Εκατό
Χρόνια Μετά…
Το
Τορόντο είναι μια από τις πλέον
πολυπολιτισμικές πόλεις της παγκόσμιας
κοινότητας καθώς μεταξύ των κατοίκων
της συγκαταλέγονται άτομα από 126
γλωσσικές και πολιτιστικές κοινότητες.
Το γεγονός και μόνον αυτό καθιστά το
Τορόντο έναν στίβο ευγενών αγώνων για
επικράτηση και όχι μόνον, δεδομένου ότι
υπάρχουν και εκείνες οι ομάδες μεταξύ
των κατοίκων, οι οποίες φέρνουν μαζί
τους την μιζέρια και μεμψιμοιρία του
παρελθόντος, προσπαθώντας να
διατηρήσουν πάθη και μίση τα οποία
διακρίνουν τη περιοχή από την οποία
έλκουν την καταγωγή τους. Μεταξύ αυτών,
δεν είναι και λίγοι εκείνοι που
αναπτύσσουν καθημερινά
δράση αντικοινωνική σπέρνοντας
κακίες και μίση σε μια προσπάθεια
παραπληροφόρησης των λαϊκών τάξεων, με
ισχυρισμούς οι οποίοι πολλές φορές
ξεπερνούν και τα όρια ανοχής και καλής
διάθεσης.
Στο
Τορόντο του Καναδά, όπως και σε άλλες
κοινότητες αποδήμων ομογενών, όπως
είναι η Αυστραλία και οι Ηνωμένες
Πολιτείες, ζουν και αναπτύσσουν μια
απαράδεκτη αντικοινωνική δράση
εντυπωσιακής προπαγάνδας και διασποράς
ψευδών αιτιάσεων και ανιστόρητων
στοιχείων, μια κοινοτική οντότητα
σλαβόφωνων συμπολιτών μας, με
καταγωγή μεγάλου
μέρους αυτών, από τα πάτρια εδάφη πολλών
εξ ημών, της Μακεδονίας.
Αυτή
είναι μια πραγματικότητα η οποία έχει
διαμορφωθεί τις τελευταίες δεκαετίες
και η οποία, τόσο στο παρελθόν, όσο και το
παρόν, συνεχίζει να δημιουργεί
πονοκεφάλους και προβληματισμούς,
τόσο για τους εκ Μακεδονίας
καταγόμενους ομογενείς, όσο και τα
υπόλοιπα μέλη της ομογενειακής
παροικίας ανεξάρτητα από τον ιδιαίτερο
τόπο της καταγωγής τους. Στην
πραγματικότητα, τα τελευταία χρόνια, με
έκπληξη γινόμαστε όλοι μάρτυρες μιας
καταδικαστέας προπαγανδιστικής
προσπάθειας των σλαβόφωνων, να
παρουσιάσουν το τμήμα της απελεύθερης
Μακεδονίας, (της Μακεδονίας της Ελλάδος
στην οποία ανήκουν ιστορικά τα εδάφη
ολόκληρης της περιοχής), ως ευρισκόμενα
υπό κατοχή και επομένως προσπαθούν να
πείσουν τις μάζες των αδαών συμπολιτών
μας, για την ανάγκη απελευθέρωσης αυτών
των εδαφών και της προσάρτησης τους στο
πολιτικό κατασκεύασμα της διοικητικής
περιφέρειας των Σκοπίων.
Φέτος,
ολόκληρος ο Ελληνισμός, ολούθε της γης,
γιόρτασε με πανηγυρικές εκδηλώσεις το
γεγονός των εκατό χρόνων από την
ευλογημένη μέρα της απελευθέρωσης της
Μακεδονίας και της Μακεδονικής
πρωτεύουσας της Θεσσαλονίκης. Μια
επέτειος θριάμβου, μεγαλείου και
αίματος, δοσμένου στο βωμό της λευτεριάς
του λαού, ο οποίος υπομονητικά περίμενε
το χαρμόσυνο μήνυμα της ανάστασης για
πεντακόσια ολόκληρα χρόνια. Μεταξύ
εκείνων που χάραξαν το όνομά τους στο
πάνθεον των ηρώων που ελευθέρωσαν τη γη
των Φιλίππου και Αλεξάνδρου,
συμπεριλαμβάνεται και το όνομα του
ανώτατου άρχοντα της ελεύθερης Ελλάδος,
της εποχής εκείνης. Είναι ένας
συνδυασμός και μια μοναδική ιστορική
συγκυρία η οποία έρχεται να μας
υπενθυμίσει ότι η ελευθερία πάντοτε
συνοδεύεται με θυσίες αίματος και πόνου.
