Η
Παιδική φτώχια του Οντάριο
Σύμφωνα
με νέα έκθεση της ομάδας “Campaign 2000”, η παιδική φτώχεια στο Οντάριο
ανέβηκε από 16.1 μονάδες στις 17.4
Σύμφωνα
δε με τους υπολογισμούς των ειδικών, ένα
στα τρία παιδιά, των οποίων τουλάχιστον
ένας των γονιών εργάζεται με πλήρη
απασχόληση, ζει κάτω από συνθήκες
φτώχιας.
Το
γεγονός αυτό, πρέπει να ομολογήσουμε ότι,
προβληματίζει καθώς αποδεικνύει την
αδυναμία των κυβερνήσεων του Καναδά και
του Οντάριο να ελέγξουν μια κατάσταση
απαράδεκτη για μια από τις πλουσιότερες
χώρες της γης, καθώς επίσης της
πλουσιότερης επαρχίας του Καναδά.
Παλαιότερα, είχαμε ασχοληθεί με το
γεγονός αυτό και είχαμε ζητήσει από τις
κυβερνήσεις να λάβουν τα απαραίτητα
νομοθετικά μέτρα προκειμένου να
καθορίσουν σε υψηλότερη βάση τα
κατώτατα όρια των ημερομισθίων και της
αμοιβής των εργατών πάνω σε ωριαία βάση.
Μολονότι η κυβέρνηση των Φιλελευθέρων
του Dalton
McGuinty, ύστερα
από χρόνια καθήλωσης των ημερομισθίων
στα ίδια επίπεδα, εφάρμοσε μια
προοδευτική κλίμακα ανόδου, τα ποσοστά
αυτά κάθε άλλο παρά δείχνουν να
ανταποκρίνονται στις ανάγκες των
οικογενειών των εργατών της επαρχίας.
Πέραν
τούτου η έκθεση του οργανισμού αναφέρει
ότι η διαφορά μεταξύ εκείνων που έχουν
οικονομική άνεση και των άλλων
που αγωνίζονται να καλύψουν τις
καθημερινές ανάγκες της οικογένειά τους,
συνεχίζει να μεγαλώνει καθημερινά.
Με
άλλα λόγια όσοι κερδίζουν πολλά,
γίνονται καθημερινά και πλουσιότεροι,
ενώ οι εργάτες χαμηλών ημερομισθίων και
αμοιβών γίνονται φτωχότεροι.
Η
έκθεση υποστηρίζει ακόμα ότι για κάθε
δολάριο που κερδίζουν το 10 τις εκατό των
φτωχότερων οικογενειών με παιδιά, το 10
τις εκατόν των πλουσιότερων κερδίζουν
σε αναλογία 14 δολάρια.
Η
επαρχία του Οντάριο τις τελευταίες
δεκαετίες γνωρίζει μέρες πρωτοφανούς
οικονομικής ανάπτυξης και προόδου, ένα
γεγονός το οποίο αποδεικνύεται από τα
τεράστια, και πολλές φορές φανταστικά,
κέρδη που δηλώνουν οι μεγάλες εταιρίες
της επαρχίας, είτε αυτές είναι
βιομηχανικές, είτε τραπεζιτικές. Παρ’
όλα αυτά το ίδιο χρονικό διάστημα
συνεχίζει να επεκτείνεται και η φτώχια μεταξύ κυρίως των οικογενειών
των νέων και επίσης των νέο μεταναστών,
τα παιδιά των οποίων αισθάνονται το
βάρος αυτής της κοινωνικής αδικίας.
Είναι
μια πραγματικότητα την οποία γνωρίζει
πολύ καλά προσωπικά ο ίδιος ο
Πρωθυπουργός ο οποίος την θεωρεί
απαράδεκτη για μια διοίκηση με τον
πλούτο της επαρχίας του Οντάριο.
Καθώς,
λοιπόν, σήμερα υποδεχόμαστε τον Νέο
Χρόνο ας κάνουμε μια ευχή με την ελπίδα
ότι θα θελήσει να την ακούσει η
κυβέρνηση: “ να δημιουργηθεί ένα ταμείο
βοήθειας των χαμηλόμισθων οικογενειών
με παιδάκια. Μόνον έτσι θα
κατορθώσουμε να διασφαλίσουμε ένα
μέλλον καλύτερο και ποιό δίκαιο για
όλους και θα τους προσφέρουμε την
δυνατότητα ενός καλύτερου αύριο.
Είναι
μια πραγματικότητα η αντιμετώπιση της
οποίας απαιτεί
και προϋποθέτει πολιτική βούληση και
όραμα, αρετές τις οποίες απέδειξε ότι
κατέχει ο Dalton
McGuinty και
είμαστε βέβαιοι ότι θα τις
χρησιμοποιήσει.
Ας
είναι δίκαιη, ειρηνική και ευτυχισμένη
λοιπόν η Νέα Χρονιά για όλους τους
Καναδούς και τον κόσμο ολόκληρο.
“Πατρίδες”
