Καναδάς:
“Νέφη πολιτικών παθών”
Εκδηλώθηκε,
με μορφή κεραυνού “εν αιθρία”, μια
πραγματικά πολιτική θύελλα, η οποία
σκέπασε με τα κατάμαυρα νέφη της τον
καταγάλανο και ειρηνικό ουρανό των
πολιτικών ηθών της Καναδικής
δημοκρατίας. Η ενέργεια θα μπορούσε
κάλλιστα να χαρακτηρισθεί σαν μια πράξη
απελπισίας των δύο κομμάτων της
αντιπολίτευσης προκειμένου να
ανατρέψουν την νόμιμη κυβέρνηση και να
υποκλέψουν έτσι την εξουσία, από τους
νικητές των πρόσφατων εκλογών,
Συντηρητικούς. Αιτία αυτής της
ενέργειας υπήρξε η
προσπάθεια της Συντηρητικής κυβέρνησης
του κ. Χάρπερ να περικόψει τις κρατικές
επιχορηγήσεις προς τα πολιτικά κόμματα
της χώρας και η απροθυμία της να λάβει
οικονομικά μέτρα για την βοήθεια και
ενίσχυση της κουρΑσμένης οικονομίας της
χώρας, η οποία ήδη άρχισε να παρουσιάζει
έντονα τα σημάδια της κόπωσης εξ αιτίας
της διεθνούς οικονομίες κρίσης. Ήταν μια
τελείως αψυχολόγητη πρόθεση η οποία η
οποία όμως εάν
πραγματικά έμπαινε σε εφαρμογή θα ήταν
καταστρεπτική τόσο για τα πολιτικά
κόμματα της χώρας, όσο και την
ποιότητα και ανέλιξη των δημοκρατικών
καθιδρυμάτων της Καναδικής ομοσπονδίας.
Η πρόταση εκείνη, η οποία παρουσιάστηκε
με τη μορφή, σύντομων προγραμματικών
δηλώσεων της νέας κυβέρνησης του κ.
Χάρπερ, δεν άφηνε καμία αμφιβολία για
τις προθέσεις του πρωθυπουργού να
καταργήσει τα νόμιμα οικονομικά
δικαιώματα των κομμάτων της
αντιπολίτευσης, υποχρεώνοντάς τα στην
πραγματικότητα, σε πτώχευση.
Βέβαια
από την δική της πλευρά η κυβέρνηση
δικαιολόγησε αυτή της την απόφαση με το
σκεπτικό, ότι σε δύσκολους καιρούς
οικονομικών προκλήσεων, πρώτη η
πολιτική ηγεσία οφείλει να επιδείξει
αίσθημα ευθύνης και να μοιραστεί με τις
λαϊκές μάζες τις δυσκολίες των ημερών. Η
πρόθεση εκείνη της κυβέρνησης, όπως ήταν
επόμενο, δημιούργησε μια ατμόσφαιρα
ψυχροπολεμική με αποτέλεσμα το
συνασπισμό των τριών κομμάτων της
αντιπολίτευσης οι ηγεσίες των οποίων
υπέγραψαν κοινή δήλωση “πολιτικό
μανιφέστο”, με την οποία έκφραζαν την
συμφωνία να καταψηφίσουν την κυβέρνηση
μειοψηφίας των Συντηρητικών του κ.
Χάρπερ, και να αναλάβουν τα δύο εθνικά
κόμματα της αντιπολίτευσης (Φιλελεύθεροι
και Νέο Δημοκράτες του NDP), με την
κοινοβουλευτική στήριξη της ομάδας των
διασπαστών Κεμπεκουά, την διακυβέρνηση
της χώρας. Η πρόωρη δημοσιοποίηση,
ωστόσο,αυτών των πολιτικών τους
σχεδιασμών και προθέσεων, όπως ήταν
επόμενο, προκάλεσε την αντίδραση της
κυβέρνησης η οποία, έδειξε ότι στην
κυριολεξία, καταλήφθηκε αρχικά από
αισθήματα πανικού, αποφάσισε δε να
αναβάλει για μια εβδομάδα την ψηφοφορία
του σώματος επί
των πρόχειρων κυβερνητικών σχεδιασμών
και οικονομικών της προγραμματισμών.
