Θεοφάνης
Μαλκίδης
Νεοκλής Σαρρής:
Ένα έτος.
Χθες, 18 Νοεμβρίου 2012 μίλησα στο
Δημοτικό Θέατρο Διδυμοτείχου
στην εκδήλωση του Συλλόγου
Αλληλεγγύης Ακριτών Βορείου Έβρου, όπως
είχαμε μιλήσει μαζί σε αντίστοιχη στον ίδιο χώρο πριν
λίγα χρόνια, έχοντας πλάι
μας και τον
π. Γεώργιο Μεταλληνό.
Την
ομιλία μου την αφιέρωσα σε σένα, ως
ελάχιστη υπόμνηση της παρουσίας σου, στη
ιδιαίτερη πατρίδα μου τη Θράκη, αυτήν
που αντίκρισες πρώτη,
όταν εκδιώχθηκες από την
Κωνσταντινούπολη. Μία εικόνα που μου
την περιέγραφες κάθε φορά που συναντιόμασταν.
Η
συγκεκριμένη στιγμή στη ζωή σου σε είχε
επηρεάσει, δεν μπορούσε να γίνει άλλωστε
και διαφορετικά και αυτός ο σταθμός στη
ζωή σου ήταν ένας οδηγός για την
πολυσχιδή σου πορεία. Η Ελλάδα και οι
Έλληνες όπου γης, οι φοιτητές του
Παντείου και όχι μόνο, γνώρισαν έναν
άνθρωπο και καθηγητή από
αυτούς που σπανίζουν
και τείνουν προς εξαφάνιση. Έναν
άνθρωπο και καθηγητή με ειλικρίνεια,
ευθύτητα και αμεσότητα,
αγάπη για τον Ελληνισμό και τους νέους
ανθρώπους, με θάρρος και με απέραντη
διάθεση προσφοράς. Τις,
μεταξύ των άλλων, παραπάνω αρετές και προτερήματά
σου, τα καρπώθηκαν χιλιάδες άνθρωποι,
εντός και εκτός Ελλάδος. Άλλαξε η σκέψη,
ο λόγος και η πράξη τους,
η ζωή τους πήρε μία πορεία
διαφορετική από την γνωστή, την κοινή.
Θα
πρέπει να ξέρεις πως
οι Θρακιώτες, οι Εβρίτες,
συγκινήθηκαν όταν σε ανέφερα, όταν τους
είπα πόσο σε χρειαζόμαστε σήμερα, στις
δύσκολες στιγμές που περνάμε.
Σε
σκέφτηκαν και σε μνημόνευσαν γιατί σε
εκτιμούν για την ανιδιοτελή προσφορά
σου. Μένει σε όλους μας ο αγώνας σου, η
οικογένειά σου, οι δικοί σου άνθρωποι, οι
Έλληνες και οι Ελληνίδες που παίρνουν
δύναμη από το λόγο και την πράξη σου.
Αγαπητέ
και σεβαστέ
Νεοκλή Σαρρή,
Υπήρξα
ένας από τους χιλιάδες φοιτητές σου και
συνδέθηκα, όπως άλλωστε το συνήθιζες,
γιατί έτσι ήταν η παιδεία σου,
με δεσμούς παίδευσης, εκτίμησης και
φιλίας.
Είναι
οι πολλές οι στιγμές, όπου
πραγματοποιήσαμε συζητήσεις για απλά
και σύνθετα ζητήματα που απασχολούν
κάθε άνθρωπο και Έλληνα.
Οι ώρες
που πέρασα μαζί σου μου άνοιξαν ένα
διαφορετικό κόσμο σκέψης, λόγου και
έργου. Τα χαρακτηριστικά σου αναλλοίωτα,
Ελληνικά, Ρωμαίικα,
Οικουμενικά, του Γένους μας.
Με
στήριξες, με βοήθησες, μου έδωσες τα
εφόδια να κατανοήσω πολλά από αυτά που ο
ίδιος και πρώτος είχες μιλήσεις και
γράψει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Είναι
βέβαιο ότι στη ζωή κάθε ανθρώπου,
η γνωριμία με ορισμένους
συνανθρώπους του, έχει σαν αποτέλεσμα να αλλάξει την πορεία του.
Διαμορφώνεται μία νέα στάση ζωής και
αναδεικνύεται λόγος
και πράξη που μέχρι πρότινος ούτε καν
είχε σκεφτεί η ανθρώπινη οντότητα. Και
από τότε φανερώνεται ένας άλλος κόσμος
και ο σπόρος βγάζει καρπούς.
Για
μένα είσαι ένας
από τους ανθρώπους που
άλλαξαν τη ζωή
μου, με τους οποίους άνοιξε μία νέα
πραγματικότητα ιδεών και πολιτισμού,
πολιτικής και ανθρώπινης
δραστηριότητας.
Η
γνωριμία με σένα, με
τον Κωνσταντινουπολίτη
δάσκαλο στα αμφιθέατρα, στις
αίθουσες διαλέξεων και εκδηλώσεων, σε
ανθρώπινες και φιλικές στιγμές, μου
έδωσε τη δυνατότητα να
κατανοήσω πολλά από τα ζητήματα που
απασχόλησαν και απασχολούν τους Έλληνες
και τις Ελληνίδες εδώ αιώνες. Ανάμεσά
τους, η
Κωνσταντινούπολη, η
Ίμβρος και η Τένεδος, η Μικρά Ασία, η
Θράκη, ο Πόντος και η
Καππαδοκία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο,
το Οθωμανικό κράτος και η Τουρκία, η
Γενοκτονία και η αναγνώριση, η ελληνική
κοινωνία και η
συνέχεια του Ελληνισμού.
