Αυτή τη φορά… δεν θα μπορούν να τολμήσουν να πουν… ΟΧΙ

‍

Πανίκος Ελευθερίου

Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 200 χρόνια από την Εθνική παλιγγενεσία του 1821
Ενώ όμως οι επετειακοί εορτασμοί θα είναι στο απόγειο τους, είναι ήδη εμφανές  ότι θα βρίσκεται σε εξέλιξη, συντονισμένη προσπάθεια για να πειστούμε ότι η ελευθερία για την οποία θα γίνεται λόγος, για την απόκτηση της οποίας έγιναν τόσες θυσίες, δεν είναι ρεαλιστική και εφικτή πλέον για τους Έλληνες της Κύπρου.

 Αυτές τις μέρες του Μάρτη, όπου υπάρχει η επέτειος της θυσίας του Γρηγόρη Αυξεντίου, που υπενθυμίζει, πως οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες και αυτή του Ευαγόρα Παλληκαρίδη που δίδαξε πώς πρέπει να είναι το πρότυπο του ιδεολόγου Έλληνα, του ήρωα… ποιητή, του ανιδιοτελούς αγωνιστή της ελευθερίας, ξένες και εγχώριες δυνάμεις, προσπαθούν να μας… “συνετίσουν”.

Να μην έχουμε “υπερβολικές απαιτήσεις” και να μην στοχεύουμε στο υπέρτατο αγαθό της “ατόφιας ελευθερίας”, που απολαμβάνουν οι πολίτες και της τελευταίας υποανάπτυκτης χώρας του κόσμου.  

Προσπαθούν οι δυνάμεις αυτές, να πετύχουν να το εμπεδώσουμε ότι… εμείς, που ως Έλληνες γεννήσαμε πρώτοι τη Δημοκρατία, που ήταν θεμέλιο στο οικοδόμημα που ίσως μπορεί να ονομάζεται “πολιτισμένη ανθρωπότητα”, δεν μπορούμε να προσδοκούμε ότι θα επικρατήσουν οι στοιχειώδεις αρχές της ελευθερίας και της Δημοκρατίας και στη δική μας την πατρίδα.

Πρέπει, κατ’ αυτούς, να αρκεστούμε με την ανελεύθερη "λύση" συνεταιρικού "κράτους" Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα.  Να ζήσουμε ως ανδράποδα, με “μειωμένα ανθρώπινα δικαιώματα”, στην ουσία με… “κουτσουρεμένη” την ελευθερία μας.  Σαν να ξέχασαν κάποιοι ότι, όταν ερωτηθήκαμε, μέσω του δημοψηφίσματος το 2004, απορρίψαμε την συγκεκριμένη μορφή “λύσης” με το συντριπτικό 76%.  

Δεν είναι αυτά που σκέφτεται ο κάθε λογικός άνθρωπος, ο οποίος έχει αντιληφθεί πού οδηγούμαστε, ακούγοντας τις θριαμβολογίες των κυβερνώντων για την “δυναμική παρέμβαση” του Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν.
Πανηγυρίζουν (λέγοντας περίπου ότι είναι καρπός της δικής τους πολιτικής) γιατί δήλωσε ενώπιον της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Αμερικανική Βουλής ότι υποστηρίζει σθεναρά μια διευθέτηση που θα επανενώνει την Κύπρο ως μια Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία και ότι θα δούμε μια πλήρη εμπλοκή της Αμερικανικής Διπλωματίας για να προωθηθεί αυτή η προοπτική.

Είναι ταπεινωτικό και εξοργιστικό ταυτόχρονα, να σε υπενθυμίζουν κάθε βράδι στις ειδήσεις, ότι σε θεωρούν ως υποδεέστερο είδος ανθρώπου, που δεν μπορεί να απολαμβάνει τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα και ότι τα εις βάρος σου εγκλήματα πρέπει οπωσδήποτε να διαγραφούν και η υφιστάμενη παρανομία της Τουρκικής κατοχής, να νομιμοποιηθεί.
 Δεν πρέπει να ανησυχούμε διπλά, όταν και η ίδια Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία ενταχθήκαμε κυρίως για να πορευθούμε προς λύση που θα βασίζεται στα ανθρώπινα δικαιώματα και στο περιλάλητο Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, μας πιέζει ουσιαστικά προς την ίδια κατεύθυνση;

