Πίσω στο ευρετήριο

Καναδάς: Στο σταυροδρόμι των

                αποφάσεων.

      Του Γιάννη Στεφ. Σαραϊδάρη

Για τους Συντηρητικούς του ομοσπονδιακού πρωθυπουργού του Καναδά Stephen Harper, το καλοκαίρι του 2006 θα είναι ένα από τα πιο ζεστά και καταπιεστικά που γνώρισαν ποτέ. Οι λόγοι, τόσο εξωτερικοί, όσο και εσωτερικοί.

Στη διεθνή σκηνή πρόσφατα ένα άνδρας των ειρηνευτικών ενόπλων δυνάμεων του Καναδά σκοτώθηκε στο Λίβανο, πάνω σε παρατηρητήριο των  Ενωμένων Εθνών, από βόμβα των Ισραηλινών, ενώ άλλοι δύο σκοτώθηκαν στο Αφγανιστάν από επίθεση αυτοκτονίας ατόμου στη χώρα, ενώ η Αμερικανική διοίκηση επιμένει ότι οι 200.000 Καναδοί που εργάζονται στην Αμερικανική επικράτεια θα πρέπει να δώσουν δακτυλικά αποτυπώματα στις Αμερικανικές αρχές. Το γεγονός αυτό αποτελεί μια απαράδεκτη κατάσταση για τον πρωθυπουργό του Καναδά, ο οποίος προσπάθησε να επιδείξει τις καλύτερες διαθέσεις φιλίας έναντι του Προέδρου Bush, με την ελπίδα ότι παρόμοια περιστατικά θα είχαν ξεπεραστεί με αυτό το τρόπο.

Στο εσωτερικό της χώρας, η συμφωνία που κατόρθωσε να υπογράψει ο πρωθυπουργός γύρω από τη πώληση Καναδικής ξυλείας στις ΗΠΑ, συνάντησε μια άγρια αντίσταση από του εμπόρους ξυλείας. Παράλληλα το θέμα αυτό φαίνεται ότι φέρεται προς συζήτηση στο εθνικό Κοινοβούλιο της χώρας και εάν υπολογίσουμε τις δημοσκοπήσεις των Καναδών ψηφοφόρων, όχι μόνον η κυβέρνηση δεν πρόκειται να κατορθώσει να περάσει την συμφωνία μα ακόμη περισσότερο ενδέχεται να υποχρεωθεί σε εκλογές οι οποίες ωστόσο δεν πρόκειται να της προσφέρουν κάποια μαγική κοινοβουλευτική πλειοψηφία στην οποία τόσο πολύ υπολογίζει ο Πρωθυπουργός. Παράλληλα ο Πρωθυπουργός αντιμετωπίζει την ομάδα των επαρχιακών πρωθυπουργών της ομοσπονδίας διασπασμένη γύρω από το τρόπο διάθεσης των κονδυλίων ίσης κατανομής του δημόσιου ταμείου  της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, ένα μέρος των οποίων απαιτεί την διάθεση δισεκατομμυρίων από το ταμείο των δημοσίων εσόδων να διατεθεί εξ ολοκλήρου στις επαρχίες, σε πραγματοποίηση της προεκλογικής υπόσχεσης του πρωθυπουργού.

Από την δική του πλευρά ο ομοσπονδιακός Πρωθυπουργός σκοπεύει να χρησιμοποιήσει ένα δικό του σχέδιο επί τη βάση του οποίου, σύμφωνα με τη γνώμη του, θα επιτευχθεί μια πιο δίκαια κατανομή του προγράμματος ίσης διάθεσης του πλούτου σε όλες τις επαρχίες της ομοσπονδίας άπαξ και οι πρωθυπουργοί των επαρχιών δεν φαίνεται να συμφωνούν μεταξύ τους.

