Και
όμως είχαμε δίκαιο…
Του Θωμά Στεφ. Σάρα
Πέντε
χρόνια μετά τις καταγγελίες μας, η
Διακλαδική Διεύθυνση Πληροφοριών των
Ενόπλων Δυνάμεων της Ελλάδας
επιβεβαιώνει ότι οι καταγγελίες μας
ήταν σωστές.
Με
επιμονή και υπομονή το χρονικό διάστημα
μεταξύ των ετών 2005 και 2007 αναφέρθηκα κατ
επανάληψη στα σχέδια σλαβόφωνων
οργανώσεων να κάψουν τα δάση γύρω από
την Αθήνα και την Πελοπόννησο και
κυρίως τον
ιερό χώρο της Ολυμπίας, σε μια
προσπάθεια εκδήλωσης διαμαρτυρίας για
την συνεχιζόμενη “καταπίεση των
σλαβόφωνων κατοίκων της Μακεδονίας από
την Αθήνα.” Οφείλω
να ομολογήσω ότι πέραν εκείνων των
αναφορών μου από αυτή τη στήλη,
κατέβαλλα παράλληλα κάθε δυνατή
προσπάθεια να ενημερώσω τους
εκπροσώπους της Ελληνικής πολιτείας για
τον τόσο σοβαρό κίνδυνο ο οποίος
επικρέμονταν πάνω από τους κάμπους και
τα βουνά της υπαίθρου της χώρας και
ιδιαίτερα των Αθηνών και της Ολυμπίας.
Το 2005, ένα ανοιξιάτικο μεσημβρινό
βρισκόμουν στην Οτάβα όπου
συναντήθηκα με τον ομογενή Δημήτρη
Σούδα, σύμβουλο τύπου, την εποχή εκείνη
του αρχηγού της αξιωματικής
αντιπολίτευσης του Καναδά Stephen
Harper, και με
την ευκαιρία του πρότεινα να πάμε για
γεύμα. Δέχτηκε και καθώς κατηφορίσαμε
την λεωφόρο από τον λόφο του κτηριακού
συγκροτήματος του ομοσπονδιακού
κοινοβουλίου βρεθήκαμε έξω από την
πρεσβεία της Ελλάδος. Άδραξα την
ευκαιρία και από κοινού με τον Δημήτρη
μπήκαμε μέσα για έναν απλό χαιρετισμό. Η
υποδοχή που μας έγινε, ομολογουμένως
ήταν θερμή και άψογη. Αφού συνομίλησα
για μερικά λεπτά με τον πρέσβη του
δήλωσα ότι έπρεπε να φύγω δεδομένου ότι
ο Δημήτρης δεν είχε πολύ χρόνο στη
διάθεσή του και τον είχα προσκαλέσει για
γεύμα. Ο πρέσβης κ. Μουρίκης, μου
αντιπρότεινε να πάμε όλοι μαζί κάπου στη
γειτονιά και τελικά δέχθηκα. Φύγαμε
λοιπόν εγώ με τον Δημήτρη Σούδα, τον
διευθυντή του γραφείου τύπου και
πληροφοριών της πρεσβείας και τον
επιτετραμμένο της πρεσβείας και
αργότερα θα ερχόταν ο πρέσβης ο οποίος
είχε να τελειώσει προηγουμένως κάποια
άλλη υποχρέωση και επρόκειτο να βρεθεί
μαζί μας αργότερα. Η συζήτηση μεγάλη και
τα θέματα που αναλύθηκαν ποικίλα. Κάποια
στιγμή πάνω στη συζήτηση αναφέρθηκα
στις πληροφορίες που είχα
τις σχετικές με τα σχέδια ορισμένων
οργανώσεων των σλαβόφωνων της διασποράς
για τον εμπρησμό της ελληνικής υπαίθρου.
Εξήγησα στους συνομιλητές μου με
λεπτομέρειες, όπως τουλάχιστον γνώριζα,
τα σχέδια τους και τις μεθόδους που
επρόκειτο να ακολουθήσουν. Όταν
τέλειωσα την αφήγησή μου ο Δημήτρης είχε
φύγει πίσω στο γραφείο του και ήμασταν
οι τρείς μας, οι δύο διπλωμάτες και εγώ.
Επειδή ο πρέσβης αργούσε να φανεί και ο
ίδιος είχα προγραμματισμένες
συναντήσεις με ομοσπονδιακούς
κρατικούς λειτουργούς , θέλησα να
αποχαιρετήσω τους συνομιλητές μου, τους
παρακάλεσα ωστόσο να μεταβιβάσουν τις
πληροφορίες που τους έδωσα στον πρέσβη
και υποσχέθηκα ότι θα τον καλούσα
τηλεφωνικά την επομένη από το Τορόντο
προκειμένου να διαλευκάνω τις
οποιεσδήποτε απορίες του. Έτσι και έγινε.
