Μακεδονία: Ντροπή να ντροπιαστούμε...

Νατσιός Δημήτρης

«Αυτό πού κερδήθηκε με αίμα δεν μπορεί να ξεπουληθεί με το μελάνι μιας υπογραφής»

Μπαίνω απευθείας στο θέμα, άνευ περιστροφών καί προλόγων. Αν βρεθεί, αν τολμήσει «ελληνική» κυβέρνηση, κυβέρνηση Γραικύλων, να υπογράψει την προδοσία, την μεγαλύτερη από καταβολής νεοελληνικού κράτους, πού λέγεται «βόρεια ή άνω ? νέα «Μακεδονία», θά πρέπει νά γνωρίζει ότι:

Πρώτον: τό πλέον ευτελές καί ανάξιο λόγου. Δέν πρόκειται νά ξαναδεί εξουσία. Όπως στήν περίπτωση του ιστορικού κουρελουργήματος της Ρεπούση, θα υπάρξει τέτοια κινητοποίηση από τον πατριωτικό χώρο, πού οι κυβερνώντες – όποιοι κι αν είναι- θα τρίβουν κυριολεκτικά τά μάτια τους. Ιδίως οι βουλευτές της Μακεδονίας, ας ετοιμάζονται για ισόβια, άτιμη καί άχι τιμητική, ιδιώτευση. Ας γνωρίζουν ότι θά αντιμετωπίσουν, σέ περίπτωση υπογραφής της προδοσίας, ό,τι αντιμετώπισαν οι παπόδουλοι επίσκοποι, όταν γύρισαν στην Κωνσταντινούπολη το 1438, μετά την ψευτοσύνοδο Φερράρας – Φλωρεντίας Υπέγραψαν ένωση – υποταγή της Ορθοδοξίας – των Εκκλησιών καί φτάνοντας στήν Πόλη τούς ανέμενε ο λαός... Όταν μαθεύτηκε ότι λατινοφρόνησαν καί υπέκυψαν στά «φλωρία» του Πάπα, ο ευσεβής λαός τούς προπηλάκισε καί τούς έφτυσε. Ταραγμένοι καί μετανιωμένοι ψέλλιζαν οι μητραλοίες: «Πεπράκαμεν (πουλήσαμε) τήν πίστην ημών, αντηλλάξαμεν τή ασεβεία τήν ευσέβειαν, προδόντες τήν καθαράν θυσίαν (τήν ορθοδοξία), αζυμίται (παπικοί) γεγόναμεν. Κόψατε τήν δεξιάν ημών τήν υπογράψασαν (κόψτε τό χέρι πού υπέγραψε), εκριζώσατε τήν γλώσσαν ημών τήν τοιαύτα ομολογήσασαν». (Δ. Παναγόπουλου, «Εις έναντι μυρίων»). Χέρι πού θά υπογράψει και γλώσσα πού θά ομολογήσει «Βόρεια ή Άνω ή Νέα Μακεδονία» θέλουν κόψιμο ή ξερίζωμα. Τελεία καί παύλα. Σέ θέματα Πατρίδος καί Πίστεως δέν χωρεί συγκατάβασις.

Δεύτερον: Η στάση μας στό θέμα της Μακεδονίας είναι η λυδία λίθος γιά τό σύνολο της εξωτερικής μας πολιτικής. Αν υποκύψουμε στούς ωμούς εκβιασμούς και παραδώσουμε αμαχητί τό όνομα ανοίγει ο ασκός του Αιόλου. Πέραν της διεθνούς ανυποληψίας καί περιφρόνησης-πού ήδη...απολαμβάνουμε- δημιουργείται κακό προηγούμενο. Όλοι-Αλβανοί, Βούλγαροι καί οι πάτρωνές τους Τούρκοι- θά απαιτούν, θά ορμούν καλύτερα, καί εμείς θά επαιτούμε τήν σύμπραξη ανύπαρκτων συμμάχων. Ως γνωστόν οι λεγόμενες μεγάλες δυνάμεις συναγάγουν συμπεράσματα γιά τήν πολιτική τους, όχι μέ κριτήριο τήν «ετοιμότητα αποκλίσεων», αλλά μέ κριτήριο τήν ισχύ των κρατών στίς περιφέρειες, τήν ικανότητα – αποφασιστικότητα των κυβερνήσεών τους νά υπερασπίσουν τά εθνικά τους συμφέροντα καί τό ειδικό γεωπολιτικό βάρος πού αναπτύσσουν στούς περιφερειακούς συσχετισμούς ισχύος.

