Κωνσταντίνος
Σ. Ναλμπάντης, Κολωνία : ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ
σημαίνει υποχρέωση απέναντι στην
κοινωνία. Μαζί με τις απαιτητικές
αξιώσεις ανήκει επίσης η ελευθερία, η
δράση και η
ευθύνη. Μόνο όποιος δρα κοινωνικά και
πολιτικά, συμμετάσχει, συνδιοργανώνει,
συναποφασίζει, ανοικοδομεί και έγκαιρα
κριτικάρει, όχι μόνο για τον εαυτό του,
αλλά επίσης και για άλλους είναι άξιος
και προωθητής
μιας καλύτερης, δημοκρατικότερης, και
αλληλέγγυας κοινωνίας. Διότι
κάποιος είναι συνένοχος, όταν απέναντι
σε λανθασμένες αποφάσεις και εξελίξεις
δεν υψώνει φωνή διαμαρτυρίας, αλλά
στέκεται μακριά και απόμερα και
αντανακλά τη σιωπή του Νεκροταφείου,
λέγοντας, όλοι οι άλλοι φταίνε, εκτός από
εμάς !!
Ε
Θ Ε Λ Ο Ν Τ Ι Σ Μ Ο
Σ
΄Ελληνες,
Eνώσεις, Σύλλογοι και
αλληλεγγύη
Νεολαία και
διαγενεολογική κοινωνία
Κων/νου Σ. Nαλμπάντη,
Κολωνία
Προλεγόμενα:
Μία
Δημοκρατία δεν
έχει επίδραση στην αξίωσή της, αν δεν
είναι σε θέση να παράγει ανθρώπους με
πρωτοβουλίες. Στο τιμητικό αξίωμα σε μία Δημοκρατία ανήκει ένα κομμάτι
έμπειρης και βιωματικής αλληλεγγύης.
Rita Sόssmuth
Λόγω
επικαιρότητας και επειδή η 12η
Αυγούστου γιορτάστηκε
ως Διεθνής
Ημέρα Νεολαίας, όπου και ανακηρύχθηκε
γιορταστική ημέρα από τη Γενική
Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Κατά την
φετινή χρονιά τα Ηνωμένα Έθνη
ασχολήθηκαν με θέμα: Η νεολαία σε μια
διαγενεολογική κοινωνία,
και επιθυμούν
να δώσουν έμφαση στη σημαντικότητα της
αλληλεγγύης ανάμεσα στις γενιές σε όλα
τα επίπεδα – στις οικογένειες, τις κοινωνίες,
τις ικανότητες και τα έθνη.
Η
αλληλεγγύη ανάμεσα στις γενιές
Η
ημέρα αυτή, αποτελεί μια ευκαιρία για
την προώθηση της συμμετοχής των νέων και
για την ανακοίνωση θεμάτων που τους
αφορούν. Ενδεικτικά,
οι παρακάτω δραστηριότητες που έλαβαν
χώρα το 2004 για να σηματοδοτήσουν τη
Διεθνή Ημέρα της Νεολαίας σε όλον τον
κόσμο:
-
Σύγκληση συνεδρίου των επικεφαλής
νεολαιών στην 5η Διεθνή Ημέρα
Νεολαίας στη Μανίλα, Φιλιππίνες.
-
Οι νέοι
είχαν την ευκαιρία να συμμετάσχουν στο
ανεπίσημο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας
της Αυστραλίας, σε έναν on-line χώρο που
χρησιμοποιείται για τον εορτασμό της
Διεθνούς Ημέρας Νεολαίας ! Επίσης ο
οργανισμός Φιλίας των Ηνωμένων Εθνών
της Σρι Λάνκα προγραμμάτισε
δραστηριότητες για τη Διεθνή
Ημέρα Νεολαίας 2004.
Υπόδειγμα
ενώσεων και Συλλόγων σε άλλες
ευρωπαϊκές χώρες
Το
έτος 1994 υπήρχαν στη Γερμανία 260.000
ενώσεις-σύλλογοι με 75 εκατομμύρια μέλη
( μέλη
συγχρόνως σε περισσότερες ενώσεις,
εθελοντικής συμμετοχής).
