Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ
Για να μην έχουμε καμιά αμφιβολία, ως προς το ποιοι είμαστε και που πάμε, ήρθανε σε επιβεβαίωση από την Ευρώπη τα επίσημα στοιχεία, που εμφανίζουν την Ελλάδα πρώτη στη διαφθορά και από τις τελευταίες χώρες στη μάθηση και στο επίπεδο των Σχολείων της. Αν συνέβαινε αυτό σε ένα οποιοδήποτε πολιτισμένο κράτος όλα θα είχαν όλοι αναστατωθεί. Εδώ κανενός το αυτί δεν ίδρωσε, αλλά αντίθετα υπεύθυνοι και μη, το προσπέρασαν σαν να αφορούσε κάποιο άλλο λαό. Αναμφισβήτητα διάγουμε μια περίοδο παρακμής, σαν φυλή, σαν έθνος και σαν κράτος και οι συνέπειες θα είναι φοβερές. Έχουμε στη κυριολεξία παραιτηθεί από όλες τις Ελληνικές αξίες που κράτησαν το έθνος μας όρθιο ολόκληρες χιλιετίες και μάλιστα πολλές φορές κάτω από ζοφερές καταστάσεις. Διαχρονικά ο Ελληνισμός διέθετε ηθικά όπλα υπέρβασης των αντιξοοτήτων. Η πρώτη φορά που ο Ελληνισμός παραιτείται των εθνικών θρησκευτικών και ηθικών αξιών του, είναι η εποχή μας.
Παραιτηθήκαμε μόνοι
μας χωρίς κανείς να μας το επιβάλλει από
όλους τους εθνικούς μας στόχους, που
ανέθρεψαν γενιές πανελλήνων που
αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν με το όραμα
της μεγάλης Ελλάδας, με τη φράση «Δε
διεκδικούμε τίποτε». Όποιος δε
διεκδικεί τίποτα σ’ αυτή τη ζωή,
κλείνεται στο καβούκι της ακαμωσιάς του
και αφήνει ελεύθερους τους γύρω του να
τον κατασπαράξουν. «Το δε διεκδικούμε»
είναι το απάυγασμα της ηττοπάθειας και
της κακομοιριάς, που έγινε
η έκφραση της φιλοσοφίας και του
τρόπου ζωής του Νεοέλληνα. Δεν
καταλάβαμε ότι αν εμείς δεν διεκδικούμε,
αυτό δε δεσμεύει και τους γείτονες μας
να μην διεκδικούν από εμάς, αλλά σίγουρα
τους παρακινεί να διεκδικούν τα
πάντα από τον Ελληνισμό. Ο
Μπαμπατζάν κήρυξε προχθές την αυτονομία
της Θράκης μας και οι υπεύθυνοι από το
Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι το
τελευταίο διπλωμάτη, κάνουν πως δε
καταλαβαίνουν τι συνέβη.
Νεοκουλτουριάρηδες πήραν τα ηνία του
τόπου (πνευματικά και διοικητικά),
χλευάζοντας τα όνειρα και τις ιστορικές
μνήμες του λαού μας, υποτιμώντας τη
θυσία των αγωνιστών μας, δημοκράτες
δήθεν με ειρηνικό όραμα, με
παγκοσμιοποιημένη συνείδηση, κατάφεραν
να μας οδηγήσουν και κυρίως τη νεολαία
έξω από κάθε τι το Ελληνικό, μακριά από
το πατριωτισμό προβάλλοντας νέα πρότυπα
και παγκοσμιοποιημένα ιδανικά. Τώρα που
η χώρα πλημμύρισε με ναρκωτικά και
παρανομία τώρα που η χυδαιότητα της
συμπεριφοράς μας κυριάρχησε, αυτοί
ασύδοτοι συνεχίζουν το καταστροφικό
τους έργο.
Παραιτηθήκαμε από τη
γλώσσα μας και γενικά από την Ελληνική
Ακαδημαϊκή Παιδεία. Πανεπιστήμια που σε
γεμίζουν ντροπή και Σχολεία
παραστρατήματος των νεαρών μαθητών.
