Η
χαμένη νοημοσύνη των Πολιτών
Γράφει
ο Πολίτης Βάιος Φασούλας
Στον κόσμο μας σήμερα τίποτα δεν
γίνεται τυχαία. Συντάγματα που
στήνονται σε αχυρένια πόδια από δω,
τρομοκρατημένοι Πολίτες από κει.
Ανεργία από δω, λαθρομετανάστες από κει.
Μετανάστευση βιομηχανιών σε Χώρες που
προσπαθούν να κρατήσουν στη λήθη τούς
Πολίτες και εξαφάνιση μικρών
επιχειρήσεων απ’ τη μια, φτώχεια από την
άλλη πολυδιάστατη· ασύνορη. Αρρώστιες
κτηνών και πουλερικών, μολυσμένη αγορά,
παγιδευμένος ο καταναλωτής στους ιστούς
της «σύγχρονης» κοινωνίας, όπως τη λένε
μερικοί, τέρας απάνθρωπο τη
χαρακτηρίζουν άλλοι. Σκάνδαλα και διαφθορά μεγάλων
μεγεθών σε όλους τους τομείς της
κοινωνίας μας. Δόξα τω Θεό· ότι
φ υ σ ι κ ό σάπιο
και διεφθαρμένο θέλει κανείς, θα το βρει
στην «ελεύθερη» αγορά, στις
ιδιωτικοποιημένες Πολιτείες- γνωστές
σαν «Παγκοσμιοποίηση» εκεί που το
Κράτος ελέγχων δεν υπάρχει παρά μόνο στα
χαρτιά.
Κι έχουμε κι άλλες γκάμες: ναρκωτικά,
πορνεία, βρόμικο εμπόριο κάθε είδους,
σκάνδαλα στο δημόσιο βίο, αρρωστημένο
τύπο, κρετινισμένοι βουλευτές απ’ τη
μανία της εκπροσώπησης των περιφερειών
τους στο Κοινοβούλιο, (μιλούνε μεν δεν
ακούγονται δε) «δίνουν και «παίρνουν»
στην αγορά των Πολιτών κατά τη διάρκεια
των προεκλογικών αγώνων. Αυτό το «δίνω-
παίρνω» μεταφράζεται «ρουσφέτι» και
εξελίσσεται σε αμείλικτος διώκτης της
ανθρώπινης νοημοσύνης, έχει τις ρίζες
του στα κατάλοιπα που άφησε η Οθωμανική
αυτοκρατορία, το άρπαξαν οι τσιφλικάδες
και τέλος φτάνει στις μέρες μας. Αυτό
λοιπόν το «ρουσφέτι» σαν καρκινογόνα
ουσία έκανε τη μετάστασή του στην
ελληνική κοινωνία και στον απλό Πολίτη
με τα πολλά και ποικίλα προβλήματα που
αντιμετωπίζει, αλλά και στον εκπρόσωπό
του που χαμογελαστά τον εκμεταλλεύεται
και τον ληστεύει πρώτα απ’ όλα τη
νοημοσύνη.
Εξάλλου στον «σύγχρονο» κόσμο μας η
βουλευτική ληστεία με τη συμμετοχή των
καναλιών (άντε να εξαιρέσουμε μερικούς
που σίγουρα υπάρχουν κάμποσοι) ή η
αρπαγή της αξιοπρέπειας των Πολιτών, που
αμή τι άλλο είναι η μοναδική δύναμη που
διαθέτουν, προκειμένου να εξυπηρετηθούν,
χωρίς να καταλάβουν την πουλάνε. Και όχι
μόνο. Τη μεταφέρουν σαν κληρονόμημα και
στα παιδιά τους και σε κάποιες
περιπτώσεις και στα εγγόνια τους. Κι
αυτό το επιβεβαιώνει και η υφιστάμενη
εκβιομηχάνιση και παραγωγή στελεχών που
σαν αρπάχτες βγαίνουν στο ψηφοπάζαρο
όπου αναδεικνύονται στο αξίωμα του
βουλευτή και πάει λέγοντας. Επίσης μια
άλλη επιβεβαίωση είναι και η διατήρηση
του διπολισμού· κι αυτό τα λέει όλα.
Βέβαια, για να μην τους αδικούμε,
εκτός από το βράχνιασμα που δημιουργεί ο
«βερμπαλισμός» ξοδεύουν οι φουκαράδες
και κάμποσες παράδες από τον ιδρώτα του
Πολίτη και εν πάσει περιπτώσει κάποιοι
Πολίτες… αμείβονται. Άλλος θα βολέψει
το παιδί του σε κάποια θέση ή θα βολευτεί
και ο ίδιος, άλλος θα έχει πρόβλημα με το
γιο του γιατί θα πρέπει να εισαχτεί σε
κάποια κλινική, άλλος θα ζητά απαλλαγή
κάποιου κακοποιού ή βρωμοέμπορα, άλλος
γιατί γελάστηκε για το τάδε και το δείνα
κι εκεί πέφτουν οι συμφωνίες και
βολεύονται και οι μεν και οι δε. Και καλά
να ζητήσει κάποιος όχι χάρη αλλά ένα
διορισμό-ευκολία έναντι της
γραφειοκρατίας, που λέγεται και «μέσον»-,
παράδειγμα, από την γκάμα των
επιστημόνων, ε θα πει κανείς χαλάλι. Αλλά
το να ζητά κάποιος «ψηφοφόρος» να δει το
γιο του κάπου βολεμένο και να είναι από
κάθε άποψη άσχετος, εδώ δε σηκώνει
κανένα συχωροχάρτι. Αυτά συνέβησαν στις
προηγούμενες κυβερνήσεις (δε λέμε αν
συμβαίνουν σήμερα) κι αυτά
αντικατοπτρίζουν την κοινωνικοπολιτική
πραγματικότητα.