Η μέχρι σήμερα πολιτική του κ. Χάρπερ διακρίθηκε από τις μεγάλες προσπάθειες του να δημιουργήσει πολιτική βάση στο Κεμπέκ και φυσικά υποσχέθηκε προεκλογικά στους ψηφοφόρους της επαρχίας ότι θα εισαγάγει τροποποιήσεις στο διοικητικό σύστημα της ομοσπονδίας με τις οποίες θα αξιοποιηθεί το ομοσπονδιακό σύστημα διοίκησης της χώρας.

Κάτι παρόμοιο όμως έχει και τους κινδύνους του, που στην προκειμένη περίπτωση συνίστανται στο ότι εάν δεν κατορθώσει να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του πρωθυπουργού της επαρχίας, θα δώσει την ευκαιρία στις διασπαστικές δυνάμεις της γαλλόφωνης επαρχίας να επανέλθουν στην προσφιλή τους ρητορική της αδυναμίας του ομοσπονδιακού συστήματος και τις πιθανές προσπάθειες τους για την διάσπαση της ομοσπονδίας. Κάτι τέτοιο φυσικά θα αποτελέσει ένα πραγματικό εφιάλτη τόσο για τον Στήβεν Χάρπερ όσο και τον πρωθυπουργό του Κεμπέκ Ζάν Σαρέ, άπαξ και οι δύο πρόκειται να αντιμετωπίσουν το σώμα των ψηφοφόρων μέσα στους επόμενους δώδεκα μήνες.

Είναι γνωστό ότι κατά την επιστροφή του από την χρονιάτικη σύσκεψη των οκτώ βιομηχανικών χωρών, η οποία πραγματοποιήθηκε στη Ρωσία, ο Καναδός πρωθυπουργός εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία και αλλάζοντας δρομολόγιο βρέθηκε για μερικές ώρες στη Κύπρο από όπου παρέλαβε έναν αριθμό προσφύγων Καναδών Λιβανικής καταγωγής και τους μετέφερε με το δικό του αεροπλάνο πίσω στον Καναδά, ενώ παράλληλα φρόντισε για την ασφαλή απομάκρυνση των υπολοίπων από τα πεδία των μαχών και των βομβαρδισμών. Παρ’ όλα αυτά όμως η μεγάλη Λιβανέζικη και Αραβική κοινότητα του Κεμπέκ δεν φαίνεται και πολύ ενθουσιασμένη με τις φίλο-Ισραηλίτικες δηλώσεις του ομοσπονδιακού πρωθυπουργού του Καναδά τις σχετικές με τη κρίση στη Μέση Ανατολή, με κίνδυνο να του στερήσουν την εκλογική τους υποστήριξη. Κάτι παρόμοιο όμως θα αποτελέσει μια σοβαρή πολιτική περιπέτεια για τον κ. Χάρπερ. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε επίσης ότι οι ψηφοφόροι του Κεμπέκ δεν δείχνουν κανένα ενθουσιασμό για την συμμετοχή των Καναδικών ενόπλων δυνάμεων στην περιπέτεια του Αφγανιστάν. Όλα αυτά συνυφασμένα με την προσπάθεια των Συντηρητικών να κερδίσουν απόλυτη πλειοψηφία στις επόμενες εκλογές, έρχονται να μας διαβεβαιώσουν ότι ο κ. Χάρπερ έχει απόλυτη ανάγκη εκλογής περισσότερων βουλευτών  στο Οντάριο, όπου σήμερα έχει κερδίσει μόνον 40 από τις 106 έδρες της επαρχίας. Από την δική του πλευρά ο πρωθυπουργός της επαρχίας του Οντάριο Dalton McGuinty, υποστηρίζει ότι εάν ο ομοσπονδιακός πρωθυπουργός δεν τιμήσει τις υποσχέσεις του για ρύθμιση της άνισης διάθεσης του δημόσιου ταμείου μεταξύ των επαρχιών, πρόκειται να πληρώσει πολιτικό τίμημα στην επαρχία.