Κυρίως όμως πρέπει να ανησυχούν οι πολίτες, γιατί κάποιοι εκ των ηγετών τους, θεωρούν την επιδίωξη για Δ.Δ.Ο. ως πατριωτική γραμμή που θα φέρει την “λύτρωση” για τον Κυπριακό Ελληνισμό, μέσω της νέας κατάστασης πραγμάτων που θα προκύψει, την λεγόμενη… “επανένωση”.
Τι κάνουν όμως οι ίδιοι οι πολίτες, των οποίων η ζωή επηρεάζεται άμεσα από την “λύση” στην οποία οδηγούμαστε και την οποία κάποιοι επιμένουν να εξιδανικεύουν; Καταλήγουμε στο ότι δεν πρέπει να τα έχουμε με τους ξένους.  Αυτοί δεν θα δυσκολευτούν καθόλου να αποδεχθούν την αδικία, όταν δεν θα επηρεάζονται τα δικά τους συμφέρονται, ιδίως όταν η Διζωνική εμφανίζεται (και είναι) ως ο διακαής πόθος και επίσημη θέση της επίσημης πλευράς μας.  Αυτό το τελευταίο είναι που πρέπει πρώτα να αλλάξει, για να έχουμε βάσιμες ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο.

Στήνεται εις βάρος μας… ακόμα πιο έντεχνα αυτή τη φορά, μια παγίδα από την οποία δύσκολα θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε.  Στόχος είναι να διασφαλιστεί ότι θα ασκηθούν τέτοιες πιέσεις από τον διεθνή παράγοντα (π.χ. αναβαθμισμένη Αμερικανική ανάμιξη) που οι Έλληνες της Κύπρου δεν θα μπορούν να τολμήσουν να πουν… ΟΧΙ.

Θα επενδύσουν στην έξαρση της Τουρκικής αδιαλλαξίας, στο πέρασμα του χρόνου (πέρασαν ήδη 47 χρόνια), στην κόπωση των πολιτών και θα εκβιάσουν και πάλι μιλώντας για τελευταίες ευκαιρίες και για… «λύση ή διχοτόμηση.»  Θα επενδύσουν σε επικοινωνιακά τεχνάσματα και την τεράστια ψυχολογική πίεση που θα ασκηθεί για να πειστούν οι πολίτες ότι… πρέπει να αποδεχθούμε το… αναπόφευκτο γιατί δεν υπάρχει άλλος δρόμος.  Επενδύουν τέλος και στο ισοζύγιο δυνάμεων στο πολιτικό σκηνικό της Κύπρου.  Εναποθέτουν πολλές ελπίδες στις ικανότητες των ηγεσιών των κομμάτων που υποστηρίζουν “λύση” Δ.Δ.Ο. που “συσπειρώνουν” τους ψηφοφόρους τους, στις εκάστοτε εκλογές.  Αυτό πρέπει να το έχουν πάντα στο μυαλό τους οι πολίτες αυτού του τόπου.  

Ας μην εφησυχάζουν κάποιοι κι ας μην ξεγελιούνται από την διαφαινόμενη έξαρση της Τουρκικής αδιαλλαξίας και την δήθεν επιδίωξη για δύο κράτη.  Είναι μέρος του Ανατολίτικου παζαριού στο οποίο οι Τούρκοι διαπρέπουν διαχρονικά (δυστυχώς για τον Ελληνισμό).  
  Το εκμεταλλεύονται όμως οι ηγέτες μας (όχι όλοι) και επιμένουν να παρουσιάζουν την "λύση" συνεταιρικού "κράτους" Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα, ως την μόνη ρεαλιστική λύση και την έχουν μάλιστα ως παντιέρα του “αγώνα” τους.  Ορισμένοι από αυτούς, δεν σταμάτησαν ποτέ να δουλεύουν για την επαναφορά του Σχεδίου Ανάν.  Αυτό αποδεικνύεται κάθε φορά που δηλώνουν ότι είναι πανέτοιμοι να επανέλθουν στις συνομιλίες, ξεκινώντας από το σημείο που αυτές διακόπηκαν στο Κρανς Μοντανά το 2017, όπου φτάσαμε στο παρά-πέντε μιας ῾λύσης’, χειρότερης από αυτήν που είχαμε απορρίψει.  

Οδηγούμαστε, ξεκάθαρα, σε μια συνομοσπονδιακή “λύση” που θα ονομαστεί Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, με πολιτική ισότητα, την οποία ευχαρίστως θα αποδεχόταν και η Τουρκία γιατί την εξυπηρετεί πλήρως, ασχέτως με το τι δηλώνουν οι ηγέτες της, που μιλούν πλέον για λύση δύο κρατών, ακριβώς για να πείσουν κι αυτοί με την σειρά τους (όπως θέλουν τα πείσουν και δικοί μας ηγέτες) ότι η Δ.Δ.Ο. είναι η μόνη εφικτή λύση.  Οι “ηγέτες” μας παραδίδουν τον πλήρη έλεγχο της Κύπρου στην Τουρκία. Είναι κυριολεκτικά, τόσο… αδιαμφησβήτητο, που δεν υπάρχει κάποιος πιο ήπιος ή “διπλωματικός” τρόπος για να το διατυπώσει κανείς.  Για να είναι εκεί όμως αυτοί οι ηγέτες και να κρατούν τις τύχες μας στα χέρια τους, σημαίνει ότι τους στηρίζει ο λαός με την ψήφο του.  Αυτή είναι μια γνωστή παράμετρος που σχετίζεται άμεσα με την συνεχόμενη διολίσθηση στο Κυπριακό και με τους θανάσιμους κινδύνους που μας απειλούν.

