ΑΠΟΨΕΙΣ
ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ
ΗΛΙΑ
ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Ιδιοκτήτη-Διευθυντή
του Ομογενειακού
Πρακτορείου
Ειδήσεων Ελλάδος
Αθήνα,
15 Φεβρουαρίου 2008
Το
πρόβλημα των Σκοπίων.
.
«Μακεδονικό»
το λέγαμε παλιά. Δεν
ξέρω εάν η
εγκατάλειψη αυτής της ονομασίας
αδυνατίζει την ελληνική πλευρά, ή εάν
εντέχνως μας οδήγησαν στην αλλαγή ή
εμείς προσαρμοσθήκαμε στο να το λέμε
σήμερα ΠΓΔΜ. Πρώην Γιουγκοσλαβική
Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Νομίζω ήταν μια πρώτη εσφαλμένη αποδοχή.
Ήττα θα έλεγα εις βάρος μας, αυτή τη
λεγόμενη ενδιάμεση συμφωνία. Αυτό που
κάθε φορά σκέπτομαι, καθώς βλέπω ότι όλο
και υποχωρούμε στα εθνικά μας θέματα, σε
σχέση με αυτό που είχαμε στο νου μας όταν
από το 1944 προέκυψε το ζήτημα και μέχρι τ0
1995, είναι εκείνη η σοφή παροιμία:
«Ό,τι έχεις να κάνεις σήμερα μην το
αφήνεις για αύριο». Κι
εμείς το αφήσαμε και το παρά αφήσαμε και
το εγκαταλείψαμε και το παρατήσαμε. Και
τώρα, κυριολετικώς τώρα, τρέχουμε.
Υποχρεούμενοι να δηλώνουμε ως κυβέρνηση,
σήμερα, ότι όχι μόνον δεχόμαστε αλλά
προτείνουμε κιόλας το όνομα που να
περιλαμβάνει τη λέξη Μακεδονία με
επιθετικό προσδιορισμό. Και οι
Σκοπιανοί, ούτε να το ακούσουν θέλουν.
Επιμένουν, μόνο σκέτο Μακεδονία
θέλουμε. Με σκοπό, δεν το κρύβουν άλλωστε,
να προχωρήσουν στο να πάρουν όλη την
ελληνική Μακεδονία. Εγώ το θέμα το «έμαθα»
το 1959, ό,ταν έμπαινα στη Δημοσιογραφία.
Και το έμαθα από την πίσω πόρτα. Την
κλειστή, την πονηρή,
την απόρρητη, την βασανιστική. Τότε τα
πράγματα ήσαν διαφορετικά από σήμερα
στην Πολιτική. «Αστυνομικό κράτος» το
έλεγε ο μακαρίτης Γεώργιος Παπανδρέου,
με πρωθυπουργό το επίσης μακαρίτη
Κωνσταντίνο Kαραμανλή.
Μπορεί να μην ήταν αστυνομικό το κράτος,
με όλη την έννοια. Αλλά ήταν τουλάχιστον
με το εν τρίτον. Η Πολιτική ησκείτο υπό
τον φόβο ότι και οι Αρχές
Ασφαλείας και οι ΄Ενοπλες Δυνάμεις
είχαν κάποιο λόγο και ρόλο στο πως
κυβερνάται η χώρα. Κι αυτό το ξέρανε όλοι.
Να μην πω, όπως σήμερα στην Τουρκία. Αλλά
κάπως με μια τέτοια γκρίζα απόχρωση.
Ήξεραν οι πολιτικοί, ότι δεν είναι
απολύτως ελεύθεροι να κάνουν ό,τι
νομίζουν. Άλλη εποχή τότε. Ο εκ βορρά
κίνδυνος ήταν ή δεν εθεωρείτο αμελητέα
υπόθεση, ούτε μύθος. Ήταν υπαρκτός.
Ασχέτως αν ουδέποτε κανείς τόλμησε να
τον ονομάσει και να τον περιγράψει.