Παράλληλα,
όμως, ο πρωθυπουργός Στήβεν Χάρπερ,
ζήτησε από την Γενικό Κυβερνήτη του
Καναδά, η οποία εκπροσωπεί το Στέμμα στο
πολιτικό κατεστημένο της χώρας, να
επισπεύσει την επίσκεψή της στις
Ευρωπαϊκές χώρες και να επιστρέψει στο
Καναδά, προκειμένου να επιληφθεί της
πολιτικής κρίσης, η οποία παρουσίαζε
σημάδια εκτροχιασμού από τους
παραδοσιακούς δημοκρατικούς θεσμούς
της χώρας. Ενώ δε το κοινό μέτωπο της
αντιπολίτευσης διακήρυττε ότι ήταν ΄ςτοιμο
να αναλάβει τις ευθύνες της
διακυβέρνησης, ο πρωθυπουργός κ. Χάρπερ,
όπως ήταν επόμενο εισηγήθηκε στην
εκπρόσωπο του Στέμματος να αναβάλλει
τις συνεδριάσεις του κοινοβουλίου για
ένα μήνα, προκειμένου να δοθεί στη
κυβέρνηση ο χρόνος να συντάξει και να
παρουσιάσει τόσο τις προγραμματικές της
δηλώσεις, όσο και τον προϋπολογισμό για
τη νέα οικονομική περίοδο, στον οποίο,
σύμφωνα με τον κ. Χάρπερ, θα υπάρχουν
προβλέψεις κυβερνητικών μέτρων για την
ενίσχυση της οικονομίας και την βοήθεια
των Καναδών, προκειμένου να
ανταποκριθούν στις έκτακτες ανάγκες που
δημιούργησε η οικονομική κρίση.
Παράλληλα οι προπαγανδιστικοί
μηχανισμοί των δύο παρατάξεων έστρεψαν
τις προσπάθειές τους προς τον τομέα της
κοινής γνώμης των πολιτών, προσπαθώντας
να υποκλέψουν την λαϊκή υποστήριξη.
Τελικά η κυβέρνηση κατόρθωσε να πετύχει
την αποδοχή των θέσεών της από την
εκπρόσωπο του Στέμματος, η οποία και
ανέβαλλε τις συνεδριάσεις του
κοινοβουλίου έως τα τέλη του Γενάρη,
προκειμένου να δοθεί ο απαραίτητος
χρόνος στη κυβέρνηση να προετοιμάσει
ένα πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας
στήριξης της οικονομίας και των
επιχειρήσεων της χώρας, κυρίως της
αυτοκινητοβιομηχανίας η οποία
απασχολεί χιλιάδες εργάτες και έχει
οικονομικές επιπτώσεις,
άμεσες ή έμμεσες, πάνω σε εκατομμύρια
πολίτες. Ήταν μια πραγματικά δραματική
στιγμή στην πολιτική ιστορία της
ομοσπονδίας, ένα συμβάν το οποίο
δοκίμασε τόσο τους δημοκρατικούς μας
θεσμούς, όσο και σημάδεψε τη δύναμη και
αποφασιστικότητα του πολιτικού κόσμου.
Στη
ν πραγματικότητα μολονότι η
αντιπολίτευση των Φιλελεύθερων και Νέο
Δημοκρατών (NDP), με την υποστήριξη της
ομάδας Κεμπεκουά, παρουσιάζονται να
εκπροσωπούν την πλειοψηφία των Καναδών
ψηφοφόρων και επομένως έχουν κάθε
δικαίωμα σχηματισμού κυβέρνησης
συνασπισμού, στην πραγματικότητα τα δύο
κόμματα τα οποία έχουν συμβληθεί από
κοινού, (Φιλελεύθεροι και NDP), έχουν
μικρότερη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση
στο εθνικό κοινοβούλιο από την
αντίστοιχη των Συντηρητικών του κ.
Χάρπερ, το δε τρίτο, (εκείνο της ομάδας
Κεμπεκουά), μολονότι εκλέγεται
δημοκρατικά και εκπροσωπεί τους
ψηφοφόρους του Κεμπέκ, δεν παύει να
ανήκει στους δεδηλωμένους εχθρούς της
Καναδικής ομοσπονδίας με ένα πρόγραμμα
το οποίο αποσκοπεί και προβλέπει την
διάλυσή της και την επίτευξη της
ανεξαρτησίας της Γαλλόφωνης επαρχίας
του Κεμπέκ από αυτήν. Αυτά βέβαια ύστερα
από τις αλλεπάλληλες και συνεχείς
διακηρύξεις της ηγεσίας του ότι η ομάδα
ενδιαφέρεται μόνον για τα δικαιώματα
των κατοίκων της επαρχίας του Κεμπέκ,
και ότι δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για
εκείνα του υπόλοιπου Καναδά. Κάτω από
αυτές τις πραγματικότητες ήταν επόμενο
η κίνηση και τα πολιτικά δρώμενα της
αντιπολίτευσης να συναντήσουν την
άρνηση της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων.
Δεδομένου μάλιστα του γεγονότος της
προκαθορισμένης αποχώρησης του ηγέτη
των Φιλελευθέρων Στεφάν Ντιόν, από την
ηγεσία του κόμματος το Μάη του 2009, η
υπογραφή της συμφωνίας με την υπόλοιπη
ηγεσία της αντιπολίτευσης, ξεσήκωσε μια
πραγματική θύελλα αντιδράσεων μέσα
στους κόλπους ακόμα και αυτής της ίδιας
της κοινοβουλευτικής
ομάδας των Φιλελεύθερων, μέλη της οποίας
ζήτησαν την άμεση παραίτηση του κ. Ντιόν.
