεις τους, για προβλέψεις που θεωρούνται ότι ενδεχομέ-νως θα μπορούσαν να υλοποιηθούν στο απώτερο μέλλον. Ό-μως, μια ερευνητική εργασία όπως η παρούσα που βασίζει τις μελλοντικές εξελίξεις στη θεωρία της αυτοεκπληρούμενης προ-φητείας, προσφεύγει στην ανάλυση των γεγονότων παρακολου-θώντας το οικονομικό και γεωπολιτικό κλίμα που επηρεάζει τις ελίτ που καθορίζουν τις τύχες του κόσμου και την διαμορφούμε-νη στην κοινή γνώμη πεποίθηση για αυτές τις μελλοντικές εξελί-ξεις. Κατά τη θεωρία, αυτοί ακριβώς είναι οι παράγοντες οι οποίοι θα επιβεβαιώσουν, εν είδη προφητείας, ένα μελλοντικό γεγονός το οποίο στο παρελθόν θεωρούνταν μια αφελής και τελείως α-πραγματοποίητη υπόθεση/πρόβλεψη. Για παράδειγμα, βλέπο-ντας κάποιος την εξέλιξη των γεγονότων μετά τη Συνθήκη της Λωζάννης, τα οποία προσδιόριζαν τις τύχες των δυο μειονοτή-των στη Δυτική Θράκη και στην Κωνσταντινούπολη, διαμορφώ-νει μια πρόβλεψη για το απώτερο μέλλον. Εξετάζει το πολιτικό status που έχει ήδη δημιουργηθεί, την ανατροπή των βασικών δημογραφικών παραγόντων και τη δυναμική της μιας πλευράς η οποία διαμορφώνει τις εξελίξεις και προσπαθεί (αυτός ο κάποιος) ως αυτόκλητος προφήτης, να φαντασθεί τη μελλοντική κατάληξη των συμφωνηθέντων στη Λωζάννη. Έχει ήδη διαπιστώσει την πληθυσμιακή ανατροπή στη Δυτική Θράκη και τη διαμορφούμε-νη τάση για αυτονομία (το προοίμιο μιας μελλοντικής προσάρτη-σης!), με παράλληλη εξαφάνιση της ελληνικής μειονότητας και ανατρέχει σε παρόμοια ιστορικά γεγονότα. Το Κόσσοβο, το λί-κνο του σερβικού εθνικισμού, χάθηκε για τους Σέρβους στη διάρκεια ενός τοπικού πολέμου με μια μεθοδευμένη και άριστα οργανωμένη ανατροπή των δημογραφικών δεδομένων, με το πρόσχημα της καταπίεσης των μουσουλμάνων και για την πα-ραβίαση των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Υπάρχουν πολλοί που να αμφιβάλλουν για τη μελλοντική προσάρτηση αυτού του κρατικού μορφώματος από την Αλβανία; Άλλωστε, την ίδια τύχη θα έχει και το δυτικό τμήμα της αποκαλούμενης Βόρειας Μακε-δονίας. Είναι προβλέψεις (προφητείες) βασισμένες στη δυναμική των εξελισσόμενων γεγονότων, τα οποία προκαθορίζουν την ε-πιβεβαίωση των μελλοντικών αυτοεκπληρούμενων εξελίξεων. Στην Ανατολική Βουλγαρία υπάρχει ήδη σε κατάσταση προ-γραμματισμένης αδράνειας μια τεράστια τουρκογενής μειονότη-τα που καθορίζει σήμερα, με τις ψήφους της, τις πολιτικές εξελί-ξεις και μελλοντικά (όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες) θα βαδίσει στα χνάρια του Κοσσόβου.
