Ελλάδα:
Μια Ιστορία Ανθρωπιάς
"Από
σήμερα μπορώ πάλι να ελπίζω..."
Της
Κατερίνας Σάρας
"Από
σήμερα μπορώ πάλι να ελπίζω.
Αισθανόμαστε ασφάλεια, σας ευχαριστώ
για όλα". Μ' αυτά τα λόγια, η 18χρονη
Σομαλή, Χοντάν Σίντο, κρατώντας τρυφερά
στην αγκαλιά της τον μονάκριβο, μόλις 8
μηνών, γιο της, Αχμέτ, με τον οποίο
ξαναέσμιξαν ύστερα από μια περιπέτεια
με αβέβαιη έκβαση, εκφράζει την
ευγνωμοσύνη της για το γεγονός ότι,
είναι και πάλι μαζί με το παιδί της.
Η
σκηνή αυτή εκτυλίχθηκε την περασμένη
Παρασκευή, στο Πανεπιστημιακό Γενικό
Νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης, όπου η 18χρονη
πρόσφυγας ξαναέσμιξε με το παιδί της. Η
μάνα και το μωρό, είχαν αποχωρισθεί
βίαια, όταν πριν από δέκα ημέρες
προσπαθούσαν να περάσουν από την
Τουρκία στη Ελλάδα, μέσω του ποταμού
Έβρου.
"Ήταν
αργά τη νύχτα και μαζί με μια μεγάλη
ομάδα ατόμων, από διάφορα κράτη,
περιμέναμε στην τουρκική όχθη του
ποταμού (Έβρου), τη βάρκα που θα μας
περνούσε στην Ελλάδα. Είχα αποσκευές και
κάποιος από το γκρουπ προσφέρθηκε να με
βοηθήσει, κρατώντας στην αγκαλιά του τον
Αχμέτ. Μόλις μπήκε στη βάρκα,
εμφανίστηκε η περίπολος και επικράτησε
πανικός. Η βάρκα, με όσους πρόλαβαν,
έφυγε, ενώ όσοι μείναμε πίσω
συλληφθήκαμε. Φώναζα για το παιδί, αλλά
κανείς δεν με άκουγε. Μας οδήγησαν στη
φυλακή. Οι συνθήκες δεν ήταν καθόλου
καλές. Με κακομεταχειρίσθηκαν.
Φοβούμουν πολύ διότι ήμουν μόνη μου και
περισσότερο, επειδή μπορεί να μην έβλεπα
ποτέ ξανά το παιδί μουβ¦" διηγείται
στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Χοντάν Σίντο.
Λίγες
ημέρες αργότερα, η ομάδα των κρατουμένων
απελευθερώθηκε και η 18χρονη μάνα, μαζί
με άλλους μετανάστες, κατόρθωσαν να
περάσουν κρυφά στην Ελλάδα. Μόλις οι
αρχές τούς συνέλαβαν και τούς οδήγησαν
στο Κέντρο Υποδοχής Μεταναστών, στο
Φυλάκιο Εβρου, η μάνα αμέσως έδειξε
στους αστυνομικούς τη φωτογραφία του
μικρού Αχμέτ. Η χαρά και η ανακούφισή της
ήταν μεγάλη, όταν πληροφορήθηκε ότι το
μωρό ήταν καλά και φιλοξενούνταν στο
Νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης.
"Στη
χώρα μας, τη Σομαλία δεν υπάρχει
ασφάλεια, δεν υπάρχει ειρήνη. Η ζωή μας
απειλείται καθημερινά. Δεν ήθελα το
παιδί μου να μεγαλώσει μέσα σ' ένα τόσο
ασταθές περιβάλλον", λέει η 18χρονη.
