Ένα
Περήφανο Έθνος τιμά τη μνήμη των Ηρώων
του.
Για
το νεότερο Ελληνικό κράτος, για την
Ελλάδα των ημερών μας, οι σύγχρονοι
Έλληνες δεν είμαστε υποχρεωμένοι και
ούτε χρωστάμε κάτι, οτιδήποτε, σε κανένα μέλος
της κοινωνίας των Μέτερνιχ για την
πολιτική μας ανεξαρτησία. Η Ελλάδα δεν
αναγεννήθηκε μέσα από τις στάχτες της
διάλυσης κάποιας ομοσπονδίας,-αποτέλεσμα
των πολιτικών σκοπιμοτήτων των ημερών
εκείνων-, όπως συνέβη με τα Σκόπια, αλλά
μόνη και αβοήθητη πλήρωσε το τίμημα της
ανεξαρτησίας της με
εκατόμβες νεκρών των αγωνιστών και
πατριωτών, οι οποίοι μέσα από τη δική
τους προσωπική θυσία οραματίστηκαν μια
πατρίδα λεύτερη και έναν λαό περήφανο
και προοδευτικό να απολαμβάνει τη θέση
του, ισότιμο μέλος της διεθνούς
κοινότητας. Εκατόν ενενήντα χρόνια από
τότε σαν σήμερα. Και οι οραματισμοί
εκείνων των αγνών πατριωτών ήλθαν να
επιβεβαιωθούν, να διαβεβαιώσουν τη
σύγχρονη κοινότητα του ανθρώπου στη γη,
ότι οι Έλληνες και η χώρα τους
παραμένουν άξια μέλη της διεθνούς
κοινότητας. Μολονότι δε δύο
εκατονταετηρίδες δεν αποτελούν μεγάλο
διάστημα στην ζωή των εθνών, στη
κατακαμένη γη από τον αγώνα για την
απελευθέρωσή της Ελλάδας, γρήγορα
φύτρωσε και άνθισε και έδωσε υπέροχους
καρπούς η σκέψη της αναγεννημένης
Ελλάδας. Τα δε κύρια χαρακτηριστικά
γνωρίσματα της πολιτικής φιλοσοφίας του
“λίκνου της δημοκρατίας”, δεν άργησαν
να ξεπεταχτούν μέσα από τις στάχτες της
καταστροφής που είχε σπείρει ο
καταπιεστής δυνάστης, καθώς μια νέα
εποχή άρχιζε να ανατέλλει στον ορίζοντα.
Τα
χρόνια που ακολούθησαν, χωρίς αμφιβολία,
το νεότερο κράτος δοκιμάσθηκε σκληρά. Η
χώρα και ο λαός, κατ’ επανάληψη,
αισθάνθηκαν τη πικρόχολη γεύση της
εγκατάλειψης και της άρνησης των
δυνατών, θύμα των πολιτικών συμφερόντων
και των σκοπιμοτήτων συμφερόντων τους. Η
διοίκηση πάντως και ο λαός, παρέμειναν
πιστοί στις ιστορικές διαχρονικές αρχές
και τα ιδανικά της φυλής
. Κληρονόμοι ενός μοναδικού
πολιτισμού, στη ιστορία του ανθρώπου, οι
σύγχρονοι Έλληνες και η πολιτεία τους,
ποτέ δεν δίστασαν και ούτε υπολόγισαν
κόστος υλικό ή θυσίες, καθώς, κάθε γενιά,
ανταποκρινόταν στο κάλεσμα των
υποχρεώσεών της, από την ιστορία. Αυτή
ακριβώς είναι και η αιτία που για όλο το
διάστημα των διακοσίων χρόνων λεύτερης
ζωής, κάθε γενιά των Ελλήνων βρίσκεται
στις επάλξεις των αγώνων,
αντιπαλεύοντας άλλοτε φιλόδοξους
κοσμοκράτορες και άλλοτε ξενοκίνητους
δικτατορίσκους, οι οποίοι πίστεψαν ότι
θα μπορούσαν να καταπιέσουν και να
δαμάσουν το ατσάλι του χαρακτήρα του
ατίθασου σύγχρονου Έλληνα. Πραγματικά
είναι να απορεί κάποιος για την ψυχική
δύναμη και το σθένος, τον χαρακτήρα
αυτού του σύγχρονου Έλληνα, ο οποίος δεν
δίστασε να αντιμετωπίσει τις πλέον
οργανωμένες πολεμικές μηχανές των
Ναζιστών, (Χίτλερ και Μουσολίνι), και να
μην αφήσει να καμφθεί το φρόνημά του από
τον φόβο της αποτυχίας και των
αντιποίνων. Με την φιλοσοφία αυτή
αντιμετώπισε τους κατακτητές στα εδάφη
του. Δεν τους φοβήθηκε, μήτε και δέχθηκε
να παραδοθεί στις απαιτήσεις εκείνων.
