Καναδάς: Αναμένοντας τις «ηλιόλουστες μέρες».

Το ότι έρχονται ηλιόλουστες μέρες για τους Καναδούς, εάν σχηματίσουν οι Φιλελεύθεροι κυβέρνηση, ήταν το προεκλογικό μήνυμα του ομοσπονδιακού πρωθυπουργού του Καναδά Τζάστιν Τρουντώ, προς τους καναδούς ψηφοφόρους. Και οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι ήταν ένα μήνυμα το οποίο έγινε αποδεκτό με ενθουσιασμό από την πλειοψηφία τουλάχιστον  των νέων, οι οποίοι στο χαμογελαστό πρόσωπο του ηγέτη των Φιλελευθέρων είδαν έναν πολιτικό της δικής τους γενιάς, με τις ίδιες ανησυχίες και προβληματισμούς, και όπως ήταν επόμενο με την εμπιστοσύνη της ψήφου τους, του έδωσαν μια πραγματικά δυνατή εντολή να φέρει τη χώρα στους τόπους των υποσχέσεών του. Το πραγματικό πρόβλημα της προ των εκλογών περιόδου, ήταν, κατά κύριο λόγο, η δυσκολία εντοπισμού και αποδοχής εργασίας, των νέων πτυχιούχων των κολεγίων και πανεπιστημίων της χώρας, ανάλογης με τους ακαδημαϊκούς τίτλους και τα τυπικά και ουσιαστικά επαγγελματικά τους προσόντα. Οι υποσχέσεις, επομένως του ηγέτη των Φιλελευθέρων για δήθεν “ηλιόλουστες μέρες” που θα ακολουθούσαν την εκλογή του στην εξουσία, ήταν επόμενο να υφαρπάξουν τη προσοχή και να δυναμώσουν τον ενθουσιασμό και τη πίστη όλων εκείνων οι οποίοι στο πρόσωπο του νεαρού ηγέτη, αντίκρυσαν έναν συνομήλικό τους, με αγνά αισθήματα και προθέσεις παροχής πραγματικής βοήθειας, σε μια γενιά, η οποία παρότι πλουσιότερη σε γνώσεις και δυνατότητες από κάθε προηγούμενη,  συνέχιζε να παραμένει αβοήθητη και ανεκμετάλλευτη από τις αγορές εργασίας. Παρ’ όλα αυτά όμως και το γεγονός του ότι ήδη παρήλθε ένας ολόκληρος χρόνος από την ανάληψη της εξουσίας από την κυβέρνηση των Φιλελευθέρων, η μεγίστη πλειοψηφία εκείνων που πίστεψαν στις υποσχέσεις του πρωθυπουργού και τον τίμησαν με τη ψήφο τους, συνεχίζουν να περιφέρονται στις αγορές εργασίας, αναμένοντας τις “ηλιόλουστες μέρες”, που τους υποσχέθηκε προεκλογικά ο πρωθυπουργός. Η κατάσταση, ωστόσο αυτή αρχίζει να διαμορφώνεται ακόμα ποιο δυσοίωνη με την εκλογή στον γίγαντα γείτονά μας, του νέου προέδρου των ΗΠΑ, ο οποίος, σε τελεία αντίθεση με τις μέχρι σήμερα παραδοσιακές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών, έρχεται να διακηρύξει ένα νέο δόγμα κλειστών αγορών και προστατευτισμού. Μια πολιτική η οποία είχε ξεπεραστεί τα τελευταία πενήντα χρόνια, από τη νέα γενιά φωτισμένων και διορατικών ηγετών, οι οποίοι στην προσπάθειά τους να φέρουν την διεθνή κοινότητα ποιο κοντά, δεν δίστασαν να ξεπεράσουν τα ταμπού και τις πρακτικές αιώνων των αγορών, και να εφαρμόσουν ένα νέο δόγμα. Ένα δόγμα το οποίο θα δημιουργούσε ίσες ευκαιρίες ανάπτυξης και δημιουργίας πλούτου σε όλους τους λαούς του πλανήτη. Η νέα πολιτική φιλοσοφία, ωστόσο της Αμερικανικής διοίκησης υπόσχεται προτεραιότητα στην παραγωγή και κατανάλωση ντόπιων αγαθών, μια λεπτομέρεια η οποία προβληματίζει δεδομένου ότι ο μεγαλύτερος αποδέκτης των αγαθών που παράγουμε σαν χώρα, είναι η γείτονα δημοκρατία, η οποία μάλιστα πέραν των επεξεργασμένων αγαθών, αποτελεί και τον κύριο αγοραστή των φυσικών προϊόντων που διαθέτει προς εξαγωγή ο Καναδάς. Αυτοί είναι και οι λόγοι που κάνουν δίκαιο το προβληματισμό και δημιουργούν ανησυχίες σχετιζόμενες με το μέλλον και τη σταδιοδρομία αυτής της γενιάς. Κάτω μάλιστα από συνθήκες αρνητικές για την ανάπτυξη των περισσοτέρων μερών της διεθνούς κοινότητας, την συνέχιση των φονικών και καταστρεπτικών πολέμων με τις στρατιές των κατατρομαγμένων προσφύγων οι οποίοι στην τρομαγμένη έξοδό τους αναζητούν καταφύγιο και λιμάνι ελπίδας, για να ξαναρχίσουν μια νέας ζωή για αυτούς και τα παιδιά τους. Όλα αυτά βέβαια, αποτελούν μέρος μιας κοινωνικής πραγματικότητας η οποία θα πρέπει να προβληματίσει τη κυβέρνηση και να αντιδράσει με τη λήψη των αναγκαίων και απαραίτητων μέτρων και μάλιστα τώρα, όσο είναι νωρίς, εάν ο ηγέτης της κυβέρνησης συνεχίζει να πιστεύει στις δυνατότητες του να προσφέρει στους Καναδούς, και κυρίως στη νέα γενιά των Καναδών, “τις ηλιόλουστες μέρες” που υποσχέθηκε προεκλογικά.
“Πατρίδες”