Ελληνική
Κοινότητα Τορόντο και οι “Όρνιθες” του
Αριστοφάνη.
Του
Θωμά Στεφ. Σάρα.
“Προδοθήκαμε
πέσαμε θύμα, από
σύντροφους μες τη βοσκή”. Είναι η
περίφημη φράση του μεγάλου σατιρικού
της αρχαιότητας ο οποίος με την αναφορά
του στην κοινότητα των πτερωτών
σατιρίζει τα άσχημα της εποχής του, η
οποία ωστόσο, παρά τις χιλιετίες που μας
χωρίζουν, παρουσιάζει τα ίδια
προβλήματα με τη δική μας. Όταν
σε προηγούμενη έκδοση της
επιθεώρησης είχαμε αναφερθεί στις
πιθανότητες των πολιτικών εξελίξεων στο
ομογενειακό καθίδρυμα, δεν ήταν και
λίγοι εκείνοι που έσπευσαν με πικρόχολα
τηλεφωνήματα και ηλεκτρονικά μηνύματα
να εκφράσουν τον αποτροπιασμό τους για
την “κακόπιστη κριτική που κάναμε
εναντίον ατόμων τα οποία προσέφεραν
τόσο πολλά στην ομογένεια.” Μεταξύ
άλλων, λοιπόν, σε εκείνη την αρθρογραφία
εκφράζαμε τους προβληματισμούς μας για
το ενδεχόμενο αριθμός των συμβούλων που
είχαν εκλεγεί στην
διοίκηση του οργανισμού κατά την
διάρκεια των τελευταίων εκλογών, να
είχαν τοποθετηθεί “στρατηγικά”
στην κατάσταση των υποψηφίων, έτσι
ώστε σε καμία περίπτωση να μην υπήρχε η
δυνατότητα των απαραίτητων ψήφων για
την διεξαγωγή μιας σε βάθος οικονομικής
έρευνας πάνω στα πεπραγμένα των
διοικήσεων της περιόδου προεδρίας του
Κώστα Μενεγάκη. Όταν δε αργότερα, αμέσως
μετά τις εκλογές, πληροφορηθήκαμε ότι
άρχισαν να δημιουργούνται προβλήματα
μεταξύ του προέδρου και του επιτελείου
του γύρω από την χάραξη και εκτέλεση των
πολιτικών σχεδίων και αποφάσεων,
δηλώσαμε την απερίφραστη πίστη μας, ότι
κάποιος που είχε συμφέροντα,
προσπαθούσε να σαμποτάρει τον νέο
πρόεδρο, στερώντας τον την όποια
ευκαιρία διενέργειας ενδελεχούς
έρευνας πάνω στα πεπραγμένα του
παρελθόντος. ΄Ετσι λοιπόν αμέσως μετά
την ανάληψη των ευθυνών του νέου
προεδρείου, άρχισαν πλέον ανοικτά οι
εσωκομματικές διαφωνίες μεταξύ του
προέδρου και των κλειστών του
συνεργατών, οι οποίοι, μάλιστα, έφτασαν
στο σημείο άσκησης επικηδεμονίας πάνω
στις ενέργειες του προέδρου, ο οποίος, ως
γνωστόν, αναγνωρίζεται ως αποκλειστικά
υπεύθυνος για τις τύχες, την πρόοδο ή και
την αποτυχία του οργανισμού. Σύμφωνα
λοιπόν με τις εξελίξεις, νωρίς
διαμορφώθηκε ένα πραγματικά ιδιάζον
κλήμα το οποίο παρουσίασε ένα πρόεδρο να
πασχίζει μόνος του να δημιουργήσει νέα
δεδομένα για τον υπό πτώχευση, οργανισμό.
Η προσπάθεια, ωστόσο, αυτή δεν φαίνεται
να συνάντησε και πολλούς θιασώτες μέσα
στο “κυβερνητικό στρατόπεδο” με
αποτέλεσμα το ξέσπασμα μιας πρώιμης
ανταρσίας. Το αποτέλεσμα, απλό. Η
παραίτηση του προέδρου. Ο
πανεπιστημιακός δάσκαλος Γιώργος
Γκέκας, ο οποίος προ μόλις εξήντα ημερών
αναδείχθηκε ηγέτης των κοινοτικών
πραγμάτων συγκεντρώνοντας τον
μεγαλύτερο αριθμό σταυρών προτίμησης
από κάθε άλλον υποψήφιο, υποχρεώθηκε να
καταφύγει στην ίστατο μορφή
διαμαρτυρίας, για όσα συνέβαιναν γύρω
του, υποβάλλοντας την παραίτησή του, όχι
μόνον από την προεδρεία του οργανισμού,
μα ακόμα περισσότερο και από με΄λος της
διοίκησης του. Στο σημείο αυτό ας μου
επιτραπεί να υπενθυμίσω ότι ο καθηγητής
Γκέκας, δεν είναι ο πρώτος που
παραιτείται από τις τάξεις της
εκλεγμένης διοίκησης. Προηγουμένως
είχαν υποβάλει τη παραίτησή τους οι
σύμβουλοι Γιώργος Καραϊσκάκης, ο
Χρίστος Παντελόπουλος και ένα ακόμα
μέλος του συμβουλίου, αφήνοντας έτσι να
δημιουργηθούν εντυπώσεις ότι κάτι δεν
πάει καλά στην νέα διοίκηση του
οργανισμού. Βέβαια η σημερινή
πραγματικότητα είναι ότι ο οργανισμός
δεν έχει καμία δυνατότητα να
ανταποκριθεί στις οικονομικές του
υποχρεώσεις σε σημείο τραγικό. Οι
τρέχουσες οικονομικές του υποχρεώσεις
συνεχίζουν να καλπάζουν ανοδικά, ενώ το
ταμείο του παραμένει ισχνό και αδύναμο.
