Πίσω στο ευρετήριο

 Τα...Λόγια του καφενείου....

γράφει ο Διονύσης Ε. Κονταρίνης.  Νέα Υόρκη Δεκέμβρης 2007

denniskontarinis@yahoo,com

Ο χειμώνας έφτασε. Το κρύο λίγο άγριο έξω από τις πόρτες του καφενείου. Κι΄οι φίλοι μας, οι γνωστοί θαμώνες του, ξαπλωμένοι στις καρέκλες τους απολαμβάνουν το καφεδάκι τους κι΄ακούνε τον Δάσκαλο που έξαλλος καταφέρεται κατά του ΠΑΣΟΚ.

-Ο Γιωργάκης δεν ξέρει τι του γίνεται. Έγινε ξανά πρόεδρος και το κόμμα χάθηκε από τη Βουλή. Που είναι η αντιπολίτευση; Σας ρωτάω που είναι η αντιπολίτευση;

- Δάσκαλε. Όποιος βρει που είναι η αντιπολίτευση, τι θα κερδίσει; τον ρωτάει ο Νυσταγμένος.

Ο Δάσκαλος γυρίζει και τον κοιτάζει αγριεμένος.

-Πάψε να μιλάς ρε σαχλαμάρα, του λέει. Ξέρεις πόσα σοβαρά θέματα έχουμε και η Νέα Δημοκρατία αλωνίζει μόνη της; Ξέρεις πόσα προβλήματα περιμένουν τη λύση τους;

-Κι΄αν ήταν το ΠΑΣΟΚ εκεί Δάσκαλε τι θα έκανε; τον ρωτάει ο Γκρινιάρης. Τον Καραμανλή μόνο ο Βενιζέλος θα τον σταματούσε.

-Θα έβαζε μπροστά τις κοιλιές του, ξαναπετάχτηκε ο Νυσταγμένος και ξάπλωσε πιο αναπαυτικά πάνω στο τραπέζι.

Κείνη τη στιγμή μπήκε στο καφενείο ο Πολύξερος.

-Τι φωνάζετε ρε σεις τους λέει. Έξω σας  ακούνε όλοι.

-Πάντως στη Βουλή δεν μας ακούει κανείς, τους πέταξε πάλι ο Νυσταγμένος χωρίς να κουνηθεί καθόλου από την ξάπλα του.

-Να, εδώ ο Δάσκαλος μας έχει τρελάνει γιατί το ΠΑΣΟΚ, λέει δεν κάνει αντιπολίτευση στον Καραμανλή, του είπε ο Πρόεδρος παίζοντας συνεχώς το κομπολόι του.

-Ποιος να κάμει αντιπολίτευση Δάσκαλε; του λέει ο Πολύξερος. Ποιος τον πιάνει τον Καραμανλή. Άκουσες πως μίλησε στους βουλευτές του; Δεν θέλω καμιά αντίρρηση στα νομοσχέδια, τους είπε. Μην κουνηθεί κανείς σας.

-Και συ αυτό το λες Δημοκρατία ρε πατριώτη; Να βουλώνει το στόμα των βουλευτών; του είπε ο Παράξενος.

-Λέτε, λέτε, λέτε, τόσες ώρες και δεν ξέρετε τι σας γίνεται, πετάχτηκε ο Ήρεμος. Όλα γίνονται για να ψηφιστεί το Ασφαλιστικό.

-Και να εκδώσανε κι΄ άλλα ομόλογα, συμπλήρωσε ο Νυσταγμένος.

-Εσύ αν δεν πεις την κοτσάνα σου δεν μπορείς, του αγριομίλησε ο Πρόεδρος.

-Γιατί κύριε Πρόεδρε, του λέει ο Νυσταγμένος και για πρώτη φορά σηκώθηκε από την καρέκλα του. Έτσι όπως είναι τα ταμεία τώρα δεν μπορούν να φάνε άλλα. Αν όμως τα ενώσουν όλα Μαζί και μαζευτεί το χρήμα και γίνει πολύ, τότε όλο και κάτι θα φάνε.

-Δεν ξέρεις τι σου γίνεται. Τη λύση του ασφαλιστικού θα την πληρώσουμε όλοι εμείς οι εργάτες, οι φτωχοί, τους λέει ο Δάσκαλος.

