“ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ”:
Η Νομιμοποίηση
Μιας Κλεμμένης
Ταυτότητας.
Συναισθήματα
αγανάκτησης και κύματα οργής, έχουν
καταλάβει την ομογένεια του Καναδά, εξ
αιτίας της πρόσφατης απόφασης των
γραφειοκρατών του Καναδικού Υπουργείου
Εξωτερικών και Διεθνούς Εμπορίου, να
προχωρήσουν στην σύναψη εμπορικών
συμφωνιών με την διοίκηση της ΦΥΡΟΜ, με
αναφορά στην τελευταία με το όνομα της
Μακεδονίας.
Θα
πρέπει να τονισθεί ότι σύμφωνα με το
αιτιολογικό που δόθηκε στη δημοσιότητα
από τους υπεύθυνους του Καναδικού ΥπΕξ,
η χώρα μας πήρε αυτή την απόφαση επειδή
δεν ήθελε να εμπλακεί σε μια υπόθεση
διαφωνίας γύρω από την ονομασία κάποιου
κράτους μέλους της διεθνούς κοινότητας.
Η
αιτιολογία, αρχικά, εμφανίζεται να έχει
σοβαρό έρεισμα, όπως τουλάχιστον το
θέτουν οι Καναδοί. Η συνέχιση των
διαπραγματεύσεων για δέκα τέσσερα τώρα
χρόνια και η αδυναμία των δύο πλευρών να
βρουν κάποιο σημείο, κάποια βάση
συμφωνίας κοινής αποδοχής, είναι
ενδεικτικό ότι κούρασε και κουράζει
κάθε μέρα και περισσότερο την διεθνή
κοινότητα, η οποία αρχίζει να διερωτάται
για τις πραγματικές αιτίες αυτής της
εκκρεμότητας.
Δεκατέσσερα
χρόνια προσπαθειών και συσκέψεων με
μεσολαβητές διεθνείς παρατηρητές και
εκπροσώπους του Γενικού Γραμματέα του
ΟΗΕ, τα οποία δεν κατόρθωσαν να
αποφέρουν φρούτα, για την διεθνή
κοινότητα αποτελούν χαμένο χρόνο και
ακόμα περισσότερο χαμένες εμπορικές
συμφωνίες και κέρδη. Αυτό είναι
ευκολονόητο για τον παρατηρητή των
εξελίξεων, πλην όμως αδικεί το αίσθημα
του δικαίου και της νομιμότητας.
Διότι
πως είναι δυνατόν να αποδεχθεί
οποιοδήποτε άτομο με κοινή λογική, την
αρχή της ανάγκης υπογραφής εμπορικών
συμφωνιών με οποιοδήποτε τίμημα, έστω
και εάν αυτή υπονοεί την παραχώρηση
καθολικής ιδιοκτησίας τίτλων
κυριότητας και ιδιοποίησης ξένης
ταυτότητας, σε άτομα και διοικήσεις τα
οποία ουδεμία σχέση έχουν με το ιστορικό
παρελθόν και τις παρακαταθήκες του λαού
και της γης το όνομα της οποίας
οικειοποιούνται.
Αλλά
όμως, για να είμαστε δίκαιοι, θα πρέπει
να ερευνήσουμε τα γεγονότα χωρίς
εμπάθειες και συναισθηματισμούς. Η
ύπαρξη αυτού του κρατίδιου
οφείλεται κυρίως στην ανοχή
του πολιτικού κατεστημένου των
Αθηνών. Τόσο ο Μητσοτάκης, όσο και το
ΠΑΣΟΚ το ήθελαν και έκανα τα αδύνατα
δυνατά για να το βοηθήσουν να οργανωθεί
σε διοίκηση. Το στήριξαν οικονομικά και
πολιτικά, και σε γενικές γραμμές υπήρξαν
οι προστάτες του. Η ανάγκη των εμπορικών
συναλλαγών θα λέγαμε και πάλι. Σύμφωνοι.
Εάν όμως η Αθήνα προκειμένου να
προωθήσει τις εμπορικές της συναλλαγές
με έναν αμφιβόλου ποιότητας πελάτη,
δέχθηκε να γίνει προστάτης του
ενθαρρύνοντας τον μάλιστα να παραμείνει
ανένδοτος στις θέσεις του γύρω από τη
χρήση ενός ονόματος το οποίο όμως, στη
καλύτερη περίπτωση, του ανήκε μερικώς,
το ερώτημα είναι γιατί σήμερα δείχνει να
δυσανασχετεί επειδή μια άλλη διοίκηση,
ξένη και άσχετη με αυτούς τους λόγους
και διαφωνίες, αποφασίζει να
ακολουθήσει το παράδειγμα εκείνων και
να αναγνωρίσει την ιδιοκτησία της
κλεμμένης ταυτότητας της Μακεδονίας και
των Μακεδόνων στους σφετεριστές της
ιστορίας, του πολιτισμού και του
ονόματος της γης των Φιλίππου και
Αλεξάνδρου της Μακεδονίας.
Πολύ
σωστά η ηγεσία της οργανωμένης
ομογένειας του Καναδά αποφάσισε την
διοργάνωση κινημάτων αντίδρασης και
διαμαρτυριών ενάντια σε τούτη την
απόφαση της Ottawas.
