Οπαδοί
της πολιτικής των Φυλετικών Διακρίσεων
Είχαμε
αναφερθεί και στο παρελθόν για την
μεγάλη σπουδαιότητα διαφύλαξης των
πλεονεκτημάτων που προσφέρει το
εκπαιδευτικό σύστημα της επαρχίας του
Οντάριο με την πολιτική των ανοικτών
θυρών για τους μαθητές όλων των
πολιτιστικών, γλωσσικών και
θρησκευτικών κοινοτήτων.
Είναι
ένα σύστημα σοβαρό, δίκαιο και
απαραίτητο για μια πολύ-πολιτιστική
κοινωνία, το οποίο προσφέρει στα μέλη
της την δυνατότητα της αμοιβαίας
επικοινωνίας και γνωριμίας του τρόπου
σκέψης και των πολιτιστικών
ιδιαιτεροτήτων εκείνων που
συνεκπαιδεύονται, γκρεμίζοντας με τον
τρόπο αυτό τους μύθους που προκαλεί η
ξενοφοβία λόγω
κυρίως της άγνοιας.
Κατά
την διάρκεια των πρόσφατων γενικών
εκλογών της επαρχίας του Οντάριο, ο
ηγέτης του ενός κόμματος που
διεκδικούσε την εξουσία, τοποθετήθηκε
ανοικτά υπέρ της ιδέας χρηματοδότησης
των διαφόρων θρησκευτικών σχολείων της επαρχίας, από το δημόσιο
ταμείο. Ήταν ένα σχέδιο το οποίο θα
μπορούσε να
χαρακτηρισθεί ως “πολιτικά ορθό” από
τους επιτελικούς του ηγέτη εκείνου.
Το
αποτέλεσμα, ωστόσο, ήταν μια πρωτοφανής
ήττα στις κάλπες για τη πολιτική
παράταξη. Μια ήττα η οποία απέδειξε την
ωριμότητα της σκέψης και την
αποφασιστικότητα της πλειοψηφίας του
εκλογικού σώματος, να διαφυλάξει τα
διάφορα προνόμια που προσφέρει το
δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα του
Οντάριο, όπως εκείνο της ισότητας, των
ίσων ευκαιριών στην εκπαίδευση και την
ίση πρόσβαση όλων σε αυτό.
Περιέργως
όμως, και παρά το ηχηρό μήνυμα που
έστειλε μέσα από τις κάλπες το σώμα των
εκλογέων, ορισμένα
μέλη του συμβουλίου εκπαίδευσης του
Τορόντο, θέλοντας να παραβλέψουν τη
θέληση των φορολογουμένων πέρασαν
πρόσφατα κάποια απόφαση με την οποία
ζητάνε την ίδρυση πιλοτικών σχολείων
για την φιλοξενία και διδαχή σε αυτά
μαθητών Αφρικανικής καταγωγής.
Το
σκεπτικό της απόφασης είναι ότι με τον
τρόπο αυτό θα επιτευχθεί η τόνωση του
ενδιαφέροντος των μαθητών και επομένως
θα περιορισθεί ο αριθμός εκείνων που
παρατάνε τις σπουδές τους στη μέση,
χωρίς να τις τελειώσουν.
Με
κάθε σεβασμό στην φιλοσοφία και την
προσπάθεια των εισηγητών αυτής της
απαράδεκτης πολιτικής, ας μας επιτραπεί
να τους υπενθυμίσουμε ότι η σημερινή
επικρατούσα πολιτική του συστήματος
δημόσιας εκπαίδευσης προσφέρει
μοναδικές ευκαιρίες σε όλους τους
μαθητές στους τομείς μάθησης και την
αξιοποίηση των προσόντων τους, ακόμα δε
περισσότερο για τα παιδιά με
διαφορετική πολιτιστική υποδομή στα
οποία προσφέρει την μοναδική δυνατότητα
της μεταξύ τους γνωριμίας και του κοινού
σεβασμού.
Μέσα
σε αυτά τα πλαίσια δεν πρέπει να υπάρχει
η παραμικρή αμφιβολία ότι το σημερινό
εκπαιδευτικό σύστημα του Οντάριο
προσφέρει σε όλους τη μάθηση, χωρίς
διακρίσεις φυλετικές, πολιτιστικές ή
και θρησκευτικές. Περιέργως οι
εκλεγμένοι εκπρόσωποι της Αφρικανό
Καναδικής κοινότητας με την απόφαση
τους δημιουργίας ειδικού σχολείου και
προγράμματος για τους μαθητές της
κοινότητας αυτής, προσπαθεί, κατά
κάποιον τρόπο, να δημιουργήσει
προϋποθέσεις φυλετικών διαχωρισμών,
δυναμώνοντας την εσφαλμένη αντίληψη ότι
ορισμένοι μαθητές δεν έχουν την
ικανότητα των άλλων για να μπορέσουν να
αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις του
εκπαιδευτικού συστήματος.
Εάν
όμως αποδεχθούμε κάτι παρόμοιο, τότε θα
πρέπει να παραδεχθούμε ότι η κοινωνία
μας απλώς νομιμοποιεί με την αποδοχή της,
τη γνωστή πολιτική των πολιτικών
διαχωρισμών που κατόρθωσε ύστερα από
κοινωνικούς αγώνες ετών να ξεπεραστεί
στη Νότια Αφρική και οπουδήποτε αλλού
εφαρμοζόταν.
“Πατρίδες”