Ο ισχυρισμός δε αυτός του πρωθυπουργού της επαρχίας του Οντάριο δείχνει να έχει κάποια βαρύτητα καθώς σύμφωνα με δημοσκόπηση της κοινής γνώμης των ψηφοφόρων του Οντάριο αναφέρει ότι η υποστήριξη των Συντηρητικών στην επαρχία περιορίστηκε στο 36 τις εκατό, έναντι 30 τις εκατό με τους φιλελεύθερους και 17 με τους Σοσιαλιστές του NDP, (Decima Poll, June of 2006). Εάν όμως θελήσουμε να δεχθούμε αυτούς τους αριθμούς τότε η δημοτικότητα των Συντηρητικών περιορίζεται ακριβώς στους ίδιους αριθμούς που απολάμβαναν στις εκλογές της 23 του Γενάρη του 2006, και οι οποίες του έδωσαν μια αδύναμη κοινοβουλευτική μειοψηφία για τον σχηματισμό επίσης μιας ποιό αδύναμης κυβέρνησης. Εξ άλλου το ποσοστό προτίμησης των Συντηρητικών στο Οντάριο την ώρα αυτή παρουσιάζεται στις 33 εκατοστιαίες μονάδες και πέφτει συνεχώς προς όφελος των Φιλελεύθερων οι οποίοι παραμένουν δίχως αρχηγό. Το γεγονός δεν φαίνεται να έχει και μεγάλη σημασία για τους ψηφοφόρους της επαρχίας οι οποίοι συνεχίζουν να δείχνουν εμπιστοσύνη στο μέλλον της Φιλελεύθερης παράταξης του Καναδά.

Σήμερα η Συντηρητικοί του κ. Χάρπερ αντιμετωπίζουν μια νέα κατηγορία σχετική με την αποστολή επιστολής για την συλλογή χρημάτων για τις προεκλογικές ανάγκες της παράταξης με αναφορά την στάση του πρωθυπουργού σχετικά με την Μέση Ανατολή.

Το γεγονός αυτό δημιουργεί νέα δεδομένα για τον Καναδό Πρωθυπουργό ο οποίος είναι πλέον υποχρεωμένος να επιχειρήσει κάποια επίθεση φιλίας προς τον Φιλελεύθερο Πρωθυπουργό της επαρχίας, τον οποίο μέχρι σήμερα κρατούσε σε απόσταση. Η πολιτικές πραγματικότητες και η κοινή γνώμη των ψηφοφόρων είναι εκείνα τα οποία μάλλον θα υποχρεώσουν τον κ. Χάρπερ να αλλάξει στρατηγική έναντι του McGuinty προκειμένου να κερδίσει τις “καρδιές και την εμπιστοσύνη” των ψηφοφόρων της επαρχίας. Αυτό εξ άλλου αποτελεί στην ουσία και μια πολιτική πραγματικότητα επειδή δεν πρόκειται να υπάρξει κανένα κέρδος για του Συντηρητικούς εάν αυτοί κερδίσουν έναν αριθμό εκλογικών εδρών στο Κεμπέκ, χάσουν όμως έναν άλλο στο Οντάριο.

Παρ’ όλα αυτά είναι βέβαιο ότι το γεγονός της λήψης αποφάσεων για κάθε πρόβλημα που έχει ανακύψει κατά την σύντομη περίοδο που ο κ. Χάρπερ ασκεί την εξουσία, αποτελεί ένα στοιχείο το οποίο ικανοποιεί την πλειοψηφία των Καναδών και από αυτή την άποψη ο ομοσπονδιακός πρωθυπουργός του Καναδά φαίνεται να προχωρά με προσοχή στα επικίνδυνα νερά της πολιτικής, πάντοτε δε υπάρχει η πιθανότητα να ξεπεράσει τις δυσκολίες που δημιουργούνται καθημερινά με την πεπείθεση ότι το θάρρος των αποφάσεων ενός ηγέτη αποτελεί την καλύτερη μαρτυρία των ικανοτήτων του.