Σαρακοστιανό
χρονογράφημα
Γράφει
ο Πολίτης Βάιος Φασούλας
Για
το λευτέρωμα της ανθρώπινης ψυχής, για
το πέταγμά της και την περιήγησή της στα
ουράνια και στη γη, η Αποκριά είναι
εκείνη που θέτει όλα τα ελατήρια και τις
ανθρώπινες ευαισθησίες σε κίνηση. Η
αναμονή και προετοιμασία του ερχομού
της, η παραμονή και η έφοδος των ανθρώπων
για το αποκριάτικο «γίγνεσθαι» με
αποκορύφωμα το ξεφάντωμα, το φαγοπότι,
το γλέντι το μασκάρεμα κι ο χορός (ως κι
ολόκληροι λαοί χορεύουν) είναι τα κύρια
χαρακτηριστικά της. Σε διάφορους τόπους
έχει να παρουσιάσει διάφορες
ιδιοτέλειες και ιδιορρυθμίες και η
αποκριάτικη παράδοση, αλλοιωμένη σε
μεγάλο βαθμό, βρίσκει τόπο για εκτόνωση
και δράση. Ακόμα και στα χωριά έβρισκαν
τρόπους να ξεχάσουν και να ξεφύγουν απ’
τα φορτισμένα δρώμενα και η Καθαρά-Δευτέρα
βουτούσε τη σφραγίδα της στις δικές της
μελάνες αφήνοντας πότε το γιαούρτωμα,
πότε το αλεύρωμα, άλλοτε το γάνωμα και
άλλα πολλά. Έτσι έφευγε αργά, όπως
ερχόταν αφήνοντας πίσω της έναν πλατύ κι
ευχάριστο απόηχο απ’ το μεγάλο
ξεφάντωμα.
Κι
εδώ στη φετινή, ιδιαιτέρως, Αποκριά είχε
τη δυνατότητα ο καθένας να κάνει ότι
θέλει, να γίνει ότι θέλει, να
αυτοζωγραφιστεί από σκλάβος σε
αυτοκράτορας, από θνητός σε θεός, από
ηλίθιος σε βλάκας, από παράφρων σε
παρανοϊκός, από δημοκράτης σε πάρα…δημοκρατικός,
από πατριώτης σε υπέρ πατριώτης από
χαφιές σε σπιούνος ή λεκές, από
νεροκουβαλητής ως και γεμιστής στα
στόματα κάποιων διψασμένων και άλλα,
άλλα πολλά και γνωστά και μερικοί -ανά
τον κόσμο- δεν καταδέχτηκαν να
μασκαρευτούν αποκριάτικα, αλλά
διατήρησαν τα καθημερινά μασκαρεμένα
προσωπεία τους.
Ας
μείνουμε λίγο στην Ελλάδα κι ας την
ψάξουμε με κάποια ψυχραιμία, να όπως
ψάχνουμε τις κότες μην έχουν ψείρες. Αν
πάρουμε, λοιπόν, την Ελλάδα στα χέρια μας,
αντί να τη δούμε αφράτη σαν άσπρη
περιστέρα και μ’ έναν κλώνο ελιάς, θα τη
δούμε να την έχουν σκίσει, να την έχουν
αποπλανήσει, να την έχουν παράφορα
βιάσει και να την έχουν μετατρέψει σε
πόρνη. Να περπατά κουρελιασμένη καθοδόν
κι ολοταχώς στους δρόμους των ενόχων και
της διαφθοράς παρασύροντας τα πάντα. Να
περιπλανιέται στα δικά της μονοπάτια, τα
άλλοτε φωτισμένα, και να αντικρίζει τα
σκοτάδια του υποκόσμου που προέκυψαν
μέσα από την… ελευθερία και τη…
δημοκρατία. Έτσι η παραμονή των
μασκαράδων καθίσταται μόνιμη και
αλώβητη, αφού έχουν καταφέρει με τα
μασκαραλίκια τους να βάλουν χέρι στους
θεσμούς και να μένουν κυρίαρχοι
εξουσιαστές παράγοντας βρώμικη λάσπη.
Η
ελευθερία, κατά…μαγικό τρόπο
μεταφέρθηκε στα χέρια… (επιτρέψτε μας
να πούμε μια λέξη, που στη Θεσσαλία τη
λένε και σήμερα)…των πουτσαράδων, που
σημαίνει «λεβέντες» όταν κάνουν μια
άξια πράξη. Στην προκειμένη περίπτωση,
δυστυχώς, σημαίνει άλλο πράγμα και αν
κάποιος επιθυμεί να μάθει, ας απευθυνθεί
σε ορισμένα ιδιωτικά κανάλια, που οι
πράξεις τους φαίνονται μέσα από
διάφορες περίεργες παρουσιάσεις που
υποβαθμίζουν τη Χώρα μας και τους
Πολίτες και την μεταβάλλουν σε Χώρα
πόρνη σε πρώτη μοίρα αφού τα νήπια ακόμα
γνωρίζουν και σπουδάζουν όλα τα ανήθικα
και πρόστυχα πράγματα.
Ανήθικα
και βρώμικα εφαρμόστηκε και η ελευθερία,
αυτό το υπέρτατο αγαθό, το οποίο έχει
περάσει στα χέρια των διάφορων ανήθικων
ονάγρων, αλχημιστών και θηριοδαμαστών
και την έχουν μετατρέψει σε διαφθορά, σε
έγκλημα και σε πορνεία. Τα καθημερινά
περιστατικά τα οποία παίρνουν
τρομακτικές διαστάσεις εάν και εφόσον
δε ληφθούν αυστηρά και κατασταλτικά
μέτρα δεν είναι μακριά η μέρα που θα
έχουμε χάσει οριστικά τα πασχάλια μας.
Η
τάχα ελευθερία είναι πολύ μακριά από την
πραγματικότητα που μέσα από κομματικούς
μηχανισμούς πέρασε στην Ελληνική
κοινωνία και τη διέφθειρε, ίσως, και
ανεπανόρθωτα. Οι… συζητήσεις περί
μέτρων και λοιπόν ακυρώσεων είναι
συζητήσεις και μέτρα του θεαθήναι όσο τα
όργια εξακολουθούν και δρουν με πρώτο τη
διαφθορά που σημαίνει αθεράπευτος
καρκίνος στην κοινωνία των Πολιτών.
Αυτή
δεν είναι ούτε ελευθερία ούτε κοινωνία
των Πολιτών και ιδιαίτερα των νέων μας,
αλλά είναι ελευθερία μόνο των ΜΜΕ που
μετατρέπει την κοινωνία μας σε
μπορντέλο… Ζητούμε συγνώμη από τους
φίλους μας αναγνώστες που η αγανάκτησής
μας, μας σπρώχνει να χρησιμοποιούμε
τέτοιες εκφράσεις, αλλά χάρη στην
Σαρακοστή και στους μασκαράδες, ε τι να
κάνουμε, πώς αλλιώς θα δείξουμε τη...
