Οι Ξεχασμένοι των ημερών μας...
Ένας
κόσμος που παραδέρνεται από θρησκευτικά
πάθη και πολιτικά μίση.
Μια
κοινότητα που προσπαθεί να
αντιμετωπίσει ευθύνες και
προβληματισμούς και μια κοινωνία
διστακτική και χωρίς προσανατολισμούς
και οράματα η οποία πασχίζει να
αντιληφθεί τι ακριβώς συμβαίνει γύρω
της.
Όλα
αυτά σε μια εποχή που η υποτιθέμενη
παγκοσμιοποίηση θα έπρεπε να είχε
ριζωθεί και επιβάλει τη παγκόσμια
ειρήνη της αλληλοκατανόησης και
συνεργασίας όλων των λαών και
κοινοτήτων του πλανήτη.
Ο
εικοστός πρώτος αιώνας είχε σχεδιασθεί
και είχε χαρακτηρισθεί ως ο αιώνας της
συνεργασίας και ευημερίας των λαών. Αντί
αυτού σήμερα ζούμε την αγωνία μιας
ολόκληρης Ηπείρου η οποία χάνεται
καθημερινά κτυπημένη από ανίατες
αρρώστιες, από εμφύλιους σπαραγμούς, από
τη βία που δημιουργούν τα πολιτικά πάθη
και τα θρησκευτικά μίση, από την ανεργία,
τις στερήσεις, την πείνα και δίψα των
λαών της. Όλα αυτά κάτω από το ψυχρό
βλέμμα των αναπτυγμένων βιομηχανικά
κρατών της Δύσης και της Ανατολής και
την απροθυμία τους να λάβουν
οποιοδήποτε μέτρο για την αντιμετώπιση
αυτής της απαράδεκτης και εγκληματικής
αδιαφορίας όλων μας, απέναντι στο δράμα
και το πόνο των ξεχασμένων συνανθρώπων
μας στην Μαύρη Ήπειρο, την νότιο-ανατολική
Ασία, την λατινική Αμερική και τις
περισσότερες κοινότητες των αυτοχθόνων
πληθυσμών της βόρειας Αμερικής.
Αντί
αυτού με το πρόσχημα και το φόβο της “διεθνούς
τρομοκρατίας” ανεχθήκαμε και
επιτρέψαμε να καταστραφούν
κράτη και λαοί οι οποίοι ζούσαν
ανέμελα και οι οποίοι είχαν ξεπεράσει το
πρόβλημα της επιβίωσης και της
εξεύρεσης των καθημερινών αναγκών της
οικογένειας τους. Δεσμεύσαμε πολύτιμο
ανθρώπινο δυναμικό σε μία πολεμική
περιπέτεια η οποία θα παραμείνει στην
ιστορία ως η μεγάλη απάτη των λαών του
εικοστού πρώτου αιώνα.
Καυχιόμαστε
και είμαστε υπερήφανοι για τη πίστη και
αφοσίωσή μας στα ανθρώπινα δικαιώματα
και την δημοκρατία, ενώ στη πράξη
επιτρέπουμε να καταπατηθεί κάθε έννοια
και κάθε έκφραση της ανθρώπινης
αξιοπρέπειας, των βασικών δικαιωμάτων
του ανθρώπου, και ανεχόμαστε σιωπηλά την
καταπάτηση των βασικών αρχών και
κανόνων τους οποίους δημιούργησαν και
επέβαλαν πάνω στην διεθνή κοινότητα
διεθνείς συμφωνίες και συνθήκες των
τελευταίων διακοσίων χρόνων.
Να
γιατί θα πρέπει να χαρακτηρισθεί σαν το
μεγαλύτερο πολιτικό σκάνδαλο της εποχής
μας, δεδομένου ότι η διεθνής κοινή γνώμη,
για άλλη μια φορά, επιτρέπει στο
πολιτικό κατεστημένο και τους ταγούς
της να την παραπληροφορήσουν, να
απασχολήσουν τη προσοχή της με πλάνα
συνθήματα και διακηρύξεις και να
επιβάλουν ανεμπόδιστοι
και με την ανοχή όλων μας πολιτικούς
σχεδιασμούς και καταστάσεις οι οποίες
προσβάλουν και υποτιμούν τον
πολιτισμένο κόσμο και τις αξίες του.