Μόλις στις 29 Αυγούστου 1949 είχε τελειώσει
ο «ξενοκίνητος
κομμουνιστοσύμμοριτοπόλεμος», ο
Ανταρτοπόλεμος, που στοίχησε πολλές
χιλιάδες νεκρούς και καθυστέρηση πέντε
τουλάχιστον χρόνων στην αναδιοργάνωση
της χώρας μας και που σχεδιάστηκε και
εκπορεύτηκε από την Γιουγκοσλαβία και
άλλες όμορες κομμουνιστικές χώρες. Αυτή
ήταν και αυτή είναι ακόμη στον ΟΗΕ η
επίσημη ονομασία του.
Αυτός που εσφαλμένα και ανοήτως και
με εθνική υποτέλεια ονομάσαμε, με νόμο
στη Βουλή μας, «Εμφύλιος πόλεμος». Το ότι
δεν ήταν εμφύλιος πόλεμος το έχουν
γράψει και φωνάξει από
τον αριστερό πρωθυπουργό μας ( 1946-47)
Θεμιστοκλή Σοφούλη, μέχρι τον αείμνηστο
πρωθυπουργό ( Ιούνιος 1980-18 Οκτωβρίου 1981)
Γεώργιο Ράλλη. Τελευταίο του άρθρο στην
εφημερίδα «Καθημερινή» στις 29-8-1999. Και,
το φωνάζει ακόμη ο πρώην Πρόεδρος
Δημοκρατίας (1985-1990) κ. Χρήστος
Σαρτζετάκης. Και δεκάδες ακόμη Έλληνες
και ξένοι πολιτικοί και στρατιωτικοί.
Και βεβαίως πολλές δεκάδες βιβλία και
κομμουνιστών. Τελευταίο
της κομουνίστριας αντάρτισας
Μαργαρίτας Λαζαρίδου, «πόλεμος και αίμα».
Μια συγκλονιστική περιγραφή. Ζει,
τηλέφωνό της 210 6454198. Δεν αναφέρω ΄Ελληνες
αξιωματικούς, που πολέμησαν και έγραψαν
για να μην μου πουν «αυτοί είναι «δεξιοί».
Αλλά ποιος τολμάει να τα διαβάσει, όταν η
εθνική διάβρωση γίνεται
συστηματικά. Ιδιαιτέρως στη νεολαία που
δεν έχει ιδέα και δέχεται ό,τι της λένε.
Αυτό λοιπόν το κλίμα ήταν όταν
πρωτοενεφάνισε ο Τίτο το λεγόμενο «Μακεδονικό»
με εντολή του Στάλιν. Για να
δημιουργήσουν διέξοδο προς το Αιγαίο, με
σκοπό την ίδρυση ενός κράτους με το
όνομα Μακεδονία, με πρωτεύουσα την
Θεσσαλονίκη. Περιορίζοντας την Ελλάδα
μέχρι κάτω από τον Όλυμπο. Όπως άλλωστε
δείχνουν και οι σημερινοί χάρτες και της
Βουλγαρίας και των Σκοπίων. Σήμερα
επαναλαμβάνω. Σχέδιο που είχε δεχθεί και
υπογράψει το ΚΚΕ. Και δεν ξέρω εάν ρητά
το απορρίπτει και σήμερα. Τώρα λοιπόν
έφτασε ο κόμπος στο χτένι και
εξαναγκάζεται σε υποχωρήσεις η Πολιτική
μας ηγεσία. Ξεχνάνε αδιάντροπα αυτό που
λέγανε όλοι οι
πολιτικοί αρχηγοί μέχρι
το 1992, (δεν θυμάμαι εάν το ΚΚΕ είχε
μετάσχει στο Εθνικό Συμβούλιο) υπό τον
τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας
Κωνσταντίνο Καραμανλή. Και ορκιζότανε ο
λαός στους δρόμους, πως δεν θα δεχθούμε
καμμία αναφορά χρήσης στη λέξη
Μακεδονία για
την ονομαασία του κρατιδίου των Σκοπίων.
Τι θα γίνει αύριο, μεθαύριο, στις 13
Απριλίου, που έχουμε τη διεύρυνση του
ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί μας πιέζουν να
μην θέσουμε βέτο; Ίδωμεν. Αλλά ποτέ μην
αφήνεις για αύριο, αυτό που έχεις να
κάνεις σήμερα.
ΗΛΙΑΣ
ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
