Πα-ΤΕΡΑΣ –
βιαστής
Να
προφυλακιστεί ή να προπηλακιστεί;
Της
Χριστιάννας Λούπα*
«Όποιος
σκανδαλίσει με τη συμπεριφορά του ένα
παιδί, είναι προτιμότερο να κρεμάσει στο
λαιμό του μια μεγάλη πέτρα και να
καταποντιστεί στο πέλαγος»,
είπε πριν εκατοντάδες χρόνια ο Ιησούς
Χριστός. Όμως μερικοί, όχι μόνο στο
πέλαγος δεν καταποντίζονται, αλλά
επαναλαμβάνουν κιόλας την ειδεχθή
συμπεριφορά τους με εξαιρετική ευκολία.
Ξεσπούν τα απωθημένα τους, τα κόμπλεξ
και την κακία τους πάνω σε πλάσματα στα
οποία έχουν άμεση και εύκολη πρόσβαση,
αδύναμα να αμυνθούν και να αντιδράσουν
και στα οποία έχουν απόλυτο έλεγχο. Και η
«ευνομούμενη» πολιτεία μας τι κάνει;
Μια
ματιά στην Έκθεση Κοινωνικής Έρευνας
της Διεύθυνσης Κοινωνικής Πρόνοιας
Ηρακλείου προς την Εισαγγελία
Πρωτοδικών, με ημερομηνία 5 Ιουλίου 2007 (!),
θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τι
ακριβώς κάνει: «Το σπίτι
όπου διαμένει το παιδί είναι σε πολύ
άσχημη κατάσταση και επικρατεί έντονη
δυσοσμία από την ελλιπή καθαριότητα.
Η γιαγιά ανέφερε ότι ο γιος της κάνει
χρήση αλκοόλ και ότι πιθανόν
αντιμετωπίζει προβλήματα με την ψυχική
του υγεία. Ο πατέρας εργάζεται τις
νυχτερινές ώρες σε εργαστήριο
ζαχαροπλαστικής και το μεγαλύτερο μέρος
της ημέρας κοιμάται. Από τα παραπάνω
φαίνεται ότι το ανήλικο αγόρι έχει
ελλιπή φροντίδα και βρίσκεται σε
κίνδυνο.
Το περιβάλλον διαβίωσης αδυνατεί να
καλύψει τις ανάγκες για ψυχοσωματική
και συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού.
Για το λόγο αυτό κρίνεται επείγουσα η
μετακίνησή του και παραμονή με τη μητέρα,
που έχει και την προσωρινή επιμέλεια.
Ζητάμε τη συνδρομή σας για να παραδοθεί
το παιδί στη μητέρα και να υποβληθεί ο
πατέρας σε ψυχιατρική εξέταση».
Και
για όσους δεν κατάλαβαν ακόμη, πρόκειται
για την υπόθεση σωματικής και
σεξουαλικής κακοποίησης του εξάχρονου
αγοριού από τον 33χρονο «πατέρα» του στα
Δειλινά Κρήτης. Με απλά Μαθηματικά
μπορεί ο καθένας, άλλωστε, να
διαπιστώσει ότι από τη σύνταξη της
Έκθεσης μέχρι σήμερα έχουν μεσολαβήσει
σχεδόν επτά μήνες. Ένα διάστημα
εγκληματικής κρατικής αδιαφορίας, μέσα
στο οποίο ένα εξάχρονο αγγελούδι
καταδικάστηκε να περνά τα μαρτύρια της
κολάσεως, μέχρι που κινδύνεψε και η ίδια
η ζωή του ακόμα. Και το χειρότερο: Η ίδια
η Πολιτεία με τον γραφειοκρατικό
μηχανισμό της είναι συναυτουργός του
ειδεχθούς αυτού εγκλήματος.
Μήπως
πρόκειται επομένως για Ντόμινο; Ένας πα-ΤΕΡΑΣ
με ανθρωπόμορφο προσωπείο, μια γιαγιά –
Μέγαιρα, που τα κουκούλωνε όλα, αν όχι
συνέβαλε και η ίδια στο κατ’
εξακολούθηση έγκλημα, μια μητέρα
εξαφανισμένη εδώ και τέσσερα χρόνια, παρ’
όλο που έχει νόμιμα την επιμέλεια,
ισχυριζόμενη ότι κάθε φορά που πήγαινε
να δει το παιδί έβρισκε την πόρτα
κλειστή.(Βολική δικαιολογία!) Μια
κλειστή κοινωνία του χωριού, «τυφλή τον
τε νουν, τα τ’ ώτα, τα τ’ όμματα».
Δάσκαλοι και σχολείο με «μάτια ερμητικά
κλειστά», χωρίς να βλέπουν τους μώλωπες
του παιδιού και την όλη συμπεριφορά του,
μια Κοινωνική Πρόνοια δύσκαμπτη έως
αναποτελεσματική στην αντιμετώπιση
ενός μείζονος σημασίας θέματος. Το
κράτος των χαρτογιακάδων και της
ρεμούλας για μια ακόμη φορά
αποδεικνύεται ανίκανο να προστατέψει
τους πολίτες και μάλιστα την πιο
ευαίσθητη κατηγορία πολιτών!
Με
σύμφωνη γνώμη ανακριτή και εισαγγελέα
προφυλακίστηκε ο δράστης. Κατά τη γνώμη
μου, μάλλον «προπηλακιστέος» και όχι
προφυλακιστέος έπρεπε να κριθεί. Ποια θα
είναι η τύχη του; Αν δεν βρεθεί κανένας
μεγαλοδικηγόρος να τον βγάλει αθώα
περιστερά ή να πετύχει το ελάχιστο της
ποινής, ή θα κριθεί ψυχικά διαταραγμένος
και θα εκτίσει ποινή στο ψυχιατρικό
τμήμα των φυλακών ή σε καμιά
δεκαπενταριά χρόνια θα βρίσκεται και
πάλι ανάμεσά μας.
*Η Χριστιάννα Λούπα είναι δικηγόρος και συγγραφέας των βιβλίων «Μετά την Καταστροφή» και «Στους Δρόμους του Πεπρωμένου».
|
|