Τρίτον: Αν συμβεί τό απευκταίο, η προδοσία, είναι σίγουρο πώς οι Σκοπιανοί ευθύς θά καταπατήσουν τίς υπογραφές τους καί θά θέσουν, από θέσεως ισχύος πλέον, όλα τά συμπαρομαρτούντα μέ τό Σκοπιανό ζητήματα: αλυτρωτισμός, περιουσίες, ονοματοδοσία προϊόντων, τοπονυμίων, αεροδρομίων, «μακεδονική» εκκλησία, ιστορική κληρονομιά. Μας αναμένει, δέν έχει σημασία αν είναι εις τό εγγύς ή τό απώτερο μέλλον, τό μακεδονικό Κόσοβο. Καί τότε θά ερωτηθούμε εμείς οι Μακεδόνες, οι γηγενείς. «Είστε Έλληνες ή Μακεδόνες; όσοι Έλληνες κάτω από τόν Όλυμπο... Η Μακεδονία ανήκει στούς Μακεδόνες».

Τέταρτον: «Τήν δέ πόλιν σοί δούναι ούτ’ εμόν εστί ούτ’ άλλου των κατοικούντων εν αυτή...». Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο ηρωικός αυτοκράτορας, διδάσκει ες αεί. Κανείς δέν έχει τό δικαίωμα νά πουλήσει πατρίδα. Στήν πατρίδα ανήκουμε καί δέν μας ανήκει. Αυτό πού κερδήθηκε μέ αίμα δέν μπορεί κανείς νά τό περιφέρει σέ συνέδρια παρανόμων, νά τό διαγράψει μέ τό μελάνι μιάς υπογραφής. Κάποιοι θέλουν νά «ρευστοποιήσουν» κόκαλα ιερά σέ σταδιοδρομίες, αξιώματα έδρανα πρωθυπουργικά. «Παίζουνε πασιέντζες τό έθνος ολάκερο γιά νά ικανοποιήσουν τίς μωροφιλοδοξίες τους», όπως έλεγε ο Πάν. Κολοκοτρώνης. Ματαιοπονούν. Πολλές φορές σταυρώθηκε ο Ελληνισμός από ξένους καί βαρβάρους, πολιτισμένους καί απολίτιστους, πολλές φορές καί από τούς δικούς μας, τούς εφιάλτες καί μηδίζοντες, παλαιούς καί νέους, αλλά, «Ιδού ζώμεν». «Τρώνε από μας καί μένει καί μαγιά». Καί άλλη φορά η Μακεδονία χάθηκε μέ τό μελάνι της υπογραφής. Τό 1878 η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου την παραχωρούσε σχεδόν εξ ολοκλήρου στή Βουλγαρία. Εις μάτην. Κατέπεσε μέσα σέ λίγους μήνες τό ψεύδος καί η αδικία. Η συνθήκη του Βερολίνου αποκατέστησε τήν τότε τάξη των πραγμάτων. Σ’ αυτά τά ζητήματα λειτουργούν καί πνευματικοί νόμοι. «Του Κυρίου η γη καί τό πλήρωμα αυτής, η οικουμένη καί πάντες οι κατοικούντες ε ν αυτή». (Ψαλμός, ΚΔ ?).

Πέμπτον: Τυχόν υπογραφή σέ κείμενο καταισχύνης καί διασυρμού πού θά αναγνωρίζει κράτος Μακεδονίας, θά τινάξει στόν αέρα τήν ελληνική εκπαίδευση. Θά παρουσιαστούμε ενώπιον των μαθητών μας ψεύτες, υποκριτές, μέ έλλειψη φιλοπατρίας, αφού τόσα χρόνια διδάσκουμε μία καί μοναδική Μακεδονία, αναπόσπαστο τμήμα του ελληνισμού. Ελεγχόμαστε έτσι γιά τήν πνευματική μας ανεντιμότητα, γιά τήν παιδαγωγική μας ειλικρίνεια. Όταν αντικρίσουν οι μαθητές μας στίς οθόνες τούς Σκοπιανούς νά πανηγυρίζουν γιά τήν υποκλοπή, καί τούς χάρτες νά εμφανίζουν «Νέα Μακεδονία», τί θά τούς πούμε τό άλλο πρωί; Πως ο φιλότιμος καί ευαίσθητος Έλληνας δάσκαλος θά ατενίσει τό βλέμμα των μαθητών του; Θά μας τοξεύει αλύπητα η απορία η ειρωνεία, η αγωνία των παιδιών γιά τήν επερχόμενη θύελλα.

Ντροπή νά ντροπιαστούμε ωρέ!! 8500 νεκροί πολεμιστές στό Κιλκίς, τό 1913, έπεσαν γιά τήν Μακεδονία μας. Θά καταδεχτούμε να μαγαρίσουμε τό χώμα πού φιλοξενεί τά κόκκαλά τους τά ιερά;

Τήν περίοδο της Τουρκοκρατίας οι γυναίκες έδιναν στό παιδί πού βαφτίζανε μία ευχή: «Μή χάσεις τό όνομά σου», υπονοώντας τόν κίνδυνο αλλαξοπιστίας. Και σήμερα στήν αλαλιασμένη εποχή μας μιά πρέπει νά είναι η ευχή καί η προσευχή μας: νά μήν χάσουμε τό όνομά μας, τό όνομά μας πού είναι Μακεδονία.

Νατσιός Δημήτρης

δάσκαλος-Κιλκίς