Πίσω στο ευρετήριο

Ομογένεια Δυτικού Καναδά

Η επιστροφή έργων τέχνης των αυτοχθόνων, δημιουργεί ελπίδες για τα Μάρμαρα του Παρθενώνα.

                   Φωτογραφίες

Όπως είχαμε αναφέρει και προηγουμένως, μιλώντας στο ακροατήριο της ημέρας, ο πρόξενος της Ελλάδος Γιώργος Αραβοσιτάς, είχε υποσχεθεί να παρουσιάσει έναν ομιλητή έκπληξη ο οποίος θα ακολουθούσε στο βήμα την αρχική ομιλήτρια  Έλενα Κόρκα. Το πρόσωπο αυτό τελικά αποδείχτηκε ότι ήταν η Andrea Sanbor της πολιτιστικής ομάδας U’mista Cultural Society of Alert Bay.

Η κοινότητα Αλερτ Μπαίη, βρίσκεται στο νησί Κόρμοραντ το οποίο πάλι απέχει τρία χιλιόμετρα από τη βορειοανατολική ακτή της νήσου του Βανκούβερ και βρίσκεται περίπου 180 ναυτικά μίλια από τη πόλη του Βανκούβερ.

Η λέξη “U’mista” στη γλώσσα των αυτοχθόνων Kwakiutl μπορεί να μεταφρασθεί ως “επιστροφή ή επαναφορά”. Το 1974 ο πολιτιστικός οργανισμός U’mista σχηματίσθηκε για πρώτη φορά προκειμένου να διασφαλίσει την επιβίωση όλων των πολιτιστικών στοιχείων των μελών της φυλής Kwakwaka’wakw. Ένας από τους στόχους του πολιτιστικού οργανισμού ήταν να εντοπίσει και να εργασθεί  για την επιστροφή των έργων τέχνης potlatch που χρησιμοποιούσαν για τις επίσημες τελετές και τα οποία είχαν αφαιρεθεί από τους ιδιοκτήτες το λαό των Kwakwaka το 1921 και να τοποθετηθούν αυτά σε πολιτιστικά κέντρα των περιοχών Alert Bay και Cape Mudge.

Το 1884 η νομοθεσία περί ινδιάνων είχε χαρακτηρίσει ως εκτός νόμου το “potlatch”, το οποίο ήταν πανηγυρικές εκδηλώσεις των αυτοχθόνων ινδιάνων. Το γεγονός όμως αυτό έγινε αιτία οι εκδηλώσεις αυτές να διοργανώνονται μυστικά. Η νομοθεσία παράλληλα ήταν ασαφής και ως εκ τούτου δεν εφαρμοζόταν αυστηρά έως το 1921.

Την περίοδο αυτή ένας μεγάλος αριθμός μελών των “Kwakwaka” φυλακίστηκαν επειδή συμμετείχαν στην διοργάνωση των πανηγυρισμών οι δε πανηγυρικές τους στολές και τα γιορταστικά εργόχειρα τέχνης κατασχέθηκαν. Τα περισσότερα είδη από αυτή τη συλλογή στάλθηκαν σε Μουσεία σε ολόκληρη την επικράτεια του Καναδά, ενώ ορισμένα άλλα κατέληξαν στα χέρια ιδιωτικών συλλεκτών. Άλλα πάλι με το καιρό πουλήθηκαν σε Μουσεία άλλων κρατών, όπως το Εθνικό Μουσείο των Ινδιάνων της Αμερικής, το οποίο σήμερα έχει ενωθεί με το γνωστό ίδρυμα Σμιθσόνιαν.

Τελικά η απαγορευτική νομοθεσία “potlatch” ανακλήθηκε το 1951 και έκτοτε έχουν γίνει πολλές προσπάθειες για την επαναφορά  της συλλογής των ειδών τέχνης των εκδηλώσεων με το λαό στο οποίο ανήκαν. Έτσι πολλά από αυτά τα εργόχειρα επιστράφηκαν στην κοινότητα των Kwakwaka από τα διάφορα Μουσεία. Εκείνο όμως που πραγματικά έχει δημιουργήσει ελπίδες για την τελική επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα είναι η πρόσφατη επιστροφή τελετουργικής μάσκας από το Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου με ειδική συμφωνία δανεισμού για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Σύμφωνα με την ομιλήτρια αποτελεί πραγματική ειρωνεία το γεγονός ότι για να επιστραφεί η μάσκα στους νόμιμους δικαιούχους της έπρεπε να την δανειστούν. Αυτός δε θα είναι, κατά πάσα πιθανότητα και ο μοναδικός τρόπος που διαθέτει η Ελλάδα για να επιτύχει τον επαναπατρισμό των Μαρμάρων του παρθενώνα.

Αμέσως μετά τη παρουσίαση των Ελένης Κόρκα και Andrea Sanborn, ο Πρόξενος της Ελλάδος παρέθεσε δεξίωση για τους παριστάμενους με όμορφους μεζέδες και θαυμάσιο ελληνικό κρασί.

Μεταξύ  άλλων βρέθηκαν και παρακολούθησαν την εκδήλωση  η Τασούλα Berggren, επίτιμη πρόξενος της Κύπρου, ο Peter Vladikovic, επίτιμος πρόξενος της Σερβίας και Μαυροβουνίου, και οι Minerva Jean A. Falcon και Robespierre Bolivar, γενικός πρόξενος και πρόξενος των Φιλιππίνων.