Ελληνική
Κοινότητα Τορόντο: “Μια νέα ιστορική
πορεία…”
Ομολογουμένως
η τελευταία δεκαετία δημιούργησε
προβλήματα στον μεγάλο ομογενειακό μας
οργανισμό, τα οποία για πολλούς
θεωρήθηκαν αξεπέραστα. Οικονομικές
υποχρεώσεις, χωρίς τη δυνατότητα του
ταμείου να ανταποκριθεί σε αυτές, και
ένα φιλόδοξο πρόγραμμα, χωρίς ωστόσο να
στηρίζεται πάνω στις οικονομικές
δυνατότητες του οργανισμού, τον
οδήγησαν και τον έφεραν πολύ κοντά στη
διάλυσή του. Αρκετοί εκείνοι που
πίστεψαν ότι είχαν την ευκαιρία να
καρπωθούν από το “κουφάρι”, του κατά τα
υπόλοιπα μισητού αυτού οργανισμού, ο
οποίος τους στερούσε τη δυνατότητα να
στεφθούν “μοναδικοί και ελέω θεού
ηγέτες” της μεγάλης ομογενειακής
οικογένειας του Καναδά. Κλασικό
παράδειγμα αυτής τους της νοοτροπίας
αποτελεί εκείνη η επιστολή του τότε
ταμεία του μητροπολίτη Σωτηρίου, Κώστα
Γεωργαντά, ο οποίος ζητούσε από τα
δανειστικά οικονομικά ιδρύματα του
οργανισμού όταν προχωρήσουν σε
κατάσχεση των ακινήτων και των ναών του
οργανισμού, να στραφούν πρώτα στην
μητρόπολη η οποία ενδιαφέρεται για την
αγορά τους. Δίκαια ο θυμόσοφος ελληνικός
λαός λέει το “δρυός πεσούσης πας ανήρ
ξυλεύεται”, όταν πέσει ένα δένδρο
καθένας μας έχει τη δυνατότητα να
αρπάξει και ένα κλαδί . Σε πείσμα, ωστόσο,
εκείνων που πίστεψαν ότι το μεγάλο αυτό
ίδρυμα της ομογένειας δεν είχε πλέον
μέλλον, ο οργανισμός τελικά κατόρθωσε να
κρατηθεί. Κάτω από την στιβαρή διοίκηση
ενός οικονομολόγου και με την βοήθεια
ορισμένων παιδιών που τον πλαισίωσαν
και τη συμπαράσταση ορισμένων παλαιών
στελεχών του οργανισμού, όχι μόνον αυτός
κατόρθωσε να ξεπεράσει το “αξεπέραστο”,
μα ακόμα περισσότερο ύστερα από ένα
μικρό διάστημα δυσκολιών να ανακάμψει
και να επανέλθει δριμύτερος στην
εξυπηρέτηση των ομογενών. Και για όλα
αυτά, βέβαια, θα πρέπει να συγχαρούμε τον
πρόεδρο του οργανισμού Νίκωνα και την
μικρή ομάδα των συνεργατών του, οι
οποίοι με πάθος και αυτοθυσία
εργάσθηκαν ασταμάτητα, προκειμένου να
κρατήσουν όρθιο τον οργανισμό και να τον
επαναφέρουν στη σωστή πορεία. Για να
επιτευχθεί, όμως, αυτό χρειάστηκαν
θυσίες, απαιτήθηκε να πουλήσει ο
οργανισμός μέρος των ακινήτων του.
Ακίνητα τα οποία του χρεώθηκαν χωρίς
καμία οικονομική ή ορθολογιστική μελέτη
και τα οποία τον καταχρέωσαν και τον
έφεραν τόσο κοντά στην καταστροφή.
Σήμερα, ύστερα από ένα διάστημα δύο
περίπου χρόνων από την ώρα εκείνη, ο
οργανισμός ξαναβρήκε επιτέλους το δρόμο
του και επανήλθε στην υπηρεσία της
μεγάλης ομογενειακής μας κοινότητας.
Ήταν ένας εφιάλτης ο οποίος μας
συντάραξε όλους. Ένας εφιάλτης τον οποίο
είχε προβλέψει αυτή η επιθεώρηση
καθώς προσπάθησε επανειλημμένα να
προειδοποιήσει την ομογένεια για τους
κίνδυνους και τα λοφία που μας οδηγούσαν,
σαν οργανωμένη ομογένεια, οι πλάνοι που
διατήρησαν την εξουσία του ιδρύματος
για μια ολόκληρη δεκαετία. Και για αυτήν
μας την προειδοποίηση, δυστυχώς, γίναμε
οι αποδιοπομπαίοι της παροικίας, καθώς
τα αντίτυπα της επιθεώρησης μαζεύονταν
από όργανα των κρατούντων και πετιόταν
στα σκουπίδια. Σήμερα, επιτέλους,
επανήλθε στον οργανισμό η ομαλότητα και
αυτός αρχίζει την νέα ανοδική του πορεία
προς την πρόοδο, μια πρόοδο η οποία θα
αντανακλά το δυναμικό και τα
επιτεύγματα ολόκληρης της ομογένειας.
Καιρός λοιπόν να πιαστούμε χέρι με χέρι
όλοι μαζί, και από κοινού να σπεύσουμε να
βοηθήσουμε τη νέα διοίκηση η οποία
προήλθε από τις πρόσφατες εκλογές, μόνο
έτσι θα κατορθώσει ο οργανισμός να
επανέλθει στην προηγούμενη πορεία του
και να αποσπάσει το σεβασμό όλων μας.
Καιρός λοιπόν οι επτακόσιοι ψηφοφόροι-
μέλη του οργανισμού, οι οποίοι ψήφισαν
στις τελευταίες εκλογές να ξαναγίνουν
επτά ή και οκτώ χιλιάδες, μια
λεπτομέρεια η οποία θα τον αναδείξει
πραγματικό ηγέτη, αφήνοντας εκείνους
που απεργάστηκαν και πίστεψαν στην
καταστροφή του να περιμένουν εναγωνίως
τη μοίρα του δικού τους οργανισμού,
καθώς καθημερινά και λιγοστεύουν
εκείνοι που
συνεχίζουν να τους πιστεύουν σε αυτούς,
και μεταξύ αυτών δυστυχώς και ορισμένοι
εκπρόσωποι των συμφερόντων του έλληνα
φορολογουμένου, οι οποίοι προκειμένου
να ικανοποιήσουν τις προσωπικές τους
επαγγελματικές φιλοδοξίες,
διακατέχονται από εθελούσιο στραβισμό,
ξεπουλώντας και μειώνοντας τα
πραγματικά συμφέροντα εκείνων που
επιβαρύνονται με τα έξοδα της διαβίωσης
τους.
“Πατρίδες”