Την επομένη το πρωί δέχθηκα ένα
τηλεφώνημα από το πρέσβη κ. Μουρίκη, τον
οποίο ομολογώ ότι εκτιμούσα και
σεβόμουν τόσο για το ήθος όσο και τον
χαρακτήρα του. Αφού τον ευχαρίστησα για
την φιλοξενία και ζήτησα συγνώμη για το
ότι ήμουν υποχρεωμένος να φύγω πριν
έλθει εκείνος, λόγω αναλυμένων
υποχρεώσεων, ρώτησα να πληροφορηθώ εάν
οι δύο συνομιλητές μου τον ενημέρωσαν
για το σοβαρό θέμα. Με διαβεβαίωσε ότι
ενημερώθηκε και διαβεβαίωσε την πρόθεσή
του να ενημερώσει αμέσως τις υπεύθυνες
υπηρεσίες του κέντρου. Πρέπει να
ομολογήσω ότι πραγματικά αισθάνθηκα
ανακούφιση. Την ίδια πληροφορία, εξ
άλλου, είχα στείλει ο ίδιος μέσω
διαφορετικών καναλιών και ήμουν βέβαιος
ότι ύστερα από την διασταύρωση με
εκείνες της πρεσβείας οι υπεύθυνοι θα
ελάμβαναν τα απαραίτητα μέτρα
προστασίας. Μερικές εβδομάδες αργότερα
δέχθηκα άλλο ένα τηλεφώνημα από τον κ.
Μουρίκη, ο οποίος είχε τη γηραιά μητέρα
του στο νοσοκομείο, και είχε παράπονα
για την φροντίδα που της δινόταν από το
ιατρικό προσωπικό. Του υποσχέθηκα ότι θα
φροντίσω να βοηθήσω μέσω του υπουργείου
Υγείας της επαρχίας και ρώτησα εάν είχε
κάποια πληροφορία σχετική με την
υπόθεση που τους είχα αναφέρει. Έμεινα
άναυδος, ωστόσο, όταν τον άκουσα να μου
λέει ότι αναφέρθηκε σχετικά στον Γενικό
Γραμματέα του Υπουργείου Εξωτερικών,
και ο οποίος αφού τον άκουσε του ζήτησε
να μην τα υποβάλει εγγράφως, προκειμένου
να αποφευχθεί το ενδεχόμενο κάποιας
επιδείνωσης στις σχέσεις με τα Σκόπια. “Και
τι θα καταφέρουν να κάνουν” , ήταν η
απάντηση εκείνου,” ακόμα και εάν
ανάψουν κάποια φωτιά θα τη σβήσουμε
αμέσως.” Έμεινα
με το στόμα ανοιχτό, δεν μπορούσα να
αντιληφθώ το πνεύμα του υπουργείου.
Παρακάλεσα, ωστόσο, τον κ. Μουρίκη, ο
οποίος ήταν και οικογενειακός φίλος με
την υπουργό Εξωτερικών Ντόρα
Μπακογιάννη, να μην το αμελήσει να
γράψει. “Αλλά όμως δεν είναι εύκολο κάτι
παρόμοιο”, μου δήλωσε εκείνος, “οι
εντολές που έχω είναι να μην γράψω.”
Ενάμιση χρόνο αργότερα ωστόσο τον
Ιούλιο του 2007 , πρώτα οι πυρκαγιές
κτύπησαν την Αθήνα και μέρες αργότερα
την Πελοπόννησο, με έναν απολογισμό 63
ζωών, μεταξύ των οποίων και τρία
παιδάκια με την νεαρή μητέρα τους, και
εκατομμύρια υλικών ζημιών σε καμένες
εκτάσεις και σπίτια των χωρικών της
περιοχής, οι περισσότεροι των οποίων
συνεχίζουν, μέχρι σήμερα, να ζουν σε
αντίσκηνα ή να φιλοξενούνται σε σπίτια
συγγενών, εξ αιτίας της αναλγησίας και
ανευθυνότητας των ταγών της ελληνικής
πολιτείας. Όταν ωστόσο εκείνο το πρωινό
του Αυγούστου του 2007 πληροφορήθηκα τα
γεγονότα, αισθάνθηκα η αγανάκτηση να με
κατακυριεύει ολόκληρο, προσπάθησα να
καλέσω τον πρέσβη Μουρίκη, ο οποίος είχε
μετατεθεί στην διαρκεί αντιπροσωπεία
της Ελλάδος στα Ηνωμένα Έθνη,
προκειμένου να του καταλογίσω την
ευθύνη των θανάτων. Δυστυχώς εκείνος
είχε χαθεί από το γραφείο του και δεν
απαντούσε στις τηλεφωνικές μου κλήσεις.
Κάποια στιγμή την ημέρα εκείνη, ωστόσο,
δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τον γενικό
πρόξενο της Ελλάδας στο Τορόντο Ευθύμιο
Ευθυμιάδη, ο οποίος ζητούσε πληροφορίες
για το λόγο της διαμάχης μου με την Οτάβα.
