ΜΙΑ
ΕΛΛΗΝΟΛΑΤΡΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΔΑ ΓΙΑ ΠΑΡΟ-ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ
Του
ΗΛΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Ιδρυτή-Ιδιοκτήτη-Διευθυντή
του
ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ
ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟΥ ΕΙΔΗΣΕΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
Πήγα
στη Γερμανία, μία εβδομάδα, για να δώ
φίλους και συνεργάτες, σε συνδυασμό για
μια οικογενειακή χαρούμενη γιορτή.
Δεύτερη φορά μέσα στο χρόνο. Η Γερμανία
κυριαρχεί, γιατί οι Γερμανοί ξέρουν τί
θέλουν και πώς να το αποκτούν.
Ξεκουράστηκαν τα αυτάκια μου και
ησύχασε το μυαλουδάκι μου από το
καθημερινό αγωνιώδες ερώτημα «πτωχεύουμε
- δεν πτωχεύουμε»; Αί…λοιπόν με το που
κατέβηκα από το αεροπλάνο της
επιστροφής και άνοιξα το ραδιοφωνάκι
μου στο αεροδρόμιο των Αθηνών, αυτό
ακριβώς ξανάκουσα: « Για την Ελλάδα δεν
υπάρχει περιθώριο ούτε ενός
δευτερολέπτου λάθους για να μη βρεθεί
έξω από την Ευρωζώνη». Άντε τώρα με αυτό
που ακούς, να μη σβήσεις με ένα μπουγέλο
καυτή πίσσα όλες σου τις ωραίες φωτεινές
εντυπώσεις. Οι Ελληνογερμανοί θλίβονται
που στην πατρίδα τους, χώρα χρεωμένη ως
τα μπούνια, μερικοί εξακολουθούν να
σπαταλούν ασυλλόγιστα τεράστια ποσά
προς ιδίαν τέρψιν. Η Ελλάδα δανείζεται
κάθε μήνα με πέντε και έξι τοις εκατό για
τα προς το ζην, η Γερμανία δανείζεται με
αρνητικό επιτόκιο! Δηλαδή όχι μόνο με
μηδενικό τόκο αλλά οι δανειστές της, της
δίνουν και επί πλέον ποσά για να δεχθεί
τον μηδενικό δανεισμό. Εδώ μου λέει ο
φίλος μου ο Γιάννης ο Λεχωβίτης, μόνιμος
κάτοικος Ντύσσελντορφ,
(σας συνιστώ να βλέπετε την Ιστοσελίδα
του www.provoles.de),
δέχεται από οπουδήποτε Γης πολίτη που θα
είναι χρήσιμος για την πρόοδό της. Και
φίδι που τον έφαγε όποιον τολμήσει να
μπει παράνομα στη χώρα….όπως κάπου
αλλού!. Που μπαίνουν 300 την ημέρα, χωρίς
ταυτότητα. Εδώ, μου λέει δεν υπάρχουν
κόμματα που να λένε «εμπάτε σκύλοι
αλέστε και αλεστικά μη δίνετε». Εδώ θα
πάρεις άδεια να μπεις, θα σε εξετάσουν
από τις τρίχες της κεφαλής σου ως τα
νύχια των ποδιών σου, θα αλέσεις και θα
πληρώσεις αλεστικά. Μόνον στο ωραίο
Ντύσελντορφ, σε διάστημα δώδεκα μηνών
έχουν ενταχθεί στα έξι νοσοκομεία του
εξακόσιοι Έλληνες γιατροί. Με καλό μισθό
και πιθανότατα καλύτερο μέλλον. Επειδή
από φύσεώς μας όπου και να βρεθούμε
εμείς οι Έλληνες,
συνδυάζουμε το τερπνόν μετά του
ωφελίμου, αναφέρθηκα σε μια ωραία
γερμανική παρέα στη μοναδικότητα, για
τουριστική έλευση, των ελληνικών νησιών.