Η
πληθώρα των ενώσεων συλλόγων είναι
χαρακτηριστική και κάθε απλός ή
μορφωμένος πολίτης εργάζεται
αφιλοκερδώς σε μία ένωση, σε
ένα σύλλογο με χαρά, ευχαρίστηση,
ικανοποίηση, εμπιστοσύνη και
ενθουσιασμό.
Ο
Gerhard Geckle: Mein Verein, Perfekt organisiert und erfolgreich gefόhrt,
Mόnchen 2000, S.10, αναβιβάζει τους συνολικούς
συλλόγους - ενώσεις της Γερμανίας σε 350.000
και με ενεργή συμμετοχή 40 εκατομμυρίων
μελών. Υπάρχουν εκτός
τούτου πολλοί σύλλογοι που δεν είναι
καταχωρημένοι και όμως
επιδιώκουν τους ίδιους στόχους με
τους καταχωρημένους συλλόγους.
Μόνο
στη δική μας Πατρίδα, ενώσεις και
σύλλογοι, έχουμε την υποψία, ότι
υποφέρουν, από καχυποψίες και
περιχαρακώματα, γιατί δεν υπάρχει
οργανωμένη αλληλεγγύη, ενημερωτική και
κατατοπιστική πληροφόρηση
και θετική, καθοδηγητική και αλληλέγγυα
αλληλεπίδραση για το κοινό καλό.
Αν
όμως δραστηριοποιηθούμε μπορούμε να
κατορθώσουμε σημαντικά επιτεύγματα με
τον εθελοντισμό που χαρούμενοι
απολαύσαμε από την Ολυμπιάδα, Αθήνα 2004
και ασφαλώς θα μπορούσε να επεκταθεί σε
όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής.
Θετικά
επικροτούμε τους Δήμους και τις
Κοινότητες που προωθούν και
υποστηρίζουν τον εθελοντισμό στις ιδιαίτερες
πατρίδες τους.
Ο
μέχρι τώρα ανεύθυνος ατομικισμός,
δηλαδή αποφυγή της συνεργασίας με άλλον
και η ροπή
των Ελλήνων να απορρίπτουν τα πάντα και
τους πάντες, η τάση του φθόνου, της
δυσφήμησης και περαιτέρω
η μανία στην καταστροφική κριτική
και την εκδίκηση και η εκ των προτέρων
άρνηση των 50% εναντίον κάθε μη κομματικά
οργανωμένης, μη κυβερνητικών οργανώσεων,
κάθε πρωτοβουλίας, μας βρίσκει όλους
ιδιαίτερα δύσπιστους, καχύποπτους,
κακόβουλους και φρεναριστές και πάντα
θεωρείται ως εργαλείο εξωθεσμικής
εξωτερικής πολιτικής των κυβερνήσεων
και λόγω των περίεργων πρακτικών του
ελληνικού κράτους για την απευθείας
Δημοκρατία για
τις επιδιώξεις και τα προβλήματα των
τοπικών κοινωνιών.
Για
παράδειγμα τα 75 εκατομμύρια Γερμανών
που δρουν ενεργά, παραγωγικά και
αλληλέγγυα σε ενώσεις κοινής ωφελείας,
έχουν τις ακόλουθες μεμονωμένες
λειτουργίες:
-
Πολιτιστικές δραστηριότητες, όπως
συλλόγους τραγουδιού και ομάδες θεάτρου,
-
Επικοινωνιακές δραστηριότητες, όπως
προώθηση της επικοινωνίας μεταξύ των
πολιτών,
-
Κοινωνικές δραστηριότητες, όπως
συλλόγους περιποίησης αρρώστων, γκλούπ
νέων, ηλικιωμένων και εκκλησιαστικές
οργανώσεις,
-
Λειτουργίες ενσωμάτωσης νέων πολιτών
κλπ. κλπ.
