Πίσω στο ευρετήριο

«Σήκω  από  τον  καναπέ»

Πολιτιστική - Αθλητική - Κοινωνική και Ιατρική Ανατομία

το βιβλίο του Χρήστου Γκίμτσα

Σχολιάζει ο Πολίτης Βάιος Φασούλας

Σε μια εποχή από κάθε άποψη παρακμής, σε μια εποχή όπου το οικολογικό μας σύστημα καταρρέει, σε μια κοινωνία… πολυπολιτισμική και… Παγκοσμιοποιημένη όπου τον πρώτο και κυρίαρχο λόγο το έχουν οι πολυπλόκαμε και πολυποίκιλες μαφίες, σ’ έναν Πλανήτη, στον Πλανήτη μας, που επικρατούν οι ομάδες των ειδικευμένων δοκησίσοφων-κατασκευαστές του εκφαυλισμού και του μερκαντιλισμού, σε μια κοινωνία που σε όλους τους τομείς της πρυτανεύσει ο αμοραλισμός και το ανάλγητο, η δήωση και ο εξανδραποδισμός, σε μια κοινωνία, όπως και η δική μας, η Τρικαλινή, εθισμένη στην ύλη, στην περιθωριοποίηση και στην απώλεια της νοημοσύνης των Πολιτών, εδώ λοιπόν, στο σήμερα, το άρρωστο και ανάπηρο, με τους κάθε ηλικίας ξαφνικούς θανάτους, με τις ανίατες αρρώστιες και με μύρια περιστατικά, ο συμπολίτης Ορθοπεδικός Χειρούργος, Χρήστος Γκίμτσας βάζει τις φωνές καλώντας τους Πολίτες να σηκωθούν από τον καναπέ.

«Δε μπορεί κανείς να κατέχει μιαν επιστήμη, παρά μόνον όταν γνωρίζει την ιστορία της». (Auguste Comte 1798-1857)

Πολύ σωστή ρήση. Στο βαθμό που μπορώ να γνωρίζω ο Χ. Γκίμτσας, συγγραφέας του βιβλίου, «Σήκω από τον καναπέ», έχει κάνει πολλά βήματα πιο πέρα και αυτό αποδεικνύεται περιτράνως, φτάνει κανείς να μελετήσει το έργο του και όχι μόνο το εν λόγω βιβλίο του. Επί πλέον, για όσους δε γνωρίζουν το συγγραφέα, ας μου επιτραπεί να μεταφέρω το βιογραφικό του σημείωμα, μιας και αυτό το σχόλιο θα ταξιδέψει με το μεγάλο «καράβι» του διαδικτύου, έτσι ώστε να ενημερωθούν στο ελάχιστο και οι απόδημοι συμπατριώτες και μη και, όσο υπάρχει καιρός, να ενεργοποιηθούν.

Ο Χρήστος Γκίμτσας γεννήθηκε στα Τρίκαλα. Σπούδασε Ιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και ειδικεύθηκε στην ορθοπεδική χειρουργική και τραυματολογία. Μετεκπαιδεύτηκε κατ’ επανάληψιν σε διάφορα αντικείμενα της. Είναι εγκατεστημένος στα Τρίκαλα και υπηρετεί στο Γενικό Νοσοκομείο της πόλης ως γιατρός του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Ασχολήθηκε συνδικαλιστικά στο χώρο της υγείας, συμμετέχοντας σε επιτροπές και διοικητικά συμβούλια ιατρικών συλλόγων. Ως ενεργός Πολίτης ασχολήθηκε με την πολιτική και την τοπική Αυτοδιοίκηση· υπήρξε δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Τρικάλων. Παράλληλα αρθρογραφεί στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο για πολιτικά, κοινωνικά και λογοτεχνικά θέματα, ενώ παράγει και παρουσιάζει ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές. Είναι έγγαμος και έχει δύο παιδιά.

Αυτός λοιπόν είναι ο Χρήστος Γκίμτσας. Εξού και ο υπότιτλος του γράφοντα: «Πολιτιστική - Αθλητική - Κοινωνική και Ιατρική Ανατομία».