Του εξήγησα τους λόγους και τόνισα
ότι όλοι τους είναι άχρηστοι και θα
έπρεπε να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη
για τους θανάτους των αθώων θυμάτων οι
οποίοι θα μπορούσαν να είχαν προληφθεί,
και οι οποίοι συνέβησαν εξ αιτίας της
αδιαφορίας και ανευθυνότητάς τους. Ο
τελευταίος μου ρώτησε εάν σκοπεύω να
αρθρογραφήσω σχετικά με τα γεγονότα. Του
απάντησα καταφατικά. Προτίθεμαι, του
δήλωσα, να ξεσκεπάσω τους πάντες και τα
πάντα. Μου ζήτησε να του γράψω τα
γεγονότα και να του τα στείλω με
ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, πράγμα που
έκανα. Μου ζήτησε ακόμα να αφήσω κάνα δυο
μέρες να μου φύγει ο θυμός ενώ
ταυτόχρονα μου δήλωσε ότι θα έπαιρνα
κάποιο τηλεφώνημα από την Αθήνα.
Πράγματι σε λιγότερο χρόνο από μισή ώρα
δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από την Αθήνα.
Ήταν ο διευθυντής του διπλωματικού
γραφείου της υπουργού Εξωτερικών Ντόρας
Μπακογιάννη, ο οποίος έφερε το βαθμό του
Πρέσβη. Προσπάθησε να μου καλμάρει τα
νεύρα και μου ζήτησε να μη γράψω τίποτα,
“ επειδή με την αρθρογραφία μου οι
δράστες θα μάθαιναν ότι οι υπηρεσίες
γνώριζαν το μυστικό και θα έφευγαν από
τη χώρα”. Γέλασα. “Κύριε πρέσβη,” του
απάντησα, “ομολογώ ότι έχετε μεγάλο
θράσος. Αρχικά δεν έχω εμπιστοσύνη σε
κανέναν σας, είστε όλοι ανθέλληνες, μα
περισσότερο είστε κοινοί εγκληματίες
και ευθύνεστε για τη ζωή 63 αθώων πολιτών
και τις καταστρεμμένες περιουσίες
των κατοίκων της περιοχής” . Για άλλη
μια φορά ο συνομιλητής μου, θέλησε να με
πείσει για την ανάγκη της σιωπής, και για
να μη το μετανιώσω αργότερα. Έκλεισα τη
συνομιλία αηδιασμένος. Έτσι λοιπόν τον
Αύγουστο του 2007, στη στήλη “ελεύθερα”
της επιθεώρησης αναφερόμουν με
λεπτομέρειες πάνω στα γεγονότα.
Γεγονότα τα οποία η Αθήνα προσπάθησε, με
κάθε θυσία να διαστρεβλώσει ως “φαντασίες
μου”. Ακόμα, τόσο εγώ όσο και η
επιθεώρηση βρεθήκαμε στο επίκεντρο μιας
αισχρής και βρώμικης δυσφημιστικής
εκστρατείας από τα τοπικά όργανα, τα
οποία είχαν ευεργετικό το προνόμιο
χρηματοδότησης τους από την Αθήνα. Για
την εκστρατεία εκείνη, σύμφωνα με
πληροφορίες μου, οι πρωτεργάτες εκείνης
της ανήθικης επίθεσης αισθάνθηκαν το “ευεργετικό
ευχαριστώ” του υπουργείου εξωτερικών
της Ελλάδος, το οποίο δια του γενικού
προξένου στο Τορόντο, φρόντισε να
ικανοποιήσει τα αιτήματά τους, με
γενναίες χρηματικές παροχές. Δυστυχώς
κάπως έτσι οι Αθηναϊκές κυβερνήσεις
έφεραν τον ελληνικό λαό στο σημερινό του
χάλι. Κάπως έτσι είχαν διαμορφωθεί τα
πράγματα μέχρι πρόσφατα, καθώς όλο αυτό
το διάστημα συνεχίζουμε να δεχόμαστε
τις επιθέσεις, των γνωστών ανωνύμων,”
παραγόντων”, οπότε
ύστερα από τέσσερα ολόκληρα χρόνια νέα
στοιχεία από την Αθήνα, έρχονται να
επιβεβαιώσουν τις καταγγελίες που
κάναμε την εποχή εκείνη και να
δικαιώσουν απόλυτα την επιθεώρηση και
τον γράφοντα. Σύμφωνα λοιπόν με το
απόρρητο αυτό έγγραφο:
“η Διακλαδική Διεύθυνση Πληροφοριών /ΔΕΕΘΑ”
αναφέρει ότι:
“Σκοπιανοί
με αλβανικά διαβατήρια έκαψαν την
Πελοπόννησο το 2007”.
