Πίσω στο ευρετήριο

 Ομογένεια Μανιτόμπα

      Ένα μεγάλο βήμα Προόδου της ομογενειακής  Κοινότητας Γουίννιπεγκ.

                                                        Γράφει ο Παύλος Μηλιώνης

  Φωτογραφίες

Ήταν ένα όνειρο που γαλούχησε τις δύο τελευταίες γενιές της ομογένειας Μανιτόμπα στον δύσκολο αγώνας της για τη διατήρηση της εθνικής και φωνητικής της ταυτότητας και τέλος των πολιτιστικών της παραδόσεων.

Τα τελευταία χρόνια το όνειρο αυτό πήρε στα χέρια του ο αποδημήσας, μόλις πρόσφατα , πρόεδρος της ομογενειακής κοινότητας του Γουίννιπεγκ, και με σκληρή εργασία και ατέλειωτες προσπάθειες κατόρθωσε να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες για την υλοποίηση του ονείρου.

Έτσι λοιπόν στις 28 του Σεπτέμβρη, έγινε η πανηγυρική έναρξη των εργασιών και κατατεθεί ο θεμέλιος λίθος για την ανέγερση κτιριακού συγκροτήματος το οποίο θα στεγάζει σχολικές εγκαταστάσεις διδασκαλίας της Ελληνικής γλώσσας καθώς επίσης και Ελληνικό πολιτιστικό κέντρο.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το ιστορικό αυτό γεγονός, για πρώτη φορά στην ιστορία της ομογένειας της περιοχής του κεντρικού Καναδά, έρχεται να σημαδέψει την προσπάθεια πολιτιστικής και γλωσσικής επιβίωσης της ομογένειας.

Η εκδήλωση της 28^ης του Σεπτέμβρη, θα πρέπει να ομολογήσω, ότι δημιούργησε μια φορτωμένη με συναισθηματισμό ατμόσφαιρα, καθώς ύστερα από πολλά χρόνια η ομογένεια τολμούσε να υψώσει τα φτερά της στο κοινωνικό περιβάλλον της πόλης και να καυχηθεί για τις δυνατότητες και τον δυναμισμό της. Η τελετή αυτή αφορούσε τη θεμελίωση του σχολικού κτιρίου σε γειτονικό οικόπεδο του ιερού ναού του Αγίου Δημητρίου, ο οποίος εκπροσωπεί και την ομογενειακή μας κοινότητα.

Το οικόπεδο αυτό είναι άρτιο και αποτελεί δωρεά του αείμνηστου ευεργέτη Θεόδωρου Χρηστάκου, προς την ελληνική μας κοινότητα, με τον όρο της οικοδόμησης πάνω σε αυτό πολιτιστικού κέντρου ή σχολικού συγκροτήματος για την στέγαση των αναγκών διδασκαλίας της Ελληνικής γλώσσας.

Η προσφορά, πραγματικά υπήρξε αξιόλογος και ο δωρητής αποδείχθηκε ότι ήταν όχι μόνον καλός πατριώτης μα και οραματιστής ο  οποίος αγάπησε τη θετή του Πατρίδα και φρόντισε να διασφαλίσει την συνέχιση της εθνικής και γλωσσικής ταυτότητας της ομογένειας της περιοχής.

Πέρασαν έκτοτε πολλά χρόνια, χρόνια που καταναλώθηκαν σε έριδες και διαφωνίες κατά πόσον θα έπρεπε να  γίνει αποδεκτή η δωρεά και τι είδους κτιριακό συγκρότημα θα έπρεπε να οικοδομηθεί πάνω στο οικόπεδο. Διαφωνίες και συζητήσεις για τα σχέδια και περισσότερες αλλαγές πάνω στις οικοδομικές εγκαταστάσεις προκειμένου να ικανοποιηθούν οι αιτιάσεις και απαιτήσεις όλων. Τελικά με την ιώβεια υπομονή του αείμνηστου προέδρου Γιάννη Σκούρα, ο οποίος μοιραία απεβίωσε στην γενέτειρα Ελλάδα, έναν μόλις μήνα προτού πραγματοποιηθεί η τελετή, κατόρθωσε τελικά να μπει ο θεμέλιος λίθος, όπως είχε προγραμματιστεί από τον αποθανόντα πρόεδρο Σκούρα, και να τιμηθεί η επιθυμία του ευεργέτη της κοινότητας Θεόδωρου Χρηστάκου και πολλών άλλων ομογενών, υποστηρικτών της θέλησης εκείνου.

Θα πρέπει να τονισθεί ότι στα έγγραφα δωρεάς υπήρχαν όροι αναφερόμενοι στην οικοδομή οι οποίοι έπρεπε να διαλευκανθούν προκειμένου να μην υπάρξουν παρερμηνείες, πριν από την έναρξη των εργασιών πραγματοποιήθηκε συνάντηση με τους ποιό κλειστούς συγγενείς του δωρητή  Κωνσταντίνο Παρδαλό, της συζύγου του Doreen και της κυρίας Μελίσσης Διάκου και του αρμόδιου για την υπόθεση δικηγόρου Τ. Μερκούρη με μέλη της Διοίκησης του Συμβουλίου της Κοινότητας, με αποτέλεσμα την κοινή συμφωνία όλων για την μεταφορά της πλήρους και απόλυτης  ιδιοκτησίας και χρήσης του οικοπέδου προς την Ελληνική Κοινότητα του Γουίννιπεγκ.

Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις διοργανώθηκε και η τελετή εναπόθεσης του θεμέλιου λίθου στις 28 του Σεπτέμβρη. Ήταν μια τελετή λαμπρή και φωτισμένη από συναισθηματισμό, καθώς ενώ έλειπε από αυτήν ο αρχιτέκτονας της επιτυχίας, όλοι αισθανόταν την παρουσία του έντονη γύρω στο πνευματικό περιβάλλον της εκδήλωσης.

Στην εκδήλωση κλήθηκαν και παρέστησαν επίσημοι από την ομοσπονδιακή διοίκηση του Καναδά, εκείνην της επαρχίας της Μανιτόμπα και φυσικά της τοπικής διοίκησης  του δήμου του Γουίννιπεγκ.

Μεταξύ των ομιλητών ήταν και ο γνωστός φιλέλληνας πολιτικός και Υπουργός της επαρχιακής κυβέρνησης Steve Ashton, ο οποίος μάλιστα μίλησε και στα ελληνικά και αναφέρθηκε στην άδικη και απαράδεκτη απόφαση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης να δεχθεί στις διμερείς σχέσεις της, την αναγνώριση του κρατιδίου των Σκοπίων με το όνομα της Μακεδονίας.

Με την ευκαιρία αυτής της ιστορικής εκδήλωσης πολλοί των παριστάμενων υποσχέθηκαν να βοηθήσουν οικονομικά για την γρήγορη αποπεράτωση του έργου. Μεταξύ αυτών υπήρξαν και εκπρόσωποι των κυβερνήσεων της ομοσπονδίας και επαρχίας καθώς επίσης και ο Δήμος του Γουίννιπεγκ.

Από πλευράς ομογένειας , θα πρέπει να τονισθεί η σπουδαία και αξιόλογη δωρεά της μεγάλης ομογενειακής αδελφότητας ΑΧΕΠΑ, ύψους 100.000 δολαρίων, από κοινού με άλλα μικρότερα ποσά που προσφέρθηκαν από τους παριστάμενους ομογενείς. Ήταν μια στιγμή που έκανε το κάθε παριστάμενο να αισθανθεί περιφανές για τους συμπάροικους και συμπατριώτες του. Μια στιγμή που πραγματικά επιβεβαίωνε για την συνέχιση της φλόγας αγάπης των πολιτιστικών αξιών του κάθε ξενιτεμένου Οδυσσέα, μακριά από την Ιθάκη, ακόμα και στην χώρα του πλούτου και της αφθονίας. Όλων των αγαθών της γης, θύμιζε δε τις σελίδες του Καζαντζάκη από το έργο του “ οι αδελφοφάδες”, καθώς έψαχναν να στήσουν τους βωμούς και τις εστίες τους πάνω στα χαλάσματα της καταστροφής. Σήμερα στο Γουίννιπεγκ, δεν υπήρχαν χαλάσματα, μήτε και δάκρυα πόνου, υπήρξε ενθουσιασμός, περηφάνια, και δάκρυα χαράς όλων για το ότι επιτέλους η ομογένεια έβαζε την υπογραφή της στο συμβόλαιο για το σεβασμό και τη διατήρηση των πολιτιστικών της παραδόσεων.

Θερμά συγχαρητήρια σε όλους εκείνους που εργάσθηκαν με πίστη και αυτοπεποίθηση, με αγάπη και ανεκτικότητα, με σεβασμό και ελληνοπρέπεια για την επιτυχία της προσπάθειας, μιας προσπάθειας ενός έργου το οποίο θα βλέπουν οι μεθεπόμενες γενιές και θα απορούν για μάς, όπως ακριβώς θα το βλέπουν και οι παρούσες γενιές των μελών των άλλων ποτιστικών κοινοτήτων της πόλης μας, και πραγματικά απορούν για το σθένος, την αυτοπεποίθηση και τον δυναμισμό μας, σαν πολιτιστικού συνόλου, εάν μου επιτραπεί να παραφράσω τα λόγια του μεγάλου πολιτικού της Αθήνας της αρχαιότητα Περικλή, από τον περίφημο επιτάφιο του.

Συγχαρητήρια σε όλους και8 ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλους. Τέλος θα ήθελα να δηλώσω ότι ο έρανος για την συλλογή των απαραίτητων χρημάτων για την ολοκλήρωση του έργου συνεχίζεται και είναι απαραίτητη η συνδρομή όλων μας, μεγάλη ή μικρή, ανάλογα με τις οικονομικές μας δυνατότητες και την διάθεσή μας. Δεν έχει δε σχέση το ποσό της προσφοράς, όσο αυτή η ίδια η προσφορά αρκεί να γίνεται με την καρδιά μας, με το πόθο της διατήρησης της γλώσσας και των πολιτιστικών μας παραδόσεων, μα πάνω από όλα για το γνωστό ανά τους αιώνες παραδοσιακό Ελληνικό μας φιλότιμο συμπατριώτες.

Προσωπικά ο γράφων εύχεται και αναμένει στην ενίσχυση και συμβολή του έργου και του δυναμικού Μητροπολίτη και αρχιεπισκόπου Σωτηρίου, ο οποίος καυχιέται, (δίκαια ή άδικα), ότι είναι ο αρχιτέκτονας και θεμελιωτής της ομογένειας του Καναδά. Θα είναι δε δίκαιο την ώρα αυτή να συνδράμει και αυτήν μας την προσπάθεια ώστε μαζί και από κοινού να μπορούμε να καυχηθούμε στις, επόμενες  γενιές, ότι από κοινού εκκλησία και λαός υψώσαμε αυτούς τους πύργους της προκοπής.

Τέλος ένα μεγάλο εύγε στα τοπικό τμήμα της ΑΧΕΠΑ, τα μέλη του για ακόμα μια φορά απέδειξαν τον δυναμισμό τους.

Παύλος Μηλιώνης.