Αλέξανδρος ο Μέγας
Για την πρώτη
γενιά των ομογενών μεταναστών το όνομα
του Χρίστου Στανόη, υπήρξε μια κάποια
έκφραση εργάτη
εθελοντή στην προβολή της ελληνικής
παροικίας.
Ο
μεγάλος έρωτας του Χρίστου, ανέκαθεν
υπήρξε η τέχνη. Ο χορός και το τραγούδι
σε ένα δυνατό συνταίριασμα με τον
έμμετρο λόγο, την ποίηση.
Γόνος
της μαρτυρικής και αδούλωτης
μακεδονικής γης, ο Χρίστος πίστεψε και
αγωνίσθηκε χωρίς σταματημό, όλα αυτά τα
χρόνια διακηρύσσοντας την ελληνικότητα
της γενέτειρας πατρίδας του η οποία,
μεταξύ άλλων έδωσε στην Ελλάδα και τον
στρατηλάτη Αλέξανδρο.
Προς
τιμή του μεγάλου Μακεδόνα ο Χρίστος
συνέταξε και μας έστειλε το παρακάτω
ποίημα το οποίο και δημοσιεύουμε “τιμής
ένεκεν”.
Αλέξανδρος ο Μέγας
Ψυχή των Ελλήνων
Του
Χρίστου Στανόη
Που
να κοιμάσαι Αλέξανδρε θα ήθελα να ξέρω
την Ολυμπία να εύρισκα στον τάφο σου να
φέρω.
Βουνά
να περπατήσουμε λαγκάδια να διαβούμε κι’οι
τρεις μας τον Βουκεφάλα πάλη να
ξαναβρούμε.
Να
βάλεις πάλι τη στολή αυτή τη δοξασμένη
στους ίδιους δρόμους να διαβείς σ’ όλη
την οικουμένη.
Ο
Αριστοτέλης σου έδωσε τη γνώση, τη σοφία
και στην Ασία και Αφρική έγραψες ιστορία.
Στο
διάβα σου σημάδια άφηνες γι’ αυτούς που
ακολουθούσαν, στα βήματα σου να πατούν
για νάρθουν να σε βρουν.
Στο
ένα χέρι το σπαθί, στο άλλο είχες την
δάδα, και με αυτήν διέδωσες πολιτισμό
από την μάνα Ελλάδα.
Το
τάφο σου να εύρισκα μεγάλε βασιλιά
στεφάνι να σου έπλεκα με κλώνους από
ελιά.
Αλέξανδρε
να γύριζες ξανά με το στρατό σου να
έμπαινες πάλι νικητής στο σπίτι το δικό
σου.
Να
πάψουν οι σλαβόφωνοι την δόξα σου να
αρπάξουν και χωρίς ντροπή διαλαλούν πως
τάχα είσαι δικός τους.
Ξύπνα,
μεγάλε βασιλιά, για ν’ ακουστεί η φωνή
σου και εις τα πέρατα της γης η Ελληνική
ψυχή σου.
Βγες
μέσ’ απ’ τα χώματα που μας κλέψανε με
δόλο, και έλα να πάρουμε πίσω τη γή που
ήταν πάντοτε δική μας.
