Γύρω
από μια επίσκεψη
Ήταν
προ είκοσι περίπου ετών τότε που το
έντυπο αυτό έδινε στο αναγνωστικό του
κοινό την είδηση της αποδοχής και
προσυπογραφής πρωτοκόλλου μεταξύ των
τότε τριών ηγετών της Ελλάδας, (Α.
Παπανδρέου, Κ. Καραμανλή και Κ. Μητσοτάκη),
για την ομόφωνη απόφαση των τριών να
αποδεχθούν αλλαγές σε βάρος των συνόρων
της Ελληνικής επικράτειας, προκειμένου
να ικανοποιηθούν οι Τουρκικές
απαιτήσεις και να πάψουν οι προστριβές
μεταξύ των δύο γειτόνων.
Για
το έγγραφο εκείνο αναφερόταν προς τα
μέλη της συμμαχίας του ΝΑΤΟ, ο τότε
γενικός γραμματέας Λούνς, ο οποίος
μάλιστα στο απόρρητο εκείνο μήνυμα
ισχυριζόταν ότι τις αρχές αυτές
απεδέχθησαν και πρόκειται να εφαρμόσουν
οι διάδοχοι των τριών ηγετών, η “νέα
γενιά ηγετών της Ελλάδας”, όπως τόσο
χαρακτηριστικά αναφερόταν σε αυτούς.
Αποτέλεσμα
εκείνης της συμφωνίας υπήρξε μια σειρά
μέτρων που πάρθηκαν και που
χρηματοδοτήθηκαν τόσο από το ΝΑΤΟ, όσο
και την Ουάσιγκτον μέσω των Ηνωμένων
Εθνών, και τα οποία απέβλεπαν στην “διαφώτιση
της κοινής γνώμης”,
ώστε να προετοιμασθεί ο Ελληνικός
λαός για την αποδοχή αυτών των αλλαγών.
Η
συμφωνία εκείνη του 1975, πρόβλεπε ακόμα
ότι τόσο το ΝΑΤΟ, όσο και η Ουάσιγκτον θα
βοηθούσαν με κάθε τρόπο να κρατηθούν
στην ηγεσία των δύο κομμάτων της χώρας,
τα παιδιά των πρωτεργατών της, και έδιδε
διαβεβαιώσεις ότι σε καμία περίπτωση
δεν επρόκειτο να επιτραπεί η διάσπαση
των δύο κομματικών οργανισμών ή και η
δημιουργία τρίτου, με ηγέτη έξω των
τριών οικογενειών.
Οι
Κωνσταντίνος Μητσοτάκη και Γιώργος
Παπανδρέου, ήταν οι δύο που
επιφορτίσθηκαν με την δημιουργία των
κατάλληλων συνθηκών και την
προετοιμασία των λαϊκών μαζών για την
αποδοχή της Συμφωνίας.
Τα
βραβεία Ιππεκτσί, οι δημοσιογράφοι του
Αιγαίου, τα δημοσιογραφικά συνέδρια της
Σαμοθράκης και πολλά άλλα συναφή
κατασκευάσματα εξαπάτησης της κοινής
γνώμης των Ελλήνων, υπήρξαν το
αποτέλεσμα αυτής της συμφωνίας και ο
Γιωργάκης Παπανδρέου, ως ο πολιτικός
εκπρόσωπος της νέας γενιάς των Ελλήνων
πολιτικών υπήρξε ο υπεύθυνος αυτής της
καμπάνιας.