-Θα μας έχουνε να δουλεύουμε μέχρι τα εβδομήντα μας και θα μας κουτσουρέψουνε και την σύνταξη, φώναξε ο Γκρινιάρης.

-Δηλαδή θα βγούμε σε σύνταξη λίγο πριν πεθάνουμε, αργομίλησε ο Νυσταγμένος και ξαναξάπλωσε.

-Μάλλον θα πεθάνουμε λίγο πριν βγούμε σε σύνταξη, τον διόρθωσε ο΄Ηρεμος.

-Ρε φίλοι, τους φώναξε ο Γκρινιάρης. Κολλήσατε στο ασφαλιστικό και δεν μπορείτε να δείτε τι γίνεται με τα Σκόπια. Αυτό κι΄αν είναι πρόβλημα για τον Καραμανλή.

Σταμάτησαν όλοι και τον κοιτούσαν για λίγη ώρα. Τους κοίταξε κι΄αυτός για λίγο και χαμογέλασε.

-Τι με κοιτάτε σαν χαζοί, τους λέει. Ξέρετε τι γίνεται με τα Σκόπια; Αλλά που να καταλάβετε.

-Τι έγινε ρε πατριώτη, τον ρωτάει ο Πρόεδρος. Έχουμε τίποτα καινούργιο και δεν το μάθαμε;

-Πρόεδρε, το καινούργιο είναι το παλιό. Ότι οι Σκοπιανοί δεν ξεκολλάνε από το όνομα. Του λέει ο Γκρινιάρης. Επιμένουνε για Μακεδονία.

-Κι΄εμείς τι κάνουμε ρε παιδιά. Που είναι η Κυβέρνηση. Που είναι το ΠΑΣΟΚ, που είναι ο Συνασπισμός, που είναι το ΚΚΕ, λέει ο Πρόεδρος.

-Πρόεδρε ξέχασες τον Καρατζαφέρη, του λέει ο Νυσταγμένος, αλλά ο Πρόεδρος δεν του δίνει σημασία.

-Εμείς Πρόεδρε επιμένουμε να είμαστε με τους νόμους. Του λέει ο Δάσκαλος. Αυτό μας έχει φάει. Μην ξεφύγουμε από τους νόμους. Μην στενοχωρήσουμε τους συμμάχους μας.

-Για ποιους συμμάχους μιλάς ρε Δάσκαλε; τον έκοψε ο Γκρινιάρης. Που τους βρήκε η Ελλάδα τους συμμάχους.

-Οι Άγγλοι και οι Αμερικάνοι, μπήκε στη μέση ο Παράξενος. Είναι από χρόνια φίλοι μας και μας το έχουνε δείξει.

-Τώρα μάλιστα, του λέει ο Πολύξερος. Οι Άγγλοι και οι Αμερικάνοι φίλοι μας.

-Γιατί ρε φίλε; Του λέει ο Δάσκαλος. Χρόνια τώρα οι Αμερικάνοι ενδιαφέρονται να βρεθεί λύση στο Σκοπιανό.

-Ναι ρε φίλε. Γι΄αυτό τα αναγνώρισαν τα Σκόπια με το όνομα Μακεδονία την άλλη μέρα από τις εκλογές τους, του είπε ο Πρόεδρος.

-Και μας χαρίσανε τον Νίμιτς να μας πει ότι ο Μεγαλέξανδρος ήτανε σφαγέας των λαών, ψιθύρισε ο Νυσταγμένος χωρίς να κουνηθεί από τη θέση του.

Όμως κανείς δεν του έδωσε σημασία.

-Εεεεεε!!! Ηρεμήστε φίλοι μου, ανακατεύτηκε στην κουβέντα και ο Ήρεμος. Φωνάζετε και δεν ξέρετε τι λέτε. Δεν γνωρίζετε ή δεν έχετε καταλάβει ποια και πόσα συμφέροντα παίζονται στην περιοχή των Βαλκανίων.

Σταμάτησαν όλοι και τον κοιτούσαν περιμένοντας τη συνέχεια.

-Για λέγε πάρα κάτω ρε φίλε, του λέει ο Δάσκαλος.

-Τι να πω ρε Δάσκαλε; του λέει ο Ήρεμος. Αυτοί που έχουν τα συμφέροντα αυτοί και θα αποφασίσουν.

-Θα αποφασίσουν για μας, πριν από εμάς και χωρίς εμάς. Είπε χαμογελώντας ο Νυσταγμένος.

