Για
μία νέα αρχή!
Του Διονύση Ε. Κονταρίνη Νέα Υόρκη - Γενάρης 2008
Από
την πρώτη ημέρα της ίδρυσης του ΣΑΕ, τον
Δεκέμβρη του 1995, ασχολούμαι
δημοσιογραφικά με αυτό τον Οργανισμό,
ασκώντας μία κριτική, σύμφωνα με αυτά,
που μου έδιναν σαν αφορμή. Τα όσα έκαναν
και δεν έπρεπε και τα όσα δεν έκαναν ενώ
έπρεπε.
Σήμερα
βρίσκομαι σε μία διαφορετική θέση και
αυτό το παίρνω σαν μία αχτίδα ελπίδας,
ότι επί τέλους μπορεί αυτός ο Οργανισμός
να βρει το δρόμο του προορισμού του, το
δρόμο για τον οποίον ιδρύθηκε .
Αφορμή
είναι το “Κάλεσμα για αλλαγή στην
ιστορία της Ομογένειας,” όπως αναφέρει μεταξύ άλλων στο μήνυμά
του με την ευκαιρία του νέου χρόνου, ο
Συντονιστής της Περιφέρειας Αμερικής
του ΣΑΕ Θεόδωρος Σπυρόπουλος.
Κι΄ομολογώ ότι αυτό για μένα ναι μεν
είναι μία μεγάλη έκπληξη αλλά από την
άλλη, κάτι τέτοιο από τον Σπυρόπουλο,
ειλικρινά, το περίμενα.
Είναι
η πρώτη φορά από το 1995 που ιδρύθηκε, έτσι
όπως ιδρύθηκε τότε, αυτός
ο Οργανισμός, που κάποιος υπεύθυνος
αποφασίζει να απευθυνθεί
στη βάση των Αποδήμων, εκεί που θα
πρέπει να είναι οι ρίζες του ΣΑΕ
και να τους ζητά την συμμετοχή τους
στην προσπάθεια να αλλάξουν πολλά, που
οπωσδήποτε θα είναι προς όφελος της
Ομογένειας αλλά και του ΣΑΕ. Είναι η
πρώτη φορά, που επιτέλους κάποιος
καταφέρνει να καταλάβει ότι
αυτός ο
οργανισμός των Αποδήμων ήταν
καταδικασμένος στην αποτυχία από την
στιγμή που ιδρύθηκε χωρίς την συμμετοχή
της Ομογένειας στην ίδρυσή του. Και
είναι προς τιμή του Θεόδωρου
Σπυρόπουλου, που πρώτος αυτός το
κατάλαβε και ανέλαβε την ευθύνη αυτής
της κίνησης. Βέβαια ο Συντονιστής
Αμερικής απευθύνεται στην Ομογένεια των
ΗΠΑ για την οποία είναι και ο υπεύθυνος,
αλλά θα πρέπει το παράδειγμά του να το
ακολουθήσουν και οι συντονιστές των
άλλων περιφερειών.
Μέχρι
σήμερα οι δύο παγκόσμιοι πρόεδροι που
βρέθηκαν στην θέση της ηγεσίας αυτού του
Οργανισμού αγνόησαν επιδεικτικά την
βάση και καταπιάστηκαν με την
εντυπωσιακή
Οργάνωση
και το...στόλισμα της κορφής. Πίστεψαν
πως σε μία εντυπωσιακή κορφή θα πρέπει
να στηρίζονται τα
θεμέλια του πύργου τους και
περιφρόνησαν τη βάση. Το αποτέλεσμα ήταν
όχι μόνο να μην ύπαρξη κανένα βήμα
προόδου αλλά αντίθετα το ΣΑΕ να καλυφθεί
από την αδιαφορία της πλατιάς
Ομογένειας. Τώρα ο Συντονιστής Αμερικής
τολμά το μεγάλο βήμα.
“Τι
είναι αυτό που τελικά κρατά τον γίγαντα
που λέγεται Ελληνισμός της Αμερικής
κατακερματισμένο στις προσπάθειές του;”
αναρωτιέται και αναφέρει μες στο
πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του. Βέβαια ο
Θεοδ. Σπυρόπουλος γνωρίζει καλύτερα από
τον καθένα ότι αυτό που κρατά
κατακερματισμένο τον Ελληνισμό της
Αμερικής δεν είναι τίποτε άλλο από τους
κατά καιρούς αυτόκλητους ηγέτες. Αυτούς,
που από μόνοι τους χωρίς εμάς, τους
απλούς Απόδημους πίστεψαν πως έχουν το
δικαίωμα να αποφασίζουν για μας χωρίς
εμάς. Είναι αυτοί, που για ίδια
συμφέροντα νόμιζαν πως μπορούν να
αποφασίζουν για την τύχη μας και την
τύχη των παιδιών μας. Και θα έπρεπε να
κυλήσει χρόνος πολύς για να βρεθεί
κάποιος Σπυρόπουλος, που να μπορέσει να
κατανοήσει ότι η Ομογένεια δεν θα
καταφέρει να προχωρήσει ποτέ μπροστά με
οποιονδήποτε ηγέτη αν και αυτή δεν έχει
κάποια γνώμη για την πορεία της ιστορίας
της.
“Από
εμάς εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, το
μέλλον της οργανωμένης Ομογένειας”
συνεχίζει στο μήνυμά του ο Θεοδ.
Σπτυρόπουλος κι΄αυτό είναι γεγονός.
Θα
πρέπει κι΄εμείς να καταλάβουμε ότι το
μέλλον της Ομογένειας είναι καθαρά μία
δική μας υπόθεση. Βρίσκεται στα χέρια
μας και τη δική μας κρίση. Και τώρα μας
δίνεται μία μεγάλη ευκαιρία αυτή τη δική
μας υπόθεση να την κάνουμε ενέργεια.
Ο
Συντονιστής του ΣΑΕ Αμερικής ζητά από
όλη την Ομογένεια να ενεργοποιηθεί και
να υποβάλει τις προτάσεις της, τις
σκέψεις της, τις ιδέες της προκειμένου
να συσταθεί μία πανομογενειακή
συνάντηση μέσα στο 2008 και να συζητηθεί η
πορεία της Ομογένειας.
Στο
κάλεσμα αυτό έχουμε υποχρέωση όλοι να
ανταποκριθούμε. Έχουμε καθήκον όλοι να
δώσουμε το παρόν. Ομοσπονδίες,
Οργανισμοί, Σύλλογοι, Κοινότητες,
Σχολεία αλλά και όλοι οι απλοί Ομογενείς
έχουμε υποχρέωση να δώσουμε το παρόν και
να πούμε τη γνώμη μας, την ιδέα μας, τη
σκέψη μας. Η πορεία της Ομογένειας είναι
μία υπόθεση καθαρά δική μας. Κι΄ήρθε η
ώρα να την πάρουμε στα χέρια μας. Αν δεν
το κάνουμε η ευθύνη θα είναι δική μας και
θα βαρύνει εμάς.
Η
πρόταση του Θεόδωρου Σπυρόπουλου είναι
ένα κάλεσμα για ένα καινούργιο ξεκίνημα,
η ελπίδα για μία νέα αρχή. Ας μην το
αφήσουμε να πάει χαμένο.
