ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ
ΔΕΛΤΙΟ
Κυριακή,
13 Φεβρουαρίου 2005
Με
τη συμμετοχή εκπροσώπων της Ιεράς
Αρχιεπισκοπής και της Οργανωμένης
Ομογένειας πραγματοποιήθηκε η
πολιτιστική εκδήλωση του Συλλόγου
Ελλήνων Εκπαιδευτικών «Προμηθέας» για
τα Ελληνικά Γράμματα στο Πολιτιστικό
Κέντρο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, στη Νέα
Υόρκη.
Στην
εκδήλωση παρέστησαν και απηύθυναν
χαιρετισμό η Γενική Πρόξενος της
Ελλάδας κ. Αικ. Μπούρα, η Γενική Πρόξενος
της Κύπρου κ. Μάρθα Μαυρομμάτη, ο
Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Απαμείας κ.
Βικέντιος, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος
Μελόης κ. Φιλόθεος, ο Πανιερώτατος
Μητροπολίτης Τυάνων κ. Παίσιος και ο
Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών
Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης κ. Ν.
Διαμαντίδης. Από το Τμήμα Παιδείας
της Ιεράς Αρχιεπισκοπής
παρέστησαν ο Δρ. Ι. Ευθυμιόπουλος,
Διευθυντής Ελληνικής Παιδείας και η κ.
Μαρία Μακεδών, Δ/ντρια Αρχιεπισκοπικής
Περιφέρειας.
«Είναι
ενθαρρυντικό για εμάς να τιμούν τις
εκδηλώσεις μας η Ιερά Αρχιεπισκοπή, οι
Προξενικές Αρχές Ελλάδας και Κύπρου
καθώς και εκπρόσωποι της Οργανωμένης
Ομογένειας και της Εκκλησίας μας»,
επισημαίνει η Πρόεδρος του Συλλόγου κ.
Στέλλα Κοκόλη. «Ευχαριστούμε τους
εκπροσώπους των Ομογενειακών Μέσων και
τον κόσμο για την παρουσία τους».
Ιδιαίτερο
ενδιαφέρον είχε η ιστορική αναδρομή που
έκανε μέσα από πρωτότυπες πηγές ο κύριος
ομιλητής της βραδυάς, Συντονιστής
Εκπαίδευσης στο Ελληνικό Προξενείο της
Νέας Υόρκης κ. Νίκος Νικολιδάκης με θέμα
«Η συμβολή της Ακαδημίας του Αγίου
Βασιλείου στην ελληνόγλωσση εκπαίδευση
των ΗΠΑ». Η εισήγησή του ανέδειξε την
ιστορική διαδρομή της σχολής αυτής , τη
συμβολή της στη
διατήρηση της Ελληνόγλωσσης
εκπαίδευσης στις ΗΠΑ καθώς και το
ρόλο της τα τελευταία 60 χρόνια , στις
προσπάθειες “αντίστασης”
στις αφομοιωτικές τάσεις της χώρας
υποδοχής , προκειμένου να διατηρηθεί η
εθνική ταυτότητα και συνείδηση των
επόμενων γενεών στη διαδρομή του χρόνου.
Ολοι
οι επίσημοι αναγνώρισαν την προσφορά
και το έργο του Συντονιστή Εκπαίδευσης
του Γενικού Προξενείου της Νέας Υόρκης κ.
Νίκου Νικολιδάκη: «Ως σύλλογος είμαστε
υπόχρεοι στον κ. Νικολιδάκη για τη
συνεργασία που είχαμε μαζί του καθώς
προώθησε πάντοτε τα θέματά μας και μας
στήριξε στις εκδηλώσεις μας», λέει η κ.
