Αθήνα,
2 Οκτωβρίου 2007
Μ
Η Π Ω Σ;
Ηλία
Ηλιόπουλου
Διευθυντή
το Ομογενειακού Πρακτορείου Ειδήσεων
Ελλάδος
To
1988 ήταν το αποκορύφωμα της ταχύτατης
αύξησης της προόδου του Γιώργου Κωσκοτά,
ανοίγοντας με γοργό ρυθμό το ένα μετά το
άλλο, σε όλη την Ελλάδα, υποκαταστήματα
της τραπέζης «Κρήτης», της οποίας ήταν ο
νέος ιδιοκτήτης. Και όλοι διερωτώντο και
τρέχανε ακόμη και σε καφφεντζούδες να
μάθουνε πως
γίνεται αυτό και «που βρίσκει τα λεφτά»
και πως ξαφνικά ροδίζει πως ανατέλει και
ως ένας μεγιστάνας των media.
Αποκτά εφημερίδες και ιδρύει
ραδιοσταθμούς και δημιουργεί την
μεγαλύτερη εκτυπωτική μονάδα της
Ελλάδας, μεγαλύτερη λέγανε ακόμη κι
εκείνης του ΚΚΕ, αν ήσαν αλήθεια τα όσα
περνούσαν σαν
σίφουνας-πανικός μέρα με τη μέρα ακόμη
και από σοβαρά μυαλά της Πολιτικής και
της Ιδιοκτησιακής Δημοσιογραφίας.
Τρέχανε από πίσω του, λαϊκοί και
ιερωμένοι, καλλιτέχνες και πολιτικοί,
αθώοι και πονηροί, υστερόβουλοι και
αγνοί, καιροσκόποι και αγαθιάρηδες,
επιχειρηματίες και ερασιτέχνες, πόρνες
και άγγελοι. Πάσης φύσεως άνθρωποι που
είχαν ανάγκη ή επιθυμία να αποκτήσουν
κάτι περισσότερο ή φιλοδοξία να βρεθούν
πλάϊ του. Να τα έχουν καλά μαζί του, να
τους δώσει καμμιά θεσούλα ή καμμιά
διοίκηση στην Τράπεζα, καμμιά
επιχορηγησούλα για καμμιά δουλίτσα τους,
καμμιά (το καμμιά με δύο μμ από «καν μία»)
οικονομική βοήθεια. Βαριούτσικος στα
κιλά ο Κωσκοτάς, ελαφρώτατα όμως
καλωσυνάτος, δεχόταν και τον πιο ταπεινό,
αθώο και ύποπτο, βοηθούσε θα έλεγα και
χωρίς καιροσκοπισμό. Ανοιχτός σε όλους.
Κι αυτό ήταν που ηύξανε την ανεξήγητη
περιέργεια και την βασανιστική απορία «πού
βρίσκει τα λεφτά;». Θυμάμαι κι εμένα με
παρεκάλεσε κάποια διεθνής φιλανθωπική
οργάνωση, ήρθαν στο Γραφείο μου δυο
κυρίες γεμάτες πειθώ από φρεσκοβαμμένης
κεφαλής μέχρι λουστραρισμένων ονύχων,
να μεσολαβήσω να τους δώσει κάποια
χρήματα για μια εκδήλωσή τους.
«
Εγώ; Tους
είπα. Aπό πού κι ως πού; Ούτε τον ξέρω,
ούτε γνωρίζει την ύπαρξή μου». Επίμονες
οι κυρίες ρίξανε στο τραπέζι όλο τον
πακτωλό της επιχειρηματιολογικής
δεινότητος και φλυαρίας τους, έπεσα,
άντε να τηλεφωνήσω και να πω την ανάγκη
τους. Τέτοιες επιπολαιότητες τις κάνω
συχνά. Και όμως τα πήρανε και χοντρά
μάλιστα. Βγήκε η «βρώμα» ότι μεσολάβησα
αποτελεσματικά στον Κωσκοτά, έφτασε
μέχρι την Αυστραλία η μυρωδιά μου, να σου
ένας συνεργάτης μου από τη Μελβούρνη: «΄Εχω
μια κόρη μπουμπούκι, 25 χρονών, φωτιά και
λαύρα στη γνώση όχι απλώς τηςΛογιστικής
και της Ελληνικής, αλλά ελέγχου των
Λογιστηρίων, με σπουδές και στην Αμερική,
ένα κι ένα για τον Κωσκοτά. Θα του
ελέγχει τους Διευθυντές των Λογιστηρίων
μέχρι και πέραν του χάους της
συνειδήσεώς τους. Φαγώθηκε να έρθει να
μείνει στην Ελλάδα, δεν ξέρω μήπως την
έχει ψήσει και κανένας επιτήδειος
προικοθήρας, σε παρακαλώ ιδές τονε και
δεν θα χάσει». Τα έχασα όμως εγώ που
έμπλεξα. Τι να κάνω, πήρα τη άγουσα για
την Βουκουρεστίου, βρήκα την κυρία
Μαυρομάτη, άξια άγρια γλυκειά συνεπή
έμπιστο και υπεργραμματέα του, «έτσι κι
έτσι και τι να κάμω»; «Να δούμε τον
Γιώργο». Αν μου έλεγε ο άγιος Πέτρος ο
θυρωρός να με πάει να δω το Θεό, δεν θα
τον πίστευα. Είδαμε το Γιώργο, είδε τα
χαρτιά που μου είχε στείλει ο πατέρας
της, μου είπε «σε ένα μήνα πιάνει δουλειά
και με μισθό….». Ρε δεν πάω να μάθω
Λογιστικά» είπα μέσα μου. Όμως ο μήνας
δεν ήρθε ποτέ. Γιατί ήρθαν σε λίγες μέρες
