N
E Ρ
Ο
Γράφει η Νότα Κυμοθόη*
«Δίψα και σιωπή-
πόλεμος για το νερό»
«Δεν
έχει δέντρα αυτός ο τόπος, γιατί
βρέθηκαν κάποιοι που τα έκαψαν. Δεν έχει
αγρίμια και πουλιά αυτός ο τόπος, γιατί
βρέθηκαν κάποιοι που τα κυνήγησαν. Δεν
έχει ποτάμια, λίμνες και δροσερές πηγές
αυτός ο τόπος, γιατί βρέθηκαν κάποιοι
και τα μόλυναν . Έχει μονάχα μια μεγάλη
ανηφοριά…Τον αγώνα για επιβίωση…».
Έτσι έγραφα πριν χρόνια,
όταν η ξηρασία είχε χτυπήσει την πόρτα
της Ελλάδας και ζούσαμε μια περίοδο
μεγάλης ανομβρίας. Σήμερα, είκοσι χρόνια
μετά, το πρόβλημα του νερού δεν λύθηκε.
Στο παλιό μας εκείνο πρόβλημα,
προστέθηκαν οι φετινές καλοκαιριάτικες
πυρκαγιές, που αφάνιζαν συστηματικά τις
δασικές περιοχές της χώρας μας. Το ότι
άνοιξαν οι ουρανοί μέσα στον Οκτώβρη και
πίνει η γη νεράκι, το ότι σε παγκόσμια
κλίμακα έχουμε διάφορες πλημμύρες, το
θέμα «νερό» παραμένει ένα πολύ μεγάλο
πρόβλημα, για όλο τον πλανήτη.
Η ανθρωπότητα στον αιώνα
που διαβαίνουμε έχει να αντιμετωπίσει
το πιο ολέθριο πρόβλημα επιβίωσης. Την
έλλειψη νερού. Σάμπως και να μας
βαραίνει η επιθυμία του «διψασμένου
Θεού». Η τελευταία επιθυμία του Ιησού
επάνω στο σταυρό του μαρτυρίου του ήταν
«διψώ». Αντί για νερό, του έδωσαν «ξύδι»…
Η επιθυμία
οποιουδήποτε ετοιμοθάνατου
εκπληρώνεται κι όμως η δική του επιθυμία,
δεν εκπληρώθηκε από τον «σκληρό» κι «εγωιστή»
άνθρωπο της εξουσίας. Ο ευλογημένος
πλανήτης γη, είναι καταδικασμένος από τη
μόλυνση…από χέρια «σκληρών» κι «αδίστακτων»
ανθρώπων της εξουσίας του «κέρδους».
Οι πόλεμοι στον 21ο
αιώνα, θα είναι πόλεμοι για το νερό. Ήδη
έχει ξεκινήσει ένας τέτοιος πόλεμος στη
γείτονα χώρα εδώ και αρκετά χρόνια, που
τα πλοκάμια του έχουν δημιουργήσει μια
σειρά από «τρομοκρατικά» χτυπήματα σε
όλο τον κόσμο. Τα υπάρχοντα αποθέματα
παγκοσμίως δεν επαρκούν για να
συντηρήσουν στο έπακρο ποιοτικά το
επίπεδο της ζωής στον πλανήτη γη. Θα
συνεργαστούν άραγε οι χώρες των οποίων
τα αποθέματα είναι υψηλότερα από
κάποιες άλλες ώστε να διασφαλιστεί η
προστασία των οικοσυστημάτων στις
περιοχές τους, η ομαλή συμβίωση των
κατοίκων και η αναγνώριση των
μειονοτήτων, ώστε να προστατευτούν τα
αποθέματα νερού;
Η σπατάλη της
εμφιάλωσης, η καύση των δασών, η
αποξήρανση ποταμών και λιμνών καθώς και
η κατάχρηση των πηγών νερού με την
υπερβολική άντληση από υπόγειες πηγές
παγκοσμίως, αλλά και η μόλυνση από
πολεμικές συρράξεις,
έχει μειώσει την ποιότητα αλλά και
την ποσότητα του πόσιμου νερού. Έτσι
όπως οδεύει η όλη κατάσταση, σε λίγα
χρόνια από τώρα, το νερό θα είναι «σπάνιο»
σε κάποιες χώρες. Θα αποτελεί το «χρυσάφι»
του μέλλοντος. Η ξηρασία οπού σε κάποιες
περιοχές παγιώνεται, αλλά και τα διάφορα
εθνικά-ανταγωνιστικά συμφέροντα που
ορθώνονται, ενώ έχουν προταθεί κάποιες
λύσεις στο πρόβλημα, θεωρητικά όπως η
δημιουργία φραγμάτων, η συγκέντρωση των
όμβριων υδάτων, ο βιολογικός καθαρισμός
των χρησιμοποιημένων νερών και η
συγκέντρωσή τους, η αφαλάτωση θαλάσσιου
νερού κ.λ.π., σπάνια σχεδόν εφαρμόζονται
από τους κρατικούς φορείς της χώρας μας,
αλλά και από άλλες χώρες. Αλλά το
πρόβλημα είναι παγκόσμιο κι όχι
τοπικιστικού χαρακτήρα. Είναι το
πρόβλημα «νερό».