Εδώ και αρκετό καιρό είχα τη χαρά και την τιμή να μου αφιερώσει ο ίδιος ένα αντίτυπο, («Εκδόσεις Ντετζιόρζιο»- www.degiorgio.gr) και από αυτή τη θέση τον ευχαριστώ· τον ευχαριστώ διότι αυτό το βιβλίο  δ ι δ ά σ κ ε ι. Την επιδεξιότητα της επιστήμης του θα τη δούμε μέσα από το «χειρουργικό» εργαλείο τής πέννας του, το οποίο είναι ρηξικέλευθο. Περιορίζει τις «επιλογές» του σημερινού  κ α τ α ν α λ ω τ ή  ανθρώπου καθιστώντας τον αρμόδιο και υπεύθυνο, όσο αφορά την υγεία του, ψυχική και σωματική. Ο μονόδρομος, αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη λέξη, οδηγεί στην  ά σ κ η σ η. Και αυτό είναι το μεγάλο μήνυμα. Η άσκηση με ό, τι συνεπάγεται θα δώσει στον άνθρωπο όχι μόνο τη σωματική υγεία αλλά και την πνευματική του, η οποία τον οδήγησε, εκτός από τα «βαχ!» και τα «αχ!» του, στην περιθωριοποίηση, στην αποβλάκωση και γενικότερα, από τη μια, στην ενίσχυση και συντήρηση της καταναλωτικής κοινωνίας και από την άλλη την απαξίωση-περιφρόνηση προς το γύρω περιβάλλον μας που αν μη τι άλλο σημαίνει την καταστροφή του Πλανήτη μας.

Ο γιατρός συγγραφέας - ανατόμος του αθλητισμού και γενικότερα του πολιτισμού δεν άφησε τίποτα να σχολιάσει κανείς και αν κάποιος το επιχειρήσει θα επαναλάβει δικά του λόγια που σημαίνει αφομοίωση, στα όσα γράφει, καλό σημάδι.

Η εμπεριστατωμένη εργασία του, πλαισιωμένη με αναλυτικές αναφορές από τις πρώτες χιλιετίες του ανθρώπου στη γη μέχρι το σημερινό ζοφερό καιρό, τα στοιχεία(ντοκουμέντα, έρευνες) διαφόρων γιατρών- επιστημόνων ερευνητών καθώς και το φωτογραφικό υλικό δίνουν μια ξεχωριστή διάσταση και εκείνο που δείχνει τη γοητεία της αντικειμενικής και επίπονης γραφής, είναι του δικού μας ανθρώπου-γιατρού, ο οποίος ακόμα και με απλές παρατηρήσεις-επισημάνσεις, γνωστές μεν σε όλους μας ακατέργαστες δε λόγου αρπαγής της νοημοσύνης, διάπλατα μας δίνει.

Αναφερόμενος στον Αθλητισμό, γράφει λοιπόν στο πρόλογό του μεταξύ άλλων: «Η άλλη αφορμή είναι η γενική παρατήρηση, ότι αυτό που χαρακτηρίζουμε σήμερα ως αθλητισμό, έχει έντονα αντικοινωνικά στοιχεία: την εμπορευματοποίηση, το κέρδος, τη βία το doping, τη σχέση με την πολιτική, τον τζόγο και την παραοικονομία- για να αναφερθούμε σε μερικά από αυτά- που αφαίρεσαν από την άθληση το ιδεολογικό περιεχόμενό της και τους ευγενικούς στόχους της».     

Σε άλλο σημείο αντιπαραθέτει τα αρχαία γυμναστήρια και τον τρόπο διδασκαλίας με τις συνέπειες της σημερινής αφόρητης και απρόσιτης εξέλιξης, γράφει: «Γι’ αυτό τα γυμναστήρια ήταν στην κυριολεξία σχολεία, όπου εκπαιδεύονταν νους και σώμα, όπου οι δάσκαλοι και οι εκπαιδευτές ήταν φιλόσοφοι και παιδαγωγοί υψηλού κύρους.»   

«Το αρχαίο ρητό «νους υγιής εν σώματι υγιεί» δεν βρίσκει πια εφαρμογή σε κανένα από τα δύο σκέλη του. Η ελλιπής προσωπικότητα των σύγχρονων αθλητών έρχεται να ζευγαρώσει με ένα σώμα ταλαιπωρημένο και άρρωστο από τα βελτιωτικά φάρμακα και σκόνες που λόγω «ανταγωνισμού» έχουν πλέον νομιμοποιηθεί παρασκηνιακά. Η κοινωνία εθελοτυφλεί θεσπίζοντας ελέγχους σε προκαθορισμένα χρονικά διαστήματα, δίνοντας την ευκαιρία στους παρανομούντες αθλητές να αποτοξινωθούν εγκαίρως λίγο πριν τα ιατρικά τεστ και ανενόχλητοι να συνεχίσουν μέχρι το επόμενο. Οι θάνατοι και οι αναπηρίες αθλητών έχουν αυξηθεί ανησυχητικά χωρίς αυτό να γίνεται ευρέως γνωστό.(Απόσπασμα, Β.Φ).

