ΓΡΑΜΜΑ
ΣΤΟΝ ΕΚΔΟΤΗ
Αγαπητέ
μου Θωμά,
Σήμερα
το ΓΡΑΜΜΑ μου έχει ένα θέμα, που δεν
είναι μόνον ελληνικό. Είναι και
Ευρωπαϊκό. ΄Ισως είναι και Παγκόσμιο. Μα
εμένα με ενοχλεί όπως το βλέπω να
προβάλεται Ελλάδα. Γι’ αυτό το θίγω έτσι:
ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΙΟ
ΓΥΝΑΙΚΩΝ
Μια
αιτία για κοινωνικές συναθροίσεις
Του
συνεργάτη μας ΗΛΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Διευθυντή
του Ομογενειακού Πρακτορείου Ειδήσεων
Ελλάδος
Πολύ
αξιοποιήσιμο, ελκυστικό, ενδιαφέρον και
ίσως και
αποδοτικό το κρίσιμο και απαίσιο
πρόβλημα του σύγχρονου εμπορίου λευκής
σαρκός. Κατάντησε να αξιοποιείται ως
εγκληματικό κοινωνικό φαινόμενο υποκόσμου, με
κοινωνικές συναθροίσεις του κόσμου της
ανωτέρας κοινωνίας. Και αναδεικνύεται,
νομίζω, συστηματικά, δι ’ ιδίους
πολλαπλούς λόγους, από διάφορους
δραστήριους και γνωστούς για πολυσχιδή
και κοινωφελή δραστηριόυητα ανθρώπους,
από του Πνεύματος μέχρι του
Φιλανθρωπείν. Σε
οργανωμένες και υπό διάφορες
αιτιολογίες και προθέσεις, όχι
υποχρεωτικά κακές,
δημιουργούν συγκεεντρώσεις,
διηγούνται ειδήμονες και μη,
ιστορίες αποκρουστικές και
περιπέτειες πραγματικές, κοριτσιών και
γυναικών, που
ήρθανε ή τις φέρανε, για μια δήθεν
καλλίτερη ζωή στη χώρα μας. Οι
περισσότερες από τις πρώην
κομμουνιστικές χώρες. Κι αντί όμως
καλλίτερης ζωής, τις κλείσανε σε μπαρ
και ξενοδοχεία,. Σε κρυφούς χώρους, στην
πρωτεύουσα και άλλες πόλεις, τους
αφαιρέσανε βιαίως ό,τι προσδιώριζε την
ύπαρξή τους και τους υποδείξανε για ποιο
προορισμό ήρθανε
στη ζωή. Όπως γράφει και ο Ροϊδης, έτσι
είπε και ο εργάτης
στη μάννα της Πάππισας Ιωάννας. Να τι
δουλειά θα κάνετε. Ούτε ωράρια, ούτε
απεργίες, ούτε συνδικαλισμοί – άλλωστε
και οι τλευταίοι για άλλους λόγους
υπάρχουνε. Θέλουνε, δεν θέλουνε αυτή
είναι η αποστολή τους. Με απάνθρωπους
τρόπους, απερίγραπτες συνθήκες
διαβίωσης και ανομολόγητους εκβιασμούς,
κλεισμένες εκεί μέσα μητέρες και κόρες,
υποχρεώνονται να κάνουνε καλλίτερη τη
ζωή κάποιων άλλων, που τη χρειάζονται ή
κάποιων απλά διεστραμμένων. Αντί
βεβαίως αδράς αμοιβής για τους πάτρωνες.
