Πίσω στο ευρετήριο

 «ΕΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ»

Συνέντευξη του προέδρου της Ένωσης κ. Αντώνη Δροσόπουλου στη Χριστιάννα Λούπα *

loupachr@otenet.gr

Πώς μπορεί μια χώρα να θεωρηθεί ότι έχει κοινή πολιτιστική κληρονομιά με την Ευρώπη, όταν από τα 68.000.000 του πληθυσμού της το μεγαλύτερο μέρος είναι αναλφάβητο και ζει κάτω από άθλιες συνθήκες; Πώς μπορεί μια χώρα να εντάσσεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση όταν διαθέτει στρατό κατοχής σε έδαφος άλλης χώρας – μέλους;  Όταν μόνο το 4% της επικράτειάς της βρίσκεται στη ευρωπαϊκή ήπειρο, ενώ το 96% χάνεται στα βάθη της Ανατολίας;

Η ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ίσως το πιο φλέγον ζήτημα που απασχολεί την ευρωπαϊκή οικογένεια τα τελευταία χρόνια. Όπως είναι αυτονόητο άλλωστε, ιδιαίτερα βαρύνουσα σημασία έχει το ζήτημα για τη χώρα μας, λόγω των ιδιόμορφων σχέσεων με τη γείτονα. Γιατί, ας μην παραβλέπουμε το γεγονός ότι μεταξύ των δύο χωρών τίποτα δεν είναι ξεκαθαρισμένο και ότι οι ανοιχτοί λογαριασμοί που υπαγορεύουν ποικίλες αντιδράσεις είναι πάρα πολλοί.

Η «Ένωση για τη διαφύλαξη της Ευρωπαϊκής Ταυτότητας» είναι μία μη κερδοσκοπική οργάνωση, με ολοένα και αυξανόμενη δράση, μέλη της οποίας αποτελούν διακεκριμένοι άνθρωποι του πνεύματος, καθηγητές Πανεπιστημίου, διπλωμάτες, έγκριτοι επιστήμονες και νομικοί και γενικότερα άνθρωποι σκεπτόμενοι και προβληματισμένοι από τις διεθνείς εξελίξεις.

Ο πρόεδρος της Ένωσης, δικηγόρος κ. Αντώνης Δροσόπουλος, γνωστός για τις δραστηριότητές του στην ελληνική πολιτική ζωή, είχε την ευγένεια να μου παραχωρήσει μια συνέντευξη για το σκοπό και τις δραστηριότητες της Ένωσης:

_ Κύριε Δροσόπουλε, πότε και από ποιους ιδρύθηκε η Ένωση για τη Διαφύλαξη της Ευρωπαϊκής Ταυτότητας;

_ Η Ένωση ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2004 με την έκκληση προς την Ευρωπαϊκή Ένωση να μην ανοίξει ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία. Για το σκοπό αυτό συγκέντρωσε 80 αρχικές υπογραφές από μέλη της Ακαδημίας, πανεπιστημιακούς, ανώτερους διπλωμάτες και στρατιωτικούς, συγγραφείς, καλλιτέχνες και άλλα διακεκριμένα στελέχη της κοινωνίας μας.

_ Αυτές τις μέρες λοιπόν η Ένωση κλείνει δύο χρόνια ζωής! Ποια ήταν όμως η τύχη των υπογραφών αυτών;

_  Αφού δόθηκε χρόνος έναρξης των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, είναι φανερό ότι η έκκλησή μας δεν εισακούστηκε. Αλλά μαζί με ένα πλήθος από παρόμοια κείμενα, ανοιχτές συγκεντρώσεις, γράμματα αναγνωστών στις εφημερίδες κλπ σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, συνέβαλε στην αύξηση της διαφωνίας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την είσοδο της Τουρκίας. Και συνεχίζουμε στην ίδια βάση.

_ Αν και καταλαβαίνουμε πάνω κάτω από την ονομασία της Ένωσης, θέλετε να μας εξηγήσετε το σκοπό της πιο αναλυτικά;

_ Κατ’ αρχήν, να διευκρινίσω ότι πρόκειται για μια μη κυβερνητική και μη κερδοσκοπική οργάνωση, πέρα για πέρα ακομματική και ξένη προς κάθε επιδίωξη πέρα από το μοναδικό σκοπό της, που είναι η αντίθεση στην ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το σκεπτικό μας είναι πως η Τουρκία δεν είναι ευρωπαϊκή χώρα, αλλά μία χώρα με διαφορετικές πολιτιστικές αξίες και αρχές από αυτές των Ευρωπαίων, διαφορετική αντίληψη για τη νομιμοποίηση της εξουσίας, τα ανθρώπινα δικαιώματα, το ρόλο της θρησκείας στη ζωή, τη θέση του στρατού στο δημόσιο βίο. Το βασικό θεμέλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η κοινή πολιτιστική κληρονομιά των λαών της. Αυτή έκανε δυνατό τον συνδυασμό των κρατών – μελών της σε ένα πολιτικό σχήμα και αποτελεί τον άξονα της προσπάθειας για μια μεγαλύτερη ακόμη ενότητα μεταξύ τους. Μια Τουρκία που θα γινόταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα άλλαζε τελείως αυτά τα δεδομένα.