Με τέτοια δεδομένα ποια είναι η αυτοεκπληρούμενη προφη-τεία για τη Δυτική Θράκη, αν δεν ανατραπούν οι σημερινές καλ-πάζουσες δημογραφικές και πολιτικές εξελίξεις που δρομολο-γούνται και προπαγανδίζονται με ψεύδη εδώ και δεκαετίες από την Τουρκία; Αν οι έλληνες πολίτες και η διεθνής κοινή γνώμη πεισθεί από την προπαγάνδα, ότι κάποιες ψεύτικες καταστάσεις προσδιορίζονται ως πραγματικές και αναπόφευκτες τότε, κατά τον Ρ. Μέρτον, «θα είναι πραγματικές και οι συνέπειές τους». Αυτές οι συνέπειες είναι το αποτέλεσμα ενός τοπικού πολέμου ή των επεμβάσεων των μεγάλων δυνάμεων που πραγματοποιού-νται με το πρόσχημα προστασίας των αμάχων, των ανθρώπινων δικαιωμάτων, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού και άλλα παραμύθια της Χαλιμάς. Η προϋ-πάρχουσα ψευδής κατάσταση περί καταπίεσης της μουσουλμα-νικής μειονότητας (ενώ στην πραγματικότητα έχει εξαφανισθεί η ελληνική) θα «αυτοεκπληρωθεί» ως αληθινό και πραγματικό γε-γονός.
Τα αποτελέσματα των τωρινών πολιτικών εξελίξεων, αν κα-ταστούν μη αναστρέψιμα, θα φανούν σε μερικές δεκαετίες, σε έναν, δυο ή σε πέντε και παραπάνω αιώνες. Είναι απρόβλεπτος ο χρονικός προσδιορισμός. Κάποιοι πιστεύουν ότι η Ελλάδα έχει επιλεγεί ως χώρα προορισμού πολιτών από διάφορα κράτη της Ασίας και της Αφρικής, με σκοπό να προστατευθεί η υπόλοιπη Ευρώπη από την ισλαμοποίηση. Αυτή η επιλογή φαίνεται και από το γεγονός ότι, στην πράξη, η ευρωπαϊκή ζώνη ασφάλειας στις διελεύσεις προσφύγων και μεταναστών έχει δημιουργηθεί, με γενναίες χρηματοδοτήσεις από την ΕΕ, από το ένα άκρο της Αλβανίας ως τις ακτές του Εύξεινου Πόντου της Βουλγαρίας. Η Ελλάδα απομονώθηκε από αυτό το ευρωπαϊκό δίχτυ ασφάλειας. Η εθνομηδενιστική προπαγάνδα επαίρεται ότι εμείς οι Έλληνες, οι τόσο πονόψυχοι και φιλόξενοι, σώζουμε την τιμή της ανάλγη-της και απολίτιστης Ευρώπης στο πρόβλημα των δυστυχισμέ-νων προσφύγων. Εδώ έχει απόλυτη εφαρμογή η ρήση του Λένιν για τους «χρήσιμους ηλίθιους». Ποιους πρόσφυγες σώζουμε ό-ταν οι τρομοκρατημένοι κάτοικοι των ελληνικών νησιών εκλιπα-ρούν για σωτηρία από ομάδες χιλιάδων εισβολέων από την Ασία και την Αφρική! Ο πόλεμος γίνεται στη Συρία και οι πολίτες αυτής της χώρας νόμιμα και δικαιολογημένα χαρακτηρίζονται ως πρό-σφυγες. Αλλά οι άλλοι; Αυτοί οι αμέτρητοι από την Αλγερία, το Μαρόκο, το Πακιστάν ή το Αφγανιστάν, με τα άφθονα χρήματα για τους αλληλοδιαδεχόμενους διακινητές και που δασκαλεμένοι τρυπούν τις βάρκες τους. Όμως παραδόξως σώζουν τα πανά-κριβα κινητά τους τηλέφωνα αλλά χάνουν δήθεν τα διαβατήριά τους για να δηλώσουν ψεύτικα ονόματα και ηλικίες; Ποιός ελέγ-χει την υγεία και το ποινικό μητρώο αυτών των απρόσκλητων λαθροεισβολέων και τους πελώριους κινδύνους που δημιουρ-γούνται για τους κατοίκους των νησιών και τα κρατικά όργανα που έρχονται σε επαφή μαζί τους; Αυτή την εποχή της πανδημί-ας του κορονοϊού της Κίνας, που βλέπουμε σε αεροδρόμια και λιμάνια οι ελεγκτές υγείας να είναι προστατευμένοι σαν αστρο-ναύτες, γιατί κάποιοι δήθεν ανθρωπιστές παραβλέπουν