Την
είδηση έφερε στην δημοσιότητα το έντυπο
“Defense News”
των Αθηνών το οποίο ασχολείται με θέματα
που έχουν σχέση με την άμυνα και τα
εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας. Το
σχετικό κείμενο είδε το φως της
δημοσιότητας την 7η Φλεβάρη και
αναφέρει τα εξής: “Ένα άκρως
εμπιστευτικό έγγραφο, με τα επτά ονόματα
των μελών της οργανωτικής ομάδας
Σκοπιανών πρακτόρων με αλβανικά
διαβατήρια, οι οποίο ευθύνονταν για τις
πυρκαγιές του 2007 στην Πελοπόννησο,
διαβιβάστηκε από την Διακλαδική
Διεύθυνση Πληροφοριών των Ενόπλων
Δυνάμεων στον τότε υπουργό Εθνικής
Άμυνας Ε. Μεϊμαράκη και από εκεί
προωθήθηκε στον υπουργό Εσωτερικών, Π.
Χηνοφώτη”. Αυτό αποκαλύπτει σήμερα, με
καθυστέρηση 4,5 ετών βέβαια, ο τότε
υπουργός Δημόσιας Τάξης Βύρωνας
Πολύδωρας σε συνέντευξη του στην
εφημερίδα των Αθηνών “Δημοκρατία”.
Σύμφωνα
με τον Υπουργό, “Ένα πληροφοριακό
σημείωμα των υπηρεσιών των Ενόπλων
Δυνάμεων, το οποίο εδόθη στις 17
Νοεμβρίου 2007 στον τότε Υπουργό Εθνικής
Άμυνας, Βαγγέλη Μειμαράκη οι πυρκαγιές
του θέρους του 2007 σε σημαντικό αριθμό
είναι έργο εξτρεμιστών Σκοπιανών, σε
συνεργασία με αξιωματούχους των
μυστικών υπηρεσιών των Σκοπίων”. Μεταξύ
της επταμελούς ομάδας που οργάνωσε τις
εγκληματικές αυτές πυρκαγιές είναι και
κάποιοι αξιωματούχοι, επιχειρηματίες,
αλλά και άνθρωποι που εμπλέκονται σε
κυκλώματα ναρκωτικών. “Στόχος των
επιχειρήσεων ήταν η αποσταθεροποίηση
και η αποδυνάμωση της πολιτικής της
Ελλάδας και η δημιουργία πολιτικής
αστάθειας εν όψει των εξελίξεων για την
ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ”,
υποστηρίζεται στο ίδιο άρθρο.
Σημειώνεται ότι οι καταστροφικές
πυρκαγιές στην Ηλεία τον Αύγουστο του 2007
είχαν σαν αποτέλεσμα να χάσουν με
τραγικό τρόπο τη ζωή τους 63 άνθρωποι και
να κατακαούν 269 εκτάρια περίπου. Να δούμε
πότε θα βγουν στο φως και οι αναφορές για
τα Δεκεμβριανά του 2008 και τον ρόλο των
ξένων μυστικών υπηρεσιών στην
υποδούλωση της χώρας από τότε μέχρι
σήμερα, συνεχίζει το άρθρο. Με την
ευκαιρία αναδεικνύεται επιτέλους και ο
κρίσιμος εθνικά ρόλος της Διακλαδικής
Διεύθυνσης Στρατιωτικών Πληροφοριών, η
οποία υπάγεται απευθείας στο ΓΕΕΘΑ, την
αρχηγία του οποίου στις πυρκαγιές του 2007
μόλις είχε αναλάβει ο αντιστράτηγος Δ.
Γράψας, μέχρι τότε Α/ΓΕΣ. Η “στρατιωτική
Ε.Υ.Π” διοικείται από υποστράτηγο (ή
αξιωματικό αντίστοιχου βαθμού) και
υπάγεται απ’ ευθείας στον αρχηγό ΓΕΕΘΑ….
defencenet
Δυστυχώς,
δύο χρόνια νωρίτερα είχαμε
προειδοποιήσει την Αθήνα μέσω των
κηφήνων διπλωματών της και κάναμε τα
αδύνατα δυνατά να σώσουμε ότι ήταν
δυνατό. Εκείνοι φοβούμενοι για τις
επιπτώσεις πάνω στην προσωπική τους
καριέρα, δεν τόλμησαν να παρακούσουν
στις εντολές των προϊσταμένων τους και
με την παράληψή τους αυτή έγιναν αιτία
να χαθούν 63 ζωές Ελλήνων μεταξύ των
οποίων και τρία παιδάκια με την νεαρή
τους μητέρα. Ας έχουν όμως το κρίμα του
χαμού τους στο κεφάλι τους. Κάπως έτσι
κατάστρεψαν και την Ελλάδα. Παρ’ όλα
αυτά θα πρέπει να τονίσουμε ότι όλοι
εκείνοι που συμμετείχαν στις εναντίον
μας επιθέσεις συνεχίζουν να χαίρουν
ιδιαιτέρων τιμών και από τον σημερινό
γενικό πρόξενο στο Τορόντο, όσο και το
πρέσβη στην Οτάβα.
Με
την ευκαιρία αυτή η επιθεώρηση σήμερα
αναδημοσιεύει την σχετική αρθρογραφία
της από τον Αύγουστο του 2007. (www.patrides.com/august2007).