 _ Σε περίπτωση ένταξης, με ποιο τρόπο πιστεύετε ότι θα επηρεάσει ο πληθυσμός της Τουρκίας την Ευρωπαϊκή Ένωση;

_ Ο πληθυσμιακός όγκος της γειτονικής χώρας που ολοένα αυξάνεται λόγω της υψηλής γεννητικότητας, σε λίγο θα ξεπερνά τον πληθυσμό κάθε άλλου κράτους – μέλους. Αυτό θα έχει δύο κύριες συνέπειες: Πρώτον, δικαίωμα στην πολυαριθμότερη αντιπροσωπεία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και συνεπώς καθοριστική επιρροή στη διαμόρφωση των αποφάσεων. Δεύτερον, βάσει της αρχής της ελεύθερης διακίνησης και εγκατάστασης των υπηκόων κάθε κράτους – μέλους στο έδαφος οποιουδήποτε άλλου, μάλλον θα επαληθευόταν η πρόγνωση κάποιων Αμερικανών δημογραφικών αναλυτών, ότι ως τα τέλη του 21^ου αιώνα, η Ευρώπη θα είχε πάψει να είναι ευρωπαϊκή. Και ειδικά για ορισμένες περιοχές με ιδιαίτερες πληθυσμιακές συνθήκες, όπως π.χ. το Βερολίνο και η ελληνική Θράκη, η αλλαγή της σύνθεσής τους θα πραγματοποιόταν σε πολύ πιο σύντομο χρόνο, ανοίγοντας κύκλους αιματηρών αντιπαραθέσεων και προκαλώντας την ανάπτυξη ρατσιστικών, φασιστοειδών κινημάτων. Η θεσμοθέτηση άλλωστε μιας εξαίρεσης για τους Τούρκους, όπως ελπίζουν μερικοί, δεν θα μπορούσε να διατηρηθεί για πολύ χρόνο.

_ Έχω μπροστά μου την «ΕΣΤΙΑ» της 2/12/2005, όπου στη στήλη ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΠΑΡΕΠΟΜΕΝΑ έχετε γράψει το άρθρο «Ευρωπαϊκές εκτιμήσεις για την Τουρκία». Αναφέρεται σε μία ημερίδα που έγινε στη Βιέννη το Νοέμβριο του 2005 από το Αυστριακό Ινστιτούτο για την Ευρωπαϊκή Πολιτική Ασφαλείας, στην οποία συμμετείχατε ως εκπρόσωπος της Ένωσης. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον μου φάνηκε το εξής απόσπασμα: «Μια άλλη διάσταση της ασυμβατότητας της Τουρκίας προς την Ευρώπη εκπροσώπησε στην ημερίδα ο καθηγητής Έριχ Ράϊτερ, κορυφαίος στρατηγικός αναλυτής του αυστριακού υπουργείου αμύνης. Αυτός διακηρύσσει ότι η Τουρκία εντασσόμενη στην Ε.Ε. δεν πρόκειται να προσφέρει τίποτα στη σταθερότητα και την ασφάλεια της Ευρώπης, όπως διατείνεται η προπαγάνδα της. Αντιθέτως, θα μεταφέρει στην Ένωση τα δικά της σοβαρά προβλήματα. Όπως την αντιμαχία της με τους Κούρδους και τις άλλες μειονότητές της, τις συγκρουσιακές σχέσεις της με το Ιράν και το Ιράκ, τον ανταγωνισμό της με τη Ρωσία στον Καύκασο και την Κεντρική Ασία. Επιπλέον, με την εισδοχή της Τουρκίας θα επιβαρυνόταν η Ε.Ε. με ένα μέλος που είναι συνηθισμένο να επιδιώκει αδίστακτα τους σκοπούς του.»