Η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ λέει πως
αυτά θα λείψουνε (και βλέπουμε κάποια
δειλά βήματα, που όμως κι αυτά-με τη
συμβολή των καναλιών που έχουν άμεση
σχέση με τον γενικότερο
αποπροσανατολισμό) αλλά και αν ακόμα δεν
είναι έτσι, το ζητούμενο είναι, τι σπουδή
θα δώσει στους βουλευτές της και στους
νέους και στους παλιούς, δηλαδή πόσο
όριο θα δώσει στην καταλήστευση της
νοημοσύνης των Πολιτών;
Αλλά δεν είναι μόνο τα κόμματα, όλα
τα κόμματα, που άλλο λιγότερο κι άλλο
περισσότερο την επιβίωσή τους την
οφείλουν σε τέτοια τερτίπια, είναι και
τα ΜΜΕ, ιδιαίτερα τα κανάλια ΟΛΑ που τη
δική τους επιβίωση την αντλούν μέσα από
αποπροσανατολιστικές εκπομπές, αρκετά
γελοίες ή φτωχού επιπέδου που πρόσφατα
είδαμε και βλέπουμε όπως παράδειγμα με
το φετινό χειμώνας που κι αυτός έγινε,
δυστυχώς, πολιτικό εργαλείο. Τέτοια
αποβλάκωση δεν έχουμε ξαναζήσει, αφού
μερόνυχτα ο χειμώνας βρισκόταν σε όλα τα
κανάλια κι εκεί παίζονταν ένα άθλιος «χιονοπόλεμος»
από βουλευτές, υπουργούς, πολιτικούς και
τοπικούς παράγοντες βεβαίως και
δημοσιογράφους που έχουν ξεφύγει από
τις αρμοδιότητες τους. Ένα παζλ
αθλιότητας πλαισιωμένο από πολιτική
υποκουλτούρα και καναλαρχική επιμέλεια.
Πρόσφατα «απολαύσαμε» μια άλλη
εκπομπή και συγκεκριμένα στην ΕΡΤ «Η
άλλη Όψη» 18.01.2006 με καλεσμένους νυν και
τέως υπουργούς καθώς κι ένα πλούσιο
δημοσιογραφικό ρεπορτάζ από την
πολιτική αγορά με δεκάδες βουλευτές των
μεγάλων κομμάτων. Αποκλειστική αναφορά
των βουλευτών της πολιτικής αγοράς ήταν
οι σχέσεις τους με τους Πολίτες κατά τη
διάρκεια των προεκλογικών αγώνων και τα
ρουσφέτια που ζήταγαν οι Πολίτες ή
αντίστοιχα υπόσχονταν εκείνοι. Πρέπει
να πούμε ότι εδώ η δημογραφία έδωσε τον
καλλίτερο εαυτό της που κατάφεραν κι
έβγαλαν «λαυράκια» τα οποία
καμαρώνοντας έλεγαν τα κατορθώματά τους
για τα ρουσφέτια που αγόραζαν ή
πουλούσαν. Σε τέτοιο χάλι έφτασε η
πολιτική στην Ελλάδα να κοροϊδεύουν
δηλαδή τη νοημοσύνη των Πολιτών. Η
σοβαρότητα των τηλεοπτικών εκπομπών
αποτελεί πλέον παρελθόν (για να μη πούμε
ότι δεν υπήρχε ποτέ) και έχει
αποκατασταθεί από την αποβλάκωση και
τον αποπροσανατολισμό, έχουν γίνει
εργαλεία κομματικής παρότρυνσης και
γενικότερα ο Πολίτης, χωρίς να το
καταλάβει, τίθεται εκτός κοινωνική
μάχης. Μεταβάλλεται σε αχυράνθρωπος,
αδειάζει από νου και λόγο και
εξελίσσεται σε εργαλείο της
καθεστηκυίας τάξης.
«Όποιος
στοχαστικός, σα γιαταγάνι
/ το στοχασμό του αντρίκεια ας τόνε
βγάζει.
Πές
τα, και ακέρια και γυμνά? δε φτάνει
/ να λάμπ' η αλήθεια? πρέπει και να
σφάζει.
Ο
λόγος, που χτυπά και που θυμώνει,
/ ριζώνει και της γης την όψη
αλλάζει.
Ο
λόγος, άξιος, και σφυρί, και ακόνι
/ Μην κοιτάς το χοντρόλογο παζάρι,
μην
ακούς τ' ανοστόλογο σαλόνι
/ Μα σ' όλα νόημα, δύναμη και χάρη,
σ'
αρχοντιά και σε πλέμπα, γη δεν είναι
/ να την καταφρονάς, περιβολάρη
Παντού
μπορείς ν' ανθίσεις, το νου κρίνε!» (Ο
Λόγος που χτυπά - Κωστής Παλαμάς)
Ε.Ε.
Ιανουάριος 31 2006
Web:
www.fasoulas.de *
e-mail:
vaios@fasoulas.de