οι άσχημες μέρες, που μερικοί ξέρετε. Και
ο διορισμός δεν έγινε ποτέ. Το ίδιο βράδυ
εκείνο που με είχε δεχθεί ο Κωσκοτάς, δυο
βουλευτές σε κοσμική συνάθροιση με
ρωτούσαν αναρωτιόμενοι «που βρίσκει τα
λεφτά ο Κωσκοτάς» και ανοίγει τόσα
υποκαταστήματα και πως θα μπορούσαν να
διορίσουν κανένα από τους ψηφοφόρους
τους. «Πού βρίσκει τα
λεφτά». Σε αυτό βέβαια το ερώτημα πήραμε
απάντηση όταν έγινε το Ειδικό
Δικαστήριο το 1989 με κατηγορούμενο τον
άτυχο τον ίδιο τον Κωσκοτά και τον ίδιο
τον εμπλεχθέντα Πρωθυπουργό και σειρά
υπουργούς. Τότε με
σχεδόν ομόφωνη προτροπή όλων των
εκδοτών εφημερίδων «
σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν» πλήν του
πανέξυπνου
Κεφαλονίτη Γιώργου Κουρή, με την ακραία
«Αυριανή» του, που έκανε και έναν Ανδρέα
Παπανδρέου να δηλώσει υποταγή. Γιατί το
ανέφερα αυτό τόσο ανεπίκαιρα; Γιατί το
ίδιο ερώτημα επικαίρως κυκλοφορεί εδώ
και τρία χρόνια, για το «πού βρήκε η
κυρία Μπενάκη, ως πρόεδρος της Βουλής
των Ελλήνων τότε, να πει ευθέως και
αναντιρρήτως, δημοσίως και πανηγυρικώς
στον κ. Κάρολο Παπούλια, την ώρα που
ανελάμβανε τα καθήκοντά του ως Πρόεδρος
της Δημοκρατίας, ότι « στις μέρες της
θητείαςσας κ. Πρόεδρε ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ
ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΌΡΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ».
Ερώτημα που αιωρείται, χωρίς στήριγμα
τρία χρόνια τώρα και δεν πέφτει. Και το
ερώτημα έχει δυο πτυχές: Η μία που
βασίζεται και η άλλη πώς θα γίνει η
συρρίκνωση; Με αλλαγή θερμοκρασίας;
Θα παγώσει η χώρα ή η πατριωτική
συνειδησή μας;
Κι ακόμη από πού θα γίνει η συρρίκνωση; Aπό
ανατολικά, βόρεια, νότια ή δυτικά;
Όλοι υποπτεύονται από βόρεια. Εγώ
αδυνατώ να το πιστέψω. Όμως είδα
μια φράση, που δεν ξέρω εάν έχει βάση,
αλλά όταν δεν έχεις που να πιαστείς,
πιάνεσαι και από το πουθενά:
«
Σχετικά
με την απειλή των Σκοπίων, δεν είναι αυτή
τώρα ποσοτική, αλλά ποιοτική!
Δεν είναι τώρα Στρατιωτική, αλλά Πολιτική
και Πολιτισμική! Και είναι
διαρκώς εδαφικά διεκδικητική, αυτόματα,
με τη χρήση ή επίκληση του ελληνικού
ονόματος «Μακεδονία»! Σκοπιανικοί
Κύκλοι, με Νομικές και Πολιτικές
διασυνδέσεις στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και
το ΝΑΤΟ, ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟ 2012, το 2012 (!!!),
σε 5 μόλις έτη, λήγει η επίσημη ισχύς της
Συνθήκης Βουκουρεστίου που είχε πριν
εκατό σχεδόν χρόνια καθορίσει τα σύνορα
και τα κράτη της Χερσονήσου και έχει ήδη
προγραμματιστεί μια Νέα Διεθνής Συνθήκη
για τα Βαλκάνια, επ΄ ευκαιρία και της
αλλαγής Συνόρων και δημιουργίας Νέων
Κρατών!!! ΤΟΤΕ – ισχυρίζονται έχοντας
πολύ υψηλές διαβεβαιώσεις – ΘΑ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ η ολοκληρωμένη «μεγάλη» «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»!!!
Με υπογραφές και όχι με πολέμους… Γι΄
αυτό είναι ανένδοτοι στο θέμα του
Ονόματος, επειδή «το όνομα είναι το
ΚΛΕΙΔΙ της διεκδίκησης και της
επιτυχίας»…
Όλα
έχουν μια κατάληξη ή όλα είναι μια φήμη;
Αλλά
ΜΗΠΩΣ βγάζουν και μια είδηση; Ότι ο κ.
Παπούλιας είναι προαποφασισμένο να
επανεκλεγεί ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας;
Την
μεταφέρω ως αστήρικτη (;) πληροφορία και
όχι ως απάντηση στο τριετές ερώτημά μας.
ΗΛΙΑΣ
ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
e-mail:
iliop@otenet.gr
