Μπροστά
στις νέες προκλήσεις.
Δεν
υπάρχει αμφιβολία ότι τα δυσάρεστα νέα
που μας έρχονται καθημερινά από την
Ευρώπη σε σχέση με την κατάσταση της
οικονομίας, δεν φαίνεται να αφήνουν και
πολλά περιθώρια ελπίδας για το μέλλον.
Είναι κάτι για το οποίο φωνάξουμε εδώ
και χρόνια στην προσπάθειά μας να
πείσουμε τους υπεύθυνους ότι κάθε άλλο
παρά, θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ότι η
διεθνής κοινότητα ξεπέρασε την μεγάλη
και σοβαρή κρίση και ότι τα “χειρότερα
βρίσκονται πίσω μας.”
Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι
τελείως διαφορετική. Ύστερα από την
απροθυμία ή και αδυναμία των διοικήσεων
της διεθνούς κοινότητας να προχωρήσει
στη λήψη μέτρων και την μέριμνα
οριοθέτησης κανόνων εργασίας του
τραπεζιτικό χρηματιστηριακού
συστήματος, τα οποία θα είχαν την
δυνατότητα να περιορίσουν την ατέλειωτη
βουλιμία του διεθνούς κεφαλαίου για
κέρδη, όπως αυτή εκφράζεται σε βάρος των
αγώνων και δικαιωμάτων των λαών της γης,
και μάλιστα των εργαζόμενων, θα πρέπει
να θεωρείται φυσική συνέπεια το νέο
φαινόμενο της κόπωσης και αδυναμίας των
περισσότερων διοικήσεων της διεθνούς
κοινότητας, να αντεπεξέλθουν στις
υποχρεώσεις τους έναντι των δανειστών
τους, όσο και σε εκείνες που έχουν
αναλάβει έναντι των εργαζόμενων πολιτών.
Το αποτέλεσμα είναι κοινωνικές
κατακτήσεις των εργαζομένων
κάθε κοινωνίας, οι οποίες
αναγνωρίσθηκαν ύστερα από αγώνες
γενναίων της εργαζόμενης τάξης, σήμερα
αντιμετωπίζουν τη μεγίστη πιθανότητα να
καταργηθούν, λόγω της αδυναμίας των
διοικήσεων να ανταποκριθούν στις
υποχρεώσεις που έχουν αποδεχτεί και
αναλάβει. Παρ’ όλα αυτά και παρά το
γεγονός ότι οι τοκογλύφοι των λαών
συνεχίζουν να απολαμβάνουν ανενόχλητοι
την ανήθικη λεία τους, τόσο ο πρόεδρος
Ομπάμα, όσο και ο πρωθυπουργός Stephen Harper, συνεχίζουν να
ισχυρίζονται ότι αποτελεί υψίστη ανάγκη
να παραμείνει η κεφάλαιο αγορά και ο
χρηματοπιστωτικός τομέας ελεύθεροι να
ρυθμίσουν τα του οίκου τους, τα οποία
όμως έρχονται σε απόλυτη αντίθεση με τα
συμφέροντα των λαών της γης. Το
χειρότερο είναι ότι για μια ακόμη φορά
κανείς απολύτως δεν θέλει να αντιληφθεί
ότι η κατάσταση χειροτερεύει καθημερινά
και σε λίγο οι επιπτώσεις από αυτήν θα
είναι καταστρεπτικές για κάθε κοινότητα
και την παγκόσμια κοινωνία. Καθώς δε τις
μέρες αυτές η Καναδική κυβέρνηση
προετοιμάζεται πυρετωδώς να υποδεχθεί
τους ηγέτες του κόσμου με την ευκαιρία
των συσκέψεων των οκτώ μεγαλύτερων
βιομηχανικών οικονομιών της γης και
εκείνων των είκοσι ανερχόμενων, γνωστών
ως G8 και G20,
πιστεύουμε ότι το γεγονός προσφέρει
μια μοναδική ευκαιρία στην
παγκόσμια ηγεσία να αντιληφθεί
επιτέλους ότι δεν είναι δυνατή η ανοχή
και σύνεση αυτής της πολιτικής η οποία
οδηγεί το διεθνές οικονομικό σύστημα σε
βεβαία πτώχευση, με πιθανό αποτέλεσμα
την επιστροφή των συνθηκών και κανόνων
εργασίας πίσω στην εποχή του μεσαίωνα.
Ελπίζουμε και ευχόμαστε ότι επιτέλους
κάποιος των υπευθύνων θα θελήσει να δει
τις ρίζες του γεγονότος και θα θελήσει
να αγωνιστεί για τη σωτηρία των
δικαιωμάτων των εργαζόμενων όλης της
γης, προτού αυτά καταβροχθισθούν
τελείως από την ατέλειωτη λαιμαργία των
ανθρώπων του κεφαλαίου και εκείνα
που διακινούν τους πολέμους.
“Πατρίδες”