Μέσα
στα πλαίσια αυτής της συμφωνίας, ο
Γιωργάκης αναγνώρισε την ύπαρξη
Τουρκικής μειονότητας στη Δυτική Θράκη
και επίσης δικαιώματα στους Σλάβο-Μακεδόνες
της τότε Γιουγκοσλαβίας. Οι δημιουργία
των “Δημοσιογράφων του Αιγαίου” ήταν ο
Δούρειος Ίππος για την προετοιμασία των
κατοίκων των νησιών του ανατολικού
Αιγαίου για την προσάρτησή τους στην
Τουρκία. Τα μέλη του οργανισμού λάβαιναν
γερή οικονομική χρηματοδότηση, η δε
αρθρογραφία τους έπρεπε να είναι
απόλυτη για την αποδοχή της ανάγκης
μεταφοράς της επικυριαρχίας αυτών των
νησιών στην οικονομική σφαίρα επιρροής
της Τουρκίας. Κάπως έτσι συμφωνήθηκε και
η “λύση” του Κυπριακού με την
δημιουργία όμως μιας συμφωνίας την
οποία υποτίθεται είχε συντάξει ο ΓΓ του
οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Με
την μεταφορά, ωστόσο, της εξουσίας στον
Σημίτη, και παρά την επιθυμία του
τελευταίου να
συνεργασθεί, οι συνθήκες που
ακολούθησαν μετά τα γεγονότα των Ιμια,
γίναν αιτία του προσωρινού παγώματος
του σχεδίου.
Αλλά
όμως αυτό το πολιτικό τοπίο, άλλαξε
ριζικά με τον διορισμό του Κάρολου
Παπούλια στο αξίωμα του Προέδρου της
Ελληνικής Δημοκρατίας. Ο Κάρολος
Παπούλιας, έμπιστο στέλεχος και
συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου, ήταν
ένα από τα λίγα στελέχη του ΠΑΣΟΚ τα
οποία είχαν ενημερωθεί και είχαν
δηλώσει την υποστήριξή τους για την
συμφωνία. Αυτός, εξ άλλου, ήταν και ο
λόγος της αποδοχής αυτού του στελέχους
του ΠΑΣΟΚ από τα δύο μεγάλα κόμματα, τα
οποία ουσιαστικά έλεγχαν απόλυτα την
πολιτική σκηνή της χώρας.
Το
δημοψήφισμα της Κύπρου και η περιφανή
απάντηση του Κυπριακού Ελληνισμού στους
πλάνους που θέλησαν να τον εξαπατήσουν,
υπήρξε το σημαντικότερο γεγονός για την
καθυστέρηση εφαρμογής εκείνων των
σχεδίων γνωστών με την κωδική ονομασία
“Φαιδώρα”. Αυτό, εξ άλλου, υπονοούσε και
η πρόεδρος του κοινοβουλίου της Ελλάδας
όταν δήλωνε στον νέο Πρόεδρο της
Δημοκρατίας της Ελλάδας ότι στις μέρες
του θα συντελεσθούν σημαντικές αλλαγές
των συνόρων σε
βάρος της Ελλάδας, όπως την γνωρίζουμε
σήμερα.
Για
του λόγου του ασφαλές, ας μου επιτραπεί
να υπενθυμίσω σε όλους ότι όταν με την
ευκαιρία της επίσκεψης του στο Τορόντο
του Καναδά, ρώτησα τον τότε Υπουργό
Εξωτερικών της Ελλάδας Γιώργο
Παπανδρέου εάν αυτά αληθεύουν, ο
τελευταίος όχι μόνον δε το αρνήθηκε μα
ακόμα περισσότερο μου δήλωσε: “ είναι
καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα
λιγότερα από εκείνη την γή που μας
ανήκει και να κοιμόμαστε ήσυχοι, παρά
ότι μας ανήκει και να μην μπορούμε να
ησυχάσουμε από τον φόβο κάποιας
επίθεσης των Τούρκων.” Ένας δε από τους
λόγους της κάθετης πτώσης της
δημοτικότητας του Γιώργου
Παπανδρέου υπήρξε το ότι προσπάθησε,
κατά δύναμη, να εξαπατήσει έναν ολόκληρο
λαό.
Το
σπουδαίο δε είναι ότι ενώ οι Έλληνες
ψηφοφόροι τον καταψήφισαν τουλάχιστον
σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις, οι
ισχυροί σύμμαχοι και προστάτες του από
το ΝΑΤΟ και την Ουάσιγκτον του ζήτησαν
να παραμείνει στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ,
επειδή ήταν ο μοναδικός αυτής της
παράταξης στον οποίο είχαν εμπιστοσύνη.
