Πίσω στο ευρετήριο

   Όταν το δίκαιο πρέπει να είναι και δίκαιο.

 “Τα κέρδη των ασφαλιστικών εταιριών θα πρέπει να διατίθενται  στα θύματα των ατυχημάτων και όχι να γίνονται κέρδη των  εταιριών”.

                                                              Άρθρο του Greg Goulin*

Όταν γίνεται αναφορά στην ασφάλεια των αυτοκινήτων, τις περισσότερες φορές δεν παίρνετε το ποσό που πιστεύατε ότι θα έπρεπε να λάβετε σαν αποζημίωση για κάποιο ατύχημα.

Εάν συμβεί και εμπλακείτε σε κάποιο αυτοκινητιστικό ατύχημα, ενδέχεται να αισθανθείτε νευρικό κλωνισμό.

Εδώ και 17 χρόνια, η κυβέρνηση της επαρχία του Οντάριο άλλαξε τα συμβόλαια ασφάλισης αυτοκινήτων προκειμένου να συμπεριληφθεί σε αυτά η περίπτωση δικαιώματος αποζημίωσης ανεξάρτητα με το εάν και κατά πόσον υπήρχε δική σας ευθύνη ή όχι για κάποιο ατύχημα. Αυτό  σημαίνει ότι εάν κάποιος τραυματισθεί σε κάποιο αυτοκινητιστικό ατύχημα, η δική του ασφάλεια οφείλει να πληρώσει προκειμένου να αποζημιωθεί το θύμα ένα μέρος των εισοδημάτων που έχασε καθώς επίσης και να πληρώσει για ορισμένες ιατροφαρμακευτικές δαπάνες, φυσιοθεραπείας και σε οτιδήποτε άλλη δαπάνη έχετε υποβληθεί εξ αιτίας του ατυχήματος.   Αυτό ισχύει ακόμα και στην περίπτωση που ο ίδιος εσείς είσαστε ο υπεύθυνος που προκάλεσε το ατύχημα.

Εάν πιστεύετε ότι δεν έχετε ευθύνη ή δεν είστε υπαίτιος για το ατύχημα, μπορεί να σκέπτεστε να στραφείτε δικαστικά εναντίον του άλλου οδηγού για τις ζημίες οι οποίες δεν καλύπτονται από το ασφαλιστήριο συμβόλαιο σας, κάτω από τις προβλέψεις τις νομοθεσίας για τη μη ύπαρξη ευθύνης για το ατύχημα.

Πολίτες που επιθυμούν να στραφούν δικαστικά, είναι συνήθως άτομα τα οποία έχουν τραυματισθεί πολύ άσχημα, θα αντιμετωπίσουν δε έναν μεγάλο χρονικό διάστημα ανάρρωσης, - εάν πραγματικά συμβεί κάτι τέτοιο-, προκειμένου να αναρρώσουν από τα τραύματα τους, ή και ενδέχεται να μην μπορέσουν να ξαναγυρίσουν ποτέ πίσω στην εργασία τους στο μέλλον.

Αλλά όμως προτού κατορθώσετε να αποσπάσετε κάποιο χρηματικό ποσό αποζημίωσης για τους πόνους και τις δυσκολίες που περάσατε εξ αιτίας  του ατυχήματος, είστε υποχρεωμένοι πρώτα να αποδείξετε ότι τα τραύματα σας είναι πραγματικά σοβαρά, και ότι ουδέποτε στο μέλλον πρόκειται να γίνετε καλά. Με άλλα λόγια, ότι τα τραύματά σας θα πρέπει να παρουσιάσουν κάποια συγκεκριμένη κατάσταση, πριν κατορθώσετε να λάβετε κάποιο ποσό αποζημίωσης για τους πόνους και τις δυσκολίες που έχετε αισθανθεί σαν συνέπεια του ατυχήματος.

Το σημείο αυτό, υπήρξε πάντοτε μέρος της σχετικής νομοθεσίας από την αρχική κατάθεση του νόμου ασφάλισης των αυτοκινήτων αδιακρίτως ευθύνης των οδηγών, εδώ και είκοσι χρόνια. Πλην όμως το 2003 το συγκεκριμένο σημείο άλλαξε έτσι ώστε λιγότερα θύματα να μπορούν να δικαιούνται αποζημίωση για τα πραγματικά ποσά  που ζημιώθηκαν εξ αιτίας ενός ατυχήματος του οποίου την ευθύνη έχει κάποιος άλλος.

Για παράδειγμα, εάν δεν μπορέσετε να εργασθείτε για χρονικό διάστημα δύο ετών προτού τελικά κατορθώσετε να επανέλθετε στην εργασία σας, δεν μπορείτε να απαιτήσετε κανένα ποσό αποζημίωσης για τον πόνο και τις δυσκολίες που έχετε περάσει εξ αιτίας και  συνέπεια του ατυχήματος. Εάν μπορέσετε να επιστρέψετε πίσω στην εργασία σας πλην όμως δεν μπορείτε να συνεχίσετε τις κανονικές σας  σωματικέ ασκήσεις, και δεν μπορείτε να παίζετε με τα παιδιά σας ή ακόμα και να τα σηκώσετε στα χέρια σας ή να τα αγκαλιάσετε, δεν μπορείτε να πάρετε καμία αποζημίωση για την ίδια αιτία. Το ερώτημα που δημιουργείτε  όμως στο σημείο αυτό είναι το εάν και κατά πόσον αυτό είναι δίκαιο.