Η Αίγυπτος, η
Αιθιοπία και το Σουδάν, χρόνια μάχονται
και αλληλοεξοντώνονται οι πληθυσμοί
τους για τα νερά του Νείλου ποταμού. Στην
Ινδία ο Γάγγης συνεχίζει να μολύνεται
και να εξαντλείται από την υπερβολική
άντληση, παρά το ότι αποτελεί «ιερό»
ποτάμι για τους Ινδουιστές.
Στην Κίνα ο Κίτρινος ποταμός
αποτελεί κίνδυνο για τη δημόσια υγεία
και δεν μπορούν πλέον να αρδευτούν από
τα νερά του οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις.
Αλλά μήτε ο Βόλγας έχει γλιτώσει από τη
μεγάλη μόλυνση. Τα νερά του, ρέουν ως
φονικό δηλητήριο. Στη Γαλλία από βορά
προς νότο έχουν όλα τα ποτάμια μολυνθεί.
Την τύχη του ποταμού Ρον στην περιοχή
Ρουέν, οπού στα νερά του ρέει η
καρκινογόνος τοξική ουσία «πυρανέλαιο»
αποτελεί πλέον τον πιο μεγάλο κίνδυνο
για τους κατοίκους της περιοχής. Τα
ψάρια του έχουν δηλητηριαστεί. Την τύχη
του δυστυχώς ακολουθεί και ο Σηκουάνας.
Ο Δούναβης που πηγάζει από τη Γερμανία
και διασχίζει δέκα ευρωπαϊκές χώρες,
απειλείται από έργα ναυτιλιακών
υποδομών. Στη χώρα μας ο Έβρος σέρνει
στις όχθες του δηλητήρια και είναι ο
πλέον μολυσμένος ποταμός της περιοχής.
Ακολουθούν ο Αξιός και ο
Νέστος. Στη Λάρισα ο Πηνειός είναι
πράσινος στη θέα του, λες και κάποιοι τον
έχουν σκεπάσει με χλοοτάπητα, όμοιο με
αυτόν που είναι παραδίπλα στο γήπεδο.
Όμως βρωμά. Δεν τολμά να περάσει κανείς
πεζός, αλλά μήτε με αυτοκίνητο, αν δεν
φράξει με διπλό ύφασμα τα ρουθούνια του.