Το άρθρο μπορείτε να το βρείτε στην
ηλεκτρονική μας διεύθυνση στο αρχείο
του 2007.
Παράφρονες
και Μανιακοί, διψασμένοι για εκδίκηση οι
εμπρηστές της Ελλάδας
Του Θωμά Στεφ. Σάρα
Αποκλειστικά
“Πατρίδες”
Για τους Έλληνες του εθνικού
κέντρου το θέρος του 2007 θα παραμείνει
στη μνήμη τους σαν μια αποφράδα περίοδος,
αποτέλεσμα της οποίας ήταν η καταστροφή
μεγάλων εκτάσεων γης και ο θάνατος
πολλών και αθώων πολιτών.
Είναι μια καταστροφή όμοια της
οποίας γνώρισε ο τόπος μόνο κατά την
διάρκεια του αγώνα της εθνεγερσίας, από
τις καταστροφές που έσπειραν στη γη της
Πελοποννήσου τα εξαγριωμένα
ασκέρια του Δράμαλη που υπηρετούσαν το
Τούρκο κατακτητή.
Υπάρχει μια διαφορά ωστόσο από
εκείνη την περίοδο με τη σημερινή
πραγματικότητα, και έγκειται στο ότι η
ολική καταστροφή του πανέμορφου κάμπου
της Πελοποννήσου, πραγματοποιήθηκε σε
περίοδο ειρήνης και από υποτιθέμενους “φίλους”,
τους οποίους στήριξε και συνεχίζει να
στηρίζει ο Ελληνικός λαός. Σε μια
περίοδο που η Ελλάδα αποτελεί επίκεντρο
σταθερότητας, πολιτικής γαλήνης και
δημοκρατικής ευνομίας στη
νοτιοανατολική Ευρώπη και κυρίως τα
Βαλκάνια.
Ως πρωτοφανή και συγκλονιστική
αναφέρει την πραγματικότητα η
γραμματεύς του ΣΑΕ, ιατρός ΄Ολγα
Σαραντόπουλου η οποία πρόσφατα
επισκέφθηκε την περιοχή, αναφέρει δε ότι
της είναι αδύνατον να περιγράψει
άνθρωπος την τραγικότητα της
πραγματικότητας της σχετικής με τη
καμένη γη.
Ένας δεύτερος επισκέπτης, μέλος
της ακαδημαϊκής οικογένειας της Ελλάδας
αναφέρει: “Θρήνος για μια ζωή που
θάφτηκε στις στάχτες... Η πύρινη κόλαση
φαίνεται ότι επιτέλους καταλάγιασε. Για
την ώρα τουλάχιστον, για φέτος...
Σπέρνοντας όλεθρο και
καταστροφή, θάνατο και αποκαΐδια. Οδύνη
κι απόγνωση...”
Οφείλω να ομολογήσω ότι
πραγματικά δεν μου μένει
καμία αμφιβολία ότι η πανέμορφη γη
της Πελοποννήσου, η κοιτίδα της
ελληνικής σκέψης και η γή που γέννησε,
γαλούχησε και
άνδρωσε για ολόκληρους αιώνες έναν
πολιτισμό μοναδικό στο είδος του,
ξαφνικά δέχθηκε το “θανατηφόρο”
κτύπημα από εκείνους που ευεργέτησε με
την μαγεία του ανθρωπιστικού της
πνεύματος και της φιλελεύθερης σκέψης.
Στην πραγματικότητα, όμως, θα πρέπει να
πούμε ότι η ιερή γή της Πελοποννήσου
αφέθηκε άμοιρη και αβοήθητη στην
καταστρεπτική μανία των πυρπολητών της,
από την αμέλεια και την ανικανότητα
οραματισμού εκείνων που έταξε προστάτες
της και τους εμπιστεύτηκε την
ακεραιότητα της.
Μια
χαμένη ευκαιρία πρόληψης
Και όμως οι υπεύθυνοι
εκπρόσωποι του Ελληνικού κράτους είχαν
προειδοποιηθεί εδώ και τριάντα περίπου
μήνες, για το κακό που στοιχεία
αντικοινωνικά, και
χωρίς κανένα σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή
και τη φύση, προετοίμαζαν να πυρπολήσουν
την Πελοπόννησο και κυρίως την
Ολυμπία. Δυστυχώς, για άλλη μια φορά , οι
υπεύθυνοι εκπρόσωποι του Ελληνικού
κράτους ήλθαν να επιβεβαιώσουν την
γνώμη που έχουν δημιουργήσει στον
Έλληνα πολίτη, ως ανεύθυνοι και
αδύναμοι να ανταποκριθούν στις
ανάγκες και υποχρεώσεις του
λειτουργήματος που τους
εμπιστεύτηκε ο Ελληνικός λαός, την
ασφάλεια του, την ακεραιότητα
της επικράτειας και την πρόληψη κάθε
απειλής ενάντια στην ανεξαρτησία του.
