Υποδεχόμενοι
το Νέο Χρόνο με τα παραδοσιακά έθιμα και
παραδόσεις.
Της
Κατερίνας Σάρας
Για
τους ομογενείς της αδελφότητας του “Άγιου
Παντελεήμονα-Φλωρίνης”, η αλλαγή του
χρόνου πανηγυρίζεται με απόλυτο σεβασμό
στις παραδόσεις και τα προγονικά έθιμα
χιλιάδων χρόνων.
Παρά
το γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία των
μελών του συλλόγου, πρώτης γενιάς
μεταναστών, αρχίζει να φεύγει για το
μεγάλο ταξίδι της αιωνιότητας, η
διοίκηση του συλλόγου συνεχίζει
ακούραστη να διοργανώνει την χρονιάτικη
χορευτική της εκδήλωση το πρώτο Σάββατο
του νέου χρόνου, σε ένα ξεφάντωμα χαράς,
κεφιού και σεβασμού των πατροπαράδοτων
παραδόσεων.
Η
φετινή εκδήλωση, όπως και τις
προηγούμενες χρονιές, πραγματοποιήθηκε
στην πολυτελέστατη αίθουσα εκδηλώσεων
του “Crystal Palace”,
παραβρέθηκαν δε σε αυτήν η πλειοψηφία
των εν ζωή μελών του συλλόγου.
Χωρίς
καμιά αμφιβολία με το πέρασμα του χρόνου,
ξεπεράστηκαν τα πάθη και οι διαφωνίες
του παρελθόντος, τα
δε μέλη του συλλόγου με τον χρόνο
επανήλθαν και δυνάμωσαν τις τάξεις των
μελών του. Η επιτυχία της φετινής
εκδήλωσης ήταν το αποτέλεσμα αυτής της
πραγματικότητας, καθώς την διέκριναν
ζεστασιά και εγκαρδιότητα, αρετές που
διακρίνουν την φιλοξενία των ανθρώπων
του μακεδονικού χώρου.
Θα
πρέπει να τονισθεί ότι και πάλι το κύριο
γεγονός της βραδιάς ήταν ο χορός των
μεταμφιεσμένων καρναβαλιών, γνωστός
εθιμικά ως “χορός της Μπάμπος”.
-Με
το όνομα Μπάμπο, στον τοπικό γλωσσικό
ιδιωματισμό, γίνεται αναφορά στη γριά.
Την κουρασμένη γυναίκα του μακεδονικού
κάμπου. Την αιώνια στοργική και
ακούραστη μάνα, σύζυγο και αδελφή, η
οποία για αιώνες τώρα σηκώνει πάνω στους
ακούραστους ώμους της, το βάρος της
φροντίδας ολόκληρης της οικογένειας.-
Είναι ένα έθιμο το οποίο μπορεί να
αναζητήσει ο ερευνητής πίσω στις
ομίχλες των χρόνων της Ελληνικής
μυθολογίας, τότε που “θεοί και άνθρωποι”
αδελφωμένοι πάσχιζαν να κάνουν τη ζωή
ποιό εύκολη και ευχάριστη για όλους.
Παλαίοντας τα κακά πνεύματα και
δαιμόνια που τυραννούσαν τον Έλληνα
εκείνης της εποχής. Αυτός, εξ άλλου,
είναι και ο λόγος αυτού του διονυσιακού
έθιμου, σύμφωνα με το οποίο με την αλλαγή
του χρόνου, “θεοί και άνθρωποι”
αδελφωμένοι και από κοινού προσπαθούν
να τρομάξουν τα κακά πνεύματα του
χειμώνα που βασανίζουν τόσο πολύ τον
ακούραστο εργάτη του μακεδονικού κάμπου,
και να τα αναγκάσουν να γυρίσουν πίσω
στο σκοτάδι που ανήκουν, ελευθερώνοντας
έτσι το φως του ήλιου που έρχεται να
ζεστάνει και να ξαναφέρει τη ζωή πάνω,
στη παγωμένη από το χειμώνα, γή.
Αυτή
ακριβώς, είναι και η αιτία της εμφάνισης
των μεταμφιεσμένων χορευτών οι οποίοι
καλύπτονται κάτω από τον μανδύα και τη
μάσκα της μορφής κάποιου ζώου, με
τρομακτικά χαρακτηριστικά η οποία
υποτίθεται ότι θα τρομάξει και
πανικοβάλει τα κακά πνεύματα και θα τα
υποχρεώσει να αποσυρθούν στα σκοτάδια
που ανήκουν. Θα πρέπει να αναφέρω ότι η
κύρια μορφή του ζωικού κόσμου η οποία
δεσπόζει μεταξύ των μεταμφιεσμένων,
είναι εκείνη της καμήλας.
Του καρτερικού και ακούραστου ζώου
το οποίο με υπομονή, επιμονή, ατέλειωτη
καρτερικότητα και ελάχιστη φροντίδα,
κατορθώνει να εργάζεται και να
προσφέρει τόσα πολλά στο νοικοκύρη του.
Ακριβώς αυτή η μεταμφίεση γίνεται σε
αναφορά πάνω στην ακούραστη και
υπομονητική γυναίκα του μακεδονικού
κάμπου, η οποία με τόση στοργή και
υπομονή προσφέρει την προστασία και
αγάπη της σε ολόκληρο το σπιτικό.
Η
παράδοση αυτή φέτος αφέθηκε για πρώτη
φορά στους μικρούς, τη νέα γενιά των
μελών του συλλόγου, οι οποίοι χωρίς
γνωρίζουν και πολλές λεπτομέρειες γύρω
από το έθιμο, σκόρπισαν στην αίθουσα
κέφι και χαρά μεταξύ εκείνων που,
απλοί προσκυνητές των τοπικών τους
παραδόσεων, φρόντισαν να τιμήσουν με την
παρουσία τους την εκδήλωση.
Μια
εκδήλωση, που για άλλη μια χρονιά
παρουσίασε θριαμβευτική επιτυχία.
Πραγματικά
αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και έπαινοι
στους άξιους εργάτες και διοργανωτές
αυτής της μοναδικής και υπέροχης
ομογενειακής εκδήλωσης, η οποία
ομολογουμένως διαφέρει.