Κοκόλη. «Ιδιαιτέρως τον συγχαίρουμε
γιατί με δική του πρωτοβουλία ξεκίνησε ο
θεσμός των εξετάσεων για τη χορήγηση των
Πιστοποιητικών Ελληνομάθειας
αλλά και για τη γενικώτερη προώθηση και
ενίσχυση της Ελληνόγλωσσης Παιδείας
μέσω της Ελληνικής Πολιτείας στα
Ελληνοαμερικανικά αλλά και Δημόσια
Αμερικανικά Σχολεία. Στα χρόνια της
υπηρεσίας του ο Ελληνισμός της Νέας
Υόρκης και της ευρύτερης περιοχής της
αρμοδιότητάς του έζησε τις λαμπρότερες
εκδηλώσεις για τα Ελληνικά Γράμματα».
Ο
Σύλλογος Ελλήνων
Εκπαιδευτικών «Προμηθέας» ιδρύθηκε το
1975. Η πρωτοβουλία είχε αναληφθεί από το
1973 από ομάδα εκπαιδευτικών με τη βοήθεια
του τότε διευθυντή Ελληνικής Παιδείας
της Ιεράς Αρχιεπισκοπής κ. Εμ.
Χατζηεμμανουήλ. Σκοπός ήταν και
παραμένει αφενός η προώθηση των
Ελληνικών Γραμμάτων και του Ελληνικού
Πολιτισμού και αφετέρου η προώθηση των
ζητημάτων που απασχολούν τον Ελληνα/ίδα
εκπαιδευτικό στις ΗΠΑ.
«Με
την ευκαιρία συμπλήρωσης 30 χρόνων από
την ίδρυσή του, ο Σύλλογός μας εφέτος θα
επιχειρήσει την ανανέωσή του με την
ανάληψη νέων πρωτοβουλιών για την
ενίσχυσή του και την ουσιαστικότερη
επικοινωνία του με αρμόδιους
εκπαιδευτικούς φορείς σε Ελλάδα και ΗΠΑ»,
εξηγεί η κ. Κοκόλη. «Τα προβλήματα των
Ελλήνων εκπαιδευτικών είναι πολύ σοβαρά
στις ΗΠΑ και αφορούν στη μισθολογία,
ωράριο αλλά και στη συνταξιοδότησή
τους. Από την άλλη πλευρά, θα
δραστηριοποιηθούμε έντονα με τη
διοργάνωση μεγάλων εκδηλώσεων για την
προώθηση της Ελληνόγλωσσης Παιδείας
στις ΗΠΑ. Η πρώτη μεγάλη μας εκδήλωση
ετοιμάζεται για τον ερχόμενο Μάϊο.
Ζητούμε τη συμπαράσταση και βοήθεια
ολόκληρης της ομογένειας γιατί οι
δάσκαλοι και οι δασκάλες είναι η ψυχή
της διδασκαλίας της Ελληνικής Παιδείας
στην Αμερικανική Ηπειρο. Το έργο τους
αφορά όλους μας αφού από αυτό εξαρτάται
η διατήρηση και η διαιώνιση της
Ελληνικής γλώσσας στις νεώτερες γενεές.»
Σύντομα
αναμένεται να δημιουργηθεί Ομοσπονδία
Ελλήνων Εκπαιδευτικών η οποία και θα
ενταχθεί στους κόλπους του Ελληνο-Αμερικανικού
Εθνικού Συμβουλίου.
«Η
συμβολή της Ακαδημίας του Αγίου
Βασιλείου στην Ελληνόγλωσση εκπαίδευση
των ΗΠΑ».
Αποσπάσματα
από πρωτογενή στοιχεία από την
παρουσίαση του κ. Ν. Νικολιδάκη.
Η
Παιδαγωγική Ακαδημία του Αγίου
Βασιλείου , στο Garrison
της Ν. Υόρκης , αποτελεί
το μοναδικό στην
Αμερική ανώτερο εκπαιδευτικό ίδρυμα , με
πρόγραμμα σπουδών ανάλογο των
λειτουργούντων την ίδια περίοδο
Παιδαγωγικών Ακαδημιών της Ελλάδας,
προσαρμοσμένο στις τοπικές
εκπαιδευτικές- διδακτικές ανάγκες των
Ελληνικών σχολείων στις Η.Π.Α
Από τη σχολή αυτή
αποφοίτησαν περίπου 275 δασκάλες , οι
οποίες αποτέλεσαν
τη βασική δεξαμενή άντλησης διδακτικού
προσωπικού για τα ημερήσια και
απογευματινά σχολεία, η δε σχολή, μέχρι
τη συγχώνευσή της το 1973 με το Ελληνικό
Κολέγιο της Βοστώνης, εθεωρείτο ως η
ουσιαστικότερη εκπαιδευτική - πολιτική
παρέμβαση της Αρχιεπισκοπής για τη
στήριξη των Ελληνόγλωσσων προγραμμάτων
των κοινοτικών σχολείων της.