«Κυκλάδες, Πάρος, Σαντορίνη»….Πέτυχα
διάνα! Μια Γερμανίδα κυρία, που
διατεινόταν πως ήξερε και Ελληνικά,
θύελλα πολυλογίας, ποταμός, χείμαρρος,
άρχισε να μου διηγείται ωραίες
εντυπώσεις από Πάρο και Σαντορίνη. (Ακούγοντάς
την, σκεπτόμουν, αν δεν φοβόμουν βρε
κακομοίρα μου μην τρομάξεις και
σταματήσεις να μιλάς, θα άνοιγα το
μαγνητόφωνό μου να σε ηχογραφούσα, να
έπαιρνα και…. μίζα από τον ΕΟΤ). Φώναζε
με γέλια έξαλλης εκδηλωτικότητας: «
Ελλάδα, στην Πάρος στο χοτέλ του θεού των
θαλασσών, κύριος Τάκης, ψηλός σα
Γερμανός, ωραίος, Γερμανία μεγαλωμένος,
κύριος Τάκης, ωραίο το χοτέλ του χρυσή ….πως
το λένε,….. κύριος Τάκης, (χτυπιόταν να
θυμηθεί το όνομα του ξενοδοχείου, γύριζε
στο σύζυγό της αλλά αυτός…με το ύφος του
δήλωνε αδυναμία να βοηθήσει), ….απάνω
στη θάλασσα χρυσή… χοτέλ τέσσαρα, πέντε
άστρα, παράδεισος χοτέλ, θεός
θάλασσας, χρυσή….χρυσή …σου κάνει ό,τι
θες… (είπα μέσα μου λες να πει Χρυσή Αυγή);
Ποσειδώνας….αναφώνησε λες και κέρδισε
λαχείο! Αυτό, Ποσειδώνας χοτέλ».
Ανακουφιστήκαμε σαν να έγινε η
συντέλεια του Κόσμου και σωθήκαμε, αφού
το βρήκαμε. Αλλά συνέχισε εξαγγελτικά:
«Σαντορίνη! Μείναμε Χοτέλ …Καςς….καςς….καςς…
καςς…(θέλετε να πείτε πληρώσατε καςς
είπα) « Νάϊν, καςςςςς,
χοτέλ… κασσσσσκάαςς …κασσσστέλλιιιι!
Κύριος… φύτρωσε. Φύτρωσε. Βαγγέλης.
Καμάρι, Σαντορίνη…(τί φύτρωσε ρωτώ; Εδώ,
με πολλή υπερηφάνεια, με σώζει η γυναίκα
μου που παρακολουθεί την απεγνωσμένη
προσπάθειά μου να καταλάβω:
«Εννοεί Σαντορίνη στο χωριό Καμάρι.
Καστέλλι εννοεί το ξενοδοχείο Καστέλι».
(Και τί λέει ότι φύτρωσε εκεί);
«Όχι φύτρωσε. Θέλει να πει Φύτρος.
Όνομα Φύτρος o
ξενοδόχος. Βαγγέλης Φύτρος. Ο ξάδελφός
μου! Μείνανε στο Βαγγέλη Φύτρο στο
Καστέλλι εννοεί». Με τα μάτια τη
ρουφούσε η Γερμανίδα ακούγοντάς την και
συναινούσε «γιαααά, γιααά»,
και χασκογελώντας κετέβαζε το
κεφάλι της, με ένα μαλλί σαν της Μέρκελ,
μέχρι που το πηγούνι της χωνόταν
μέσα στο …ανύπαρκτο
στήθος της. «Αυτό Φύτρος Καστέλι,
Σαντορίνη» επιβεβαίωνε και ξαναφώναξε
με κάτι παρατεταμένα γέλια που
ακουγόντουσαν από Κολωνία μέχρι
Ντύσελντορφ μέσω Βούπερταλ. Εδώ με τα
γέλια της στενοχωρήθηκα: Γέλια; Τί είναι
αυτά, είπα μέσα μου! Γέλια; Τα ξεχάσαμε
εμείς τα γέλια στην
Ελλάδα. Εξ’ αιτίας κάποιων γελοίων. Η
γυναίκα μου Σαντορινιά, το γένος Φύτρος,
να η υπερηφάνεια της, την έπιασε την «ελληνικούρα»
της Γερμανίδας, λύθηκε το μυστήριο. Η
Γερμανίδα την αγκάλιαζε ατελείωτα με
εγκάρδια χαρούμενη ευγνωμοσύνη. Οπότε
μέσα στον έξαλλο πανηγυρικό πανικό,
αναθάρρησα κι εγώ και αναφώνησα: « Ω….ρε
μια διαφημησάρα που ξεφύτρωσε για τον
Φύτρο»! Γύρισα στη γυναίκα μου και της
είπα με επιτακτική χωρίς τακτ συζυγική
ευγένεια: «Κανόνισε με το Φύτρο να μας
δώσει μια σουίτα στο «Καστέλλι», με
υπέρδιπλο κρεβάτι και κρυφούς φωτισμούς».
Μη μου πείτε ότι τα ταξίδια δεν έχουν και
τα απρόβλεπτα τυχερά τους!
Υ.Γ.
Εγώ επανερχόμενος στην Ελλάδα βρήκα τον
«κύριος Τάκης» της Πάρου. Τάκης Αμπατζής
πρόεδρος ξενοδόχων Πάρου, ιδιοκτήτης
του ξενοδοχείου «Ποσειδών» και ο
Βαγγέλης Φύτρος ιδιοκτήτης στο «Καστελλι»
Σαντορίνης. Ιδού και η απόδειξη. Οι
φωτογραφίες τους.
ΗΛΙΑΣ
ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