-Δηλαδή σαν να μου λέτε ότι το παιγνίδι το έχουμε χάσει, λέει ο Πρόεδρος.

-Το παιγνίδι το έχουμε χάσει από χρόνια, λέει ο Δάσκαλος.

-Το παιγνίδι τώρα παίζεται, λέει ο Πολύξερος. Το είπε η Ντόρα. Τώρα θα τα βρούμε μία και καλή με τους Σκοπιανούς.

-Ε!, αφού το είπε η Ντόρα κοιμηθείτε ήσυχα, τους λέει ο Νυσταγμένος.

-Εσύ τίποτα δεν βλέπεις καλό, του λέει απότομα ο Γκρινιάρης.

Και παράξενο πράμα σηκώθηκε όρθιος και δυνάμωσε τη φωνή του.

-Τι καλό να δω ρε φίλε. Θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβετε ότι ούτε ο λόγος της Ντόρας περνάει, ούτε κανενός. Για μία ακόμη φορά θα αποφασίσουν οι αφεντάδες του κόσμου. Και εμείς θα μείνουμε σαν τους  μα.....άντε να μην το πω, θα μείνουμε να τους κοιτάμε. Τους είπε ο Νυσταγμένος και ξαναξάπλωσε αναπαυτικά πάνω στο τραπέζι του. 

Έμειναν όλοι τους άφωνοι να τον κοιτάνε. Τους κοιτούσε κι΄αυτός και χαμογέλασε.

-Γιά μας θα μείνει να φωνάζουμε αν νίκησε η ΑΕΚ αν ο Παναθηναϊκός έκαμε καλές μεταγραφές και αν ο Ολυμπιακός θα αλλάξει προπονητή. Συμπλήρωσε μισοξαπλωμένος.

-Τώρα ρε φίλε, του λέει ο Παράξενος για ποιό ποδόσφαιρο μιλάς; Για το ελληνικό;

-Εσύ τι λες; Να μιλάω για το Κογκολέζικο;

-Αν μιλάς για το ελληνικό τότε πες μου όλοι αυτοί που διαβάζουμε στις εφημερίδες, Λούα-Λούα, Ριβάλντο, Μπλάνκο, Τζώρτζεβιτς, Ίβασιντς, Μόρρις, και τόσες δεκάδες άλλων με τέτοια ονόματα είναι Έλληνες;

-Καλά σου λέει ρε συ! Του λέει ο Πρόεδρος. Τι ελληνικό ποδόσφαιρο είναι αυτό με όλους αυτούς τους ξένους;

-Παγκοσμιοποίηση Πρόεδρε μου, Παγκοσμιοποίηση, του λέει ο Νυσταγμένος ανασηκώνοντας λίγο το κεφάλι του.

-Τι Παγκοσμιοποίηση και πράσινα άλογα μας λες μωρέ, του λέει ο Γκρινιάρης. Μπίζνες είναι όλα αυτά. Μπίζνες.

-Έχει δίκιο ο φίλος μας, μπήκε στη μέση ο Δάσκαλος. Ξέρετε τι χρήμα έχει η μπάλα; Μιλάμε για δισεκατομμύριο.

-Μα αν δεν είχε χρήμα θα ήτανε στα χέρια του Βαρδινογιάννη και του Κόκαλη;  είπε ο Πολύξερος.

-Να γιατί σκέφτομαι να φτιάξω κι΄εγώ μία ομάδα, είπε ο Νυσταγμένος.

Κι΄ενώ όλοι τους ήσαν έτοιμοι να του ορμήσουν για τις απαραίτητες καρπαζιές κατέφτασε το γκαρσόνι.

-Εεεεεεεεεεε!!!τους φώναξε. Ώρα να διαλυθεί η Βουλή. Άντε μπράβο. Τραβάτε για τα σπίτια σας να ζεσταθείτε λίγο. Άντε να πιάσουμε κανένα πελάτη.

-Ρε συ Μήτσο, του λέει ο Νυσταγμένος. Ούτε ένα νεράκι δεν μας έφερες.

-Γιατί; Να μη σας χάσω από πελάτες. Ρε ούστ, Άντε μπράβο.

Και φυσικά για μία ακόμη φορά η Βουλή του καφενείου διαλύθηκε για να συνεχίσει τη συζήτηση μία άλλη φορά.