Είναι δε ανήθικο και απαράδεκτο για τη
κοινή λογική να περικόπτονται
προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας τα
οποία έχουν σχεδιασθεί για τη προστασία
και βοήθεια των αδύνατων οικονομικά
πολιτών, προκειμένου να συνεχισθούν οι
φωτιές που άναψαν οι πόλεμοι των ημερών
μας, καθώς επίσης να παραμένουν δεσμώτες
σε φυλακές άτομα χωρίς να έχουν
καταδικαστεί και χωρίς να
έχει απαγγελθεί κάποια επίσημη
κατηγορία εναντίον τους. Κάτω από αυτές
τις πραγματικότητες δεν υπάρχει καμιά
αμφιβολία ότι η Νέα Τάξη πραγμάτων έχει
κακοποιηθεί και συνεχίζει να
κακοποιείται καθημερινά από την
διοίκηση του προέδρου Bush
και εκείνους που μοιράζονται την
εξουσία μαζί του. Σαν χειρότερο όμως θα
μπορούσε να χαρακτηρισθεί το γεγονός
της έξαψης των θρησκευτικών φανατισμών
των μαζών και την απόσπαση της προσοχής
τους σε καταστάσεις οι οποίες δεν έχουν
να κάνουν τίποτα με τα πιεστικά
προβλήματα της καθημερινότητας,
προκειμένου οι τελευταίοι να μπορούν
απερίσπαστοι να επιβάλλουν τα σχέδια
και την θέλησή τους, χωρίς καμία
αντίδραση και χωρίς τη παραμικρή
διαμαρτυρία.
Το
γεγονός της “μαζικής κατακραυγής” της
κοινής γνώμης των Μουσουλμανικών χωρών,
ενάντια στη Δύση για τη δημοσίευση
πολιτικών γελοιογραφιών
από εφημερίδες της Ευρώπης, με
αντικείμενο το δημιουργό της
Μουσουλμανικής φιλοσοφίας Προφήτη
Μωάμεθ, αποτελεί ένα παράδειγμα και μια
επιβεβαίωση του ισχυρισμού. Σε έναν
κόσμο ο οποίος καθημερινά δοκιμάζεται
από τη βία και γνωρίζει το θάνατο και την
απόγνωση, φαίνεται ότι βρέθηκε η “κατάλληλη
συνταγή” για να μπορέσουν ορισμένοι να
τραβήξουν τη προσοχή της κοινής γνώμης
από τα ζωτικά προβλήματα που
περιστοιχίζουν και
απασχολούν, βάζοντας σε δεύτερη
μοίρα τον αγώνα της επιβίωσής των
οικογενειών και των παιδιών τους.
Αντίθετα μάλιστα τα τελευταία γεγονότα
διαβεβαιούν ότι η καλλιέργεια των
φανατισμών και η ανάφλεξη των
θρησκευτικών παθών, αποτελεί μια
πραγματική διέξοδο για τους δράστες,
τους παραβάτες των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων και
του Διεθνούς Δικαίου, προκειμένου να
συνεχίσουν ανενόχλητοι το μακάβριο έργο
τους της υποβάθμισης της ανθρώπινης
νοημοσύνης και αξιοπρέπειας. Και όλα
αυτά στο όνομα του Θεού και του
θρησκευτικού αισθήματος, της
δημοκρατίας και της ελευθερίας έκφρασης
των στοχασμών μας. Παράλληλα με αυτές
τις εξελίξεις είναι βέβαιο ότι
βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας νέας
πολεμικής περιπέτειας, αυτή τη φορά
εναντίον του θεοκρατικού καθεστώτος των
φανατικών ισλαμιστών που ασκούν την
εξουσία στη χώρα.
Αυτός
είναι και ο λόγος των σημερινών μας
προβληματισμών, η μεν Δύση επιμένει στην
εφαρμογή των πολιτικών της σχεδίων, οι
δε θεοκράτες του Ιράν σε αντιπερισπασμό
ξεσήκωσαν τις μάζες των πιστών οι οποίες
για άλλη μια φορά ζητούν αίμα για τη
προσβολή της μνήμης του προφήτη. Με άλλα
λόγια βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο
σταυροδρόμι της παγκόσμιας ιστορίας
αντιμετωπίζοντας κάποιες νέες
πιθανότητες αιματοκυλίσματος και
σύγκρουσης των πολιτισμών, καιρός
λοιπόν να αντιληφθούμε το παιγνίδι και
να απαιτήσουμε από τους ηγέτες μας να
επανέλθουν στη τάξη.
Πατρίδες.