-
Δραστηριότητες σπορ, Μπουμ, Μπίγκο,
κολύμβησης, ψαρέματος, φυσιολατρικών
περιπάτων, περιηγήσεων και προώθηση της
προφύλαξης του περιβάλλοντος και του
περίγυρου, πολιτιστικών ταξιδιών, χορού
και διασκέδασης, εξάσκηση του εγκέφαλου,
αλληλεγγύη και βοήθεια σε τριτοκοσμικές
χώρες, προώθηση ξένων γλωσσών,
πολιτιστικών διαλέξεων και κομπιούτερ,
Τι είναι
και τι εννοούμε με την αλληλεγγύη;;
1.Η
αλληλεγγύη σήμερα για εμάς τους Έλληνες
έχω την υπόνοια είναι ακόμα παραχωμένη
σε μια βαθιά κρίση. Συχνά είναι
συνδεδεμένη με τον ορισμό κρίση και τις
ακόλουθες σημασίες,
όπως κατάπτωση - παρακμή και το τέλος. Οι
παρουσιάσεις κρίσεων όμως μπορούν να
είναι και ένα μέρος μίας διαδικασίας
μεταβολής, και για να εκφραστεί και με
μία αλλαγή της αλληλεγγύης, μπορούν όμως
παλιές μορφές αλληλεγγύης να
αντικατασταθούν με νέες μορφές
αλληλεγγύης, όταν όμως είμαστε πρόθυμοι
και σε θέση όλες τις αρνητικές εμπειρίες
να μπορούμε να
τις επεξεργαστούμε παραγωγικά για το
κοινό καλό του Ελλαδικού και του
Απόδημου Ελληνισμού και την υποχρέωσή
μας απέναντι στην κοινωνία.
(
Εδώ χρειάζεται να κάνουμε σκέψεις γύρω
από τις μεταρρυθμίσεις καταστατικών
συλλόγων και συνταγμάτων, συνήθως
προωθούνται καταστατικά, συντάγματα και
αλλαγές μετά από αρνητικές εμπειρίες,
μετά από πολέμους, αποτυχίες, αλλά και
παροτρύνσεις και
κρίσεις, και μετά από τις
εξελίξεις της κοινωνίας)
2.
Η παλιά αλληλεγγύη είναι μία σχέση
ανάμεσα σε παρόμοιους και / ή μία
κοινωνική σύνδεση σε μία κοινωνία.
3.
Η λέξη αλληλεγγύη έχει πολλές σημασίες,
που όλες έχουν ανάγκη επεξήγησης, όπως π.χ.
εργατική αλληλεγγύη στη θέση εργασίας,
που είναι μία διαδεδομένη μορφή της
αλληλεγγύης. Αυτή είναι συγχρόνως το
καλύτερο παράδειγμα για αλληλεγγύη κάτω
από παρόμοιους, για αλληλεγγύη σε μία
κοινωνία.
4.
Ακόμα και αν θελήσουμε να μετατρέψουμε
τα εύκολα, εμείς όμως συχνά τα
μετατρέπουμε σε
δύσκολα, είναι : εργατική αλληλεγγύη
ήτανε και είναι σχετικά μία εύκολη
υπόθεση, διότι είναι ευκολότερα να είσαι
με κάποιον αλληλέγγυος,
που είναι παρόμοιος
ή τουλάχιστον είναι όμοιος με σένα που
ανήκει στην ίδια ομάδα ή και μάλιστα
στην ίδια κοινωνία.
5.
Πολύ δυσκολότερο είναι απεναντίας να
είσαι με κάποιον αλληλέγγυος, που είναι
και αισθάνεται αλλιώς, που δεν ανήκει
στην ίδια ομάδα ή κοινωνία, ίσως μάλιστα
και πιθανότατα να είναι ξένος ή να
αισθάνεται ξένος.
6.
Η εργατική αλληλεγγύη βρίσκεται σε μία
κρίση, διότι σήμερα φαίνεται ευδιάκριτα,
ότι οι εργαζόμενοι είναι πολύ
διαφορετικοί και έχουν διαφορετικά
ενδιαφέροντα, ανεξάρτητα, αν αυτοί είναι
άνδρες ή γυναίκες, νέοι ή ηλικιωμένοι,
εργάτες ή υπάλληλοι, εντόπιοι ή ξένοι,
μετανάστες, ή εργατικοί πρόσφυγες, ή
αναζητούντες άσυλο. Αλλά ασφαλώς και
σίγουρα υπάρχουν περισσότερες διαφορές.
7.