Έτσι
λοιπόν, και αφού ρυθμίστηκε η πολιτική
διαδοχή στην εξουσία, οι εντολοδόχοι
ζήτησαν από τον πρωθυπουργό της Ελλάδας
να επισκεφθεί την Άγκυρα σε μια
θεαματική έκφραση υποστήριξης του
πολιτικού της κατεστημένου. Τα γεγονότα
που ακολούθησαν αυτή την επίσκεψη
αποτελούν πλέον ιστορία. Ο πρωθυπουργός
της Ελλάδας κατέθεσε στεφάνι τιμής στον
σφαγέα των λαών, μεταξύ των οποίων και
των Ελλήνων του Πόντου και της Ιωνίας.
Ξέχασε την κατοχή της μισής Κύπρου και
την διπλωματία της Άγκυρας η οποία του
δημιουργεί πραγματικούς πονοκέφαλους
με τους βόρειους γείτονές του, και
καθημερινά προβλήματα με τα νησιά του
Αιγαίου και τους “Τούρκους της Θράκης”
σύμφωνα με τον χαρακτηρισμό του Γιώργου
Παπανδρέου.
Θα
πρέπει να αναφερθούν τα λόγια του
Τούρκου πρωθυπουργού ο οποίος μιλώντας
στα μέσα μαζικής ενημέρωσης δήλωσε
ότι η επίσκεψη αποδεικνύει θάρρος και
οραματισμό του επισκέπτη πολιτικού.
Και
είχε απόλυτο δίκαιο, εάν αναλογισθεί ο
αναγνώστης ότι δύο μόλις μέρες νωρίτερα
η κυβέρνηση Καραμανλή δήλωνε ότι
απαγορεύεται για τα Ελληνικά καράβια
και σκάφη να επισκεφτούν και να
σταματήσουν στις νησίδες των Ίμια.
Ήταν
άλλη μια έμπρακτη δήλωση ότι η Αθήνα
ουσιαστικά αποδέχθηκε τις α΄παιτήσεις
της Άγκυρας ότι η περιοχή αποτελεί “γκρίζα
ζώνη” και ότι η Ελλάδα παραιτείται των
δικαιωμάτων επικρατείας από αυτά.
Έτσι
λοιπόν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με
ολόκληρο το επιτελείο του πήγαν “ταπεινοί”
προσκυνητές να στεφανώσουν τον σφάχτη
των λαών Ατατούρκ και να
επιβεβαιώσουν στην πράξη την
απόφαση της ηγεσίας του ελληνικού
πολιτικού κατεστημένου να προσφέρει “γη
και νερό” στους αφεντάδες της Άγκυρας. Η
επίσκεψη, είναι βέβαιο ότι ξεσήκωσε
θύελλα αντιδράσεων στην Ελλάδα, για τον
Καραμανλή όμως δεν υπάρχει κανένας
λ΄γος ανησυχίας, γνωρίζει ο ίδιος και
μάλιστα πολύ καλά ότι η θητεία του στην
εξουσία οδηγείται προς το τέλος, μιας
και ο διάδοχός του, η Ντόρα Μπακογιάννη,
προετοιμάζεται να τον διαδεχτεί στην
ηγεσία του κόμματος και προφανώς και
στην εξουσία, ύστερα από μια μικρή
ανάπαυλα που πρόκειται να δοθεί στον
Γιώργο Παπανδρέου. Και όλα αυτά στην “δημοκρατική”
Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα.
“
Άφεριμ Χουριέτ” που θα έλεγε και ο “δημοκράτης”
πρωθυπουργός της Τουρκίας. Στην Ελλάδα
πάντως τα γεγονότα και η σιωπηλή αποδοχή
του Έλληνα ψηφοφόρου έρχεται να
διαβεβαιώσει ότι ΄μάλλον οι εντολοδόχοι
του ΝΑΤΟ και της Ουάσιγκτον, πραγματικά
ελέγχουν απόλυτα την κατάσταση.
Από
τα καθημερινά σκάνδαλα στην πολιτική
ζωή του τόπου, στις ταπεινωτικές
επισκέψεις της εγκάθετης ηγεσίας της
χώρας, την αποδοχή των απαιτήσεων των
εντολοδόχων, τα πάντα δείχνουν τη σήψη
και δυσωδία που έχει αγκαλιάσει τόσο
επικίνδυνα τη γη που άνθισε το Ελληνικό
πνεύμα με έναν μοναδικό πολιτισμό.
“Πατρίδες”