Τρία
είναι τα εκπαιδευτικά δρύματα τα οποία
θα ιδρυθούν από
την Αρχιεπιεσκοπή Αμερικής για το σκοπό
αυτό. Πρώτο, η Ιερατική Σχολή του Αγ.
Αθανασίου (The Greek
Seminary of
St. Athanasius)
στο Brooklyn
της Ν. Υόρκης το 1921, η οποία λειτούργησε
για δύο μόνο έτη. Δεύτερο,
η Θεολογική σχολή του Τιμίου Σταυρού
στο Pomfret του
Connecticut, to
1937, η οποία μεταφέρθηκε στο Brookline
της Μασσαχουσσσέτης το 1946 , όπου
λειτουργεί μέχρι και σήμερα. Τρίτο, η Ακαδημία Αγίου Βασιλείου , στο Garrison
της Ν. Υόρκης, το
1944 , η οποία λειτούργησε μέχρι το 1973 ,
οπότε συγχωνεύθηκε με το Ελληνικό
Κολλέγιο Βοστώνης. Ο Ομογενειακός Τύπος
της εποχής εκείνης, προβάλλει
με κάθε τρόπο και τον φιλανθρωπικό –
μορφωτικό χαρακτήρα του ιδρύματος, αλλά
και την αναγκαιότητα που καλύπτει η
Ακαδημία. To
μεγάλο εγχείρημα θα στηριχθεί στη
Φιλόπτωχο Αδελφότητα Αρχιεπισκοπής, η
οποία τον Οκτώβριο του 1944, θα
ανακοινώσει με τον πλέον πανηγυρικό
τρόπο και θα προβάλλει με μεγάλο
ενθουσιασμό την έναρξη λειτουργίας της
Σχολής και του Ορφανοτροφείου. Έκπληξη
προκαλεί το αυστηρά συγκεντρωτικό
σύστημα που
επικρατεί κατά την περίοδο λειτουργίας
της Ακαδημίας Αγ. Βασιλείου , αφού ο
Αρχιεπίσκοπος ήταν ευθέως ο μόνος
αποδέκτης πάσης μορφής
αλληλογραφίας
από οποιοδήποτε κλιμάκιο της
εκκλησιαστικής ιεραρχίας.
Δείγμα αυτού του συγκεντρωτισμού
και του απόλυτου ελέγχου αλλά και δείγμα
της «του ενός ανδρός αρχής και εξουσίας
», αποτελεί η από 1-9-1944 επιστολή του Δ/ντή
της Ακαδημίας προς τον Αθηναγόρα, στην
οποία, αφού του γνωρίζει τα τυπικά περί
αγιασμού κ.λ.π., τον ενημερώνει ότι «από
τα εν τη Ιερά Αρχιεπισκοπή παραληφθέντα
δύο κρεβάτια, δεν τα ευρίκαμεν με τα
αναγκαία εξαρτήματα αυτών….Από το
μεγάλο μόνο των δύο πλαγίων μερών οι
σανίδες ευρέθησαν ». (7)
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός της
ύπαρξης στη σχολή ανάλογου
κλίματος και πνεύματος, με αυτό που
υπήρχε στην Ελλάδα την περίοδο αυτή,
όσον αφορά τα αποδεχτά πολιτικά πιστεύω
του διδακτικού προσωπικού της Ακαδημίας.
