ΓΡΑΜΜΑ
ΣΤΟΝ ΕΚΔΟΤΗ
ΕΧΟΥΜΕ
ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ….ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ
Του
Ηλία Ηλιόπουλου
Διευθυντή
του Ομογενειακού Πρακτορείο
Ειδήσεων Ελλάδος
Μας
κακοφαίνεται, παραπονούμεθα και
εξοργιζόμαστε, όταν κάθε φορά που με την ευκαιρία του Εορτασμού
μιας Εθνικής Επετείου, διαπιστώνουμε
ότι, όχι μόνον οι νέοι, αλλά και πολλοί
από εμάς τους μεγαλύτερους, δεν έχουμε
ιδέα περί του τι εορτάζουμε. Πολλές
φορές διαπομπεύουμε μαθητές και
φοιτητές μας, για το ότι απαντούν πως
στις 25 Μαρτίου «γιορτάζουμε κάτι για
τους Γερμανούς ή κάτι τέτοιο». Στις 28
Οκτωβρίου «κάτι για τους Τούρκους ή κάτι
τέτοιο». ΄Η μας
λένε, «ακριβώς δεν ξέρω, κάτι με πόλεμο
νομίζω». Και με έκφραση δυσφορίας,
δυσανασχέτησης και δυσαρέσκειας,
που καταδείχνει
«τώρα εμένα βρήκες να ρωτήσεις, δεν
με παρατάς στις έννοιες μου, τις
ανασφάλειές μου, τα προβλήματά μου».
Ποιοί όμως από εμάς έχουμε διαβάσει
συγγραφείς που πολέμησαν, που έζησαν τα
γεγονότα, χρονογράφους που περιέγραψαν
την εποχή τους, αυτούς που ακούσανε
αντικειμενικές περιγραφές, μελέτες και
έρευνες, ποιοι ανεζήτησαν την
πραγματικότητα, μακριά από ιδεολογίες,
παρατάξεις κομματικές, διαστρεβλωμένες
αντιλήψεις, από υποκειμενικούς πόθους
για όσα συνέβησαν την επέτειο του
Εορτασμού;
Στα
σχολικά μας βιβλία σήμερα νοθεύεται η
αλήθεια με την άγνοια. Η σκοπιμότητα με
την απόβλεψη και την αποβολή
εμπεδωμένων αντιλήψεων. Στη διδασκαλία,
δάσκαλοι και καθηγητές αναμειγνύουν την
ιστορία με τις προσωπικές τους
ιδεολογικο-κομματικές θέσεις, την χρήση
απόψεων για να μειώσουν πάγιες
πεποιθήσεις και εξακριβωμένα γεγονότα.
Μερικοί νομίζουν πως λένε την
πραγματική Ιστορία. Οι περισσότεροι
όμως, η αλήθεια να λέγεται, είναι
σωστοί δάσκαλοι. Οι πολιτικοί μας
προσαρμόζουν τις σχετικές ομιλίες τους
τέτοιες μέρες στις κομματικές
προσδοκίες τους. Και ο λαός δεν
διαπλάθεται, όπως θα έπρεπε, με
πατριωτικό οίστρο, εθνικό παλμό, θάρρους
αυτοπεποίθησης, για να παραδειγματισθεί
με υπερηφάνεια για το παρελθόν του. Που
θα αποτελέσει ασπίδα αμύνης, ψυχικής
αγωνιστικότητος, εφόρμησης, εάν ποτέ
χρειασθεί. Ενίοτε ακούγονται,
διαχέονται, επιπλέουν και
αντιπατριωτικές σκοπιμότητες.
Αμφιβόλου προελεύσεως. Αν κανείς
συνοψίσει το τι δεν γίνεται, ενώ θα
έπρεπε και τι γίνεται, ενώ δεν θα έπρεπε,
θα νομίσει ότι αυτή η χώρα, είναι από τον
ίδιο το λαό της, ένα ξέφραγο αμπέλι. Όπως
φαίνεται πως είναι σε πολλές
περιπτώσεις, από το αποτέλεσμα κρίνουμε,
ολίγων έστω
ανθρώπων από αυτούς που την κυβερνούν
και την διοικούν. Έτσι φαίνεται. Όμως όχι.
Δεν είναι έτσι. Ο λαός, παρά την άγνοιά
του, μια άγνοια που όχι σπάνια του την
επιβάλλουν, για το τι γιορτάζει σήμερα,
έχει βαθιά εθνική συνείδηση για το ότι
κάτι γιορτάζει. Ενστικτώδη και
κληρονομική συνείδηση,
αναλλοίωτη και ανεξίτηλη συνείδηση.
Θεμελιωμένη με τη γέννησή του, ριζωμένη
και έτοιμη να βλαστήσει αυτή η εθνική
του συνείδηση, μόλις θερμανθεί η ψυχή
του. Και έστω και ας μη γνωρίζει ο
μαθητής και ο φοιτητής, το τι
γιορτάζεται την ημέρα που βλέπει, τις
λιγοστές ελληνικές σημαίες να
κυματίζουν στα μπαλκόνια της πόλης του ή
του χωριού του. Ας
παρατηρεί κάποιους δημάρχους του ότι
δεν του εμβολιάζουν
με πατριωτοσύνη, το νεαρό κορμό του
δέντρου της ζωής του, για να βλαστήσει
ένας γερός κλάδος που θα αντέξει χιόνια
και φορτία, αέρηδες και ξηρασίες, όταν
του μιλάνε περί ανέμων και υδάτων μια
τέτοια Ημέρα. Ο λαός μας, μέσα στον αέρα
της Γιορτινής Ημέρας
που εισπνέει, νοιώθει ότι υπάρχει το
σπέρμα μιας δυνατής ανοιξιάτικης μυρωδιάς, που του γεμίζει τα
πνευμόνια του με την αντίληψη ότι κάτι
σπουδαίο έγινε σαν σήμερα. Και ότι
οφείλει κι αυτός να πράξει το ίδιο, εάν
θα ξανάρθει μια τέτοια Ημέρα στη ζωή του.
Έχουμε βαθιά εθνική συνείδηση, έστω και
αν έχουμε άγνοια ή σύγχυση του τι
γιορτάζουμε. Τα ο καλλίτερο βεβαίως
είναι σήμερα να αποφασίσουμε να το
μάθουμε κιόλας τι γιορτάζουμε, γιατί το
γιορτάζουμε και πόσο χρήσιμο είναι αυτό
στην απαγορευμένη λέξη που λέγεται
ΠΑΤΡΙΔΑ
ΧΡΟΝΙΑ
ΠΟΛΛΑ
ΗΛΙΑΣ
ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
