Αναμνήσεις
μιας περασμένης εποχής.
Με
ανυπόγραφη επιστολή καλούν για
λογαριασμό της οργανωμένης ομογένειας
του Κεμπέκ, το Μητροπολίτη Καναδά, να
παρουσιασθεί “ενώπιον τους” ,για να
απολογηθεί επειδή διαφώνησε με την
απόφαση εκείνων να οργανώσουν
συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά της
κυβέρνησης του Καναδά, ;otan
η τελευταία συμφώνησε
να χρησιμοποιεί το όνομα Μακεδονία, στις
διμερείς εμπορικές σχέσεις μεταξύ
Καναδά και ΦΥΡΟΜ.
Οφείλουμε
δε να ομολογήσουμε ότι η προσπάθεια,
αρχικά φαίνεται να είναι υπέροχη σαν
ιδέα, δεδομένου ότι εκφράζει τα ανάμικτα
αισθήματα θλίψης και θυμού για την
αποτυχία της εκδήλωσης, της μεγάλης
πλειοψηφίας των Καναδών Ελληνικής
πολιτιστικής καταγωγής.
Το
σημείο ωστόσο που πραγματικά
προβληματίζει είναι ο ισχυρισμός του
επιστολογράφου ότι επειδή κάποιοι
αποφάσισαν να διοργανώσουν την
διαμαρτυρία,- ερήμην του προκαθήμενου
της Εκκλησίας-, ήταν υποχρεωμένος ο
Μητροπολίτης να λάβει μέρος σε αυτήν,
άσχετα με το εάν και κατά πόσον θα είχε
οργανωθεί έτσι που να έχει επιτυχία,
ακόμα δε και στην περίπτωση διαφωνίας
του με τις συνθήκες της διοργάνωσης της.
Έτσι
λοιπόν και με δεδομένο το γεγονός της
τέλειας και ολοκληρωτικής αποτυχίας της
διαδήλωσης, ο ανώνυμος επιστολογράφος,
καλεί τον Μητροπολίτη σε απολογία “ στο
Μόντρεαλ για να δώσετε τις πρέπουσες
εξηγήσεις για την συμπεριφορά σας”
σύμφωνα με την επιστολή.
“Πιστεύουμε
ότι ως άτομο έχετε το αναφαίρετο
δικαίωμα να συμμετέχετε ή όχι, σε ένα
Εθνικό Συλλαλητήριο, αλλά σαν
Μητροπολίτης δεν έχετε το δικαίωμα να
διαχωρίζετε την Ορθόδοξη Εκκλησία που
αποτελούν λαός και κλήρος, να έρχεστε σε
αντίθεση με την εκπεφρασμένη θέση της
παροικίας που σας ήθελε κοντά της, αλλά
πολύ περισσότερο να προβάλλετε εμπόδια
στην επιτυχή διεξαγωγή του Εθνικού
Συλλαλητηρίου,” καταλήγει.
Στην
προκειμένη περίπτωση, βέβαια, εάν οι
διοργανωτές της διαμαρτυρίας
κατόρθωναν να παρουσιάσουν ότι με την
απόφασή τους συμφωνούσε η συντριπτική
πλειοψηφία των ομογενών, χωρίς
αμφιβολία η θέση του Μητροπολίτη θα ήταν
το λιγότερο άσχημη, μιας και δεν
κατόρθωσε να διαβάσει το πνεύμα των
διοργανωτών και τον άνεμο της λαϊκής
επιταγής για την εκδήλωση. Σε
διαφορετική περίπτωση όμως, είναι σωστό
και επόμενο,
σύμφωνα με τα δημοκρατικά ήθη, εκείνοι
που πήραν την ευθύνη αυτής της
αποτυχημένης διοργάνωσης, ύστερα από
την άρνηση των λαϊκών τάξεων να τους
ακολουθήσουν, να υποβάλλουν την
παραίτησή τους. Εάν όχι για κάτι άλλο,
τουλάχιστον για την προσωπική τους
αξιοπρέπεια. Διότι πως μπορείς να
ισχυρίζεσαι ότι είσαι λαοπρόβλητος
ηγέτης και εκπροσωπείς
μια ομογένεια 400.000 πολιτών και να μην
μπορείς να
συγκεντρώσεις για μία τόσο σπουδαία
εκδήλωση μήτε και πέντε χιλιάδες άτομα;
Που βρίσκετε η λαϊκή βάση της ηγεσίας
σου;
Το
χειρότερο δε είναι ότι οι φέροντες την
ηθική ευθύνη της αποτυχίας, αντί να
προβληματισθούν από αυτήν, θεώρησαν
καλό να αναζητήσουν κάποιο άλλο θύμα,
έτσι ώστε οι ίδιοι να διακηρύξουν το
ηγετικό τους δαιμόνιο και το ιδιοφυές
μεγαλείο των αποφάσεών τους.