Και
συνεχίζει: "Πριν από ένα χρόνο, το
σπίτι μας στη Σομαλία καταστράφηκε από
μια οβίδα. Μετά ήρθαν κάποιοι άνδρες και
μας απειλούσαν, ζητώντας χρήματα. Η
κατάσταση ήταν έκρυθμη. Έτσι,
αποφασίσαμε ο άνδρας μου να φύγει για
κάποια άλλη χώρα, όπως η Ελλάδα και στη
συνέχεια να τον ακολουθήσω κι εγώ. Τότε
ήμουν τεσσάρων μηνών έγκυος στον Αχμέτ.
Οι συνθήκες ήταν δύσκολες, δεν έχω
γονείς να με στηρίξουν και ήμουν μόνη
μου. Όλα ήταν
αβέβαιαβ¦".
Όλο
αυτόν τον καιρό που μεσολάβησε, η νεαρή
μάνα μάθαινε τα νέα για τον 30χρονο άνδρα
της, που ήταν στην Ελλάδα, από κοινούς
φίλους. Οι δυο τους δεν είχαν καμία
επικοινωνία. "Όταν γέννησα και μετά,
αποφάσισα να έλθω στην Ελλάδα. Χρήματα
δεν είχα, ευτυχώς όμως αυτό το ταξίδι δεν
μου στοίχισε πολλά", αναφέρει η 18χρονη,
χωρίς να δίνει περισσότερες εξηγήσεις
για τις αμοιβές των διακινητών.
"Γνωρίζουμε-
συνεχίζει- ότι, στην Ελλάδα υπάρχει
ασφάλεια ένα σταθερό και ήρεμο
περιβάλλον. Πήρα το μωρό και μαζί με
άλλους συμπατριώτες μου, πριν από
περίπου ένα μήνα, ανεβήκαμε στο καράβι
και ταξιδέψαμε από τη Μογκαντίσου για
την Κωνσταντινούπολη. Εκεί, βρήκαμε
κάποια γνωστά μας άτομα, που μας
βοήθησαν να πάμε στα σύνορα για να
περάσουμε στην Ελλάδα".
Ιδιαίτερα
συγκινημένη, μετά την αίσια κατάληξη που
είχε η περιπέτειά τους και κρατώντας
στην αγκαλιά το μωρό της, η Χοντάν Σίντο
δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τις
ελληνικές αρχές και το προσωπικό του
νοσοκομείου: "Από τους Έλληνες είμαι
πάρα πολύ ευχαριστημένη. Ευχαριστώ που
συμπεριφέρθηκαν τόσο καλά στο παιδί μου
και σε μένα, για τη βοήθεια που μας
πρόσφεραν και την ανθρωπιά που μας
έδειξαν".
Η
18χρονη Σομαλή με τον γιο της αναμένεται
να αναχωρήσουν για την Αθήνα τις
επόμενες ημέρες, μόλις ολοκληρωθεί και η
διαδικασία ταυτοποίησης του DNA.
"Όταν βλέπεις πώς αγκαλιάζει το μωρό,
που ακόμη το θηλάζει, δεν έχεις καμία
αμφιβολία γι' αυτή τη σχέση μητέρας και
παιδιού. Αναμφισβήτητα είναι η μητέρα
του, όμως η ταυτοποίηση του DNA,
είναι μια τυπική διαδικασία, που πρέπει
να γίνει", αναφέρει ο διοικητής του
Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου
Αλεξανδρούπολης, κ. Νίκος Ραπτόπουλος.
"Ο
μικρός Αχμέτ, από την ημέρα που μας τον
έφεραν στο νοσοκομείο, με το χαμόγελό
του, κέρδισε τις καρδιές όλων μας. Η τύχη
της μητέρας του ήταν άγνωστη και η
περιπέτειά του μας συγκίνησε όλους.
Μάλιστα, επειδή δεν γνωρίζαμε το όνομά
του, τον φωνάζαμε Γιώργο", μας
αναφέρει ο κ. Ραπτόπουλος.
Η
πληροφόρηση που έχει η διοίκηση του
νοσοκομείου είναι ότι, ο πατέρας έχει
εντοπισθεί στην Ελλάδα και είναι πλέον
θέμα χρόνου, να ξανασμίξει η οικογένεια.