Δάσκαλοι σε όλα τα επίπεδα
συνδικαλιζόμενοι και παγερά αδιάφοροι
για την αποστολή τους. Άλλη θα ήταν η
μοίρα αυτού του κράτους αν είχαμε
δασκάλους σαν αυτούς που γνωρίσαμε
μέχρι το 1970. Εκείνοι είχαν ιδανικά,
πατριωτισμό, ήθος και πάνω από όλα
ενδιαφέρον και γνώση. Οι σημερινοί
κρύβουν την ανικανότητα τους κάτω από τα
μούσια και τα μπλου τζην της γελοίας
προοδευτικότητος. Συνεργήσαμε στη
καθιέρωση της μαλλιαρής, δεν υπάρχουν
κανόνες έκφρασης και γραφής και όσα
χτίσανε οι σοφοί της
εθνεγερσίας, γκρεμίστηκαν μέσα σε λίγα
χρόνια από τους αποδομητές της παιδείας.
Εγκληματήσαμε σε βάρος της ωραιότερης
και πλουσιότερης γλώσσας του κόσμου, την
οποία είχαμε υποχρέωση
να καταστήσουμε μνημείο της
πολιτιστικής κληρονομιάς της
ανθρωπότητος.
Παραιτηθήκαμε από τα
ιδανικά της Δημοκρατίας και τα
αντικαταστήσαμε με δημοκρατικό
λαϊκισμό, με λοβιτούρες και διαφθορά και
η γενιά της μεταπολίτευσης που μας είχε
γεμίσει ελπίδα, απλώς μας έμαθε πως
διαρπάζουν το δημόσιο χρήμα. Φάνηκαν όχι
απλώς ανάξιοι αλλά και επικίνδυνοι στο
να διαχειριστούν την εξουσία. Η
μεταπολίτευση έκλεισε το κύκλο της, με
τη θλιβερή διαπίστωση της πλήρους
χρεοκοπίας της. Οι πρωταγωνιστές της
πλούτισαν, όπως είπε μεγαλοστέλεχος που
όπως η καμήλα δεν βλέπει τη καμπούρα της,
και δεν κατάλαβαν ακόμα το έγκλημά τους.
Δεν κατάλαβαν ότι έσυραν το έθνος στο
γκρεμό και ότι για πολλά χρόνια οι
επερχόμενοι θα τους αναθεματίζουν για
το κακό που προκάλεσαν στη πατρίδα. Δεν
κατάλαβαν ότι διέφθειραν το λαό και η
αρπαχτή έγινε παρασύνθημα στο
νεοελληνικό τρόπο ζωής.
Παραιτηθήκαμε από
τις Ελληνικές αξίες και παραδόσεις από
την βασική αρχή της κοινωνίας μας των
χρηστών ηθών και από τα καταπληκτικά
έθιμα, που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί
μας. Το βασικό χαρακτηριστικό του Έλληνα
που ήταν το φιλότιμο, είναι πια είδος εν
ανεπαρκεία. Η φιλοπατρία που από
αρχαιότητος χαρακτήριζε τον Έλληνα,
έγινε φυγοστρατία. Είχαμε φυγόστρατο
υπουργό άμυνας και κανείς δε ξεσηκώθηκε,
όλοι όμως ξέρουμε τι επιπτώσεις είχε
αυτό. Άφησε πίσω του υλικά και ηθικά
συντρίμμια. Οι νέοι μας ανατράφηκαν με
την ιδέα ότι οι …κάποιοι άλλοι θα
στρατευθούν για τη πατρίδα για να τους
προστατεύσουν, αλλά όχι οι ίδιοι. Η
κοινωνία μας έχασε την αλληλεγγύη της
και ο όρκος ή ο λόγος
που χαρακτήριζε την Ελληνική
καθημερινότητα, σήμερα είναι μόνο για
τους αφελείς. Η οικογένεια που ήταν το
κύτταρο της κοινωνίας, επλήγη θανάσιμα.