Τα πολιτικά πάθη της περιόδου 1944-1949, αλλά
και η λογική του ελέγχου
των κοινωνικών -
κατ΄ ευφημισμόν αλλά πολιτικών κατ’
ουσίαν - φρονημάτων
των δημοσίων υπαλλήλων, που επικρατούσε
στην Ελλάδα, πέρασαν
και πέραν του Ατλαντικού. Ενδεικτική
είναι η αλληλογραφία για την εξακρίβωση
των πολιτικών φρονημάτων του κ. Φ.
Εμμανουήλ , υποψηφίου προς κατάληψη της
θέσης του Γενικού Διευθυντή στην
Ακαδημία.
Ο εκπαιδευτικός αυτός στάλθηκε για
μετεκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο Columbia
της Ν. Υόρκης, με δαπάνη της Ελληνικής
Κοινότητας της Αλεξάνδρειας, Αιγύπτου.
Μετά την απόκτηση γνωριμιών
και επαφής με
την Αρχιεπισκοπή, η
οποία προφανώς εκτίμησε τις ικανότητές
του , ζήτησε προς τούτο την άδεια της ως
άνω κοινότητας να τον απαλλάξει των
καθηκόντων του, προκειμένου να
διοριστεί στην Ακαδημία. «Σας
πληροφορούμε ότι λυπούμεθα αρνούμενοι
να χορηγήσωμεν
άδειαν χρησιμοποιήσεως υπό της
Αρχιεπισκοπής Αμερικής….»
, ήταν η απάντηση από την Αλεξάνδρεια.
Παρά
την κατηγορηματική αυτή άρνηση της
Αλεξάνδρειας, η Αρχιεπισκοπή θα
προσλάβει τον εκπαιδευτικό,
ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων στην
Αλεξάνδρεια. Το τότε Υφυπουργείο Τύπου,
διαβιβάζει σχετικό δημοσίευμα της
ομογενειακής εφημερίδας της
Αλεξάνδρειας , « Ημερήσια Νέα », προς τον
Γενικό Πρόξενο, αναφέροντάς του ότι «θα
ήτο σκόπιμον να ανακοινωθεί εις την Α.
Σεβασμιότητα ότι, «ο περί ου πρόκειται,
είναι γνωστός εν Αιγύπτω δια τα
επικινδύνως αριστερά του φρονήματα».
Θορυβημένος ο Αθηναγόρας, με το από
5-4-1950 έγγραφό του προς το Γενικό Πρόξενο,
αναφέρει ότι «ζητούνται
συγκεκριμένα στοιχεία ως προς τα
αριστερά φρονήματα του υποψηφίου» .
Οι υποψήφιες φοιτήτριες επιλέγονται
με κριτήρια ανάλογα των κριτηρίων τα
οποία ίσχυαν στην μεταπολεμική Ελλάδα.
Όλα τα υπάρχοντα κείμενα, αναφέρουν
ως κριτήρια, το ήθος, την ευηποληψία, το
παράστημα κ.τ.λ. Ενδεικτικό
είναι
το « Σημείωμα της Σχολής », σύμφωνα με το
οποίο «Εις την Ακαδημίαν του Αγ.
Βασιλείου γίνονται δεκταί ως φοιτήτριαι,
απόφοιτοι Ελληνικού ή Αμερικανικού
Γυμνασίου, άγαμοι, με καλούς βαθμούς και
αρίστας συστάσεις ».
Στην
επιτροπή εγγραφών εκτός της αίτησης οι
φοιτήτριες υποβάλλουν:
«
……γ. Συστατικάς επιστολάς τεσσάρων
ευηπολήπτων προσώπων.
δ. Φωτογραφίαν ολόσωμον.»
