Η Άφεση “Αμαρτιών” της Τουρκίας
Η
Ελλάδα της Ενωμένης Ευρώπης.
Επί
δεκαετίες oολόκληρες
οι γενιές των Ελλήνων διδάσκονται την
ιστορία της νεότερης Ελλάδας όπως αυτή
έχει διαπλασθεί από τους “σοφούς” και
τους ειδικούς της παιδείας. Έχοντας το
προνόμιο της πατρότητας του Ηροδότου η
χώρα, είναι επόμενο να δίνει ιδιαίτερη
προσοχή για τη διδαχή της ιστορίας στα
σχολεία της, προκειμένου να αποφεύγουν
οι γενιές των Ελλήνων την “επανάληψη
λαθών του παρελθόντος”. Ξαφνικά, ωστόσο,
και κάτω από τις απαιτήσεις των νέων
κοινωνικών και πολιτιστικών αλλαγών και διαμορφώσεων της Ενωμένης
Ευρώπης, ήταν επόμενο να υπάρξουν
σοβαρές θεματικές αλλαγές στα
εγχειρίδια της ιστορίας που
προετοιμάζει το εκπαιδευτικό σύστημα
της χώρας, προκειμένου να επιτύχει την
προσέγγιση μεταξύ των πολιτών της
Ευρωπαϊκής οικογένειας.
Ένας
από τους πιθανούς συνεταίρους της
Ελλάδας στη νέα κοινωνική και
πολιτιστική Ευρωπαϊκή πραγματικότητα
είναι και η Τουρκία, και όπως ήταν φυσικό
οι κυβερνήσεις των δύο χωρών βάλαν στόχο
τους να αλλοιώσουν την εκατέρωθεν
εικόνα με την αλλαγή των εγχειριδίων
διδαχής της ιστορίας.
Έτσι
λοιπόν προετοιμάσθηκαν νέα βιβλία
ιστορίας για την σπουδή των νεότερων
Ελλήνων, τα οποία αναφέρουν ότι οι
Έλληνες για τετρακόσια ολόκληρα χρόνια
σκλαβιάς τους
στους Οθωμανούς, ζούσαν “μπέικα” και
ήταν ο ποιό ευτυχισμένος λαός της
Ευρώπης. Οι γενοκτονίες των Ελλήνων της
Ιωνίας και των νησιών του Αιγαίου δεν
αναφέρονται πουθενά και το ίδιο ισχύει
για τις διώξεις και την γενοκτονία των
Ποντίων. Οι διώξεις και αποβολές από τα
σπίτια και την χώρα των Ελλήνων της
Κωνσταντινούπολης έχουν μείνει έξω από
τα εγχειρίδια αυτά, ενώ ο σφαγέας των
χριστιανικών λαών της Τουρκίας Μουσταφά
Κεμάλ ηρωοποιείται ως μεγάλος “ηγέτης
και απελευθερωτής των Τούρκων.” Όσο για
τις σφαγές και τη καταστροφή της Σμύρνης,
θα είναι σωστό να γνωρίζουν τα παιδιά
των Ελλήνων ότι οι Τούρκοι στρατιώτες
του Κεμάλ Πασά ήταν εκείνοι που τους
έσωσαν τη ζωή, η δε Σμύρνη απλούστατα
πήρε φωτιά και κάηκε...
Τα
ψαρά, η Χίος, τα ολοκαυτώματα των ηρώων
του αγώνα, το σούβλισμα του Αθανάσιου
Διάκου, ο Παπαφλέσσας και οι άλλοι ήρωες
του ξεσηκωμού της εθνικής παλιγγενεσίας,
στην πλειονότητά του έχουν “ξεχαστεί”
και έχουν μείνει έξω από τις
σελίδενς του βιβλίου, όπως ακριβώς
συμβαίνει και με το Κυπριακό, τις σφαγές
του Δράμαλη και τη θυσία εκείνων που
έπεσαν για την “ανεξαρτησία” του
σημερινού κράτους.
Όλα
δε αυτά με την κοινή αποδοχή και
συμφωνία της ελέω “οικογενειοκρατίας”
πολιτικής ηγεσίας της Ελλάδας, το
τριαδικό της οποίας συμφώνησε να
διαπραγματευτεί την αξιοπρέπεια και
ιστορική μνήμη του έθνους, προκειμένου
να οικοδομήσει μια νέα πολιτική
πραγματικότητα η οποία θα επιτρέπει την
επιστροφή στην Άγκυρα των νησιών του
ανατολικού Αιγαίου από κοινού με την
κατεχόμενη Κύπρο. Το σπουδαίο είναι ότι
ενώ έχει ξεσηκωθεί από την αγανάκτηση
ολόκληρη η Ελλάδα, στο Κοινοβούλιο των
Αθηνών δεν φαίνεται να γνωρίζει ιστορία
ούτε και ένας των βουλευτών, μιας και δεν
ακούγεται από πουθενά η παραμικρή φωνή
διαμαρτυρίας. Και βέβαια όλα αυτά
συμβαίνουν μόνο στην σημερινή Ελλάδα.
Την
Ελλάδα της Ευρώπης πατρική κληρονομιά
των Τσάρων της δυναστείας του
Γιώργου
Παπανδρέου, του Κώστα Καραμανλή, της
Ντόρας και Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Ελπίζουμε
δε ότι ο συντάκτης του βιβλίου δεν θα
ξεχάσει να αναφέρει ότι τόσο ο Κώστας
Μητσοτάκης, όσο και ο Γιωργάκης
Παπανδρέου έχουν τιμηθεί με το βραβείο
Ιππεκτσή. Όσο για τους πιλότους της
πολεμικής αεροπορίας που οι Τούρκοι
σκότωσαν σαν κοινοί δολοφόνοι πάνω από
το Αιγαίο, ελπίζουμε να αναφέρει ότι
προσπάθησαν να “διαταράξουν τις
σχέσεις φιλίας και καλής γειτονίας”
μεταξύ των δύο τόσο αγαπημένων λαών με
αποτέλεσμα να πληρώσουν με θάνατο αυτή
τους την προσπάθεια.
Μπράβο
στους συγγραφείς και ολόκληρο το σώμα
των Ελλήνων Βουλευτών για την ανοχή,
κατανόηση και τη προσφορά τους προς το
έθνος και το λαό της Τουρκίας.
Πραγματικά εργάζονται τόσο φιλότιμα
προκειμένου να διασφαλίσουν τα
συμφέροντα του Τουρκικού λαού.
“Πατρίδες”