Η ηθική αναστολή που εύστοχα
εκφραζότανε από την Ελληνική κοινωνία
με την έκφραση «τι θα πεί ο κόσμος..»
αντικαταστάθηκε από το σύνθημα «πάτησέ
τους όλους για να κονομήσεις».
Παραιτηθήκαμε και
από τη θρησκεία μας. Φυσικά δεν εννοώ τη
θρησκοληψία της αποφυγής του κόσμου και
τη ζωής. Εννοώ τη μοναδική πνευματική
πλουσιότητα της ορθόδοξης πίστης, την
ουράνια μελωδία των ψαλμών και των
κοντακίων, τη θαυμαστή ποίηση με
θεοποιημένες λέξεις και φράσεις, εννοώ
τη χριστιανική αγάπη, ως τρόπο ζωής όπως
τη δίδαξαν οι πατέρες της εκκλησίας.
Μόνο αν βρεθείς στο εξωτερικό και δεις
και γνωρίσεις άλλα δόγματα και
θρησκείες, τότε και μόνο μπορείς να
συγκρίνεις να διαλογισθείς και να
εκτιμήσεις, αυτή τη μοναδική πνευματική
κατάκτηση του Ελληνισμού. Ναι, αυτό το
ορθόδοξο οικοδόμημα είναι κατάκτηση της
φυλής μας. Σήμερα βέβαια στις Εκκλησιές
κατά κανόνα, μόνο περασμένης ηλικίας
πρόσωπα συναντάς, η δε νεολαία ψάχνει
αλλού μάταια τη πνευματική και ψυχική
της ισορροπία. Βαριά η ευθύνη των
ιεραρχών μας.
Ψάχνουμε
λοιπόν υποκριτικά αλλού τα αίτια του
κακού μας βίου, ενώ γνωρίζουμε καλά την
αλήθεια που δε θέλουμε να τη
παραδεχθούμε. Ξέρουμε ότι όλοι οι ηθικοί
φραγμοί έπεσαν, όλες οι ηθικές αναστολές
δεν υπάρχουν πια και ότι εμείς και τα
παιδιά μας πολύ γρήγορα θα πληρώσουμε
γιαυτό. Στη Κύπρο το ’74 διαθέταμε τα
τέλεια υποβρύχια όμως κανένα χέρι
ελληνικό δεν είχε το σθένος να τραβήξει
τη σκανδάλη και να καταποντισθεί η
Τουρκική αποβατική δύναμη. Το ίδιο σε
άλλα μεγέθη επιβεβαιώθηκε και στα Ίμια.
Παραιτηθήκαμε και από αυτή την
προστασία της ακεραιότητος της πατρίδος
μας, της ανεξαρτησίας και της Εθνικής
μας αξιοπρέπειας. Έτσι μας βλέπουν και
μας χειρίζονται οι ξένοι, ως εθνικά και
ηθικά αναξιοπρεπείς.
Όλα όσα βιώνουμε σήμερα και μας
πικραίνουν, Τουρκία , Σκόπια, Φτώχεια,
Ασφαλιστικό, Διαφθορά, Κάψιμο του
άγνωστου στρατιώτη, απαράδεκτη ηγεσία,
έλλειψη παιδείας και ευγένειας και τόσα
άλλα, δεν είναι
παρά το αποτέλεσμα μιας παραίτησης από
την Ελληνική μας κοσμοθεωρία.
Είναι θλιβερό χάσαμε
χωρίς να αγωνισθούμε, χάσαμε γιατί
παραιτηθήκαμε. Χάσαμε μόνοι μας χωρίς τη
πίεση κανενός, χάσαμε αναίτια την στιγμή
που όλα ήταν υπέρ μας. Χάσαμε
συνεχίζουμε να χάνουμε και αν δε
συνέλθουμε, σίγουρα θα χαθούμε!!
Δ. Δήμου
Αθήνα
13/12/2007