Στην ενότητα «Αναγέννηση του Αθλητισμού» ταράζει τον ρου των… αθλητικών πραγμάτων με ωμές επισημάνσεις και σαν άνθρωπος αλλά και σαν επιστήμονας, που το αντικείμενο της ειδικότητάς του, του επιτρέπει και τον υποχρεώνει, γράφει λοιπόν, σελίδα 76: «Θα μπορούσε επίσης να υποστηριχτεί ότι ένα παιχνίδι, ένας αγώνας, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα νόμιμος και αποδεκτός πόλεμος. Ένας πόλεμος όπου κοινωνικά σύνολα, (οπαδοί, φίλαθλοι) στέλνουν στο πεδίο μάχης (γήπεδα) τους πολεμιστές (παίκτες) με το γνωστό στόχο κάθε πόλεμου: τη νίκη. Και ο λαός, εμείς οι οπαδοί και φίλαθλοι της ομάδας, με τα φλάμπουρα και τις σημαίες, με τα συνθήματα και τις ιαχές εμψυχώνουμε και φανατίζουμε τους εαυτούς μας και τους πολεμιστές μας. Εννοείται πως την άλλη μέρα ακολουθούν τα «πολεμικά ανακοινωθέντα» στις εφημερίδες».

Η σημερινή ποδοσφαιρική «αρένα», οι «παίκτες», οι «οπαδοί» και τα «πεδία μαχών» όπως πολύ σωστά περιγράφονται από το συγγραφέα, δεν έχουν  να ζηλέψουν τίποτα από την εποχή της «Pax Romana», με τον όχλο της, τα  «ψυχαγωγικά» της θεάματα και τα ωμά εγκλήματα. Η βιομηχανία του αθλητισμού και ιδιαίτερα του ποδοσφαίρου –ένα από τα καλλίτερα αθλήματα για όλες τις ηλικίες, «παραδόξως», αντί να απωθήσει τον κόσμο από τα «σύγχρονα» στάδια τον μαντρώνει περισσότερο.

Ευχαρίστως θα μπορούσα να μεταφέρω και άλλα αποσπάσματα άξια σεβασμού και προσοχής αλλά ανεπιφύλακτα θεωρώ ότι αυτό το βιβλίο, «Σήκω από τον καναπέ» είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο για κάθε σπίτι για κάθε Πολίτη, ιδιαίτερα το νέο. Όπως ήδη προανέφερα, αυτό το ρηξικέλευθο βιβλίο θα κάνει τον αναγνώστη όχι μόνο να σηκωθεί από τον καναπέ αλλά αν δε τον σπάσει σίγουρα θα τον πετάξει.

Βιβλία όπως το, «Σήκω από τον καναπέ», πέρα από τη «σύγκρουση» του συγγραφέα ενάντια στην καθεστηκυία τάξη, (άλλο ένα πολιτικό και δυναμικό εργαλείο το Χρήστου Γκίμτσα), διεγείρουν, συναρπάζουν και γοητεύουν. Εντοπίζουν το χαμένο χρόνο της αποβλάκωσης, απελευθερώνουν την εγκλωβισμένη στην ύλη νοημοσύνη, μας επιστρέφουν τη χαμένη μας ταυτότητα, επαναφέρουν τις παθήσεις σε φυσιολογικά επίπεδα και επίσης δημιουργεί τις προϋποθέσεις μιας Πνευματικής Επανάστασης για τη σωτηρία του πλανήτη.

«Ε εσείς! Άνθρωποι του Κόσμου ετούτου και αδελφοί. /  Κοιτάξτε και αφουγκραστείτε.

Όσο όμορφη είναι η ζωή μας.  / Τόσο άσχημη, κακιά κι απρόσιτη έγινε η κοινωνία μας.

Κοιτάξτε! Κοιτάξτε να δείτε το μεγάλο θαύμα στο Σύμπαν.

Και την κοινωνική βαρβαρότητα και την ασχήμια,

που μένει «ανεξερεύνητη» θανατηφόρα αρρώστια του αιώνα…» (ΒΦ)

Ε.Ε. Ελλάδα, Τρίκαλα –Νοέμβριος  18 2008   pelasgos@fa0soulas.de      www.fasoulas.de