Φθινοπþρι! ΦορτωμÝνο με γοητεßα και ομορφιÜ, συγκροýεται με την ανθρþπινη μελαγχολßα.
ΦθινοπωρινÞ αναμνηστικÞ γραφßδα απü τον επαναπατριζüμενο Θεσσαλü Πολßτη ΒÜιο Φασοýλα
Με τη δýναμη της φýσης και της ανÜμνησης το σημερινü Φθινο-πþρι μας μεταφÝρει στην üμορφη ΝυρεμβÝργη με λßγες γραμμÝς για τα φθινοπþρια της. Για τα γερμανικÜ φθινοπωρινÜ δεδομÝνα, τα φýλλα στα δÝντρα δßνουν μια μοναδικÞ διÜσταση γοητεßας και ομορφιÜς. ¼λες οι εποχÝς στη Γερμανßα εßναι üμορφες, μα τοýτη του φθινοπþρου εßναι το κÜτι Üλλο. Λες και Ýχουν μαζευτεß üλοι οι ζωγρÜφοι του κüσμου και üπου και να κοιτÜξεις βλÝπεις ζωγραφιστÝς ομορφιÝς. Χρþματα, ποικß-λα χρþματα στα φýλλα των δÝντρων λες κι εßναι εργοστÜσια παραγω-γÞς χρωμÜτων και λεπτþν αρωμÜτων απ’ την αýρα της γης, των φýλ-λων και του ανÝμου, που δεν τα συναντÜς πουθενÜ. Στα χωρÜφια η γη γßνεται καφετιÜ. Αλλοý κιτρινοπρÜσινη, αλλοý κιτρινοκüκκινη, αλλοý χρυσαφÞ και μαβιÜ, να üπως κι εδþ στο πÜρκο, üπου συνωστßζονται τα πρþτα πεσμÝνα φýλλα στις γýρω τριανταφυλλιÝς και στους θÜμνους, στους κορμοýς των δÝντρων και στα παγκÜκια, Üλλα που τα μαζεýουν οι εργαζüμενοι στο δÞμο, Üλλα που τα παρασýρει ο αÝρας, Üλλα που πÝφτουν στο ποτÜμι και Üλλα, νοτισμÝνα απ’ τις πρωινÝς αýρες και ομß-χλες, δε νοοýν να ξεκολλÞσουν απ’ τις ρßζες των δÝντρων, τους φρÜχτες και τα παγκÜκια, στα απαλÜ φυσÞματα του αγÝρα.
Φθινοπþρι και ως συνÞθως απρüβλεπτο με τις μεταβολÝς του. Φορτω-μÝνο με τα χαρακτηριστικÜ της γοητεßας και της ομορφιÜς, συγκροýεται με την ανθρþπινη μελαγχολßα. Μια μελαγχολßα, που τη φÝρνει το πÝσιμο των φýλλων, οι ολιγüωρες και μουντÝς ημÝρες, οι μεγÜλες Üναστρες νýχτες, πüτε οι ψιλοψιχÜλες και πüτε οι δυνατÝς βροχÝς συνοδευüμενες με απανωτÜ α-στρÜμματα, που μετατρÝπουν τις πυκνÝς σταγüνες της σε ασημÝνια καρφιÜ. Πüτε ακροβÜτης ο Üνεμος, Üλλοτε Þσυχος σαν παιχνιδιÜρικο και Üγουρο αγο-ρÜκι και Üλλοτε Üγριος με ουρλιÜσματα και αρπÜγματα, με τα αüρατα θεüρατα χÝρια του να λυγßζει τα δÝντρα και να τα ξεριζþνει, να üπως τις προÜλλες, εκεß κοντÜ στο εστιατüριο, πολλÜ κεραμßδια πÝταξαν σαν πουλιÜ, τα κατοικßδια ζþα ουρλιÜζανε τρομαγμÝνα κι Ýνα δÝντρο που το πÝταξε πÜνω σ’ Ýνα σπßτι.
Χρυσοπüρφυρο φθινοπþρι με τα ποτÜμια που θα φουσκþσουν και θα μουγκρßσουν, μα πιο πολý με τα φýλλα, που το καθÝνα, καθþς πÝφτει, αφÞνει κι Ýνα ξεχασμÝνο μελαγχολικü παρÜπονο, σαν την παρθÝνα που κι αυτÞ τη χρονιÜ δεν φιλÞθηκε. ¸τσι και η μελαγχολßα φÝρνει και μια νοσταλγßα, που αντιστÝκεται στο κλεßσιμο των φωτεινþν παραθýρων της ψυχÞς, κι εκεß κλεß-νει σφιχτÜ μÝσα τους την αισιοδοξßα και την ελπßδα που κρατÜνε το αμυδρü φως. Εκεß και η θεÜ της ανÜμνησης παßρνει τη θÝση της και μαζß με τη θεÜ προσδοκßα, προσδοκοýν. Προσδοκοýν τον ερχομü και το γρÞγορο πÝρασμα του χειμþνα, που θα φÝρει την Üνοιξη, με τις φεγγαρüλουστες νýχτες και τις με-λωδικÝς φωνÝς της και κοντÜ θα φÝρει το καλοκαßρι με τις δικÝς του χαρÝς, τα πανηγýρια και τα ξεφαντþματÜ του. ¸νας ολüκληρος κýκλος του φυσικοý με-γαλεßου και της ζωÞς. ¸νας κýκλος, που στις μυλüπετρÝς του, μαζß με τα χρü-νια, τρßβονται και τα ανθρþπινα χρüνια, η ζωÞ, για να συνεχßσει κÜπου αλλοý το Ýργο της…
Ε.Ε. ΕλλÜδα, Τρßκαλα, ΣεπτÝμβριος 23 2017 pelasgos@fasoulas.de www.fasoulas.de