Ακολούθησε στην συνέχεια μια
καταστρεπτική, αδελφοκτόνα εμπλοκή, η
οποία έγινε αιτία και έστειλε στον τάφο
νωρίς, την αφρόκρεμα της Ελληνικής
νεολαίας. Παρ’ όλα αυτά, η σύγχρονη
Ελλάδα, μέσα σε μισό και μόνον αιώνα,
κατόρθωσε να ξεπεράσει τις δυσκολίες
του παρελθόντος και να αναδειχθεί σαν
μια σύγχρονη κοινωνία έτοιμη να
αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του
μέλλοντος. Και ξαφνικά, για πρώτη φορά
στην διαχρονική πορεία μας ως έθνος,
ανακαλύψαμε τον εχθρό μέσα στις τάξεις
μας. Ξαφνικά διαπιστώσαμε ότι ολόκληρο
το πολιτικό σύστημα της χώρας υπήρξε
υποδεέστερο των προσδοκιών, των
πολιτικών μας ηθών και παραδόσεων. Δεν
είναι αυτή η πρώτη φορά, ούτε η πρώτη
γενιά Ελλήνων που υποχρεώνεται να
υποστεί βάρη και θυσίες δυσανάλογες των
δυνατοτήτων τους. Είναι όμως η πρώτη που
ο Ελληνικός λαός αισθάνεται προδομένος
από εκείνους που αγκάλιασε με την
εμπιστοσύνη του και τους έστειλε να
διαφυλάξουν τα συμφέροντα του τόπου και
τα δικά του, και φυσικά προδόθηκε.
Προδόθηκε από ένα πολιτικό σύστημα
διεφθαρμένο, από πολιτικούς οι οποίοι
τοποθέτησαν τη δική τους προσωπική
επιτυχία, την εξυπηρέτηση των δικών τους
συμφερόντων, πάνω από εκείνα του
οργανωμένου κράτους και του λαού που
εκπροσωπούσαν. Παρά δε το γεγονός ότι οι
ενέργειες αυτές, έχουν διαπιστωθεί και
έχουν γίνει αποδεκτές από το παρόν
κοινοβούλιο, κάτω από τη
επίρροια της σήψης του καρκινώματος
που έχει αγκαλιάσει σε βάθος ολόκληρο το
πολιτικό σύστημα της χώρας,
αντιμετωπίζουμε το θλιβερό γεγονός της
απροθυμίας της ηγεσίας για κάθαρση, για
παραδειγματική τιμωρία εκείνων, οι
οποίοι διέφθειραν τον Ελληνικό λαό, τον
παραπλάνησαν με ψεύτικες υποσχέσεις και
λανθασμένα μηνύματα, τον εξαπάτησαν, και
έστρεψαν τη προσοχή του μακριά από την
πραγματικότητα. Παρ’ όλα αυτά όμως,
εκατόν ενενήντα χρόνια μετά τον
ξεσηκωμό της παλιγγενεσίας, οι Έλληνες,
όπου της γης, συνεχίζουν να προσβλέπουν
με πίστη και βεβαιότητα το μέλλον.
Άσχετα από την απροθυμία εκείνων που
έβλαψαν το κράτος και τον λαό, να
αναλάβουν τις ευθύνες που τους
αναλογούν και να απολογηθούν. Είναι
βέβαιο, ωστόσο, ότι σύντομα θα έρθει η
ημέρα που οι υπεύθυνοι θα αναγκαστούν να
λογοδοτήσουν. Έτσι γινόταν πάντα στην
μακραίωνη ιστορία του Έθνους, είτε
τύραννοι ήταν αυτοί, είτε προδότες, είτε
συνεργάτες του εχθρού, είτε εσωτερικοί
Εφιάλτες, πάντοτε αντιμετώπισαν την
καταδίκη και περιφρόνηση του λαού. Με
αυτές και σκέψεις λοιπόν, στρέφουμε
σήμερα την προσοχή μας στον μεγάλο
αδικημένο του έθνους, τον Έλληνα εργάτη,
τον δημόσιο υπάλληλο, τον συνταξιούχο,
τον αδύναμο οικονομικά, τον ασθενή και
όλους εκείνους που με τόσο άγχος
συνεχίζουν να ανεβαίνουν τον “γολγοθά”
του σύγχρονου μαρτυρίου που τους έχει
καταδικάσει ένα διεφθαρμένο πολιτικό
σύστημα και πνίγοντας τον πόνο και την
κούρασή τους συνεχίζουν να είναι
περήφανοι για το Έθνος.
“Πατρίδες”