 Εμάς τους Έλληνες, κύριε Δροσόπουλε, αυτή η τελευταία πρόταση μας παραπέμπει σε δυσάρεστα γεγονότα: Μικρά Ασία, Κωνσταντινούπολη και φυσικά Κύπρος. Μήπως η ένταξη θα ωφελούσε στην εξομάλυνση των σχέσεων;

_ Η πολιτική της υποστήριξης της τουρκικής ένταξης, που ακολουθεί η κυβέρνηση (και συμμερίζεται η αξιωματική αντιπολίτευση) με την προσδοκία, ότι η Τουρκία θα εγκαταλείψει την εχθρική στάση της απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο δεν είναι ρεαλιστική. Γιατί αφενός όλα αυτά τα χρόνια η Τουρκία αρνείται οποιαδήποτε παραχώρηση και είναι φανερό ότι θέλει να μπει στην Ε.Ε. με τους δικούς της όρους. Γιατί αφετέρου το πρόβλημα ξεπερνά τις διαστάσεις της περιοχής. Είναι ένα συνολικό πρόβλημα για την Ευρώπη της οποίας απειλείται η υπόσταση, επομένως και η δική μας εθνική ύπαρξη.

_ Όπως διαβάζω στο ίδιο άρθρο, είστε υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφίσματος στη χώρα μας για την ένταξη ή μη της γείτονος. Γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις το αποφεύγουν;

_ Οι κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Αυστρίας έχουν ήδη δεσμευθεί, ότι πριν τοποθετηθούν τελικά επί της τουρκικής ένταξης θα διενεργήσουν δημοψηφίσματα. Η δική μας κυβέρνηση δεν θέλει να ρωτήσει τον ελληνικό λαό, που οι δημοσκοπήσεις τον δείχνουν κατά 75% αντίθετο στην τουρκική ένταξη, διότι έχει προσκολληθεί στη λανθασμένη πολιτική της.

_ Προτείνετε λοιπόν τον πλήρη αποκλεισμό της Τουρκίας από την Ευρώπη;

_ Αντί της καταστροφικής για την Ευρώπη ένταξης της Τουρκίας, η λύση στο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί είναι η σύσταση μιας ειδικής σχέσης μαζί της. Ως το πλαίσιο μιας ευρύτατης συνεργασίας, που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα και των δύο πλευρών, αλλά θα σέβεται τις ιδιομορφίες και τις ιδιαιτερότητές τους. Που θα βοηθήσει την Τουρκία στην οικονομική της ανάπτυξη και στην πρόσληψη ευρωπαϊκών αξιών – στο βαθμό που το επιθυμεί – αλλά δεν θα ανοίξει τις πόρτες της Ευρώπης στα τουρκικά πληθυσμιακά πλεονάσματα. Μια τέτοια λύση ανταποκρίνεται και στην επιθυμία ενός σημαντικού μέρους του τουρκικού λαού, που δεν θέλει την ένταξη, γιατί φοβάται τη μεταφύτευση ευρωπαϊκών πολιτιστικών αξιών στο έδαφός της.

_  Εκτός από τις πολύ ενδιαφέρουσες δημόσιες συζητήσεις σας, σε πολλές από τις οποίες έχω παρευρεθεί προσωπικά, τι άλλο περιλαμβάνουν οι δραστηριότητές σας;

_ Κυκλοφορία ενημερωτικών δελτίων, διοχέτευση άρθρων στις εφημερίδες και υποστήριξη ενεργειών άλλων κινήσεων στο εξωτερικό και στην Ελλάδα, οι οποίες στρέφονται προς τον ίδιο στόχο.

_ Πώς μπορούν οι Ομογενείς να βοηθήσουν στην προσπάθειά σας, οι οποίοι, ως γνωστόν, έχουν πολύ έντονη εθνική συνείδηση;

_ Ατομικά, επεξηγώντας το ζήτημα στους ξένους με τους οποίους συζητούν και στέλνοντας γράμματα, ευκαιρίας δοθείσης, στις εφημερίδες. Ως ελληνικές κοινότητες με συγκεντρώσεις, ψηφίσματα, συλλογή υπογραφών. Πρέπει να μην ξεχνούμε ποτέ, ότι δεν πρόκειται για μία διένεξη ελληνοτουρκική, αλλά για ένα ζήτημα που αφορά την Ευρώπη ολόκληρη και ότι μη ένταξη στην Ευρώπη της Τουρκίας είναι τελικά προς το συμφέρον και της ιδίας και θα αποτρέψουμε μια διεθνή περιπέτεια.

Ο συντονισμός των προσπαθειών είναι πάντα χρήσιμος και αποδεκτός. Χαιρόμαστε να ερχόμαστε σε επαφή με κάθε ενδιαφερόμενο. Διεύθυνση: Union for the Preservation of the European Identity, G. Prassa 5, 106 80 Athens, Greece, tel: 210 3631462, Fax: 210 3605892.

_ Κύριε Δροσόπουλε, σας ευχαριστώ πολύ και εύχομαι καλή επιτυχία στη συνέχεια του έργου σας.

* Η Χριστιάννα Λούπα είναι δικηγόρος και συγγραφέας του βιβλίου «Μετά την Καταστροφή, Σμύρνη – Κατοχή» (εκδ. Ιωλκός)