Και ξηρών ψυχίων των αιχμαλωτισμένων
αυτών πλασμάτων. Περί των οποίων θυμάτων
«κόπτονται» κυρίες
και κύριοι, διαφόρων Ιδρυμάτων και
Συλλόγων, Υπηρεσιών και Οργανισμών,
πολιτικοί τε και μη. Αφού δημόσια, είτε
σε συγκεντρώσεις, είτε από ΜΜΕ
διεκτραγωδούν τη
ζωή αυτών των γυναικών. Δεν γνωρίζω εάν
αυτός ο σύγχρονος άκαρπος αγώνας και η
φιλανθρωπία αυτή, χωρίς καμιά
προσφερόμενη βοήθεια,
διήγησης και παραίνεσης περί
ανάγκης καταπολέμησης του φαινομένου
αυτού, ως απαραδέκτου σε ένα αγγελικά
πλασμένο σημερινό ή αν θέλετε
διαμορφωμένο σύγχρονο Κόσμο,
χρηματοδοτείται ή όχι
από κάποια Ταμεία. Και οι «κοπτόμενοι»
δεν παίρνουν ούτε μία -
ένα, θα λέγαμε σήμερα.
Πλην των όσων μπορεί να απορρέουν
από μια τέτοια που θα ήταν και Θεο-αγάπητη
ενέργεια, αν συνοδευόταν από και πράξη.
Αλλά αυτό που μου προκαλεί αηδία και
αποτροπιασμό, υποψία και αδιαφορία σε
αυτές τις «κινήσεις συγκινήσεων του
Κοινού» είναι ότι αυτοί που τις
επινοούνται, οργανώνουν, μετέχουν
και εκτελούν -
και βεβαίως όχι όλοι
- (αφαιρουμένων των αφελών) είναι
αυτοί που μόνον φιλολογούν. Λένε δηλαδή
λόγια, σε ένα αδαές Κοινόν, ανίσχυρον να
προσφέρει ο,τιδήποτε, αφού τίποτα δεν
του ζητείται. Παρά μόνο την άγνοιά του
διαπιστώνει και την εντυπωσιαστικότητά
του αισθάνεται. Αγανακτώ
όταν διαπιστώνω, ως εξ ’επαγγέλματος,
ότι σχεδόν αποκλειστικά
κόπτονται μόνον για την ευρύτερη
προβολή αυτής της συγκέντρωσης. Αυτό με
εμβάλλει σε πονηρές αμφιβολίες για τον
πραγματικό σκοπό. ΄Αν ήθελαν, όλοι αυτοί που καταθέτουν
παράνομα γεγονότα, θα μπορούσαν, εντός
πέντε ημερών να είχαν επιτύχει την
εξάλειψη του απεχθούς αυτού εγκλήματος.
Πώς;
Απλώς. Πιέζοντας καταλλήλως, ρητώς,
αδιαμφισβητήτως και αποτελεσματικώς
προς το μέρος το γνωστό. Εκεί δηλαδή που
όλα γίνονται όταν θέλουμε. Απλώς τώρα
βρήκαμε παραμύθι να το λέμε για πολλά
χρόνια. Να φαινόμαστε ότι αγωνιζόμαστε
για τη σωτηρία των εκβιαζομένων
γυναικών. Καλά, αυτοί
οι κακοί, που φέρνουν το εμπόρευμα, αυτοί
που το
παραλαμβάνουν, αυτοί που το
εκμεταλλεύονται, αυτοί
που το απολαμβάνουν ως καρπούς των
χρημάτων τους, είναι άγνωστοι στον
πλανήτη; Είναι πασίγνωστοι αρμοδίως.
Αλλοίμονον αν
δεν ήσαν. Τότε τι τις 0έλουμε, τις
υποκλοπές, (ορθώς να γίνονται όπου
χρειάζεται) τι τις έχουμε τις Ασφάλειες,
(ασφαλώς χρειάζεται να τις έχουμε), τι
μιλάμε για προστασία του πολίτη. Εκτός
και κάνουμε λάθος στην κατηγορία, του προς προστασίαν πολίτη. Μήπως
έχετε να μου συστήσετε απόψε καμιά
τέτοια…μάζωξη;
ΗΛΙΑΣ
ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
