Ο
Κόσμος: Δύο χρονιά μετά.
Μια νέα επέτειο χάραξε η εβδομάδα που μας πέρασε. Ήταν η δεύτερη από την έναρξη των πολεμικών επιχειρήσεων των ΗΠΑ, στην καμένη γή του Ιράκ.
Σύμφωνα
με τους υπολογισμούς των υπευθύνων του
πενταγώνου οι πολεμικές επιχειρήσεις θα
έπρεπε να είναι υπόθεση μερικών ημερών,
αφού μετά την απομάκρυνση του Σαντάμ
Χουσεήν, από την εξουσία, θα άρχιζε η
αποχώρηση των στρατιωτικών δυνάμεων
εισβολής.
Πολλές
φορές βέβαια τα σχέδια και οι
προγραμματισμοί δεν εξελίσσονται όπως
ακριβώς θα έπρεπε, εξ αιτίας απρόβλεπτων
συνθηκών.
Και
αυτό ακριβώς φαίνεται να συμβαίνει
σήμερα με τις επιχειρήσεις στο Ιράκ,
όπου οι Αμερικανικές στρατιωτικές
μονάδες συνεχίζουν να μάχονται ενάντια
σε έναν “αόρατο” εχθρό, ο οποίος
εμφανίζεται ξαφνικά, κτυπά, και
φεύγει προστατευμένος
από τα σκοτάδια που εμφανίσθηκε.
Έτσι
όμως συνεχίζεται ένας πόλεμος χωρίς
τελειωμό, ένας πόλεμος ο οποίος
κατατρώγει τα ανθρώπινα και οικονομικά
αποθεματικά, κινδυνεύοντας να γονατίσει
την οικονομία της μεγάλης δημοκρατίας
της βόρειας Αμερικής.
Δεν
υπάρχει αμφιβολία ότι
τα γεγονότα που οδήγησαν στο
σημερινό αδιέξοδο, ήταν αδύνατο να
προβλεφθούν. Ο ίδιος ο Πρόεδρος Μπούςς
με τους συμβούλους του υπήρξαν τα θύματα
παραπληροφόρησης και μέχρις ενός
σημείου και εξαπάτησης.
Παρ’
όλα αυτά, ωστόσο, το ερώτημα παραμένει
έντονο, για πόσο καιρό θα συνεχισθεί
αυτή η κατάσταση και για πόσο ακόμα θα
πρέπει να υποφέρει ο Ιρακινός λαός, ο
οποίος από την ευημερία που απολάμβανε
προηγουμένως, σήμερα για πρώτη φορά
αισθάνεται ταπεινωμένος, ζώντας κάτω
από συνθήκες πείνας και φτώχιας που δεν
μπορούσε καν να φαντασθεί.
Το
αποτέλεσμα είναι η δημιουργία
αισθημάτων αγανάκτησης η οποία φέρει το
φανατισμό και ανάβει την διάθεση για
αντίδραση και άμυνα.
Είναι
όμως δυνατόν κάτω από αυτές τις συνθήκες
να πιστεύει κανείς ότι υπάρχει κάποιο
τέλος σε μια παρόμοια επιχείρηση, όπου ο
θάνατος και η καταστροφή αποτελούν την
καθημερινότητα, η δε οικονομική
εξαθλίωση των μαζών τον μεγαλύτερο
κοινωνικό κίνδυνο για το μέλλον της
ασφάλειας και της ειρήνης στην περιοχή.
Είναι
μια πραγματικότητα την οποία, δυστυχώς,
δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς και πολύ
περισσότερο ο Λευκός Οίκος.
Όταν
μάλιστα διατίθενται δισεκατομμύρια
δολάρια για τις πολεμικές επιχειρήσεις
ενώ ταυτόχρονα γίνονται δραστικές
περικοπές σε βάρος των πλέον αδύνατων
κοινωνικών τάξεων της Αμερικής, και
κυρίως των ανήμπορων και των
συνταξιούχων της χώρας.
Ίσως
είναι πλέον καιρός για μια αναθεώρηση
της πολιτικής η οποία υπήρξε αποτέλεσμα
τραγικών συνθηκών σε βάρος του
Αμερικανικού λαού.
“
Πατρίδες”