Ο Στρυμόνας, ο Αλιάκμονας, ο Αχελώος και
ο Λούρος εξίσου μολυσμένοι. Όσο για το
Λουδία στο νομό Πέλλας, όλες οι τοπικές
βιομηχανίες φρούτων ρίχνουν όλα τους τα
λύματα στα νερά του. Ο βιολογικός
καθαρισμός ανύπαρκτος και καταλήγει στο
Θερμαϊκό κόλπο, φορτωμένος με όλα τα
αστικά λύματα και όλους τους αγροτικούς
ρύπους, για να ταΐσει στη συνέχεια
μόλυνση και όλα τα ψάρια. Όσο για τον
Ασωπό στα Οινόφυτα, τα νερά του είναι «κόκκινα»
από τα βαριά μέταλλα των παράνομων
αγωγών από τις βιομηχανίες της περιοχής,
που καταλήγουν μέσα στη κοίτη του κι
έχουν καταστήσει το νερό που έχει να
κουβαλάει επικίνδυνα δηλητήρια.…Όσο
για την τύχη του Κηφισού, που διασχίζει
την Αττική, καταλήγει να περνά μέσα από
την Αθήνα, να είναι μπαζωμένος και να
κουβαλά λύματα και όμβρια ύδατα στη
θάλασσα…
Ποτάμια, οπού τα
ανθρώπινα έργα, ρήμαξαν. Η φύση θα μας
εκδικηθεί. Ήδη η φύση μας «σκοτώνει». Οι
ασθένειες που πλήττουν σήμερα την
ανθρωπότητα με έξαρση στις
καρκινοπάθειες οφείλονται και στη
μόλυνση των νερών, που μεταφέρουν τα
ποτάμια από τα οποία ποτίζονται οι
καλλιεργήσιμες εκτάσεις, πίνουν τα ζώα
και καταλήγουν στις θάλασσες. Την ίδια
κακή τύχη των ποταμών έχουν και οι
λίμνες. Η λίμνη Κορώνεια αργοπεθαίνει
και ο Λαγκαδάς αντιμετωπίζει ένα σφοδρό
πρόβλημα. Όλα τα αστικά του λύματα
χύνονται στα νερά της και όλα τα λύματα
από τα βαφεία της περιοχής χρωματίζουν
τον κόσμο της. Η λίμνη πεθαίνει. Τα ψάρια
της, εγκλωβισμένα στη λεκάνη της
νεκρώθηκαν. Τα αθώα υδρόβια πτηνά που
έσπευσαν για αναζήτηση τροφής στα
μολυσμένα της νερά, βρέθηκαν νεκρά.
Ο Υπουργός ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ.
Γιώργος Σουφλιάς ανακοίνωσε: «Ο μολύνων
πληρώνει». Ας ελπίσουμε ότι δεν θα
αρκεστεί η Πολιτική της Κυβέρνησης στην
επιβολή και είσπραξη των προστίμων
στους εγκληματίες που μολύνουν το
περιβάλλον. Ας ελπίσουμε, ότι το κακό θα
παταχθεί».
Αν στρέψουμε τη σκέψη μας λίγο
στην ανατολή, θα δούμε τα πράγματα
ξεκάθαρα πλέον. Εκεί, η γειτονική
Τουρκία, τα τελευταία χρόνια σφαγιάζει
χιλιάδες αμάχους στα βουνά του
Κουρδιστάν κι ότι η διεθνής κοινή γνώμη
και κοινότητα «σιωπά» εγκληματικά, λόγω
της μεγάλης πετρελαϊκής κι ενεργειακής
εν γένει εξάρτησης των κρατών και της
σύγχρονης κοινωνίας μας από τη περιοχή...
Αλλά, το ένα είναι αλληλένδετο με το άλλο.
Διότι η ίδια η Συρία βοηθούσε επί
δεκαετίες με όπλα, χρήματα και πολιτική
κάλυψη τον Οτσαλάν που απολάμβανε την
υποστήριξη του Ιράκ και δημιουργούσε
βάσεις κατά μήκος των τουρκο-ιρακινών
συνόρων. Κι όλα αυτά επειδή και η Συρία,
αλλά και το Ιράκ, χρειάζονται τα νερά των
ποταμών που πηγάζουν από το τουρκικό
έδαφος κι επειδή με τα ίδια αυτά νερά
τροφοδοτεί η Τουρκία νερό την Κύπρο,
αλλά και το Ισραήλ. Στην τροφοδοσία αυτή,
οφείλεται τάχα η «σιωπή» κάποιων;
Ίσως γι’ αυτό η
Τουρκία δεν παραχωρεί καμιά αυτονομία
στους Κούρδους, που ζουν στην περιοχή
όπου πηγάζουν αυτά τα ποτάμια, διότι
θέλει να έχει τον έλεγχο του νερού, ενώ
εμπαίζει χρόνια την κοινή γνώμη ότι
εκπονεί προγράμματα για την αξιοποίηση
των νερών ως ενεργειακή πηγή βελτίωσης
στην ποιότητα της ζωής των κατοίκων.