Και το χειρότερο, ενδέχεται να μην μπορέσετε να αποζημιωθείτε για όλα τα ποσά της ιατροφαρμακευτικής και φυσιοθεραπευτικής σας αγωγής, ακόμα και στην περίπτωση που υπεύθυνος για τα τραύματα σας είναι κάποιος άλλος.

Όπως αντιλαμβάνεστε στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχουν συμβιβαστικές αποζημιώσεις πολλών εκατομμυρίων δολαρίων, άπαξ και αυτοί οι κανονισμοί  δεν έχουν καμία σχέση πάνω σε μεγαλύτερες   και σοβαρότερες περιπτώσεις.

Εδώ πρόκειται για τον μέσο πολίτη ο οποίος πραγματικά τραυματίστηκε και υπόφερε πλην όμως δεν έχει τη δυνατότητα απαίτησης κάποιας δικαιολογημένης αποζημίωσης. Πρόκειται δε περί της επιστροφής των θυμάτων πίσω στην επαγγελματική θέση που είχαν ,- ή κατά δύναμη κάπως πλησιέστερα σε αυτή-, έως ότου κάποιος άγνωστος βρέθηκε μπροστά τους και τους δημιούργησε όλα αυτά τα τραύματα και την οικονομική ζημία. Η αρχή αυτή υπήρξε βασική του δικαίου μας για αιώνες ολόκληρους.

Άλλά όμως το 2003 επήλθαν  οι παραπάνω σκληρές αλλαγές, επειδή οι ασφαλιστικές εταιρίες επέβαλαν αύξηση των ασφαλίστρων και απειλούσαν να τα αυξήσουν ακόμα περισσότερο. Οι πολιτικοί τότε δέχθηκαν τις προτάσεις των ασφαλιστικών εταιριών, με αποτέλεσμα να αφαιρέσουν  πολλά από τα δικαιώματα των αθώων θυμάτων των αυτοκινητιστικών ατυχημάτων. Δυστυχώς, συχνά οι πολίτες της επαρχίας του Οντάριο δεν έχουν καν υπ’ όψη τους ότι τους έχουν αφαιρεθεί τα δικαιώματά τους, τουλάχιστον έως ότου οι ίδιοι γίνουν το θύμα κάποιου ατυχήματος.  Όταν δε πραγματικά συμβεί κάτι παρόμοιο, τότε δυστυχώς βρίσκονται μπροστά στην σκληρή πραγματικότητα.

Και όμως από το 2003, που εφαρμόσθηκαν αυτές οι αλλαγές, οι ασφαλιστικές εταιρίες έχουν παρουσιάσει πρωτοφανή κέρδη πάνω στα ακίνητα και τις συνηθισμένες εργασίες τους στον Καναδά, μεταξύ δε αυτών συμπεριλαμβάνεται και η ασφάλεια των αυτοκινήτων με αναφερόμενα ποσά κερδών 2.5 δισεκατομμυρίων δολαρίων το 2003, 4.7 δισεκατομμύρια το 2004, 4.65 δισεκατομμύρια το 2005 και 5.85 δισεκατομμύρια το 2006. Θα ήθελα να τονίσω ότι τα ποσά του 2003 είναι πολύ σημαντικά, επειδή αποτελούν κέρδη της προηγούμενης οικονομικής χρήσης, προτού δηλαδή εφαρμοστούν οι αλλαγές στις οποίες αναφέρομαι. Αυτό αποδεικνύει ότι οι ασφαλιστικέ ς εταιρίες είχαν σοβαρά κέρδη κατά το προηγούμενο της αλλαγής της νομοθεσίας χρονικό διάστημα, παρ’ όλα δε αυτά ανέβαζαν τα ασφάλιστρα.

Οι ασφαλιστικές εταιρίες ισχυρίζονται ότι οφείλουν να αποζημιώσουν όσο το δυνατόν λιγότερα θύματα αυτοκινητιστικών ατυχημάτων με μικρότερα χρηματικά ποσά, ή διαφορετικά θα αυξήσουν τα ασφάλιστρα των αυτοκινήτων ακόμα περισσότερο. Οι πολιτικοί δυστυχώς τους πρόσφεραν ακριβώς ότι ζητούσαν εκείνοι, έτσι λοιπόν οι εταιρίες αυτές παρουσίασαν φανταστικά κέρδη, πρωτοφανή στην ιστορία των ασφαλιστικών εταιριών. Αυτός είναι και ο λόγος που σήμερα είναι απαραίτητο να επιβληθούν αλλαγές στην σχετική νομοθεσία ασφάλισης των αυτοκινήτων. Τα αθώα θύματα των αυτοκινητιστικών ατυχημάτων θα πρέπει να έχουν την πρόσβαση που είναι απαραίτητη στο σύστημα της δικαιοσύνης.

Το σημείο αυτό είναι απλό και είναι δίκαιο.

*Greg Goulin is President of the Ontario Bar Association (OBA) and a lawyer practicing in the Windsor, Ontario Law firm of Goulin & Patrick.

The OBA is the voice of the legal profession in Ontario, representing more than 17,000 lawyers, law students, law professors and judges across the province.