΄Ο, τι σήμερα χρειαζόμαστε και είναι
επειγόντως απαραίτητο για τον δικό μας
Ελλαδικό Ελληνισμό, και Απόδημο
Ελληνισμό είναι
να είμαστε αλληλέγγυοι με εκείνους, που
είναι και αισθάνονται αλλιώς, που είναι
και αισθάνονται ξένοι και πάνω από τα
οριακά σύνορα μίας ομάδας, μίας χώρας,
μίας Ηπείρου, μίας κοινωνίας. Γι΄ αυτό
βέβαια υπάρχει η αρχή προοπτικής, αλλά
είναι κατ΄ αρχάς μία αρχική προοπτική. Η
καινούργια αλληλεγγύη δεν κάνει την
παλιά αλληλεγγύη περιττή.
8.Επειδή
δικαιοσύνη και αλληλεγγύη
είναι στενά συνδεδεμένες, οι ηθικές
αξίες και κανόνες έχουν το καθήκον , να
προφυλάξουν τα ισότιμα δικαιώματα και
τις ελευθερίες του ατόμου, ακριβώς έτσι,
όπως την ευημερία του πλησίον μας και της
κοινωνίας, όπου ανήκουν.
Συμπερασματικές
και εναλλακτικές λύσεις
Στην
πλουραλιστική μας κοινωνία, αναφέρεται,
ότι η μοντέρνα
σύλληψη της αλληλεγγύης, που έχουμε στη
λογική μας, δεν χρειάζεται καμιά
εμπάθεια, ( κανένα ζήλο, κανένα μίσος,
καμία εχθρική αντιπαράθεση) ή και
μάλιστα ομοιότητα με τους άλλους, που
είμαστε αλληλέγγυοι.
Η
επεξεργασία μεθοδικής διαπραγμάτευσης συμπληρωματικής
αλληλεγγύης χρειάζεται
βέβαια την ικανότητα, να συνταυτίσεις
τον εαυτό σου με τους μη ταυτόσημους. Με
άλλα λόγια, απαιτεί την ετοιμότητα για
την αποδοχή των άλλων, ως άλλους.
Όπως
γνωρίζουμε, χωρίς την αλληλέγγυα
συναίσθηση κάθε ενός στη θέση των άλλων
δεν θα μπορέσει ποτέ να επέλθει σε καμιά
περίπτωση ικανή συμφωνία απόψεων. Η θέση
των γενικεύσεων άλλων απαιτεί,
εμείς να λάβουμε υπόψη, ότι κάθε
μεμονωμένο άτομο ως ένα ρητό πλάσμα, που
έχει αξίωση για τα ίδια δικαιώματα και
υποχρεώσεις, που θέλουμε και επιθυμούμε
να ισχύσουν για τον ίδιο τον εαυτό μας.
Κάθε
μεμονωμένο πλάσμα το λαμβάνομε υπόψη ως
ένα άτομο με συγκεκριμένη ιστορία,
ταυτότητα σε μία κατάσταση ατόμου με
πάθη, ορμή, έξαψη/ συναίσθημα και αίσθηση.
Μόνο αυτή η αρχική προοπτική επιτρέπει
να εξασκήσουμε συγκεκριμένη αλληλεγγύη.
΄0που
μεταχειρίζομαι και διαπραγματεύομαι
εγώ με εσένα και σε συμφωνία με τους
κανόνες της φιλίας, της αγάπης και
φροντίδας, πιστοποιώ εγώ, όχι μόνο τη
δική σου φιλανθρωπία, παρά επίσης τη
δική σου ανθρώπινη ατομικότητα.
Οι
ηθικές κατηγορίες, που συνοδεύουν τις
ενδιάμεσες ανθρώπινες και κοινωνικές
σχέσεις, είναι εκείνες της ευθύνης, της
δέσμευσης, της δράσης και του
διαχωρισμού, καταμερισμού. Μακάρι,
μακάρι οι ανταποκρίσεις μας και οι
ανταποκρίσεις ηθικών συναισθημάτων να
είναι πάντα η αγάπη, φροντίδα, συμπάθεια,
αλληλεγγύη, κατανόηση και
αλληλοσεβασμός, και όλα, όλα αυτά για
τους κοινούς στόχους του Ελληνισμού.
