Φάνης Μαλκίδης
Λέκτορας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
Παρέμβαση
στο έκτο Παγκόσμιο Συνέδριο Ποντιακού
Ελληνισμού Αθήνα Ιούλιος 2006.
Η
γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου ως
διεθνές ζήτημα
Είναι
γεγονός ότι η αναγνώριση της
γενοκτονίας από το ελλαδικό κράτος,
καθυστέρησε πολύ, ίσως σε επίπεδο που να
μην αντιστρέφονται πολλά πράγματα.
Είναι επίσης παραδεκτό ότι έχουν γίνει
ελάχιστες ενέργειες προς την
κατεύθυνση της διεθνοποίησής της και
αυτές από μη κυβερνητικές οργανώσεις,
και μέλη κοινοβουλίων του εξωτερικού,
Έλληνες και μη. Έτσι
μέχρι σήμερα την γενοκτονία των Ελλήνων
του Πόντου σε επίπεδο κρατικής
οντότητας έχει αναγνωρίσει μόνο η Βουλή
των Αντιπροσώπων της Κυπριακής
Δημοκρατίας, και
ορισμένες πολιτείες
των ΗΠΑ, μετά από παρεμβάσεις της
Ομοσπονδίας, ενώ έχει απαντήσει θετικά
στο ζήτημα και ο τότε
πρωθυπουργός του Καναδά Ε. Κρετιέν
το 1999.
Την υπόθεση έχει απασχολήσει, μετά από παρεμβάσεις Διεθνών μη κυβερνητικών οργανώσεων όπου συμμετέχει ο πρωτεργάτης της αναγνώρισης της γενοκτονίας Μιχ. Χαραλαμπίδης το Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (44th, 58th , 60th UN Committee Session on Human Rights- Economic and Social Council (1998, 2002, 2004), ενώ αντίστοιχη παρέμβαση έγινε και στον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (1998). Επίσης την 6η Μαΐου 2006 η ελληνίδα Υπουργός Δικαιοσύνης της πολιτείας Βικτόρια της Αυστραλίας Τζένη Μικάκος έθεσε το ζήτημα της αναγνώρισης της γενοκτονίας στο κοινοβούλιο μετά από προεργασία της Ομοσπονδίας της Αυστραλίας. ανάλογο αίτημα έκανε η ελληνική κοινότητα Βερολίνου την 26η Μαΐου προς το Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο της Γερμανίας- η σχετική παράσταση έγινε την 7η Ιουλίου- ενώ την 1η Ιουνίου ο βουλευτής του σουηδικού κοινοβουλίου Τάσος Σταφιλίδης ζήτησε από το Σουηδό Υπουργό των Εξωτερικών την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, και αντίστοιχο αίτημα υπέβαλλε με ομιλία του την 20η Ιουνίου στη Βουλή των Κοινοτήτων, ο Βρετανός βουλευτής Steve Pound.
Παράλληλα η επιστημονική συζήτηση και ο διάλογος που έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια στην διεθνή πανεπιστημιακή κοινότητα - ο γράφων τα γνωρίζει από τη συμμετοχή του στη Διεθνή Ένωση Ακαδημαϊκών για την μελέτη των γενοκτονιών- για τα μαζικά εγκλήματα και της διδασκαλίας τους στο πανεπιστήμιο ως αυτοτελούς μαθήματος- «έδρες ολοκαυτώματος»- έχει πλέον και την ελληνική της παράμετρο. Οι 14 τόμοι του έργου, του Κ. Φωτιάδη με τα αρχεία των υπουργείων εξωτερικών Ελλάδος, του Οθωμανικού κράτους, της Μ. Βρετανίας, της Γερμανίας, της Αυστρίας, της Γαλλίας, του Βατικανό, της Ιταλίας, της Κοινωνίας των Εθνών, και του γαλλικού στρατού διδάσκονται στο ελληνικό πανεπιστήμιο (Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας (Φλώρινα) και Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (Κομοτηνή).
Ωστόσο θα πρέπει να αναφέρουμε και αυτούς που τολμούν να αντισταθούν σε εθνικιστικές πολιτικές και καταπίεση και προτάσσουν τη δημοκρατικότητά τους και την προοδευτικότητά τους . Αυτοί είναι που σηματοδοτούν και την πολιτική και κυρίως την αλλαγή της. Ένα χαρακτηριστικό δείγμα προάσπισης της ιστορικής αλήθειας από ανθρώπους που ζουν υπό καθεστώς σιωπής είναι ο Αλί Ερτέμ ο Τούρκος διανοούμενος που αγωνίζεται για την αναγνώριση του εγκλήματος εξαφάνισης των ιστορικών λαών της περιοχής. Ο Ερτέμ συγκέντρωσε 11.000 περίπου υπογραφές για την αναγνώριση της γενοκτονίας, τις οποίες και έστειλε στο τουρκικό κοινοβούλιο, ενώ είχε επίσης την τόλμη να γράψει ένα εκτενές ανθρώπινο και αποκαλυπτικό προλογικό σημείωμα, για το έργο του Κ. Φωτιάδη για την γενοκτονία.
Η διεθνοποίηση της γενοκτονίας αποτελεί μέρος ενός μεγάλου αγώνα για την αποδοχή τέλεσης του εγκλήματος από την Τουρκία. Μία συνθήκη για την ειλικρινή φιλία, την ειρηνική συνύπαρξη και την πραγματική συναδέλφωση του ελληνικού και του τουρκικού λαού και την απελευθέρωση των εθνοτήτων και των λαών της περιοχής.