Η ανταρσία ξεκίνησε με τις ανοιχτές
δηλώσεις του ομογενούς βουλευτή, μέλους
της ομάδας των Φιλελεύθερων Δημήτρη
Καρύγιαννη, ο οποίος ζήτησε δημόσια την
άμεση παραίτηση του αρχηγού του
κόμματος. Στις μέρες που ακολούθησαν και
άλλες φωνές, μεταξύ των οποίων και
εκείνες των επίδοξων διαδόχων του κ.
Ντιόν στην ηγεσία του κόμματος, ήλθαν να
ενισχύσουν τις θέσεις και απαιτήσεις
του Δημήτρη Καρύγιαννη Μεταξύ αυτών
ήταν εκείνη του Μιχαήλ Ιγνάτιεφφ και
άλλων στελεχών του κόμματος, οι οποίοι
ζήτησαν την άμεση αποχώρηση του κ. Ντιόν
και την υπόδειξη από τα μέλη της
κοινοβουλευτικής ομάδας προσωρινής
ηγεσίας του κόμματος, μέχρι το Μάη που θα
συνέλθει το εθνικό συνέδριο των
Φιλελεύθερων για να εκλέξει το
νέο ηγέτη. Τις απαιτήσεις αυτές των
στελεχών του κόμματος γρήγορα
ασπάσθηκαν και τα ΜΜΕ τα οποία
εκδηλώθηκαν δημόσια ζητώντας την άμεση
αποχώρηση του κ.
Ντιόν. Από τη δική του πλευρά ο ηγέτης
του NDP, δεν άργησε να κινητοποιήσει τα
οργανωμένα εργατικά σωματεία με την
πραγματοποίηση διαδηλώσεων για την
μεταβίβαση της εξουσίας στους
πρωταγωνιστές της συμφωνίας. Είναι ίσως
η πρώτη φορά στην πρόσφατη πολιτική
ιστορία της χώρας που οι Καναδοί ζουν
παρόμοιες συνθήκες παθών και
αντεγκλήσεων. Χωρίς αμφιβολία οι
εξελίξεις αυτές , κάθε άλλο παρά,
υποβοηθούν τη κυβέρνηση και τη χώρα να
μπορέσει να προετοιμασθεί για την
αντιμετώπιση της κοινωνικοοικονομικής
χιονοστιβάδας, η οποία μεγαλώνει
καθημερινά και απειλεί να συντρίψει
έναν μεγάλο αριθμό Καναδών, κυρίως
εργατών, καθώς η ανεργία άρχισε να
γίνεται καθημερινός εφιάλτης με
χιλιάδες νέων ανέργων να προστίθενται
στον αριθμό εκείνων των προηγούμενων
μηνών. Για όσους έχουν προσωπική γνώση
των συνθηκών με τις οποίες εργαζόταν το
γραφείο του κ. Ντιόν, κατά την διάρκεια
των δύο τελευταίων χρόνων, είμαστε
βέβαιοι ότι έχουν προσωπική εμπειρία
της διοικητικής ακαταστασίας και
αταξίας που διέκρινε τις υπηρεσίες του.
Το γραφείο του αρχηγού των Φιλελευθέρων,
στην πραγματικότητα πάντοτε παρουσίαζε
έντονα τα σημεία της αδυναμίας και
έλλειψης συντονισμού. Αυτό εξ άλλου ήταν
και το μυστικό της πολιτικής ήττας του
κόμματος στις πρόσφατες γενικές εκλογές,
όπου το κόμμα παρουσίασε πτώση
δημοτικότητας ιστορικών δεδομένων.
Δυστυχώς
ο ηγέτης των Φιλελευθέρων, στην
προσπάθειά του διεκδίκηση της εξουσίας,
έφτασε στο σημείο να δεχθεί να
συνεργασθεί με εκείνους που επιδιώκουν
την καταστροφή της ομοσπονδίας, και των
οποίων τα σχέδια και τους στόχους
πολέμησε όλα αυτά τα χρόνια. Είναι μια
λεπτομέρεια την οποία δεν φαίνεται να
συμμερίζονται οι Καναδοί, και αυτός ήταν
ο λόγος της απαίτησής τους για την άμεση
παραίτησή του από την ηγεσία του
κόμματος. Όπως ήταν επόμενο συνέπεια των
γεγονότων αυτών ήταν η δήλωση του ηγέτη
των Φιλελευθέρων και αρχηγού της
αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι δέχεται
να παραδώσει την ηγεσία του κόμματος
αμέσως μετά την εκλογή του
αντικαταστάτη του η οποία αναμένεται να
πραγματοποιηθεί μέχρι τα τέλη της
τρέχουσας χρονιάς. Αυτή, δυστυχώς, ήταν η
δραματική κατάληξη των πολιτικών
εξελίξεων και της προσπάθειας του κ.
Ντιόν να επωφεληθεί της ευκαιρίας χωρίς
ωστόσο να λάβει υπ’ όψη του την κοινή
γνώμη των Καναδών.
“Πατρίδες”