Αυτό αποτελεί μια λογική κίνηση
έκφρασης της αγανάκτησης και της οργής
που προκάλεσε η άδικη και αψυχολόγητη
απόφαση του πολιτικού κατεστημένου του
Καναδά. Και αναφερόμαστε σε ολόκληρο το
πολιτικό κατεστημένο του ομοσπονδιακού
Καναδά. Διότι πως αλλιώς θα μπορούσε να
αιτιολογηθεί το γεγονός ότι πέραν της
κυβέρνησης των Συντηρητικών του Χάρπερ,
η οποία ανέλαβε την ευθύνη της απόφασης,
δεν υπήρξε ούτε μία, έστω και μία φωνή
δικής μας συμπαράστασης από
την ηγεσία της αντιπολίτευσης έστω
μια δήλωση που να λέει ότι συντάσσεται,
συμφωνή, συμπαραστέκεται, συγχρονίζεται
με τις θέσεις και αιτιάσεις της
ομογενειακής κοινότητας. Πραγματικά δε
προκαλεί περιέργεια το γεγονός της
απόλυτης σιωπής του κ. Ντιόν, καθώς
επίσης και του πολύ γνωστού μας Λέητον.
Αλλά όμως τι θα μπορούσαν να πούνε. Στο
κόμμα του Ντιόν ανήκει ο βουλευτής που
κατέθεσε πρόταση να αναγνωρισθούν τα
Σκόπια ως Μακεδονία. Και φυσικά η ηγεσία
του κόμματος δεν αντέδρασε ούτε και
θέλησε να τον εμποδίσει. Στην ενέργεια
εκείνη δεν φάνηκε να είναι αντίθετος
κανείς, από οποιαδήποτε πλευρά, ακόμα
και οι δύο ομογενείς βουλευτές οι οποίοι
κάθονται στα ίδια έδρανα του
κοινοβουλίου με τον σλαβόφωνο Μακεδόνα
της ΦΥΡΟΜ.
Είναι
και αυτό ακόμα ένα στοιχείο των
περίεργων συμπτώσεων που έχουν
δημιουργηθεί γύρω από την υπόθεση αυτών
των “διμερών σχέσεων” στις οποίες
αναφέρεται το ΥπΕξ Καναδά. Εκείνο όμως,που
πραγματικά είναι άξιο απορίας είναι το
ότι μια “χούφτα φανατικών” κατόρθωσαν
να πετύχουν μια τόσο μεγάλη νίκη για το
στρατόπεδό τους, αφήνοντας άφωνη μια
ομογένεια κατά πολύ και σημαντικά
μεγαλύτερη από τη δική τους.
Θα
μπορούσε, ίσως, να ισχυρισθεί κάποιος
ότι έχουν με την πλευρά τους “δυνατούς
προστάτες οι οποίοι τους βοηθούν σε κάθε
ευκαιρία”. Ίσως. Και σε αυτήν την
περίπτωση όμως το ερώτημα και πάλι
παραμένει το ίδιο: “πραγματικά τι
κάνουμε εμείς;”. Που βρίσκονται οι
διπλωμάτες της Αθήνας;, μια στρατιά από
δαύτους τους οποίους πληρώνει ο Έλληνας
φορολογούμενος για
να κοιμάται ήσυχος με την πίστη ότι
αγρυπνούν εκείνοι για τη διαφύλαξη των
εθνικών του δικαίων και συμφερόντων.
Όταν δε συμβαίνει κάτι παρόμοιο, ένα
μοιραίο περιστατικό που φανερώνει την
γύμνια μας, τότε ψάχνουμε να βρούμε “βάρβαρους”
για να τους αναθεματίσουμε για τα
παθήματά μας. Παθήματα τα οποία
οφείλονται απόλυτα και ολοκληρωτικά
στις αδυναμίες και την απροθυμία μας να
οργανωθούμε και να προστατεύσουμε τα
συμφέροντα όλων μας, είτε πρόκειται για
τις κοινότητες μας, είτε για το εθνικό
κέντρο. Είτε για τις πυρκαγιές, είτε για
το όνομα κάποιας ιστορικά ελληνικής γης.
Κλείνοντας τέλος θα πρέπει να
αναφερθούμε στην ανάγκη και
σπουδαιότητα των δημοσίων σχέσεων ,
μεταξύ μας ως πολιτιστικής μονάδας του
Καναδικού πολιτιστικού μωσαϊκού, και ως
διοίκηση η Αθήνα μέσα στα πλαίσια των
διεθνών της σχέσεων. Τα τελευταία χρόνια
οι Έλλη νες πολιτικοί έχουν κάνει
εκατομμύρια ταξίδια καθημερινά στις
χώρες των ευρωπαίων εταίρων τους. Αλλά
τόσα έχουν γίνει στην γείτονα Αμερική. Είναι λοιπόν τόσο
δύσκολο, κατά κάποια χρονικά διαστήματα
να “πετιέται” κάποιος και μέχρι τον
Καναδά για να υπενθυμίζει ότι
πραγματικά υπάρχουμε και είμαστε
μάλιστα φίλοι καρδιακοί; Όχι βέβαια,
χρειάζεται όμως απόφαση και λίγη καλή
θέληση, έτσι όμως βρίσκεσαι κοντά στα
σημεία που σου πονάν, διαφορετικά το
μόνο που απομένει είναι να προχωρήσει η
Αθήνα στην όποια διευθέτηση αυτής της
χρονοβόρας διαφοράς, η συνεχιζόμενη
εκκρεμότητα της οποίας μας δημιουργεί
μόνο προβλήματα.
“Πατρίδες”