Ποια ήταν τα προγράμματα που χρόνια
εκπονούσε η Τουρκία και το Ισλαμιστο-Κεμαλικό-στρατιωτικό
της καθεστώς; Οι κάτοικοι αυτών των
περιοχών είναι Κούρδοι. Το
κουρδικό πρόβλημα είναι πρόβλημα που
έχει δημιουργήσει η Τουρκία για
εξόντωση των Κούρδων και είναι καθαρά
ένας «πόλεμος για το νερό». Η Τουρκία
οφείλει να αναγνωρίσει την κουρδική
μειονότητα της περιοχής και τα
δικαιώματα των Κούρδων που ζουν εκεί και
να αναλάβει όλες τις ευθύνες για την «τρομοκρατία»
που εξαπολύει κι ασκεί η Άγκυρα, επί
σειρά ετών. Την ίδια ευθύνη για το
Τούρκικο αυτό «πλιάτσικο» εις βάρος της
κουρδικής «γεωοικονομίας» έχουν οι Η.Π.Α,
η Αγγλία και οι εταίροι της Ευρωπαϊκής
Ένωσης. Το ότι έχουν ισοπεδωθεί στην
νοτιοανατολική Τουρκία ολόκληρες
κουρδικές περιοχές, το ότι η Τουρκία
απειλεί με εισβολή στο βόρειο Ιράκ, που
κατοικείται αποκλειστικά από Κούρδους
και περιμένει την εντολή και τη γνώμη
της Αμερικής, δεν θα λύσει το πρόβλημα.
Το στρατιωτικό τουρκικό κράτος
εμφανίζει παγκοσμίως την άμυνα των
Κούρδων της περιοχής, ως «είδος
τρομοκρατίας». Ποιοι όμως είναι οι «τρομοκράτες»;
Οι Κούρδοι που γυρεύουν ως μειονότητα
της περιοχής αυτής ανθρώπινα δικαιώματα
ή οι Τούρκοι που έχουν δημιουργήσει όλο
αυτό το πρόβλημα επί σειρά ετών με τη
μαζική δίωξη Κούρδων αγωνιστών και την
παγκόσμια ευθύνη τους για «τρομοκρατία»,
για τον έλεγχο των νερών της περιοχής;
Διότι η αναγνώριση δικαιωμάτων στη
μειονότητα των Κούρδων σε αυτή την
περιοχή, αυτομάτως σημαίνει ότι οι
Κούρδοι αποκτούν επίσημα εκχώρηση του
δικαιώματος να εκμεταλλευτούν, να
διαχειριστούν και να κατέχουν τις πηγές
των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη.
Ο πόλεμος στις χώρες αυτές που
χρόνια τώρα αφανίζει αμάχους, δεν είναι
ένας απλός πόλεμος για πάταξη της
τρομοκρατίας. Είναι ένας πόλεμος για το
νερό. Ποιος άραγε θα αναδειχθεί νικητής
στη σύγκρουση αυτή; Η αναγνώριση
δικαιωμάτων στους Κούρδους σημαίνει ότι
ο έλεγχος των νερών από τα τουρκικά
χέρια που είναι σήμερα, περνάει σε χέρια
κουρδικά.
Μήπως πρέπει να
αναλογιστούμε γιατί έγινε η Αμερικανο-βρετανική
εισβολή στο Ιράκ; Μήπως πρέπει να
σκεφτούμε ποια συμφέροντα και ποιών
χωρών εξυπηρετεί η μη προσάρτηση στο
Νότιο Κουρδιστάν της περιοχής Κιρκούκ,
που είναι γνωστό για τα κοιτάσματα
πετρελαίου; Κι όλα αυτά την ίδια στιγμή
όπου στο Στρασβούργο οι Πολιτικοί μας
ηγέτες σπαταλούσαν τη φαιά τους ουσία με
την τούρκικη μαντίλα και ποιο μοντελάκι
θα λανσάρουν οι μόδιστροι στη γείτονα
χώρα; Δεν ντρεπόμαστε λίγο; Δεν υπάρχει
πράγματι τσίπα σε κανέναν;..
