Δολοφονίες
συνδικαλιστών
Του Θωμά Στεφ. Σάρα
Οι
δολοφονίες συνδικαλιστών και μαχητών
για τα δικαιώματα εργαζομένων σημείωσαν
απότομη αύξηση το 2009, καθώς η παγκόσμια
οικονομική κρίση πυροδότησε επιθέσεις
εναντίον τους, σύμφωνα με έκθεση της
Διεθνούς Συνομοσπονδίας Εργατικών
Ενώσεων (International Confederation of Trade Unions, ITUC) που
δημοσιεύεται σήμερα Τετάρτη.
Η
έκθεση --η δημοσίευση της οποίας
συμπίπτει με την ετήσια σύνοδο του
Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας (ILO)
του ΟΗΕ στη Γενεύη, αναφέρει ότι οι
κυβερνήσεις σε ανεπτυγμένες και
αναπτυσσόμενες χώρες καταστέλλουν
συνδικάτα και οι εργοδότες εντείνουν
τον εκφοβισμό, τις διώξεις
συνδικαλιστών και πρακτικές εναντίον
συνδικάτων, κ.λπ.
"Τα
συνδικαλιστικά δικαιώματα εξακολουθούν
να παραβιάζονται, σε πολλές περιπτώσεις
με πλήρη ατιμωρησία, και η καταστολή των
συνδικαλιστών συνεχίζεται ενώ οι
κυβερνήσεις αποτυγχάνουν να
εκπληρώσουν την υποχρέωσή τους να
διασφαλίζουν ότι αυτά τα δικαιώματα
γίνονται σεβαστά", αναφέρει.
Η
οργάνωση, η οποία εδρεύει στις Βρυξέλλες,
ανέφερε ότι 101 συνδικαλιστές
δολοφονήθηκαν σε 11 χώρες το 2009 --κυρίως
στη Λατινική Αμερική, αλλά και στην Ασία
και στην Αφρική-- έναντι 76 το 2008.
Η
Κολομβία είναι η πιο επικίνδυνη χώρα για
τους συνδικαλιστές, αναφέρεται στην
έκθεση, με συνολικά 48 δολοφονίες πέρυσι,
περιλαμβανομένων 22 ηγετικών στελεχών
εργατικών ενώσεων, εξ αυτών πέντε
γυναικών. Στο θλιβερό κατάλογο δεύτερη
έρχεται η Γουατεμάλα με 16 νεκρούς, ενώ
ακολουθεί η Ονδούρα με 12. Έξι
δολοφονήθηκαν σε Μπανγκλαντές και
Μεξικό, και 4 στη Βραζιλία. Δολοφονίας
συνδικαλιστών αναφέρθηκαν επίσης στην
Δομινικανή Δημοκρατία, στις Φιλιππίνες,
στην Ινδία, στο Ιράκ και στη Νιγηρία.
Κατά
την έκθεση πολλές χώρες που έχουν
υπογράψει τις συμβάσεις του ILO
για τους κανόνες όσον αφορά την
απασχόληση --περιλαμβανομένων του
δικαιώματος στο συνδικαλίζεσθαι και το
δικαίωμα της απεργίας-- στην πράξη τις
αγνοούν και δεν προστατεύουν τους
εργαζομένους.
Πολλές
κυβερνήσεις και επιχειρήσεις,
επισημαίνεται ακόμη, χρησιμοποίησαν την
οικονομική κρίση ως πρόσχημα για να
αποδυναμώσουν και να υποσκάψουν τα
συνδικάτα και τα συνδικαλιστικά
δικαιώματα εν μέσω δεκάδων εκατομμυρίων
απολύσεων και τη συνεχιζόμενη απειλή
της ανεργίας για τους εργαζόμενους.
Πέρα
των φόνων υπήρξαν επίσης απόπειρες και
απειλές δολοφονίας, ενώ χιλιάδες
συνδικαλιστές βρίσκονται σε φυλακές από
το Ιράν και το Πακιστάν ως τη Νότια Κορέα,
την Τουρκία και τη Ζιμπάμπουε. Η Μέση
Ανατολή ως περιφέρεια είναι μια από τις
περιοχές όπου τα εργασιακά δικαιώματα
έχουν ελάχιστη προστασία και τίθενται
τεράστια εμπόδια στη συγκρότηση
συνδικάτων. Ιδιαίτερα ευάλωτοι είναι οι
μετανάστες, που συχνά εργάζονται υπό
ανατριχιαστικές συνθήκες. Στην Κίνα,
παρότι μαζικές απεργιακές
κινητοποιήσεις ώθησαν την κυβέρνηση να
υιοθετήσει μια πιο διαλλακτική στάση, οι
απεργοί αντιμετωπίζουν ακόμα καταπίεση
από εργοδότες και αστυνομία. Σοβαρά
προβλήματα σημειώθηκαν και σε μερικές
από τις πλέον ανεπτυγμένες χώρες,
περιλαμβανομένων των ΗΠΑ, της Γερμανίας
και της Ελβετίας.