Αλληλεγγύη
περικλείει ετοιμότητα να
διαμοιραζόμαστε την τύχη / μοίρα του
άλλου, του άλλου, όχι ως ένα αντίτυπο της
ομάδας, που ανήκει ο ίδιος, παρά ως μία
μοναδική ευγενική και από εμάς και εμένα
διαφορετική προσωπικότητα.
Τέσσερα
χαρακτηριστικά παραδείγματα από το
χωριό μου από περιγραφές των
συγχωριανών μου, μετά
την πτώση της δικτατορίας:
1.
όταν
οι άνθρωποι όλων των ηλικιών από την
εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση,
συγκέντρωσαν χρηματικά ποσά για να
αναγείρουν στο κοινοτικό οικόπεδο ένα
πολιτιστικό κέντρο πολλαπλών
δυνατοτήτων, στο τέλος όμως κατά την
υποψία των κατοίκων, το οικειοποιήθηκε
άλλος, κατά παράβαση της εντολής, που
προκάλεσε αναβρασμό και οργή, που
κατάστρεψε
την αλληλεγγύη και οδήγησε παντοτινά
στην πνευματική και κοινωνική κατάπτωση
του χωριού. Όταν αποτελείωσε το χτίριο
αναρτήθηκε πινακίδα με ιδιοκτησία άλλου,
απ΄ ότι διενεργήθηκε ο έρανος και έγινε
η ανοικοδόμηση με χορηγίες των κατοίκων.
Όταν μάλιστα θέλησαν οι κάτοικοι να
οργανώσουν μία θεατρική παράσταση,
απαγορεύτηκε η είσοδος, όπου σύσσωμο το
κοινοτικό Συμβούλιο κατέλαβε το
πολιτιστικό κέντρο… Έκτοτε το χτίριο με
συνδρομές των κατοίκων στο κοινοτικό
οικόπεδο παρέμεινε εκκρεμές, ώσπου ένας
μετανάστης την δεκαετία του 90 έφερε την
υπόθεση στον μεσολαβητή του πολίτη στην
Αθήνα, όπου ο Δήμαρχος λόγω της απραξίας
και, βραδυσφυγμίας του, και της ύποπτης
ανικανότητάς του για τα οράματα και την
όσφρηση του πληθυσμού, αντί της πλήρους
διαφάνειας και ιδιοκτησίας και ρύθμισης
για χάρη του εξαπατημένου λαού,
συμπλήρωσε με τις λέξεις, ότι για
εκδηλώσεις παίρνουν το κλειδί.
2.
Όταν
οι κάτοικοι εντόπιοι και μετανάστες
προσέφεραν xρηματικά
ποσά για ένα Γεροκομείο στο χωριό μας
και πάλι τα χρήματα κατά την υποψία των
κατοίκων καταχράστηκαν ή
χρησιμοποιήθηκαν κατά παράβαση της
συγκεκριμένης εντολής για άλλους
σκοπούς με βαριά προσβολή της τιμής και
αξιοπρέπειας των κατοίκων με πόνο και
απογοήτευση, χωρίς ακόμα να
πραγματοποιηθεί το Γεροκομείο
με τα συλλεγμένα χρήματα και χωρίς
ακόμα της επέμβασης
της δικαιοσύνης.
3.
Όταν
αποφασίστηκε και τελικά ορίστηκε χώρος
στο χωριό μας να δημιουργηθούν
εργατικές κατοικίες νέων ανθρώπων και
υπήρχαν άριστες προοπτικές, και ενώ
άρχισαν οι διαδικασίες,
απρόοπτα σε διπλανό χωριό έπραξαν
γρηγορότερα το ίδιο και αντί να
συμπεριλάβουν το δικό τους πληθυσμό,
όπως αναφέρουν οι κάτοικοι, απέσυραν
30-50 νέες οικογένειες από το χωριό μας,
ανακάλεσαν τις απαραίτητες εργατικές
κατοικίες, με την απερίγραπτη
οδύνη και πίκρα των συγχωριανών μας.
4.
Όταν
οι μετανάστες της Γερμανίας προσέφεραν
ένα μεγάλο ρολόι για την Πλατεία του
χωριού. Αρχικά υπήρξε διαμάχη, που θα
τοποθετηθεί το ρολόι, όταν τελικά έγινε
δεκτή η εντολή και επιθυμία των
μεταναστών τοποθετήθηκε στην Πλατεία
του χωριού, έδειχνε όμως δύο
διαφορετικές ώρες, μία από τη Δυτική
Πλευρά και μία άλλη από την Ανατολική.