“Δεσπότη
διαφώνησες; η σειρά μας τώρα να σε
περάσουμε από λαϊκό δικαστήριο”, όπως
διαφορετικά θα μπορούσε να εκφρασθεί
εκείνο το “ζητούμε όπως παρευρεθείτε σε
συγκέντρωση της οργανωμένης παροικίας...
για να δώσετε τις πρέπουσες εξηγήσεις
για την συμπεριφορά σας.” Μια γνωστή
πρακτική κάποιας
άλλης εποχής του παρελθόντος.
Ακόμα,
ο ανώνυμος επιστολογράφος, ισχυρίζεται
ότι η απόφασή του αποτελούσε την “εκπεφρασμένη
θέση της παροικίας που σας ήθελε κοντά
της.” Για ποιαν παροικία όμως τολμά και
μιλά, για τους μόλις τρεις και μισή
χιλιάδες ομογενείς που τελικά
συγκέντρωσαν από τις ισάριθμες μεγάλες
πόλεις του Κεμπέκ, του Οντάριο και τις
γειτονικές πολιτείες των ΗΠΑ, από το
λιγότερο τριακόσιες χιλιάδες ομογενών
που κατοικούν, ζουν και εργάζονται σε
αυτές τις τρεις πόλεις;
Αλλά
όμως θα πρέπει να χαρακτηρισθεί και αυτό
φαινόμενο των καιρών. Θα μπορούσαμε να
πούμε ότι παρουσιάζεται σαν συνέπεια
της πολιτικής και διπλωματικής
αποτυχίας του εθνικού κέντρου. Όταν οι
ίδιοι διπλωμάτες που βίωσαν και
γνώρισαν τον επερχόμενο κίνδυνο εδώ και
τριάντα χρόνια από θέσεις υπεύθυνες,
δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν τον
επερχόμενο κίνδυνο τα νέφη του οποίου
σχηματίζονταν μόλις τότε στον ορίζοντα,
επιστρέφουν σήμερα με διαφορετικό
μανδύα θέλοντας να επιδείξουν τον όψιμο
πατριωτισμό που τους επιβάλλουν τα
προσωπικά τους συμφέροντα και η
επαγγελματική τους σταδιοδρομία. Και
όταν μήτε ένας από αυτούς δεν είχε το
σθένος και την τόλμη να αναλάβει τις
ευθύνες του και να υποβάλει την
παραίτησή του, ντόμπρα και σταράτα, για
τα ασυγχώρητα σφάλματα τους εξ αιτίας
των οποίων ταλαιπωρείται σήμερα το
έθνος.
Μια
μορφή έκφρασης ευθύνης την οποία
φαίνεται ότι κληροδότησαν και στους
ηγετίσκους του παροικιακού μας
μικρόκοσμου..
Δεσπότη,
δεν δέχθηκες να μοιραστείς μαζί μας την
αποτυχία, παραπέμπεσαι αμέσως για
απολογία μπροστά στο
λαϊκό μας δικαστήριο, το πιστεύετε ή
όχι.
Και
το χειρότερο, εκείνοι που απέδειψαν ότι
δεν εκπροσωπούν και δεν εκφράζουν την
μεγίστη πλειοψηφία της παροικίας σαν
ηγέτες της, συνεχίζουν να παραμένουν
καρφιτσωμένοι στις καρέκλες των τίτλων
τους, χωρίς την ελάχιστη επιθυμία
αναγνώρισης των σφαλμάτων και
παραλείψεών τους, με την υποβολή έστω
και μιας παραίτησης. Έτσι για λόγους
δημοκρατικής ευθιξίας και προσωπικής
ευθύνης στο κάτω, κάτω, αντί να
αρπάζονται από την γνωστή
παραδοσιακή μας πρακτική του
εξοστρακισμού των λαϊκών δικαστηρίων
εκείνων που είχαν την ηγετική ικανότητα
να προβλέψουν την αποτυχία που
ακολούθησε.
“Πατρίδες”