Από τους ξένους δεν θα περιμέναμε να μας υπερασπιστούν, πέραν από το σημείο που τους επιτρέπει η εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων.  Στις διεθνείς σχέσεις, δεν υπάρχουν φίλοι, υπάρχουν μόνο συμφέροντα.  Επιπλέον, είναι δεδομένο ότι οι Άγγλοι παραμένουν ο κακός δαίμονας του Ελληνισμού και της Κύπρου.  Μας εκδικούνται ακόμα, για τον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α., ενώ οι στόχοι τους είναι να εξασφαλίσουν την παρουσία των Αγγλικών Βάσεων στο νησί και να διατηρήσουν μερικώς, τον στρατηγικό έλεγχο της Κύπρου.  Εργάζονται για να πετύχουν να επιβληθεί μια Δ.Δ.Ο. στην Κύπρο μέσω της οποίας θα επιτύχουν να ελέγχουν από κοινού με την Τουρκία την Ανατολική Μεσόγειο (συμπεριλαμβανομένου και του φυσικού πλούτου).
Οι δε στόχοι των Τούρκων είναι γνωστοί: Μέσω της Δ.Δ.Ο. με, πολιτική ισότητα, την εκ περιτροπής προεδρία και τα τουρκικά βέτο, επιδιώκουν να τινάξουν το “κράτος” που θα δημιουργηθεί στον αέρα.  Μέσω της ανασφάλειας που θα επέλθει και μέσω της νομιμοποίησης των εποίκων θα μας καταστήσουν μειονότητα στην ίδια μας την πατρίδα.  Τότε είναι που και οι υπόλοιποι εναπομείναντες θα οδηγηθούν προς την έξοδο (στην φυγή).  Όλα θα είναι έτοιμα πλέον για να καταστεί η Κύπρος (ίσως με ένα νέο δημοψήφισμα) η νέα επαρχία της Τουρκίας.  Δεν τα βλέπουν αυτά οι κυβερνώντες; Με ποια λογική προσέρχονται τόσο… πρόθυμοι στην νέα “άτυπη πενταμερή”;

Πρέπει να το φωνάξουμε όσο πιο δυνατά γίνεται για να ακουστεί και στο εξωτερικό: Ο βασιλιάς είναι γυμνός!   Η "λύση" δηλαδή, συνεταιρικού "κράτους" Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα  δεν είναι λειτουργική και βιώσιμη λύση, αλλά  αντιθέτως θα φέρει νέα δεινά και οδηγεί στον αμετάκλητο και ολοκληρωτικό αφανισμό του Κυπριακού Ελληνισμού.  Να υπενθυμίσουμε και στους ξένους, ότι αυτή την “λύση”, δικαίως την απορρίψαμε με το συντριπτικό 76% στο δημοψήφισμα του 2004.  

Οι πολίτες πρέπει να αναλογιστούν τις δικές τους ευθύνες.  Για τους πιο πάνω λόγους, λόγους διασφάλισης της φυσικής επιβίωσης στη γη που μας γέννησε, επιβάλλεται στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές να δώσουν την ψήφο τους μόνο σε κόμματα που τάσσονται ξεκάθαρα κατά της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.

 Μόνον έτσι θα δοθούν τα σωστά μηνύματα και στους ξένους, τους οποίους φαίνεται ότι πείσαμε ότι είμαστε έτοιμοι να αυτοκτονήσουμε αποδεχόμενοι αυτή την “λύση”. "Λύση" συνεταιρικού "κράτους" Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα, σημαίνει παράδοση της Κύπρου στην Τουρκία.
 Σημαίνει… ένωση της Κύπρου με την Τουρκία.  Οι πολίτες πρέπει να το αντιληφθούν: Φτάνουμε στην τελευταία γραμμή αμύνης, που δεν είναι άλλη από την άρνηση.  

Όχι στα σχέδια των εχθρών του Ελληνισμού για “λύση” Δ.Δ.Ο. στην Κύπρο!
Πρώτα η άρνηση που σώζει το κράτος μας αλλά και την αξιοπρέπεια μας, μετά… απαλλαγή από τους ανεπαρκείς ηγέτες και υιοθέτηση πορείας που οδηγεί στην απελευθέρωση.  
Τέρμα πια, στο θέατρο του παραλόγου!

Πανίκος Ελευθερίου

‍

Άσσια – Κατεχόμενη Αμμόχωστος – Κύπρος (12.03.2021

‍