Στην τελευταία Γενική Συνέλευση των
μελών, ειπώθηκε ότι οι απαιτητές
υποχρεώσεις του οργανισμού μέχρι την
ημέρα εκείνη ξεπερνούσαν το ένα
εκατομμύριο δολάρια, πέραν των δώδεκα
και μισού εκατομμυρίων του χρέους που
κληροδότησαν στην παρούσα διοίκηση, οι
διοικήσεις του Κώστα Μενεγάκη. Μια
λεπτομέρεια που προδικάζει ότι ο
οργανισμός στην πραγματικότητα
εργάζεται κάτω από συνθήκες πτώχευσης.
Κάτω
λοιπόν από αυτές τις πραγματικότητες ο
καθηγητής Γιώργος Γκέκας, διαπίστωσε
ότι δεν του απέμεναν και πολλές
πιθανότητες συνεισφοράς του προς τον
οργανισμό, και μάλιστα κάτω από συνθήκες
αρνητικές ακόμα και μεταξύ των κλειστών
του συνεργατών. Ατόμων που δούλεψαν και
διεκδίκησαν τις εκλογές με το ίδιο
ψηφοδέλτιο.
Το
χειρότερο είναι ότι στην επιστολή
υποβολής της παραίτησής του ο
ακαδημαϊκός καταγγέλλει
πρώην στενούς συνεργάτες του ως
εντολολήπτες, μυστήριων και εξωτερικών
εντολοδόχων, καθώς επίσης και
σαμποταριστές,οι οποίοι εξυπηρετούν ή
παρουσιάζονται με “συγκρουόμενα
συμφέροντα”. Αναφέρεται δε εναντίον
τους με πραγματικά βαρείς
χαρακτηρισμούς. Λόγια
βαριά και ακόμα ποιο βαριές κατηγορίες
οι οποίες, εάν πραγματικά αληθεύουν,
έρχονται να δημιουργήσουν μια παρόμοια
εικόνα της πολιτικής σκηνής της Αθήνας
των ημερών μας, με τις εξεταστικές της
επιτροπές και τις κατηγορίες για
διαφθορά και κακοποίηση της δημοκρατίας.
Εκείνο
πάντως που πραγματικά θα πρέπει να μας
προβληματίσει είναι οι λόγοι και οι
αιτίες μιας παρόμοιας εικόνας,
η οποία όχι μόνον έχει κληρονομηθεί
από το παρελθόν, μα ακόμα περισσότερο
δυναμώνει καθημερινά και περισσότερο,
όπως δυναμώνουν και στη σκέψη των
ομογενών τα ερωτηματικά για το τι
πραγματικά συμβαίνει με τον
μεγαλύτερο οργανισμό της ομογένειας
και τα εκατομμύρια δολάρια του χρέους
που δημιούργησαν οι τελευταίες
διοικήσεις.
Το
σπουδαίο είναι ότι ο πρώην αντιπρόεδρος
ο οποίος ανέλαβε την προεδρία μετά την
παραίτηση του Κώστα Μενεγάκη, κατόρθωσε
να διορισθεί με “μερική απασχόληση”
ως δικαστής, στο
μεταναστευτικό σύστημα
της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, μια
θέση η οποία μολονότι δεν πρόκειται να
τον κάνει εκατομμυριούχο, του προσφέρει
τουλάχιστον την ευκαιρία να καυχηθεί
ότι τελικά κατάφερε να επιτύχει κάτι με
την επένδυση των υπηρεσιών του στον
κοινοτικό οργανισμό. Ένα στοιχείο το
οποίο, όμως, ουδέποτε στα τελευταία
δώδεκα χρόνια της προσφοράς του στα
κοινοτικά, θέλησε να επιδιώξει ή και να
προωθήσει για κάποιο άλλο μέλος του
οργανισμού ή και της παροικίας. “Υπόθεσή
του”, θα μπορούσε να ισχυρισθεί κάποιος,
συμφωνώ απόλυτα, το μόνο που με
μπερδεύει είναι η ετοιμολογία της λέξης
“πολιτική διαφθορά”, το πως
ερμηνεύεται και που αποδίδεται. Αλλά
όμως και πάλι, έχοντας υπ’ όψη μας ότι
όλα τα στελέχη της παλαιάς διοίκησης
έχουν αποσυρθεί από την ενεργό πολιτική
στα κοινοτικά, ποιοι είναι εκείνοι οι
οποίοι προσπαθούν να ελέγχουν
τις αποφάσεις και τις ενέργειες της
σημερινής διοίκησης, στους οποίου
αναφέρεται τόσο ξεκάθαρα και ο
καθηγητής Γιώργος Γκέκας; Και ακόμα
ποιοι είναι ο λόγοι αυτής τους της
προσπάθειας μήπως άραγες, -απλώς κάνω
υπόθεση-, υπάρχουν κάποιοι λόγοι που
ορισμένοι φοβούνται κάποια στοιχεία
μήπως και βγουν στη δημοσιότητα. Κάπως
έτσι, δηλαδή, όπως έγινε πρόσφατα και
στην Αθήνα.
Αλλά
όμως ελπίζω να μου δοθεί κάποια ευκαιρία
στο μέλλον να τα συζητήσω με τον
πραγματικά αξιότιμο πανεπιστημιακό
καθηγητή Γιώργο Γκέκα.