Τον Μάρτη του 2005, βρέθηκα στην
πρωτεύουσα του Καναδά την Οτάβα, για
υποθέσεις του Συμβουλίου Συντακτών του
Ξενόγλωσσου Τύπου του Καναδά, μιας
οργάνωσης της οποίας έχω την τιμή να
προεδρεύω τα τελευταία δώδεκα χρόνια.
Σε κάποια στιγμή της επίσκεψης
μου συνάντησα δύο ανώτατα στελέχη της
ελληνικής διπλωματικής αποστολής στην
Καναδική πρωτεύουσα, με τα οποία
αντάλλαξα ορισμένες σκέψεις γύρω από
τις εξελίξεις με την υπόθεση της τελικής
ονομασίας της FYROM
και τα Τουρκικά.
Ήταν κατά την διάρκεια εκείνης
της συνάντησης που δήλωσα στους
συνομιλητές μου ότι “σύμφωνα με απόλυτα
επιβεβαιωμένες πληροφορίες μου, μέλη
των οργανώσεων Παιδιά του Αιγαίου (Belgatsi), με την πιθανή
συνεργασία των Ενωμένων Μακεδόνων, των
τμημάτων Αυστραλίας και την
συμπαράσταση εκείνων στον Καναδά,
μελετούσαν σχέδιο πυρπόλησης της
Πελοποννήσου και κυρίως της αρχαίας
Ολυμπίας, σε μια προσπάθεια εκδίκησης
για τα “καμένα χωριά του Μακεδονικού
κάμπου κατά την διάρκεια του εμφύλιου,
και διαμαρτίας για το ότι οι Ελληνικές
αρχές απαγορεύουν σε πολλούς από αυτούς
να επισκεφθούνε τα πατρικά τους σπίτια,
και τέλος για τα εμπόδια που προβάλλει η
Ελληνική διοίκηση στην ονομασία της
ΦΥΡΟΜ ως Μακεδονίας.”
Βασικοί στόχοι τους είναι η
Αθήνα και η αρχαία Ολυμπία τόνισα.
Επειδή πιστεύουν ότι με το κάψιμο της
Ολυμπίας θα τραβήξουν τη προσοχή των
μέσων μαζικής ενημέρωσης της διεθνούς
κοινότητας και ότι έτσι θα περάσουν το
μήνυμα της διαμαρτυρία τους στην διεθνή
κοινή γνώμη.
Κλείνοντας εκείνη τη συζήτηση
τους παρακάλεσα να ειδοποιήσουν αμέσως
τις υπεύθυνες υπηρεσίες ασφάλειας της
χώρας τους, πριν είναι αργά. Έλαβα την
διαβεβαίωση ότι επρόκειτο να ενεργήσουν
αμέσως και τους άφησα με ήσυχη την
συνείδησή μου ότι όλα επρόκειτο να πάνε
καλά.
Το αποτέλεσμα, ωστόσο, ήταν ότι
κανένας απολύτως από τους συνομιλητές
μου δεν ενδιαφέρθηκε να μεταφέρει
εκείνη τη προειδοποίηση στην Αθήνα.
Στο σημείο αυτό ας μου
επιτραπεί να δηλώσω ότι μέχρι και την
ώρα που γράφεται το κείμενο αυτό, δεν
κατόρθωσα να καταλάβω το πνεύμα και την
νοοτροπία των μελών των Ελληνικών
διπλωματικών αποστολών στο Καναδά.
Καθώς από προσωπικές μου εμπειρίες των
τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών,
αποδεικνύεται ότι ορισμένα
μέλη των διπλωματικών αποστολών,
μάλλον κάνουν κακό στο τόπο και τον λαό,
παρά ενδιαφέρονται και φροντίζουν για
την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του.
Το
σχέδιο καταστροφής της Ελλάδας
Για χρόνια τώρα λαβαίνω
τηλεφωνήματα από συμπολίτες
στο Τορόντο οι οποίοι διαμαρτύρονται
για το ότι οι Ελληνικές αρχές ασφάλειας
δεν τους επιτρέπουν να επισκεφθούν τα
χωριά τους. Υπήρξαν μάλιστα περιπτώσεις
που πήρα ο ίδιος την πρωτοβουλία να
αναφερθώ στις Ελληνικές αρχές ζητώντας
εξηγήσεις και αιτούμενος την αλλαγή
αυτών των σκληρών μέτρων, προκειμένου να
ξεχαστούν τα πάθη του παρελθόντος.
Ομολογώ ότι όχι και λίγες φορές,
πληροφορήθηκα ότι ο ένας αδελφός μιας
οικογένειας είχε δικαίωμα επίσκεψης,
όχι όμως ο άλλος, παρά το γεγονός ότι και
οι δύο ισχυριζόταν ότι δεν είχαν καμία
ανάμειξη με οργανώσεις και κινήματα
ανθελληνικά.