Εκείνο πάντως που βασανίζει τις
φοιτήτριες είναι το άδηλο επαγγελματικό
τους μέλλον για το οποίο δεν έχει ληφθεί
καμία συγκεκριμένη μέριμνα. Για
το λόγο αυτό, τo
1972 με την , χωρίς ημερομηνία , επιστολή
τους στον Αρχιεπίσκοπο , οι
φοιτήτριες
της Ακαδημίας του
ζητούν επιτέλους να τον συναντήσουν για
τα διάφορα προβλήματά τους. «Το μέλλον
μας ευρίσκεται στα χέρια σας»,
γράφουν. «
Δεκαεφτά φοιτήτριες πρόκειται να
αποφοιτήσουν τον ερχόμενο και 15 τον
επόμενο χρόνο. Δύο και τρία έτη σπουδών
δε νομίζουμε ότι μπορεί να τα πάρει ο
αέρας και να σβήσουν από τη μια στιγμή
στην άλλη ».
Η Ακαδημία Αγίου Βασιλείου δεν
αναγνωρίστηκε ποτέ ως Παιδαγωγική Σχολή
(College of
Education) από
τις Αμερικάνικες εκπαιδευτικές αρχές,
όμως έστω και πολύ καθυστερημένα ζήτησε
την αναγνώρισή της από το ΥΠΕΠΘ. Η
αναγνώριση αυτή , η οποία θα μπορούσε να
χαρακτηριστεί ως «αναγνώριση
συνοπτικών διαδικασιών» ,
αποτελεί ένα δείγμα της έστω και
καθυστερημένης πολιτικής
του ΥΠΕΠΘ, να υποστηρίζει μονάδες
παροχής Ελληνόγλωσσης εκπ/σης,
ακόμη και με
παρεκκλίσεις από
την ισχύουσα νομοθεσία, για να
μη διαταραχθούν οι σχέσεις με την
ομογένεια και πιο συγκεκριμένα με τον
επίσημο φορέα, την Αρχιεπισκοπή.
Στη χώρα που η διάκριση
(Discrimination ),
θεωρείται μια ιδιαίτερα κολάσιμη πράξη,
η διάκριση μεταξύ των εργαζομένων στο
ίδιο κοινοτικό - εκπαιδευτικό σύστημα
της Αρχιεπισκοπής, είναι
μια πραγματικότητα
με διαχρονική διάσταση. Πολλές
κληρικολαϊκές συνελεύσεις περιέλαβαν
στις εργασίες τους το θέμα της
συνταξιοδότησης των ιερέων, ως κίνητρο
για την προσέλευσή τους στην υπηρεσία
της Εκκλησίας και που έγινε πράξη με τη
θέσπιση του και
σήμερα ακόμη υπάρχοντος Ταμείου
Συντάξεως και Αλληλοβοήθειας Ιερέων και
Διακόνων της Ι. Αρχιεπισκοπής. Αντίθετα,
το κατά περιόδους τεθέν ανάλογο θέμα
και για τους εκπαιδευτικούς, ουδέποτε
υλοποιήθηκε..
Το
Αρχιεπισκοπικό Συμβούλιο στις 30-3-1973 ,
λαμβάνοντας υπόψη του ,
την ομόφωνη απόφαση των βοηθών
επισκόπων που συνεδρίασαν στο Σικάγο
στις 23 Ιανουαρίου 1973, τη συζήτηση του
Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου στο Clearwater,
Φλώριδας [10-2-01973],
την έκθεση του κοσμήτορα της Θεολογικής
σχολής και την έκθεση του Διευθυντού της
Ακαδημίας, ομοφώνως
απεφάσισεν όπως:
1.
Τα δύο κολλέγια, ήτοι το Διδασκαλικόν
Κολλέγιον Θηλέων της Ακαδημίας Αγ.
Βασιλείου, και το Ελληνικόν Κολλέγιον
ημών, συγχωνευθώσιν εις ενιαίον
Κολλέγιον.
2.
Το Διδασκαλικόν Κολλέγιον Θηλέων, εκ
GARRISON
μεταφερθεί εις τον χώρον και τας
εγκαταστάσεις του Ελληνικού Κολλεγίου
της Θεολογικής ημών Σχολής Μπρουκλάιν.
3.
Η κοινή και υπό ενιαίον πρόγραμμα
λειτουργία αυτών άρξηται από 1ης
Σεπτεμβρίου 1973, η δε σχετική
προπαρασκευή άρξηται το ταχύτερο
δυνατόν».