τους κινδύνους υγείας και ασφάλειας για σημαντική μερίδα του ελλη-νικού λαού; Γιατί προσκαλούν και άλλους αλλοεθνείς πιστοί στις δήθεν ανθρωπιστικές αρχές των Ανοιχτών Συνόρων του Τζ. Σό-ρος και των αμαρτωλών του Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ), όταν είναι φανερό πως η Ελλάδα έφτασε στα όρια αντι-μετώπισης του προβλήματος; Γιατί δεν λαμβάνονται μέτρα απο-τροπής, τα οποία με επιτυχία εφάρμοσαν ή εφαρμόζουν άλλες χώρες, χωρίς οι πολίτες τους να κατηγορούνται από τους «ύπο-πτους ανθρωπιστές» ως φασίστες ή ρατσιστές; Από ξένα και εγ-χώρια κέντρα παίζονται βρώμικα παιχνίδια εις βάρος του ελληνι-κού λαού. Αυτό πλέον είναι τόσο εμφανές που, κατά τη λαϊκή παροιμία, το κατάλαβε και η κουτσή Μαρία!
Άκουσα τον ευρωβουλευτή Γιώργο Κύρτσο, έναν πολιτικό ο οποίος από τα νεανικά του χρόνια είχε προοδευτικές κοινωνικο-πολιτικές απόψεις, να εξηγεί στους συνομιλητές του τη δύσκολη θέση που βρέθηκε, όταν πρότεινε ως χώρο εισόδου των προ-σφύγων και μεταναστών ένα αραιοκατοικημένο νησί του Αιγαίου. Ο εθνομηδενισμός, όπως επανειλημμένα έχω γράψει, είναι πο-λύχρωμος και έχει βαθιές ρίζες σε όλα τα κόμματα. Για ποιο λόγο θεωρείται φασιστική και απάνθρωπη μια τέτοια πρόταση που θα «ξαναδώσει πίσω τις ζωές των κατοίκων των νησιών του Ανατο-λικού Αιγαίου»; Αυτό ήταν το αίτημα των απελπισμένων ελλή-νων ακριτών κατά την πρόσφατη μεγάλη και ειρηνική διαδήλω-ση στη Λέσβο. Μήπως οι Έλληνες που μετανάστευαν (πάντα με πρόσκληση) στην Αμερική, δεν περνούσαν από το Έλις Άιλαντ της Νέας Υόρκης για έλεγχο υγείας και ποινικού μητρώου; Μή-πως η Ιταλία δεν έχει τη Λαμπεντούζα και η Αυστραλία το Νησί των Χριστουγέννων για τον ίδιο σκοπό; Γιατί μια πρόταση σαν του Γ. Κύρτσου είναι φασιστική και απάνθρωπη; Απλούστατα! Διότι ο πολυπλόκαμος ελληνικός εθνομηδενισμός έχει μια αντι-πατριωτική ιδεολογία, η οποία θέτει τα συμφέροντα των ξένων πάνω από τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Διαβρώνει και αποδομεί το ιστορικό και γενικότερα το πολιτιστικό παρελθόν του Έλληνα. Είναι μια παντοδύναμη διεθνιστική ομάδα πολιτι-κών και κρατικοδίαιτων διανοουμένων, με κυριαρχία στα μεγάλα ΜΜΕ και κυρίως στην τηλεόραση, αυτό το απόλυτα αποτελε-σματικό εργαλείο πλύσης εγκεφάλων και ελέγχου του φρονήμα-τος του λαού. Η δύναμή τους διαπιστώνεται και από το γεγονός πως τις τελευταίες δεκαετίες, σε εναλλασσόμενες κυβερνήσεις, κατέχουν ισχυρά κυβερνητικά πόστα. Ακόμα και σήμερα, γνω-στοί και επώνυμοι αναθεωρητές της ιστορίας που αναδείχτηκαν στη δεκαετία του ’90 και γελοιοποίησαν την ελληνική ιστορία και τον ελληνικό πολιτισμό, συμμετέχουν ως οργανωτικά στελέχη για τη γιορταστική προβολή(!) της ελληνικής ιστορίας και του ελ-ληνικού πολιτισμού. Οι αρνητές υποτίθεται πως μεταβλήθηκαν ξαφνικά σε οργανωτές μιας ιδέας, ενός συνόλου αξιών στις οποί-ες δεν πιστεύουν και μισούν! Είναι με συσχετισμούς και συγκρί-σεις, η κορύφωση του παραλογισμού με την υποθετική ανάθεση εντολής σε άθεο για να αναδιοργανώσει τους θεσμούς μιας θρη-σκείας.
