Φ τ ε ρ ω τ Þ Κ ü ρ η
ΑφιερωμÝνο στους πεσüντες του ολοκαυτþματος
των Καλαβρýτων 13 – 12 – 1943
Με βλÝμμα λουσμÝνο στο Απολλþνιο φþς,
με χÝρια π’ αγγßζουν την ßσαλο γραμμÞ του αιθÝρα
στÝκεις κüρη, τþρα εδþ φτερωτÞ
να θυμßζεις στις γενιÝς που θα ’ρθουν
καιροýς χαλεποýς üπου πÝρασε ο τüπος.¸λα, Ýλα κüρη ΛευκÜτη
της ψυχÞς ν’ απαλýνεις τον πüνο
να στÝψεις με δÜφνης στεφÜνι,
με κλωνÜρι ελιÜς και με Üνθη
τους Üνδρες εκεßνους που πÞρε η οργÞ του πολÝμου.¸λα Μοýσα να ψÜλεις τη Δüξα των ανδρþν üπου
’πÝσαν, εδþ να, στην πλαγιÜ του Χελμοý
στο βωμü της πατρßδας.
Δες τη λÜμψη! Το στεφÜνι που φωτßζει την üψη!
Δες τους! ¼λοι στον ανθü της ωραßας της νιüτης.
¸λα, Ýλα Μοýσα να ψÜλλεις της Δüξας ΑθÜνατη ΩδÞ.
Δεκεμβρßου 13, 2011
ΚαπετÜ Γιþργος Σπηλιþτης
Απü την ποιητικÞ συλλογÞ «Ο Ναυτικüς μου ΣÜκος»