Τελικά το κατήργησαν και το απέσυραν
τελειωτικά από την Πλατεία…
Και
τα τέσσερα παραδείγματα προέρχονται από
τις περιγραφές των κατοίκων, που
γεννιούνται περαιτέρω ερωτήματα για την
εκούσια ή και ακούσια ενέργεια
κάλυψης ή και συγκάλυψης από
μέρους των μορφωμένων και
δραστήριων πολιτών ετούτων των
ανεξήγητων, ύποπτων αποφάσεων και
λανθασμένων εξελίξεων, ακόμα
μεγαλύτερος είναι όμως ο τραυματισμός
και η ασυγχώρητη παραβίαση « της
υποχρέωσης απέναντι
της κοινωνίας».
Σύμφωνα
με τις επικρατούσες νομοθεσίες στις
χώρες της ευρωπαϊκής Ένωσης, όποιος
προμελετημένα, σκόπιμα
ή χονδρικά, βάναυσα εκδίδει ή
πιστοποιεί μία εσφαλμένη
χορήγηση, ή όποιος ενεργεί ή ενεργεί
κατόπιν οδηγιών, ότι οι χορηγίες
χρημάτων για την συγκεκριμένη προσφορά
δεν ανταποκρίνονται και δεν
χρησιμοποιούνται σύμφωνα
με την αναφερόμενη πιστοποίηση της
χορηγίας των ευνοϊκών
φορολογικών σκοπών, ευθύνεται για τη
φορολογία, που ζημιώθηκε το δημόσιο από
την αφαίρεση των χορηγιών….
Ακόμα περισσότερη, άπειρη,
επαναληπτική και βαρύτερη είναι ευθύνη
στους τοπικούς άρχοντες, και στους «υποτιθέμενους»
δραστήριους και μορφωμένους πολίτες,
ακόμα και αυτούς τους παλιννοστούντες,
διότι κάποιος κατηγορείται
ότι είναι συνένοχος, ή ενοχοποιείται,
όταν απέναντι σε αποφάσεις και σε
λανθασμένες εξελίξεις στέκεται βουβός,
μακριά και απόμερα, όποιος πολιτικά δεν
συναποφασίζει, δεν διοργανώνει, δεν
συμμετάσχει, δεν προβληματίζεται,
δεν δρα, δεν κριτικάρει τις επιπόλαιες
αποφάσεις, όποιος χάνει την ευκαιρία, όχι μόνο να ανοικοδομεί
για τον εαυτό του, αλλά επίσης και για
άλλους μία
καλύτερη, δικαιότερη, δημοκρατικότερη
και αλληλέγγυα κοινωνία.
-
Ποιος στις παραπάνω περιπτώσεις θα
επέμβει παραγωγικά και θα επαναφέρει την
εμπιστοσύνη, θα καταπολεμήσει τους
πρωταίτιους της απραξίας, της
δυσπιστίας, της απογοήτευσης, του
τραυματισμού και
του προκλητικού εξευτελισμού;
-
Ποιος θα δώσει παρηγοριά, κουράγιο και
δικαιοσύνη στους ύποπτους χειρισμούς
μηχανορράφων σε βάρος των αναφερομένων
εξαπατημένων;
Ας
ελπίσουμε και είθε να επικρατήσει
στη νέα γενιά, η λογική,
η αίσθηση, η ευθύνη, η διορατικότητα και
η αλληλεγγύη, όπου θα μπορούσαν να
φέρουν γόνιμα αποτελέσματα για τους
κοινούς και αφιλοκερδούς στόχους μας, «
για την υποχρέωση απέναντι στην
κοινωνία», ενώ όμως κυλάει
στις φλέβες μας ολόθερμο το ελληνικό
αίμα, βραδυπορούμε και
αδρανούμε, όμως για την
πραγματοποίηση στόχων της δράσης και
των οραμάτων, απαιτείται όμως αφύπνιση
ακόμα και με την συμμετοχή μας στον
εκούσιο εθελοντισμό.