Έτσι λοιπόν δεν μου φάνηκε
περίεργο όταν περί τα τέλη του 2004,
πληροφορήθηκα, ότι τα μέλη της μαχητικής
οργάνωσης των σλαβόφωνων Μακεδόνων, “Παιδιά
του Αιγαίου” τμήμα Αυστραλίας
είχαν συντάξει μελέτη για το πως θα
μπορούσαν να πυρπολήσουν τον Ελληνικό
κάμπο και τις κωμοπόλεις, προκειμένου να
εκδικηθούν την Ελληνική διοίκηση για
την σκληρή πολιτική της εναντίον τους. “Μα είναι δυνατόν να μπορεί
κάποιος να κάνει κάτι παρόμοιο δήλωσα,
τι κάνουν οι αρχές ασφάλειας της χώρας
και δεύτερον πως θα περάσετε τα σύνορα,
εφ’ όσον δεν σας επιτρέπουν την είσοδο.”
Ομολογώ ότι η απάντηση με κατέπληξε.
Φωτιές, τόνισε ο ομιλητής μου, βάζουμε τα
τελευταία χρόνια, χωρίς ωστόσο κανένας
στην Αθήνα να μπορεί και να το φαντασθεί.
Αυτοί συνεχίζουν να ψάχνουν για “οικοπεδοφάγους”
και συνέχισε, έχουν την πλάκα τους οι
Έλληνες καθώς ζουν στους κόσμους της
δικής του φαντασίας.
Σύμφωνα με τον συνομιλητή μου,
ειδική διοργανωτική επιτροπή
διαπραγματευόταν με ομάδες αλβανικών
κακοποιών στοιχείων και ταραξιών που
μισούσαν την Ελλάδα, και οι οποίες
έναντι γερής αποζημίωσης θα είχαν
αναλάβει να φέρουν σε πέρας το έργο.
“Παράλληλα έχουμε και τους
ανθρώπους μας μέσα στην Ελλάδα και
εκείνους που έχουν το προνόμιο να μπουν
στη χώρα, όλοι αυτοί πρόκειται να
συντονισθούν για να επιτύχει ο στόχος
μας. Η καταστροφή της Αθήνας και τέλος
της Ολυμπίας”. Μα γιατί της Ολυμπίας;
τόλμησα να ρωτήσω. “Επειδή η περιοχή
είναι παγκόσμιο σύμβολο και έτσι θα
τραβήξει την προσοχή των μέσων
ενημέρωσης όλου του κόσμου, έτσι το
μήνυμά της διαμαρτυρίας μας θα περάσει
σε κάθε κοινότητα και η ενημέρωση της
κοινής γνώμης θα είναι απόλυτη”, ήταν η
απάντηση που έλαβα.
Σύμφωνα, εξ άλλου, με
πληροφορίες που συγκέντρωσα από
διάφορες πηγές, οι εμπρηστές έστειλαν
στην Ελλάδα ειδικούς στον τομέα των
πυρκαγιών για να μελετήσουν το έδαφος
και την φυσική δομή της περιοχής,
προκειμένου να επιφέρουν την μεγαλύτερη
δυνατή ζημία με την προσχεδιασμένη
προσπάθεια.
Πράκτορες τους στάλθηκαν να
εργαστούν σε διάφορες γεωργικές
επιχειρήσεις της περιοχής, κυρίως
καλλιεργειών ελιάς, οι οποίοι θα
βοηθούσαν για την επιτυχία του σκοπού.
Το Δεκέμβρη του 2005, ξαφνικά εμφανίστηκε
σε φιλική ηλεκτρονική σελίδα των
Ενωμένων Μακεδόνων των ΗΠΑ, μια περίεργη
δήλωση η οποία έλεγε ότι “ σύμφωνα με
τους ισχυρισμούς ανθρώπου τους από το
Τορόντο... “περιμένετε και θα ακούσετε
σοβαρά γεγονότα που θα συμβούν στους
Έλληνες της Ελλάδας...” Οφείλω να τονίσω
ότι την είδηση αυτή η
Πρόεδρος της Παν-μακεδονικής Ένωσης
Αμερικής και Καναδά καθηγ. Νίνα
Γκατζούλη, την έστειλε προς όλες τις
κατευθύνσεις, προσωπικά την προώθησα
στο γραφείο τύπου της Πρεσβείας της
Ελλάδας στον Καναδά, χωρίς ωστόσο, να
ακούσω ότι έγινα καμία σχετική ενέργεια.
Το μήνυμα αυτό ξαφνικά αφαιρέθηκε από
αυτήν την ηλεκτρονική σελίδα την ημέρα
που εμφανίσθηκαν οι πυρκαγιές στην
Αθήνα και έκτοτε δεν ξαναμπήκε σε αυτήν
την ηλεκτρονική σελίδα.