Στην Αυστραλία οι εκεί ομογενειακές
κοινότητες διοργάνωσαν μεγάλες γιορτές
και πανηγύρισαν το γεγονός σπέρνοντας
την έκφραση της ψυχικής τους αγαλλίασης
και στη συνείδηση των αλλόφυλων, μη
Ελληνικής καταγωγής
συμπολιτών τους. Ίδια περίπου η
κατάσταση και την γείτονα Αμερική, όπου
οι μεγάλες και ακούραστες κοινότητες
των ομογενών καθημερινά δίδουν μάχες
για την αλήθεια στη διαφώτιση των μελών
της πλατειάς και πολυεθνικής
Αμερικανικής κοινωνίας. Εύλογα,
λοιπόν, δημιουργείται το θέμα γιατί αυτή
η μεγάλη επέτειος επιτράπηκε να φύγει
απαρατήρητη, καθώς διοργανώθηκαν μόνο
εκδηλώσεις μέσα στο ομόφωνο ομογενειακό
γκέτο, με πανηγυρισμούς και εκδηλώσεις
που προοριζόταν για τις “μεταξύ μας”
δημόσιες σχέσεις και την συλλογή
μερικών δολαρίων από τη πώληση
εισιτηρίων για κάποια χοροεσπερίδα η
οποία διοργανώθηκε μάλλον για τα μάτια.
Το περίεργο είναι ότι νωρίς στα τέλη
του περασμένου Ιούλη του 2012, ενημερώσαμε
τον πρόεδρο του οργανισμού ότι
φροντίσαμε να κρατήσουμε για μια
ολόκληρη εβδομάδα το χώρο του
Δημαρχείου του Τορόντο, από 21 έως και 28
του Οκτώβρη, προκειμένου
να διοργανωθούν έκθεση ιστορικών
στοιχείων από το χρονικό της εποχής της
απελευθέρωσης, και παράλληλα με άλλες
εκδηλώσεις και την παλλαϊκή συμμετοχή
των ομογενών να παρουσιάσουμε και
επιδείξουμε την
πραγματική κατάσταση γύρω από την
Μακεδονία και την Θεσσαλονίκη, έναντι
των κακόβουλων ισχυρισμών εκείνων που
συνεχίζουν ακούραστα να επιβουλεύονται
την πατρώα γη. Την ενημέρωση αυτή
επαναλάβαμε και δεύτερη φορά, τόσο στον
πρόεδρο, όσο και άλλα στελέχη της
οργάνωσης, και λάβαμε μάλιστα την
υπόσχεση ότι το θέμα θα ερχόταν προς
συζήτηση στο διοικητικό συμβούλιο. Παρ’
όλα αυτά κανένα μέλος του διοικητικού
συμβουλίου δεν φαίνεται να έχει
ερωτηθεί ή και θυμάται να έχει τεθεί
παρόμοια πρόταση προς συζήτηση. Είναι
ένα γεγονός το οποίο πραγματικά μας
λυπεί και μας προβληματίζει. Δεδομένου
ότι η οργάνωση αυτή σήμερα έχει την
οικονομική επιφάνεια
και άνεση παρόμοιων εκδηλώσεων και όχι
να διαθέτει αυτά τα ποσά μόνον για την
διοργάνωση τουριστικών εκδρομών και
άλλων εκδηλώσεων μέσα στα πλαίσια του
ομογενειακού “γκέτο”. Παράλληλα όμως
ερωτηματικά δημιουργεί και η θέση των
διπλωματικών εκπροσώπων της Ελλάδος, οι
οποίοι όφειλαν να ενδιαφερθούν για την
μοναδική ευκαιρία των εκατό χρόνων, να
προβάλουν την χειμαζόμενη Ελλάδα και
τον λαό της, και οι οποίοι σε κάθε
εκδήλωση του ιερατείου της Μητρόπολης
Καναδά, φροντίζουν να είναι οι πρώτοι
που θα φιλήσουν το χέρι του Σωτηρίου,
υπήρξαν οι μεγάλοι απόντες στην
σπουδαία αυτή και μοναδική γιορτή της
ρωμιοσύνης. Κρίμα στις χιλιάδες δολάρια
του Έλληνα φορολογούμενου που
διατίθενται σε ενοίκια παλατιών για την
άνετη διαβίωσή τους, σε μια χρονική
περίοδο που οι λαϊκές τάξεις
αντιμετωπίζουν το φάσμα της πείνας
τρομακτικό μέχρι και αυτοκτονίας.
Μπράβο σε όλους εκείνους που άφησαν αυτή
την μοναδική ευκαιρία να χαθεί για τη
Μακεδονία και τα δίκαια του Ελληνισμού.
“Πατρίδες”