Ευπρόσδεκτος
σε κάθε Αντίλογο
Κωνσταντίνος
Σ. Ναλμπάντης, Κολωνία
konstantinnalbantis@t-online.de
Ο
Κωνσταντίνος Σ. Ναλμπάντης, κατάγεται
από τα Κύργια της Δράμας, σπούδασε στη
Γερμανία, όπου ζει και εργάζεται στην
Κολωνία και χρόνια τώρα αρθρογραφεί στα
ελληνικά ΜΜΕ απανταχού του Ελληνισμού.
Πηγή:
Βλέπε
Σειρά άρθρων μου στα Ελληνόφωνα Μέσα
Μαζικής Ενημέρωσης των τριών Ηπείρων
και στο ιντερνέτ καθώς επίσης
όρα και πηγή:
1.
Paul
Ackermann: Buerger Handbuch, Schwalbach 1998
2.
Rainer Zoll: Was ist
Solidaritaet Frankfurt/M. 2000.
3.
Gerhard Geckle: Mein Verein,
Perfekt organisiert und
erfolgreich gefόhrt, Mόnchen
2000.
4.
Stiftung fuer
staatsbuergerliche Mitverantwortung: Buerger-mitarbeit, Was und Wie in 52
Beispielen, Bonn
Προοπτικές
συνεργασίας του εντόπιου και απόδημου
Ελληνισμού
Η
ροπή σχηματισμών κομματικών φίλων ή και
αναπτυσσόμενων «κλίκων» σε οργανώσεις, ενώσεις
και συλλόγους κοινής Ωφελείας σε όλους
τους Ηπείρους είναι ανυπόφορη,
αβάσταχτη, κοινωνικά και πνευματικά
υποβαθμισμένη και καταδικασμένη,
της υποβάθμισης και καταστροφής για
την εξέλιξη, αυτό-εκπλήρωση, δράση,
ελεύθερη αυτό-εξέλιξη
και αυτοδιάθεση για τον απόδημο
Ελληνισμό.
Βέβαια,
εμάς τους ΄Έλληνες μας διέπει, και το
αισθανόμαστε καθημερινά, η τάση της
προκατάληψης, της ατομίκευσης και του
εγωισμού, με όλα τα αρνητικά φαινόμενα,
αυτό θα πει όμως για
τους ανθρώπους απομόνωση
στα κλειστά απομονωμένα μέλη «μεσαιωνικών»
Συλλόγων και αρνητικό επηρεασμό στις
ενδιάμεσες κοινωνικές, πνευματικές,
πολιτιστικές και ανθρώπινες σχέσεις . ΄Ίσως
αυτό σταθεροποιείται και παραμένει ως
το βαθύ γήρας με τα
επιχειρήματα για
τις δήθεν επιμέρους προσωπικές μας
εργασίες και της συμπεριφοράς
μας στον ελεύθερο χρόνο.
Ενώ
σε επαρχιακούς δήμους παρατηρούμε από
την μια μεριά την προσπάθεια προώθησης
του αξιέπαινου εθελοντισμού,
από την άλλη μεριά περιορίζεται μόνο σε
ένα πολύ μικρό ποσοστό και αριθμό
δραστηριοτήτων. Για να μπορέσουν όμως οι
πολίτες να προσφέρουν την συνεργασία
τους στον πολιτιστικό και κοινωνικό
τομέα θα έπρεπε να επιδιωχθεί η
παρουσίαση περισσοτέρων από πενήντα
εναλλακτικών πρωτοβουλιών
δράσης στον κοινωνικό και πολιτιστικό
τομέα για δραστήριους και
προβληματισμένους πολίτες….
Αυτή
όμως η αρνητική εξέλιξη, μαζί με την
καχυποψία, την προκατάληψη και τη
δυσπιστία έχει ως αποτέλεσμα, όλο και
λιγότεροι συμπολίτες μας να είναι
πρόθυμοι και έτοιμοι να αναλάβουν
δεσμευτικό και μακροχρόνιο ρόλο σε μία
οργάνωση κοινής Ωφελείας για το κοινό
καλό, απέναντι στην κοινωνία, επίσης και
σε υποθέσεις
του Ελλαδικού και του
Απόδημου Ελληνισμού και μάλιστα και να
αναλάβουν λειτουργίες σε
τιμητικά, αφιλοκερδή αξιώματα…