Για
κάθε ένα από τα παραπάνω θέματα είχες
ολοκληρωμένη, τεκμηριωμένη,
εμπεριστατωμένη άποψη και θέση, αλλά
ταυτόχρονα άκουγες όπως όφειλε και
οφείλει να κάνει κάθε επιστήμονας και
άνθρωπος του μεγέθους σου.
Η
επιστημονική σου κατάρτιση
συνδυαζόταν με
βαθιά ανθρώπινα και ελληνικά
συναισθήματα.
Πολλά
από αυτά βεβαίως, που ανέδειξες
τουλάχιστον στην Ελλάδα, δεν έτυχαν
ανάλογης αποδοχής της βαρύτητάς και της
σπουδαιότητάς τους που τους είχες
προσδώσει. Τι γίνεται άλλωστε σ΄ αυτόν
εδώ τον τόπο γνωστό και αποδεκτό στην
ώρα του;
Ιδιαίτερα
σε ότι έχει σχέση με την Τουρκία
αποτέλεσες τον επιστήμονα και κυρίως
τον άνθρωπο εκείνο, που
συνέβαλλε με μοναδικό τρόπο, ώστε η
γνώση για τη γειτονική χώρα να γίνει
επιστήμη.
Η
Τουρκολογία στην Ελλάδα σου οφείλει
πολλά, όπως οφείλει πολλά και η μεγάλη
κοινότητα των Κωνσταντινουπολιτών, για
την οποία και
στην οποία ήσουν ο πρωταγωνιστής. Το
φανερώνουν οι συνεχείς μνημονεύσεις της
παρουσίας σου, σε εκδηλώσεις και αλλού.
Ακόμη λένε και γράφουν, και θα λένε και
θα γράφουν «αυτό
έλεγε ο Σαρρής» ή «έτσι έπραττε ο Σαρρής».
Η
αναγνώριση του ανθρώπου και δασκάλου,
όπως εσύ Νεοκλή Σαρρή, πέρασε από πολλές
διακυμάνσεις και εμπόδια. Σήμερα πλέον
είναι διαπιστωμένο ότι η εκτίμηση στο
πρόσωπό σου είναι ολοκληρωμένη στον
πυρήνα του ελληνικού λαού και στους
στρατιωτικούς και πολιτικούς κύκλους
της Τουρκίας, παρά στην ελλαδική ομάδα
που χρησιμοποιεί λαθραία τον τίτλο «ελίτ».
Τα
κείμενα, οι παρεμβάσεις και η
δραστηριότητά σου, έβαλαν
το στίγμα τους σε πολλά κομμάτια της
επιστημονικής και πολιτικής ανάλυσης
για τεράστια ζητήματα
που αφορούν τον Ελληνισμό. Είναι
όμως χαρακτηριστικό
των ανθρώπων της εμβέλειας όπως η δική
σου, η αποδοχή
να έρχεται από μη ομάδες
και προσωπικότητες του συστήματος και
του καθεστώτος, αλλά από το Λαό. Την
πρωτογενή πηγή Δικαίου και
Αντικειμενικότητας.
Ήταν
ευλογία η γνωριμία μου με σένα Νεοκλή
Σαρρή και σχέση παίδευσης και φιλίας που
αναπτύχθηκε μεταξύ μας. Είναι
αναρίθμητες οι ώρες διδασκαλίες σε
συλλογικό και προσωπικό επίπεδο- πέρα
από το αμφιθέατρο υπήρχε και το ανοιχτό
γραφείο- που
αφιέρωσες για να μας και να μου
μεταδώσεις τις ιδέες σου και τις γνώσεις
σου. Η σχέση ήταν βαθιά, ανθρώπινη,
με σεβασμό και αγάπη. Όπως πρέπει,
κατά τη γνώμη μου, να είναι κάθε
ανθρώπινη σχέση και κυρίως μεταξύ
δασκάλου και μαθητή.
Εύχομαι
οι φοιτητές σου, οι αμέτρητοι Έλληνες
και Ελληνίδες που σε παρακολούθησαν στο
αμφιθέατρο και σε αίθουσες, μιλώντας για
την Τουρκία, την Κωνσταντινούπολη, τη
Θράκη, τη Γενοκτονία, και μία σειρά από
άλλα ζητήματα που καθόρισαν την
ελληνική ιστορία και κοινωνία, να
ακολουθήσουν τη στάση και την πορεία
ζωής που είχες. Ειλικρίνειας, ευθύτητας,
ανθρωπισμού, γνώσης, μετριοφροσύνης και
σεμνότητας, ταπεινότητας και
ήθους.
Αγαπητέ
Νεοκλή σε ευχαριστούμε για όλα αυτά που
μας προσέφερες,
σε
ευχαριστώ για όσα μου έμαθες.
Ο Θεός
να αναπαύσει την ψυχή σου και να χαρίσει
παρηγοριά στην υπέροχη οικογένειά σου, η
οποία σε αγαπά χωρίς όρια και
προσεύχεται για σένα.
Καλή
αντάμωση και Καλή Ανάσταση.
Θεοφάνης
Μαλκίδης
Αλεξανδρούπολη
– Θράκη 19 Νοεμβρίου 2012