Η
εκτέλεση του σχεδίου
Σύμφωνα πάντα, με τις πηγές μου, τα τελευταία χρόνια
διοργανώθηκαν μια σειρά από εκδηλώσεις
και πραγματοποιήθηκαν έρανοι για την
συλλογή χρημάτων, την διακίνηση των
πρακτόρων του κινήματος, την αγορά
εκρηκτικών υλών και άλλων απαραίτητων
για μια επιχείρηση του είδους. Για τον
λόγο αυτό, εξ άλλου, συντάχθηκε ειδική
μελέτη και τα πάντα κινήθηκαν μέσα στα
πλαίσια αυτής της μελέτης.
Όταν το καλοκαίρι του 2007,
άρχισαν να καίγονται οι δασικοί
πνεύμονες της Αθήνας, οι τρομοκράτες
παρακολουθούσαν από κοντά την όλη
επιχείρηση. Όταν δε τελικά διαπίστωσαν
ότι καμία υπηρεσία δεν κατόρθωσε να
υποψιαστεί το παραμικρό και
παρακινούμενοι από την ξηρασία και τη
ξέστη που “κτύπησε” την περιοχή,
κρίθηκε ότι αυτή ήταν μια μοναδική
ευκαιρία. Βασικά προτίμησαν τον
Αύγουστο, επειδή την περίοδο αυτή τα
ελαιόδενδρα είναι γεμάτα καρπούς
έτοιμους για συλλογή. Οι ελιές αυτές
είναι γεμάτες λάδι και μόλις πιάσουν
φωτιά σκάνε σαν να είναι χειροβομβίδες,
μεταδίδοντας την φωτιά στα διπλανά
δένδρα, όπως και έγινε.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να
τονίσω, για άλλη μια φορά, ότι οι πρώτες
ειδήσεις για την εκτέλεση του σχεδίου
έφθασαν στα μέλη των συνωμοτών μέσω της
ίδιας ηλεκτρονικής σελίδας, όπως
εμφανίζεται από τις σελίδες της ακόμα
και σήμερα.
Εάν δε θελήσει κάποιος να
μελετήσει τα μηνύματα που φεύγουν από τα
κείμενα που φιλοξενεί, εύκολα θα
αντιληφθεί το μίσος και την εμπάθεια,
την χαρά και την κακία εκείνων που
γράφουν, για τη μεγάλη δοκιμασία του
Έλληνα γεωργού της Πελοποννήσου.
Υπάρχει μάλιστα άτομο το οποίο τους
ενημέρωνε συστηματικά από την Αθήνα με
το ψευδώνυμο “SouthernNeighbour”,
ο οποίος ύστερα από κάθε μήνυμα του
αναφέρεται στη γνωστή φράση του
Βολταίρου: “μολονότι δεν συμφωνώ μαζί
σου, σε διαβεβαιώ ότι θα δώσω και τη ζωή
μου εάν χρειαστεί για να έχεις το
δικαίωμα να εκφράζεσαι ελεύθερα”.
Η όλη εικόνα της σελίδας
αποτελεί μια θεατρινίστικη παρουσίαση
έκφρασης των σκέψεων εκείνων που έκαψαν
την Αττική και
Πελοπόννησο. Ένα δεύτερο περίεργο
μήνυμα αναφέρει: “Στο όνομα του αίματος
και του ήλιου, του ξίφους και του όπλου, ο
Χριστός προστατεύει αυτόν τον στρατιώτη,
ο οποίος είναι καθαρόαιμος Μακεδόνας”.
Και όλα αυτά κάτω από τη μύτη
των υπεύθυνων κυβερνητικών υπηρεσιών
και εκείνων ασφάλειας της Ελλάδας.
Οι ίδιες πηγές με διαβεβαιώνουν
επίσης ότι, γνώστες των σχεδίων ήταν
αξιωματούχοι της “Μακεδονικής
εκκλησίας”, καθώς και υπεύθυνοι της
διεύθυνσης Απόδημων Μακεδόνων, του
Υπουργείου Εξωτερικών της ΦΥΡΟΜ.
Υποψιάζομαι δε, μολονότι δεν είμαι
βέβαιος, ότι και ο διπλωματικός
επιτετραμμένος των Σκοπίων στο Τορόντο
ήταν γνώστης αυτών των σχεδίων, (λόγω
της αγαστής συνεργασίας που γνωρίζω ότι
έχουν όλοι μαζί του), χωρίς ωστόσο
κανένας τους να θελήσει να
προειδοποιήσει, ενημερώνοντας την φίλη
και προστάτιδά τους Ελλάδα, για το κακό
που επρόκειτο να γνωρίσει ο τόπος και ο
Ελληνικός λαός.
Πάνω σε αυτό όμως θα επανέλθω
στην επόμενη έκδοση.
Ο
Θωμάς Στεφ. Σάρας, είναι αρχισυντάκτης
της ΒορειοΑμερικανικής Επιθεώρησης
Πατρίδες, τα τελευταία 37 χρόνια και
είναι γνώστης του κινήματος των
σλαβόφωνων Μακεδόνων. Είναι επίσης
πρόεδρος του Συμβουλίου Συντακτών του
Ξενόγλωσσου Τύπου του Καναδά.