Διότι πότε θα
βγάλουν επιτέλους τα «κόκκινα φέσια»
και τις «μαντίλες» οι φιλότουρκοι «χρησμένοι» Πολιτικοί ηγέτες από
τα δικά τους κεφάλια; Μήπως δεν είναι
αυτοί υπεύθυνοι ή κάποιοι προκάτοχοί
τους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για
την τότε καμουφλαρισμένη «εισβολή» των
Τούρκων στην Κύπρο; Σήμερα γνωρίζουμε
ξεκάθαρα ποιοι επωφελήθηκαν από την
εισβολή της Κύπρου, άσχετα αν επισήμως
δεν άνοιξε ποτέ ο περιβόητος φάκελος για
το Κυπριακό.
Το Στρασβούργο
στις ημέρες μας είναι μια πόλη στην
οποία οδηγούν όλοι οι δρόμοι των
Πολιτικών και εκεί παλεύουν να βρουν
λύσεις για τα σημαντικά προβλήματα της
ανθρωπότητας. Το κουρδικό πρόβλημα για
το «πλιάτσικο» της γεωοικονομίας των
Κούρδων από την Τουρκία με τις πλάτες
των «τουρκόφιλων» Πολιτικών ηγετών του
πλανήτη είναι γεγονός και ο κάθε απλός
άνθρωπος έχει κατανοήσει τι βρώμικο
παιχνίδι παίζεται από την Τουρκία. Όμως
όλοι εμείς οι πολίτες της Ευρωπαϊκής
Ένωσης πιστεύουμε στην Ελεύθερη γνώμη
που έχουμε σαν πολίτες των χωρών που
ανήκουν σε αυτή την Ε.Ε…Διαφορετικά θα
αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας για όσους
μας εκπροσωπούν στην Ε.Ε. και θα έρθουμε
στο σημείο να πιστέψουμε πως για σοβαρά
θέματα επικρατεί ο νόμος της «σιωπής»
στα έδρανά του. Αν αυτή είναι μια
νομοτελειακή επίσημη Πολιτική, δηλαδή
μια «ομερτά» του Στρασβούργου και των
Πολιτικών, για καθαρά όφελος της
Τουρκίας, τότε θα αναθεωρήσουμε κι όλες
τις απόψεις μας για την Πολιτική. Διότι
δεν είναι μόνον εκεί το πρόβλημα με το
νερό, βρίσκεται και στην Αίγυπτο και στο
Σουδάν και στην Αμερική και στη Γαλλία
και στην Ισπανία…και φυσικά στο Ισραήλ.
Για το ότι στο
μέλλον θα γίνονται στρατιωτικές
εισβολές από μια χώρα σε μια άλλη χώρα,
για την κατάκτηση ενός ποταμού, μιας
λίμνης ή κάποιων πηγών νερού, δεν
αποτελεί σενάριο επιστημονικής
φαντασίας. Αποτελεί μια αλήθεια, που
αφορά όλους μας. Δεν μπορούμε λοιπόν να
έχουμε ορατό πλέον το πρόβλημα της
έλλειψης του νερού και να μένουμε
αδιάφοροι. Δεν έχουμε την πολυτέλεια
αυτή πλέον. Μας αφορά όλους. Δίψα και
σιωπή; Ή εδώ και τώρα, όλοι μαζί για να
βρούμε και να διεκδικήσουμε λύσεις;
------------------------------------
*
Η Νότα Κυμοθόη είναι Ζωγράφος και
Συγγραφέας. Έχει παρουσιάσει αρκετές
εκθέσεις ατομικές και ομαδικές κι έχουν
εκδοθεί οκτώ βιβλία της. Ο συνθέτης Ι.
Μπενάκης σε συνεργασία με τη συμφωνική
της ΕΡΤ έχει μελοποιήσει ποιήματά της
που κυκλοφορούν σε cd.
Πρόσφατα κυκλοφορεί το βιβλίο της «Η
Λύτρωση», αληθινή ιστορία από τις
εκδόσεις Ίαμβος. Έχει βραβευθεί στο
εξωτερικό για τη δουλειά της και στη
χώρα μας έχει αποσπάσει καλές κριτικές