Όσοι δεν ασπάζονται αυτή την ιδεολογία, αυτόματα στιγματί-ζονται ως φασίστες, ως ρατσιστές, ως παραβάτες των ανθρώπι-νων δικαιωμάτων και ως βάρβαροι και ανάλγητοι φανατικοί που μισούν τους αναξιοπαθούντες πρόσφυγες. Γι’ αυτό το λόγο επι-μένουν, δολοφονώντας και την ελληνική γλώσσα, ότι και τα στί-φη των χιλιάδων απρόσκλητων εισβολέων είναι δυστυχισμένοι πρόσφυγες (και όχι μετανάστες ή λαθρομετανάστες!) που προ-σπαθούν δήθεν να σωθούν από τα δεινά του πολέμου. Και φυσι-κά η μικρή και ταλαίπωρη Ελλάδα δεν μπορεί να τους σώσει διό-τι και η ίδια δεν γνωρίζει αν θα μπορέσει να σωθεί. Είναι μια α-βεβαιότητα που τσακίζει και εκμηδενίζει το φρόνημα των πολι-τών!
Αφού όμως ασχοληθήκαμε με προφητείες, είναι εύκολο να επεξεργαστούμε ένα ακραίο φανταστικό σενάριο για τη μελλο-ντική πορεία του ελληνισμού. Οι περισσότεροι Έλληνες φοβού-νται ότι, λόγω της εθνομηδενιστικής πλημμυρίδας και των α-κραίων (Αριστερών και Δεξιών) διεθνιστικών ιδεολογιών, θα χά-σουν κάποτε στη χώρα τους, σύμφωνα και με τις δυσοίωνες προβλέψεις/προφητείες, την εθνική τους ταυτότητα. Ο Ελληνι-σμός, ως πατριωτική ιδεολογία θα μπορέσει άραγε να επιβιώσει;
Οι εθνομηδενιστικές αντιλήψεις είναι παντελώς ανύπαρκτες στις πολιτιστικές ελληνικές νησίδες του εξωτερικού (Αυστραλίας, ΗΠΑ, Νότιας Αμερικής και ενδεχομένως της Ευρώπης), χάρη στη βαθιά, στην ακατάβλητη πίστη των Ελλήνων της Διασποράς στις αξίες και στο προγονικό ιστορικό παρελθόν της πατρίδας μας. Εκεί θα επιβιώσει και θα αναγεννηθεί ο Ελληνισμός, όπως αναστήθηκε στην Ευρώπη, έξω από την κυρίως Ελλάδα από έλ-ληνες διανοούμενους πριν από το 1821 και ξεσήκωσε έναν ως τότε παραλυμένο λαό που θυμήθηκε την ιστορία του και τον α-θάνατο πολιτισμό του. Όπως ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και για πολλούς αιώνες επιβίωσαν, χωρίς πατρίδα, οι Εβραίοι της Δια-σποράς, χάρη στο πανάρχαιο πολιτιστικό τους παρελθόν. Ο πολιτισμός και η κοινωνική συνοχή είναι τα ισχυρότερα όπλα ε-πιβίωσης ενός λαού.
